Dedicated as requested!!! Thanks for reading and supporting MIWTG!!! Love lots!!! Teecee ^o^!!!
<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~<3~
A/N:
Pasensya ulit sa late na UD!!! BTW, di na po ulit ako maglalagay ng iba pang teasers from this chapter and forward. Since malapit na naman po tayong matapos. Announcements will be posted on MIWTG FB group. Yun lang!!! ^o^
Here’s the UD!!! Enjoy reading!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
CHAPTER 56: DAYLIGHT’S DANGER
HELAISHA’S POV
Masayang magkatabi kami ngayon dito ni MineKo sa living room ng Emerald habang nakaupo sa may couch. Nakapalibot sa amin ang buong barkada kasama sina Cha-cha at Spade. Sina mommy, daddy, Tito Gael, Tita Zoey at yung iba pang dabarkads nilang tanders ay ayun!!! Mabilis na mga nagsi-evaporate at aayusin pa daw yung “KASAL” namin. Di naman sila masyadong excited noh?
Napag-pasyahan namin ni MineKo na pagkatapos na ng college kami magpapakasal pero mapipilit ang tanders at after high school na lang daw ay pakasal na agad kami. Tindeeee =___=... Kaya ayun, in the end, SILA pa din po ang nasunod. Sila kakasal eh *note the sarcasm*!!! Kug iisipin eh ilang buwan na lang at graduation an namin di ba?
[A/N: Kung naguguluhan po kayo, both 18 years old na po ang HeRon, which means nasa senior high na po sila pareho. Bale yung education cirriculum nila ay parang yung sa America. Gets na? Gets yan!!! ^__^V]
Napapangiti na lang ako habang nakatingin sa singsing na nasa daliri ko. Napansi naman iyon ni MineKo at masuyong inakbayan ako nito
“MineKo, anong iniisip mo?”
I smiled before turning to him, “Wala naman. Hindi ko lang akalain na darating din pala tayo dito. Masaya lang ako na sa kabila ng lahat ng mga pinagdaanan natin, hindi pa din tayo sumuko.” naluluhang sabi ko sabay haplos sa mukha nito.
Hinawakan naman nito ang kamay kong nasa mukha nito at hinalikan iyon, “Yes, and I’m happier that you have chosen to spend you happily ever after with me.” parehong nagkatinginan kami nito at tila ba wala nang pakielam sa paligid namin kung hindi lang....
“HOYYYYYY!!!!!PWEDE BA HA?!?!PWEDE BA?!?!?! Ano, hanggang dito Peebeebee teens pa din kayo?!?! Nabuburyo na nga kami dito sa ibang lovebirds, dadagdag pa kayo?!?! WAG GANUN DRE!!!!Nakakabitter na ehh!!!” biglang baling sa amin ni Kuyang Singkit. Nagkatawanan naman ang lahat.
“WOOOOOOHHH!!!!Bitter ka nga lang ‘tol!!Sinabi nang hindi hinihithit ang kape eh!!!!” pang-aasar dito ni Jiro.
“L!@#$!!!!!! Di kayo na ang LUMALABLAYF!!!!Kami nang single!!!!” yamot namang sagot ni Senpai Rascal sabay napahalukipkip. Natawa na lang kaming lahat sa mga ito.
Bumaling si Kuya Kulit kay MineKo, “Pero paano ba yan’ dude? Mukhang dadanak ng dugo sa Monday niyan ngayong engaged na kayo niyan ni Kulit Laki...”
“Tss -___-, the hell I care with them? What’s more important to me is that MineKo agreed to marry me and spend her lifetime with me. The others don’t matter to me anymore.” cool na sagot lang ni MineKo
“Yeah, but still we have to guard Aisha more now that everyone knows about your engagement. Hindi imposibleng mapagbuntungan siya ng galit ng mga babaing naghahabol sa’yo pati na din ng mga lider ng mga gang na nakasagupa ng Black Knights.” seryosong saad naman ni Kuyang Tulaley. Bigla kaming natigilan lahat sa sinabi nito. May punto naman kasi talaga siya at hindi nga talaga imposibleng balikan ako ng mga leader ng mga gang na natalo nila...
“And not to mention, Angel’s Grace is always out there to make ruin Amazona’s peaceful life..---and I mean, literally.” dagdag pa ni Bala
“Lalo pa na siguradong nakarating na sa mga yun na engaged na nga kayo.” --- Senpai Evan
Pero ano nga kaya talaga ang reaksyon ng Angel’s Grace ngayong engaged na kami ni MineKo? Alam ko kasi na katulad lang din naman sila ni Iris—na nilamon ng sobrang pagmamahal at tuluyan nang nabulag sa kung ano ang tama at mali. Babae lang din naman sila at nagmamahal....
“I don’t hella care about those fcking b@$#%!^& and b!%^&#@!!!!!! But if they even dare to touch even a single hair of my sister’s then I’ll certainly make sure to make them regret that they have ever been born!!!” galit na asik ni Kuya Calvin. Pilit naman siyang pinapakalma ni Ate Serene. Kuya talaga, OP!!OVER PROTECTIVE!!!!
“Kalma, dude!!! Pero itong sigurado, kahit na anong mangyari, lagi naming poprotektahan si Hime-chan. Maasahan niyo laging nasa likod niyo ang buong grupo ng Dark Phytons!!” paninigurado naman ni Senpai Chronos. Napangiti na lang ako sa sinabi nito. Ang swi-sweet talaga ng mga Senpais ko ^o^!!!
