Kaeden's POV
Andito na ako sa loob ng airport at hinihintay ko nalang si adellaine.
Alam ko mahirap to para sakanya but tutulungan ko siya para makalimot.
And ayan na nakikita ko na ang babaeng pangarap ko na papalapit ng papalapit dito sa pwesto ko.
"Adellaine!!" Sigaw ko para makita niya ako.
Nakita ko naman na kumaway siya at ngumiti pero halata na kagagaling palang nito sa iyak.
Wait tama ba yung nakita ko? Ngumiti siya? Dibko tuloy mapagilan na di ngumiti.
"Hi" sabi pa nito na parang nahihiya.
Nginitian ko siya at sinabing
"Bago tayo pumasok sa loob, i want to ask again? Can you already forgive me?"
"Yes, i am now ready to forgive you" sabi niya.
Sobrang saya ko ngayon.
"Thank you! Thank you so much"
"I promise di ka magsisisi" sabi ko pa
At di ko napigilan ang sarili ko na yakapin siya.
"Let's just forget the past" she said and smiled at me.
"Let's go? Baka maiwan pa tayo ng plane" sabi pa niya.
Im so speechless atlast napatawad na niya ako.
***
While at the airplane, di ko parin ma-imagine na katabi ko ang babaeng mahal ko.
"Are you alright?" I asked
"Yup, i just missed them already" she said.
"Dont worry, you will see them soon, but for now, just relax" sabi ko pa.
Adellaine's POV
Hayss, medyo awkward parin but im trying my best para di mailang.
Like what i had said, ayoko na mamuhay sa past. Gusto ko maging happy nalang but magagawa ko lang yun pag wala na akong nararamdaman kay junichiro.
Mahirap but worth it naman pag nagawa ko na.
Sana lang wag ng sisirain uli ni kaeden ang tiwala ko, so tired na kasing magtiwala at lolokohin na naman.
Kakatanong lang sa akin ni kaeden kung okay lang ba ako but just said the truth na namimis ko ang mga barkada ko but it is just a half truth kasi di ko sinabi na namimis ko rin kahit papano si junichiro.
(A/N: pano mo makakalimutan, eh puro junichiro bukambibig mo?)
Epal si author, shattap ka na nga lang author.
So asan na nga ba ako? Ah yun, yun nga, pero sana talaga makalimutan ko na siya.
***
(After many many hours.)
Nakalanding na kami dito sa America, tulog parin si kaeden.
Gisingin ko na ba? Wait paano? Nahihiya ako eh.
"Uhmm, kaeden, gising na" mahina kong sabi pero di parin nagigising.
"kaeden" ayaw parin
Naka 10 na tawag na ata ako pero tulog parin.
"KAEDEEEN!!" Kaya ayan sinigawan ko na.
Kaeden's POV
Ang sarap ng tulog ko ng may parang mahinang boses akong narinig na gumigising sa akin.
Medyo dinilat ko kunti ang mata ko at si adellaine pala, maasar nga kaya nag-kunware lang ako na tulog.
Andami niya na tawag sakin, ang cute niya talaga maasar kaya in the end sumigaw na siya kaya dumilat na ako.
Medyo natawa naman ako kaya nalaman niya na siguro na niloloko ko lang siya kanina pa.
"Bwiset ka! Niloloko mo lang pala ako" sabi niya sa akin habang binabatukan ako.
Sa wakas di na siya awkward sa akin.
"Oo na sorry na, halika na?" Sabi ko pa.
"Lika na nga, ikaw kasi eh" sabi niya pa na parang naaasar parin.
Hanggang ngayon pikon parin pala siya.
***
Nandito na kami sa labas ng airport at naghahanap kami ng taxi dahil wala magsusundo sa amin dito.
"Tutuloy ako sa hotel, ikaw" tanong ko sa kanya.
"Are you insane? May bahay kami dito, dun ka na rin tumuloy." Sabi niya pa.
Woah, totoo ba to, inaaya niya ako sa bahay, i'm very thankful na sa wakas napatawad ma rin niya ako.
I've waited for it for so long.
***
Adellaine's POV
Waaaah! I miss my room here in States.
"Uhm, kaeden, just stay on the guest room for a while" i said.
"Sige, salamat sa pagpapatuloy sa akin dito"sabi niya.
"No problem" i said.
"Wow ah, bumalik ka lang dito sa states, naging englisera agad, kanose bleed" sabi pa niya kaya natawa ako.
As in natawa ako, kaya napakunot noo siya.
"Anong nakakatawa?" Tanong niya
"Ikaw! Hahaha! Nosebleed ka jan, ang arte mo, ikaw rin naman nag eenglish eh" sabi ko habang tumatawa parin.
"Tulog muna tayo, tomorrow pasyal tayo." I said pa.
Para naman makapag bonding at mawala na talaga yung awkwardness.
Sa wakas nawala na ang galit sa puso ko, nawala na ang galit na meron ako kay kaeden pero napalitan naman ng galit kay junichiro.
Hindi pala galit, sakit, kahit anong gawin ko di ko alam kung bakit di ako magalit galit sa kanya, tanging sakit lang talaga, sobrang sakit.
Di bale na mawawala rin to hindi nga lang ngayon pero soon.