Ακουστε το τραγουδιι ειναι τελειο και σιγουρα ξερετε το ρεφρεν!! :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Davis ποβ
Βγηκα απο την πορτα του δωματιου της εγκαιρα καθως καποια δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου..
Συγκινηση; λυπη; συμπονια;
Ισως ολα μαζι..
~~~~~
Καθομουν στον καναπε του σπιτιου μου προσπαθωντας να ξεχασω ολα οσα ειχαν γινει τον τελευταιο καιρο..
Προσπαθουσα να παρακολουθησω το προγραμμα της τηλεορασης αλλα μου ερχοταν στο μυαλο η Σαμανθα..
Λυπομουν που ηταν μονη της στο νοσοκομειο αλλα δεν μπορουσα να παω.. θα ηταν υπερβολη..
Ειχα αποφασισει πως θα πηγαινα την επομενη μερα ομως.. για λιγο ισως..
Εκλεισα τα ματια μου πιστευοντας πως ετσι ολα θα ξεμπερδευαν..
Τα συναισθηματα μου ηταν τοσο μπερδεμενα.. ημουν τοσο μπερδεμενη.. και αν καποιος με ρωταγε 'γιατι' δεν θα ηξερα τι να του απαντησω.. δεν ηξερα τον λογο..
Γελασα στις σκεψεις μου.. εκανα σαν καποια εφηβη ή ερωτευμενη..
Εγυρα στο πλαι μεχρι που ξαπλωσα τελειως.. εκλεισα τα ματια μου περιμενοντας την αλλη μερα να ερθει.. ξεχνωντας και τα τοσα διαγωνισματα που ειχα να διορθωσω..
~~~~~~~
Σαμανθας ποβ
Κοιταξα εξω απο το παραθυρο.. ειχε καλη μερα σημερα.. δεν υπηρχαν συννεφα παρα μονο ο ηλιος.. αυτο ηταν ακομα χειροτερο για σημαινε πως εκανε πολυ κρυο..
Γυρισα επειτα απο την αλλη μερια και κοιταξα τον ορο μου. Τον παρατηρησα καλα, προσπαθησα να διαβασω μια μικρη ετικετα που ειχε πανω αλλα πολυ λιγα καταλαβα..
Ξεφυσιξα αφου δεν ειχα τι να κανω.. ημουν μεσα σε ενα δωματιο αγκαζε με ενα μηχανημα με εκεινον τον σπαστικο ηχο.. το ηξερα πως ημουν ζωντανη, δεν το χρειαζομουν να μου το υπενθυμιζει..
"Καλημερα" ακουσα μια φωνη και εριξα το βλεμμα μου στην πορτα.
Η Davis φυσικα.. ποια αλλη; ιστορια για αυτη και εμενα ειναι αλλωστε!
Την κοιταξα παραξενεμενη.. δεν πιστευα πως θα ερχοταν.
"Σου εφερα κατι να φας" συνεχισε κανοντας με να παραξευτω ακομα περισσοτερο..
Ηλπιζα να μην ηθελε να με δηλιτιριασει.
"Πως εισαι;"
"Καλυτερα" ηταν το μονο που ειπα.
"Ποτε θα βγεις;"
"Αυριο λογικα.. ελπιζω"
Εφερε μια καρεκλα κοντα στο κρεβατι μου και καθησε διπλα μου.
"Δεν εχετε σχολειο;" ρωτησα
"Πηρα αδεια σημερα"
"Γιατι;" ρωτησα μην κρυβοντας την περιεργεια μου.
"Γιατι ηθελα να ξεκουραστω" η δικαιολογια της δεν με επειθε.. παρολα αυτα το αφησα.
"Επειδη ηξερα πως θα βαριωσουν εφερα να λυσουμε καποιες ασκησεις μαθηματικων μαζι"
Ποσο πιο καθηγητρια φυτο;
"Προτιμω να βαριεμαι σκετο" απαντησα
Γελασε ελαφρως και το προσωπο της φωτειστηκε.. ομορφη σκεφτηκα..
"Δεν καταλαβαινω γιατι δεν θες.. αφου ξερω πως σου αρεσουν" ειπε κοιταζοντας με στα ματια.
"Ναι μου αρεσουν αλλα βαριεμαι να τα κανω" απαντησα.
"Ελα να κανουμε καποια μαζι" και μην εχοντας αλλη επιλογη λυσαμε καποια μαζι.. προς μεγαλη μου εκπληξη η ωρα περασε ευχαριστα πραγμα που μου εκανε μεγαλη εντυπωση.. μου εκανα μεγαλη εντυπωση.. με την σταση μου..
Ηταν ωρα να φυγει οταν θυμηθηκα τον Αντυ.. ειχε φαγητο και νερο αλλα μονο για χθες και σημερα.. καποιος επρεπε να τους ξανα βαλει.. επρεπε να βρω καποιον.
Στρυφογυρισα τις κορες των ματιων μου οταν καταλαβα πως στο τελος θα κατελειγα στην Davis.
Θρασυτατη εγω ρωτησα.
"Αν σας δωσω τα κλειδια του σπιτιοιυ μου μπορειτε να τσεκαρετε τον Αντυ; το σκυλι μου;"
Με κοιταξε ξαφνιασμενη στην αρχη κανοντας με να πιστεψω πως εκανα μαλακια αλλα μετα απαντησε.
"Ναι φυσικα" αφου πηρε τα κλειδια εφυγε αφηνοντας με να ελπιζω πως δεν τα το ξεχναγε..