“Papahuli ba naman kami?! Siyempre, kahit na may pagka-amazona at kalahating sadista yang si Kulit Laki, hindi namin yan pababayaan!!! Kami pa ba?!” dagdag pa ni Kuya Kulit. Binelatan ko lang ito. Yung totoo?! Hindi ko alam kung mata-touch ako sa sinabi niya o maiinis eh..fuuuuu ~.~
“Maiba nga pala ako, “Biglang singit ni Angela, “Nasan’ sina EJ at Chord?! Don’t tell me tumakas na naman yung dalawa at nag-date?! Bah, ano? Hindi nagsasawa sa pagmumukha ng isa’t isa?!”
Natawa naman kami. Pero oo nga noh? Ngayon ko lang napansin. Hindi nga namin kasama kanina sina EJ at Chord pag-uwi dito sa Emerald. Nasan’ nga na naman kaya yung dalawang iyon?
Senpai Keita just shrugged, “Ewan ko nga din eh. Ni hindi nga nagpaalam yung dalawa, bigla na lang nawala. Sinubukan naman naming tawagan si Chord pero hindi sumasagot yung mokong!!! Ayaw paistorbo!!! Haha XD!!!”
“Si EJ ba na-try niyo na ding tawagan?” nag-aalalang tanong ko.
Umiling lang si Rain, “Nasubukan na namin kanina ni babylove pero hindi din siya sumasagot.”
Hindi ko alam pero masama ang kutob ko. Ewan ko ba pero may nararamdaman akong mali dito eh. Hindi kasi aalis yung 2 ng hindi nagpapapalam kahit sino sa barkada, kahit pa my emergency man. Kasi kung ganun’, paniguradong tatawagan nila kami. Ewan ko ba!!!Pero nag-aalala talaga ako ng sobra.
Tila napansin naman iyon ni Kuyang Tulaley, “Aisha, wag ka ngang masyadong mag-alala diyan. Malay mo naman nawili lang mag-date yung dalawa. Baka nainggit lang sa inyo niyan ni Aaron at nagsarili din.”
“Oo nga naman pinsan!!! Wag mong masyadong pinag-aalala ang sarili mo. Okay lang yun!!!! Saka hindi naman sigurado pababayaan ni Chord si EJ eh!!Yun pa?!?!Eh patay na patay nga yun dun di ba?!”dagdag pa ni Eli
Malalim na lang akong napabuntong-hininga saka pilit na ngumiti, “Siguro nga, masyado lang akong paranoid..”
“Tsk!!! Antok lang yan!!!’Tol, patulugin mo na nga yang fiancee mo at baka mauntog pa at umurong sa kasal niyo, kaw din, haha XD!!!!” pang-aasar naman ni Xerxes.
“HOY,HOY,HOY!!!Anong pinagsasabi mo ‘tol?!?! Baka nagkakalimutan tayo, hindi pa sila kasal ng kapatid ko!!!! Ako nang maghahatid kay He------“ bago pa matuloy ni Kuya Calvin ang sasabihin ay pinutol na ito ni Ate Serene
“Pwede ba? Hayaan mo namang masolo ngayon ni Langit si Hell..Ilang taon din silang nagkahiwalay ha!!! Saka isa pa, sabi mo nga, hindi pa sila kasal,meaning later on, IKAKASAL din sila. Di mo naman siguro tatakbuhan kung anuman yung mangyari noh, AARON?” sabay glare ni Ate Serene kay MineKo. Kahit namumula dahil sa gustong ipunto ni Ate Serene, hindi ko pa din maiwasang mapangiti sa reaksyon ni MineKo. Para kasing kriminal na nasa hot seat...EPIC!!Nyahahaha ^o^!!!!
“Tss -___-, why am I getting this feeling that you all think of me as a pervert?!”nayayamot na sabi nito
“KASI GANUN KA NAMAN TALAGA!!!!NYAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA XDDDDD!!!!” sabay sabay na sabi ng barkada sabay tawa. Natawa na lang din ako pero napatigil nag bigla naman akong balingan ni MineKo
“Pati ba naman ikaw, MineKo?” tila frustrated nang sabi nito. Nginitian ko lang ito sabay peace sign. At for the first time in the history of the Philippines---CHOS XD!!!!-----frustrated na ginulo-gulo ni MineKo ang buhok nito, “ARGGGHHHH!!!!!fck!!!! Makikita niyo!!!I’ll prove to you that I’m far from what you think!!!”
Nagulat na lang kaming lahat nang bigla nitong buhatin sina Cha-cha at Spade na ngayon ay plakda na sa may couch, “Oy MineKo!!!!Anong gagawin mo diyan sa dalawang bata?!” natatarantang tanong ko.
He just coolly looked at me, “Prove to them that I’m not a pervert. Let’s go MineKo!!We’ll sleep with the two kids!!!” sabay akyat nito ng hagdanan.
Napahagalpak naman ng tawa ang lahat, “ALA KAYOOOOOO!!!GINALIT NIYO ANG LANGIT!!!!!NYAHAHAHAHA XDDD!!!” pang-aasar pa ng barkada. Natatawang napailing na lang ako saka sumunod na dito at umakyat na. Iniwan ko na lang silang hindi pa rin matigil sa kakatawa.
****
Pagkatapos naming mag-shower ni MineKo----I mean, HIWALAY KAMI HA!!! >///<-----nakakainis >.<!!!! Sila kasi eh!!!Kung anu-ano pinagsasasabi, pati tuloy yung innocent mind and brain and soul ko, napopollute!!!!
Good and Bad Konsensya ni Hell: Kami’y nagbabalik!!Yay!!!Honeymoon na yan!!!!!
Eeeehhh >///<!!Kainis!!!!! Pero mukha ng mga ito!!Imposible kaya yun!!! Nasa magkabilang dulo kami ng kama habang nasa gitna namin natutulog sina Cha-cha at Spade. Sayang----a—ang ibig kong sabihin----WAAAAAAAAHHHH!!!!! AYOKO NA TALAGA!!!! Makakasuhan na kami ng MTRCB nito eh T_T
--------------------
Commercial: Ang inyong mababasa ay Rated SPG. May mga eksena, at kung anek-anek pa na kailangan ng mahigpit na patnubay ng magulang----pero kung sakaling sadyang may pagka-SHREK na din kayo at nahawaan na ang mga utak niyo ng pollution ng mga konsensya ni Hell, eh di GORA NA TEH!!!!ETO NA YUN EH!!!!GORAAAAA!!!!!Nyahahahahahaha XDDDD!!!!
-----------------------
Yung totoo -___-?! Gawin bang teledrama itong buhay ko?! Katindeee -___-.......
Kaya eto na nga kami, nasa magkabilang dulo ng kama. Ba’t ganun?! Nagkasama na naman kaming matulog dati ni MineKo pero ba’t hanggang ngayon....me—medyo naiilang pa din ako?!! Saka...saka------ BAKKKKEEEEETTTT ANG INIIIIITTTTT T^T?!?!?!?! O TUKSOOOO LAYUAN MO AKOOOOO!!!!!
Good and Bad Konsensya ni Hell: O tukso, lumapit ka...kung gusto mo akong halikan,di kita sasampalin..alam na alam mo naman...ito’y gusto ko rin... AYAYAYYYYY!!!! Nyahahahaha XDDD!!
WAAAHHHH!!!PISITING KONSENSYA!!!!DISAPPEARRRRR!!!!! >////___////<!!!!
Ramdam ko na kahit nakasarado na ang ilaw namin ay pareho pa din kaming hindi makatulog ni MineKo. Kaya nga eto ako, basang-basa sa ulan---este---nakatingin sa kisame at nagiisip na naman ng lovestory ng mga butiki. Natigilan na lang ako nang biglang seryosong magsalita si MineKo
“MineKo, h---hwag mong iisipin yung sinasabi ng barkada kanina. Don’t worry, I won’t do anything not in your favor. I respect you and I’m willing to wait until the day I can finally, finally call you officially MINE.”
Napangiti na lang ako sa sinabi nito. Alam ko naman yun eh. MineKo is every bit of a perfect gentleman. Kahit pa na minsan talaga may times na alam kong halos nasa edge na siya (kung kelan, sa amin nalang yun, BLEH :P!!!) ay pinipigilan niya pa din ang sarili niya para sa’kin. Isa din yan sa mga dahilan kung bakit mahal na mahal ko ang masungit, suplado, posessive, at over protective na dinaig pa yata ako na laging my PMS na gangster na ito ^o^...Hmmm, makabawi nga...kahit konti lang....
Unti-unti kong inilapit ang braso ko papunta sa direksyon nito hanggang sa maabot ko ang daliri niya. Tila nagulat naman ito. Hindi ko maiwasang mapangiti sa dilim nang marinig ko ang paglunok nito at pagbunga ng malalim na hininga.
“Siguro naman pwede ko pa ring hawakan ang kamay ng fiancee ko di ba? Ilang taon din naman kaming naghiwalay eh...Kahit siguro yun lang?”
I smiled when I felt him intertwined our fingers, “Yeah...pwede naman..” Nakikinita kong malawak nag ngiti nito. Noon ko na lang hinayaang tangayin ako ng antok habang nakangiti at kahawak ang kamay ng lalaking mahal ko.
THIRD PERSON’S POV
“FCKING S**T!!!!BITAWAN NIYO SIYA!!!T@#$ *&^!!!PAKAWALAN NIYO KO DITO NANG MAGKAALAMAN NA LANG!!!!FCK!!!PAKAWALAN NIYO SIYAAAAA!!!!!” galit na galit at nanghihinang sigaw ng isang lalaki habang nakatali ang dalawang kamay nito at bugbog-sarado. Naghuhumiyaw ito sa galit habang tinitiis panuorin na bastusin ng ilang kalalakihan ang girlfriend nito na nakatali din ang mga kamay sa isang upuan. Nagawa ding sirain ng mga lalaki ang pang-itaas na damit ng dalaga.
“Will you shut the fck up?!?! I didn’t know you could get very annoying, to think that we even share the same face.” tila naiinis na biglang sulpot naman ng isang binatang naninigarilyo habang palapit sa binata. Unang mapapansin ang pagkakapareho ng muka ng dalawa, isang bagay na hindi na din nakapagtataka dahil KAMBAL sila. Binalingan ng binata ang grupo ng mga kalalakihan, “You dimwits!!! Tigilan niyo na nga siya!!!Masyado na kayong nasisiyahan ha!!! Iwanan niyo kami!!!” sigaw ng binata
Nayayamot namang nagsialisan ang mga lalaki. Patuloy naman ang paghagulgol ng dalaga. Hindi nito mlaman kung paano sila napasok sa ganitong sitwasyon. Higit sa natamong pambabastos ay mas masakit para dito ang makita ang minamahal na kasintahan na bugbog sarado at puno ng dugo. Binalingan nito ang lalaking tila amo ng mga lalaking dumukot sa kanila. Kahit na alam na niya ang tungkol dito ay nagulat pa rin ang dalaga sa malaking pagkakahawig nito at ng kanyang kasintahan. Nagbuga ito ng usok ng hinihithit na sigarilyo sa mismong mukha ng kanyang kasintahan.
“Tsk,tsk,tsk...Hindi ko akalain na magiging ganyan ka kahina,kapatid? At nagawa mong magpabugbog para lang sa kaligtasan ng babaing ito?” lumapit ito sa kanya at masakit na hinawakan ang baba niya, “I’m really, really amused. At ipinagpalit mo ang babaing ipinaubaya mo sa akin para sa kanya? Wooow, you’ve really walked a long way, dearest brother.”
“FCK!!!T#$% ^&@ LUMAYO KA SA KANYA!!!MAKAWALA LANG AKO DITO SISIGURADUHIN KONG PAPATAYIN KITA!!!!” sigaw ng binata sa kakambal ngunit tila demonyong ngumiti lang ito.
“Chill...Madali naman akong kausap eh. At dahil kakambal kita ay hindi ko na pahihirapan ang mga bagay-bagay para sayo. Kapalit ng buhay o at ng babaing ito, kailanan mo lang sundin ang utos ko.”
“FCK!!!!AT SA TINGIN MO BAKIT AKO SUSUNOD SAYO?!?!?!”
“Hmmm...lemme’ think...” ngumisi ito at hinawakan ang baba niya na tila nagiisip, “AHA!!I know why. You wouldn’t jeopardize the dignity of this girl, right? Nasa tabi lang natin ang mga galamay ko na sabik na sabik na sa kanya at sa isang tawag ko lang sa kanila ay walang alinlangang pagpiyepiyestahan nila ang katawan nitog girlfriend mo,ayaw mo naman sigurong mngyari yun di ba?”
“FCK!!!FCK!!!FCK YOU!!!!GO TO HELL!!!”
“Hmmm, I think I have BEEN there already...So, anong desisyon mo? Susunod ka ba o tatawagin ko na sina Bruno para----“
“T@#$ %^*!!!!OO NA!!Oo na...susunod na...”napipilitan at naghihinang sabi ng lalaki. Napangisi ang kakambal nito habang napahagulgol na lamang ang dalagang kasintahan nya.
****
Abala si Traize habang binubuo ang plano upang pabagsakin ang kompanya ng mga miyembro ng Black Vipers. Nasa tabi nito ang anak na abala naman sa pagplaplano ng nalalapit nang paghaharap ng lahat. Natigilan na lamang sila nang biglang bumukas ang pinto at pumasok ang lihim nilang alas.
“Plan A, accomplished. Hintayin na lang natin na gumalaw siya at maisagawa ang utos ko at maaari na nating maisagawa ang plano. Basta, ang napag-usapan....ipapaubaya niyo sa akin si Hell at ang pagtapos ng buhay ni Heaven.”
Ngumisi sina Traize at Serpent, “You’ll certainly get what you want.” sagot ni Traize, “Get ready because we will be soon attacking and finally make them taste our revenge.”
Lingid sa kaalaman ng tatlo na isa sa kanila ay hindi tunay na ka-alyansa at siyang magiging lihim pa nilang kalaban.
HELAISHA’ S POV
------------------------------------------
Fr: Chord
Hell, my importnte sna aqng sa2bihin sau
Wg na sana i2ng makarating pa ky Aaron
Pwede b taung magkita ngaun sa may cafe malapit sa skul?
Hihintayin kita.
-end of message-
---------------------------------------------
Agad na napakunot ang noo ko nang mabasa ang text ni Chord. Ano naman kayang problema ng isang ito? At bakit ayaw niya pang ipasabi kay MineKo na magkikita kami?! Gaano naman kaya kaimportante ang sasabihin niya at ayaw niya pa kaming magkita? Ang weird niya ngayon huh? Maging si EJ, halos buong araw kong hindi nakikita ag isang yun dito sa campus. Di kaya---may LQ sila?! Tsk, kaya siguro ayaw ipasabi ni Chord kay MIneKo at baka bugbugin siya, nyahahaa XDDD!!!!
Nyways, kabaligtran sa inaasahan namin sa barkada na maraming maglalaslas ngayon at pagbubuntungan ako ng galit once na malamang engaged na kami ni MineKo, wala naman masyadong nag-over react---kung yun ang maitatawag mo sa isang group ng girls na nag-welga sa labas ng campus, mga girls na parang pinagbagsakan ng langit at lupa ang itsura pero biglang magiging parang HALIMAW sa tuwing makikita ako, at iba pang babae na humahagulgol sa tapat ng mga locker nila na may poster pa ni MineKo na nakadikit--------ay wala naman ni isang nag-attempt na saktan ako. At ang nakapagtataka pa, ni hindi ko yata maramdaman ang presensya ng Angel’s Grace ngayon. Weird.
Biglang nag-vibrate ulit ang cellphone ko, pagkatingin ko ay text naman iyon galig kay MineKo. Dismissal na kasi namin ngayon at papunta na ako sa meeting place namin.
------------------------------------------------------------
Fr: MineKO <3
MineKo, hindi kita maisasabay umuwi ngayon.
Ipinatawag kasi kaming lahat ngayon ni dad
May emergency daw. Baka tungkol sa opisina at
sa Black Poseidons. Pero ipinasabay na lang kita kina Chronos
Ingat sa pag-uwi, MineKo. I love you.
-end of message-
----------------------------------------------------------------
Napangiti na lang ako. Baka naman kasi talagang emergency yung meeting nila. Sa kbilang banda, kinakabahan din ako. Minsan lang kasi nitong mga nakaraan nagpapatawag ng meeting si Tito Gael...Hindi kaya may nakuha na silang lead sa kinaroroonan nila Traize at Serpent? Pero bakit nilagay niya pa na pati sa “opisina”? Don’t tell me may problema din sa mga kompanya namin?!
I sighed. Sana maayos nila ang lahat. Tinext ko na lang ito na hindi din ako makakasabay kin Senpai Chronos dahil may aasikasuhin pa ako. Tinawagan ko na din sina Senpai para sabihing di ako sasabay. Matapos noon, ay dumiretso na nga ako dito sa may cafe kung saan kami magkikita ni Chord.
Agad kong nakita si Chord pagdating ko ng cafe. Ang aga naman yata ng uwian nila ngayon? Saka bakit ganu? Bakit parang ang dami niyang sugat at pasa sa katawan?Nag-aalalang agad ko itong nilapitan.
“Chord...” umupo ako sa upuan na nasa harap nito, “Anong nangyari? Ba’t ang dami mong sugat at pasa? May nangyari ba huh?”
Ngumiti lang ito pero hindi iyon umabot sa tenga niya, “W—wala naman, Aisha.”
Kahit na naguguluhan ay hinayaan ko lang ito. Muli siyang nagsalita, “Aisha...” nagulat ako nang makitang tila naiiyak na ito
“Chord...ano ba? Bakit naiiyak ka? May nangyari ba?”
“Aisha...” may tumulo nang luha sa mga mata nito. Yumuko ito saka may kinuhang itim na sobre mula sa bulsa niya. Iniabot niya iyon sa akin, “So---sorry pero wala akong magawa...kai-kailangan kong gawin ito....”
Kinuha ko ang sobre at binasa ang sulat a nasa loob niyon
---------------------------------------------------
Helaisha Nissi Lagdameo or might well I call, JUBII HELENA HERRERA,
Sa oras na mabasa mo ang sulat na ito ay ilang oras na lamang ang bibilangin hanggang sa makapagdesisyon ka. Hawak namin ang buhay ng kasintahan ng kaibigan mong si Chord at kinakapatid ng mahal mo, ERIKA JOYCE SCOTT. Kung gusto mo pang mailigtas ang buhay ng babaing ito ay bukas, sa ganap na ala-una ng madaling araw ay pupunta ka sa abandonadong warehouse na isang kilometro ang layo mula sa lugar na pinagbsahan mo ng sulat na ito. Pero paalala, hindi mo ito maaaring sabihin sa kahit sinuman o magdala ng kahit sino sa mismong araw na iyon kung ayaw mong tuluyan namin ang babaing ito.
Para makasiguro ay may mga mata kaming laging nakamatyag sa bawat kilos mo.
Tandaan, bukas, sa ganap na ala-una ng madaling araw.
Pumunta ka o buhay ng babaing ito ang nakataya.
See you soon,
Traize Hawthorne
----------------------------------------------------
Halo-halong emosyon ang nangibabaw sa akin sa nabasa ko. Awa, galit at takot...Awa dahil sa pag-iisip kung anong posibleng gawin nila kay EJ at sa mga sugat at sakit na paniguradong pasan-pasan ngayon ni Chord, GALIT dahil paano nila nagawang idamay pati ang mga taong ito na walang kinalaman? at TAKOT, takot hindi lang para sa sarili ko kung hindi para sa mga taong nakapalibot sa akin. Pero kahit na ganun, ay buo na ang desisyon ko. Anuman ang mangyari, kailangan kong iligtas si EJ. Hindi ko hahayaang madamay ang mga walang muwang sa laban na ito.
At sa tingin ko, panahon din para AKO na mismo ang tumapos ng laban na ito. Masyado nang maraming nadadamay, nasasaktan at nawawalan. Kailangan ng magtapos ang lahat ng ito.
Bumaling ako kay Chord at ngumiti dito, “Don’t worry, Chord. Ililigtas natin si EJ, hindi ko siya pababayaan.”
Mapait na ngumiti ito, “Aisha, may kailangan ka pang malaman...”
****
Pagkauwi ko ng Emerald ay gulong-gulo pa din ang isip ko sa sinabi ni Chord. Bakit ba kami pa ang nagawang biruin ng tadhana? Pero kahit na ano pa ang nalaman ko ay buo na ag desisyon ko. At hindi ko dapat ipahalata sa buong barkada lalo na kay MineKo ang bigat ng pinagdadaanan ko. Gaya nga ng sabi ko, AKO ang tatapos ng lahat ng ito. Hindi ko na makakaya pang madamay pa muli sila.
Kaya nga umarte lang ako ng normal mula nang pagka-uwi ko. At mas lalong tumibay ang desisyon ko nang malaman mula kina MineKo na unti-unting ginigipit ng grupo nila Traize ang mga kompanya nng bawat miyembro ng Black Vipers. Hindi nila malaman kung paano nila iyon nagawa pero may isang espiya sina Triaze na nagawang mag-kubra ng ilang milyong dolyar mul sa stocks ng bawat kompanya. At sa oras na bumagsak iyon ay paniguradong maraming pamilya ang mawawalan ng hanap-buhay.
Sinabihan naman ako ni MineKo na gumagawa na sila ng paraan para maisaayos ang lahat. Pero kahit na ganun, mas lalong nag-igiting ang galit ko sa kanila. Paano naatim ng mga konsensya nila na idamay pati ang mga inosenteng tao? Ah, mga wala nga pala silang konsensya. At anong makukuha nila matapos nito? Paghihiganti? Bakit mababago ba ng mga ito yung nakaraan?!
Malalim na ang gabi at nakapasok na ang lahat sa kanya-kanya nilang kwarto. Kami na lang ni MineKo ang natira. Hinatid pa kasi ako nito sa tapat ng kwarto ko.
He kissed my forehead, “Good night, MineKo. Don’t worry about it anymore. We’ll take care of it. Now, you go have a good sleep and dream of me, okay?”
Alam ko. Baka ito na ang huli...Tinitigan kong mabuti ang mukha ni MineKo. Ang maamo niyang mata, ang matangos niyang ilong at ang mga labi niya. Pinigilan ko ang pangingilid ng mga luha ko. Baka ito na ang huling pagkikita namin. Ayoko...ayokong sayangin ang araw na ito na baka huling beses ko na siyang makakasama.
Yumakap ako ng mahigpit dito na ikinagulat niya. Naramdaman kong ngumisi ito saka kinintalan ng hali ang tuktok ng ulo ko, “Hmmm, don’t tell me MineKo, you wanted us to sleep together again? Ikaw ha, nakakahala-----“
Pero bago pa nito maipagpatuloy ang sasabihin ay pinutol ko na ito, “MineKo, samahan mo ulit akong matulog, kahit ngayong gabi lang please?”
Nataw ako ng bahagya nang makitang napalunok ito. Kinurot ko nga sa tagiliran, “Hoy Mister!!! Wag ngang madumi yang utak mo!!! Gusto ko lang may kasamang matulog ngayon. Ayaw mo ba? Kung ayaw mo, di tatabi na lang ako kay Cha-----“
Ang laki ng ngiting hinila nito ang kamay ko papasok at inilock ang pinto, “TARA!!!!! Sino bang may sabing ayaw ko?!?!?”
Natawa na lang ako at humiga na nga kami sa kama ko. Naisipan kong magpatugtog para madali kaming makatulog.
NOW PLAYING: DAYLIGHT BY MAROON 5 COVER BY BOYCE AVENUE
[A/N: Please play the vid beside --- >]
~~~ Here I am waiting
I'll have to leave soon
Why am I holding on?
We knew this day would come
We knew it all along
How did it come so fast?~~~
Nang makahiga kami ay mahigpit akong niyakap ito, “MineKo, pag kinasal tayo, iyon na siguro ang pinakamasayang araw ng buhay ko!!”
Upang itago ang pangingilid ng luha ay isinubsob ko ang sarili ko sa dibdib nito, “B---bakit naman?”
“Siyempre, from the moment I sleep to the moment I wake up, your face will be the first one I’d see every morning. What a great way to start the day, right?”
Napangiti ako ng mapait. MineKo, masabi mo pa kaya yan kung malaman mo na sa oras na mag-umaga na ay may posibilidad na mabago ang lahat ng ito?!?! Na sa oras na sumilip na ang araw ay may posibilidad na hindi na talaga tayo muli pang magkita? MineKo, ayoko....ayoko pero kailangan...
~~~ This is our last night but it's late
And I'm trying not to sleep
Cause I know, when I wake, I will have to slip away~~~
Hinampas ko na lang ito sa braso, “Ikaw talaga!!!! Kung anu-anong sinasabi mo!!!” tumingala ako dito, “MineKo, kung sakali----kung sakali bang hindi ako bumalik....I mean, talagang namatay ako, anong mangyayari sayo?”
“MineKo naman, b----ba’t ka ba nagsasalita ng ganyan?”
“Hmm, wala naman, naisip ko lang. Pero sige na sagutin mo na lang kasi!!!”
“Hmmm, “ he wondered, “E di itutuloy ko na lang yung plano ko. Yung sinabi ko sayo na planong makipagbugbugan hanggang sa mapatay na din ako para lang masundan ka? Ganun na lang...”
Hinaplos ko ang mukha nito. Paano pa kaya pag nalaman niyang may posibilidad na mangyari ang lahat ng sinasabi ko sa oras na mag-umaga na? “MineKo, ipangako mo sa’kin, ipangako mo na hinding-hindi mo sisirain ang buhay mo kahit wala ako. Magiging masaya ka kahit na ano pa man ang mangyari sa hinaharap. Ipangako mo...”
“Pero MineKo-----“
“MineKo, please? Mangako ka, mangako ka.”
Malalim itong napabuntong-hininga, “Oo, nangangako ako.”
I smiled bitterly. Ngayon, mawala man ako, alam kong wala akong dapat na ipag-alala.
~~~ And when the daylight comes I'll have to go
But tonight I'm gonna hold you so close
Cause in the daylight we'll be on our own
But tonight I need to hold you so close
Oh-whoa, oh-whoa, oh-whoa-oh-oh-oh-oh-oh-oh
Oh-whoa, oh-whoa, oh-whoa-oh-oh-oh-oh-oh-oh~~~
“Pero MineKo, mabuhay man ako, hindi na ako magmamahal ulit gaya ng pagmamahal ko sa’yo. Please spare me kahit na yung pagmamahal ko na lang para sayo.” sabi nito. Napangiti na lang ako at tumango. “Damn, why are we even talking about these things? There’s way no possibility that anyone or anything can take you away from me again.”
Napangiti na lang ako at tumingala dito, “MineKo, favor naman oh? H’wag na lang tayong matulog ngayon, please?”Dahil bigla akong natakot...natakot na iwan ito...natakot na mapawalay pa muli sa piling niya....
“Huh? Bakit?”
“Wala naman....please?” pagpupumilit ko.
Ngumiti ito at hinaplos pababa ang mga mata ko. Hinigpitan di nito ang yakap sa akin, “Sorry MineKo, but no can do. Marami tayong aasikasuhin bukas at makakasama sayo ang hindi pagtulog. Don’t worry, dito lang naman ako sa tabi mo, hindi kita iiwan.”
Ngumiti ako ng mapait at muling isinubsob ang ulo ko sa dibdib nit. Oo MineKo, alam ko, hindi o ako iiwan pero ako.....
Kailangan kitang iwan.
~~~ Here I am staring at your perfection
In my arms, so beautiful
The sky is getting bright, the stars are burning out
Somebody slow it down~~~
*Tiktoktiktoktiktok*
Habang lumilipas ang oras ay mag lalo akong nagiging aware sa paglipas nito. Nangangamba na sa oras na dumating. Tumingala ako at nakitang nakapikit na ang mga mata ni MineKo at mahimbing na itong natutulog. Npabaling din ako sa bintana ko. Unti-unti nang nawawala ang mga bituin sa langit at tila lumiliwanag na ang kalangitan, mga sensyales na mag-uumaga na...
At mga sensyales na kailanga ko na din harapin ang hinaharap na nakalaan para sa akin.
~~~ This is way too hard, cause I know
When the sun comes up, I will leave
This is my last glance that will soon be memory~~~
Ito na ang huling pagsulyap ko sa mukha ng MineKo. Maaring huling beses na makita ko ang maamong mukha nito, ang matatamis na ngiti niya at maramdaman ang pagmamahal niya para sa’kin. Napatingin ako sa kwintas na nasa leeg nito. Iyon yung kwintas na ibiigay sa amin nila mommy at daddy. Arawat Buwan.
Pero ngayon ko lang naisip, hindi ba’t kahit kailan ay hindi nagkasama sa kalangitan ang araw at buwan? Npangiti ako ng mapakla, baka ganun din ang kapalaran namin ni MineKo, kahit na anong pilit ay hindi maaring magkasama.
~~~ And when the daylight comes I'll have to go
But tonight I'm gonna hold you so close
Cause in the daylight we'll be on our own
But tonight I need to hold you so close
Oh-whoa, oh-whoa, oh-whoa-oh-oh-oh-oh-oh-oh
Oh-whoa, oh-whoa, oh-whoa-oh-oh-oh-oh-oh-oh~~~
Bakit ba kailangan ako pa, kami pa ang mapaglaruan nang ganito ng tdhana? Bakit kailngang kami pa ang biruin niya? Mahigpit akong napayakap kay MineKo, ayoko..ayokong iwan siya...ayokong mawaly muli sa piling niya..ayokong mapahiwalay na naman sa kanya...pero kung pananaigin ko ang takot ko, maraming buhay ang madadamay, maraming inosenteng tao ang maaaring masaktan. Kaya kailangan kong magng matapang, hindi lang para sa akin, kug hindi para na din kay MineKo...
~~~ I never want it to stop
Because I don't wanna start all over
Start all over
I was afraid of the dark
But now it's all that I want
All that I want, all that I want~~~
Hindi ba pwedeng itigil ang oras? Hindi ba pwedeng wag nang mag-umaga at manatiling gabi na lang? Sana h’wag na alng dumating ang umaga...pero sinong niloko ko? Tanging si Papa Lord lang ang may kakayahang itigil ang umaga at pahabain ang gabi. Siya lang din ang makukuhanan ko ng lakas ng loob at tapanag sa nalalapit na paghaharap nain ngayon.
Taimtim akong nagdasal, “Papa Lord, anuman po ang mangyari, h’wag Niyo po sanang hayaang mapahamak ang mga mahal ko sa buhay, ang mga inosenteng tao at lalo na po ang MineKo, ipinauubaya ko na po sa Inyo ang lahat.”
AT hinayaan kong tumulo ang mga luha sa mga mata ko...
~~~ And when the daylight comes I'll have to go
But tonight I'm gonna hold you so close
Cause in the daylight we'll be on our own
But tonight I need to hold you so close~~~
Tumayo na ako sa kama. Bago magbihis ay sinulyapan kong muli si MineKo. Pinigilan kong muling tumulo ang mga luha ko at nagbihis na lamang. Nang matapos ay tinawagan ko na si Chord na sunduin ako. Iniwan ko na din ang pinagawa nila sa aking huwad na sulat maging ang engagement ring namin.
Bago tuluyang lumabas ay binigyan ko ng huling halik sa labi si MineKo at bumulong, “Mahal na mahal kita MineKo, hanggang sa muli nating pagkikita...”at lumuluhang tumakbo ako palabas ng kwarto ko.
AARON’S POV
I opened my eyes only to be shocked to see MineKo nowhere beside me. Hindi ko maintindihan but I have been incredibly nervous. Naalala ko ang mga sinabi nito kagabi sa akin. Umiling ako. No, Aaron, you’re being paranoid again. There’s no way MineKo can leave you. No fcking way...
Sa pag-iisip nun’ ay napangiti na lang ako. Baka naman kasi nasa baba lang ito at naghahanda ng breakfast namin, di ba? I smiled. MineKo really loves to tease me. Tsk!!! Makababa na nga at nang ako naman ang makapang-asar sa kanya.
But an envelope placed on top of MineKo’s study table caught my eye. Hindi dahil sa mismong sulat kung hindi dahil sa bagay na nakapatong sa itaas nito. It was MineKo’s ENGAGEMENT RING THAT I GAVE HER!!!!!! Kinakabahan na kinuha ko iyon at binasa ang sulat na nasa loob ng sobre. I nervously read it at different thought keeps on playing my head.
Pero halos gumuho ang bung mundo ko sa oras na mabasa ang sulat niya...
-------------------------
Aaron,
Sorry kung iniwan na lang kita basta at walang pasabi. Pero para na din ito sa ikabubuti mo at para hindi ka na masyadong masaktan pa. Aaron, sorry pero totoo, sinubukan kong mahalin ka pero hindi ko magawa. Kahit na noong malaman kong ako pala talaga si Jubii, hindi mo pa rin nagawang palitan sa puso ko si Lyric. Siya at siya pa din ang mahal ko. Pilit ko lang itinanggi sa sarili ko na galit ako sa kanya pero mahal na mahal ko pa din siya. Sorry kung ginawa kitang panakip-butas para sa kanya. Pinilit ko namang mahalin ka eh, pero hindi ko talaga magawa. Sorry kung pinaasa kita. Kaya para hindi ka na masaktan pa, iiwan na lamang kita. Sasama na ako sa totooong nagmamay-ari ng puso ko. Sana makahanap ka pa ng babaing totoong magmamahal sayo at paglalaanan mo ng tunay na pagmamahal.Sana balang araw din, ay mapatawad mo ko.
-Hell
---------------------------
Umiling ako, hindi...hindi totoo ito...hindi, binabangungot lang ako...tulog pa din ako....paggising ko, katabi ko pa din si MineKo...hindi...this isn’t real...this is fcking impossible....MineKo naman oh, hindi nakakatawang biro ito eh......
Nagiginig na tumakbo ako pababa ng mansyon para lang salubungin ng buong barkada na seryoso at halos nag-iwas ng tingin. Hndi...hindi...... Pinilit kong ngumiti para hanapin si MineKo
“Guys, si M---MineKo?!?!”
Si Angela ang napilitang sumagot, “Pi---pinsan kasi-----“
Sumabog na ang galit ko, “FCK!!!!SUMAGOT NGA KAYO!!WHERE THE FCK IS MINEKO?!?!?!?”
Nagkatinginan sina Chronos, Calvin at Zayn. Nagsalita si Zayn, “Guys, kailangan nating ipaalam ito sa kanya...”
Naiinis na sumingit na ako, “FCK!!ANONG DAPAT SABIHIN?!?!?NASAAN SABI SI MINEKO!!!!T#$%^&!!!!WALA BA KAYONG BALAK SAGUTIN ANG TANONG KO?!?!?!”
Kalmado ngunit naka-iwas ang tingin an lumapit sa akin si Calvin saka ako tinapik sa balikat, “Dude, you----you have to see this....” saka iniabot sa akin ang isang brown envelope. Dali-dali kong binuksan iyon habang nagpatuloy ito sa pagsasalita, “May isang hindi kilalang lalaking sakay ng isang motor daw ang naghagis niyan kanina sa may harap ng compound. Si---sina Chronos at Zayn ang unang nakakita, pagpasok nila kanina...”
Ad my world literally fell apart the moment I saw the pictures...it were pictures of MineKo and Lyric, together happily, another picture was of them kissing and another...I almost crumpled the picture.....it was a picture of them about to enter a...a...a motel.
Tuluyan nang gumuho ang mundo ko. Napaluhod na lang ako at namalayan ko na lang na humahagulgol na pala ako. FCK!!!!I was litearally devastated...pero magagawa ba ito sa akin ni MineKo?!?!? Hindi...hindi...bangungot lang ang lahat ng ito....
“Kuya Daddy...” umiiyak na niyakap ako ni Cha-cha, “Kuya Daddy, tahan na po!! Babalikan ka din po ni Ate Mommy, promise yan!!!”
Napayakap na lang ako ng mahigpit dito, “Yes, Cha-cha... I will wait...” at muling tuluyang napahagulgol....
If this is a nightmare, I’d rather choose to die.
~~~ And when the daylight comes I'll have to go
But tonight I'm gonna hold you so close
Cause in the daylight we'll be on our own
But tonight I need to hold you so close
Oh-whoa, oh-whoa, oh-whoa-oh-oh-oh-oh-oh-oh
Oh-whoa, oh-whoa, oh-whoa-oh-oh-oh-oh-oh-oh
Oh-whoa (yeah), oh-whoa (yeah), oh-whoa (yeah), oh-oh-oh-oh-oh-oh (yeah)
Oh-whoa (yeah), oh-whoa (yeah), oh-whoa-oh-oh-oh-oh-oh-oh~~~
“In the middle of madness, a light will be seen
Courage is ought to have a glimpse of it by any means”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
A/N:
ALA KAAAA!!!! Talaga nga bang hindi minahal ni Hell si Aaron? Talaga nga bang ginawa niya lamang itong PANAKIP-BUTAS?!?!?! Pero ano nga kayang nangyari kina EJ at CHORD?!?!?! Ano nga ba yung huling sinabi ni Chord kay Hell? At ano nga bang mangyayari sa una at huling paghaharap nina Hell at ng grupo ni Traize, Serpent at ng lihim nilang alas? Paano malalaman ni Aaron at ng barkada ang tunay na nagyayari kina Hell, EJ, at Chord?
ABANGAN SA MGA SUSUNOD NA CHAPTERS!!!!!
Naiyak ka ba? Weah, chos XD!!!! Mas papaiyakin pa kayo ng MIWTG sa nalalapit nitong pagtatapos!!! *insert evil laugh here* Announcements will be posted on MIWTG FB GROUP. Keep holdig on, earthlings!!
Like this chap? Don’t forget to VOTE
Questions, reactions, suggestions? Post a COMMENT
Thanks for reading and supporting MIWTG!!!
#MIWTGTheFinalCurtainBow
Love <3,
_KoiLine