Θα μπορουσα να δω τον πατερα μου οσο ημουν στο νοσοκομειο και μου ειχαν πει οι γιατροι πως ηταν πολυ καλυτερα αλλα δεν ειχα την δυναμη ακομα..καλυτερα ετσι προς το παρων..
~~~~~~~~~
Για αλλη μια φορα πηρα τον δρομο για το σπιτι..
Καλυτερα και πιο ανετα προχωρουσα ενω εισεπνεα τον καθαρο αερα..
Μπηκα στο σπιτι και οταν ακουσα το γαβγισμα του Αντυ ενα βαρος εφυγε απο πανω μου καθως ηξερα πως τελικα ειχε ερθει.
Επρεπε να παρω τα κλειδια πισω γιατι το αντικλειδι κατω απο το χαλακι επρεπε να μενει στην θεση του και αλλωστε δεν μπορουσε να εχει τα κλειδια του σπιτιου μου..
Ξαπλωσα και κοιμηθηκα γνωριζοντας πως την αλλη μερα ηταν Σαββατο και δεν ειχα τιποτα απολυτως να κανω.. πουθενα να παω..
Τα ματια μου εκλεισαν χωρις να σκεφτομαι κατι συγκεκριμενο..
~~~~~~
Ημουν κατω στην αποθηκη και προσπαθουσα να ξεθαψω καποια παλια πραγματα που τα ειχα φερει εκει κατω οταν πεθανε η μανα μου.
Το βλεμμα μου επεσε πανω στο σκειτ μπορντ μου.. ηταν καινουργιο γιατι μου το ειχε παρει δωρο και εναν μηνα μετα εγινε το ατυχημα..
Το επιασα στα χερια μου και τοτε μου ηρθαν στο μυαλο ολες εκεινες οι στιγμες οταν ημουν πιο μικρη..
Οι γρατζουνιες... οι μελανιες... τα κατα κοκκινα γονατα μου αφου δεν προσεχα..
Τοτε αρχισα να γελαω σκεπτομενη πως επεφτα.. ειχα τοση πλακα..
Αραγε θυμωμουν ακομα να κανω;
Οχι οχι δεν θα εβγαινα στον δρομο να γινω ρεζιλι..
Ή θα εβγαινα..;
Ξεφυσιξα νευριασμενη που η καλη μερια του εαυτου μου ξανα νικησε..
Βγηκα εξω και το ακουμπησα κατω κοιταζοντας το καλα.
Πηγα να βαλω το ποδι μου αλλα οι ροδες γλυστρισαν και ισα που προλαβα να βγαλω το ποδι μου για να μην πεσω.
Τοτε αρχιζα να πιστευω πως δεν ηταν καλη ιδεα.. ας μην ξεχναμε πως ειχα και μια πληγη..
Ομως ηθελα να κανω.. παρολο που ηταν επικινδυνο.
Δοκιμασα πιο αποφασιστηκα την δευτερη φορα και καταφερα να το σειρω ενω ημουν πανω του.
Σιγα σιγα αρχισα να προχωραω αν και δυσκολευομουν να βρω την ισορροπια μου.. μετα απο λιγο ομως ολα ηταν καλυτερα.. και καλυτερα.. τοσο καλα που προχωρουσα κανονικα..
Πραγματι θυμωμουν..
Αφου εκανα εναν κυκλο στην γειτονια γυρισα σπιτι αποφασισμενη οτι θα ηταν το νεο μου μεταφορικο μεσο..
~~~~~~
Με την τσαντα στην πλατη, ντυμενη σαν εσκιμοος, πανω στο σκειτ μπορντ εφτασα στο σχολειο αρχιζοντας να μετανιωνω που ηθελα να φυγω απο το νοσοκομειο.. που ημουν ξαπλωμενη και κοιμομουν ολη μερα..
Παρολα αυτα ενιωθα μεσα μου σαν να ηθελα κιολας να παω.. σταθερος χαρακτηρας..
Με το που μπηκα στην ταξη ειδα τον Αγγελο να καθεται στην θεση του. Μολις με ειδε σηκωθηκε και με αγκαλιασε αμεσως κανοντας με να γουρλωσω τα ματια μου.
Τον αγκαλιασα ελαφρα πισω.. μην ειμαι και αγενης αν και δεν με πειραξε πολυ.. μονο που δεν ηξερα και τον λογο..
"Τι κανεις ρε Σαμανθα; ανησυχισα.. ολα καλα στο νοσοκομειο; ειναι ενταξει η πληγη σου;"
Οι ερωτησεις του με εκαναν να γουρλωσω πιο πολυ τα ματια μου.
Που το ηξερε; η μονη που γνωριζε για ολα ηταν η.... μα φυσικα.. η Davis ποιος αλλος;
"Καλα ειμαι, ολα μια χαρα, εσυ που το εμαθες;" ρωτησα
"Μας το ειπε η Davis" οι υποψιες μου επιβεβαιωθηκαν..
"Σας;" ξανα ρωτησα
"Σε ολη την ταξη"
Μα καλα; ποιος της εδωσε το δικαιωμα.. δεν θυμαμαι να με ειχε ρωτησει..
~~~~~
Στα περισσοτερα μαθηματα καθησα ησυχη με τον κυβο του ρουμπικ..
Οταν ομως ειδα την Davis να μπαινει μεσα στο τμημα μου για μαθημα ξανα θυμηθηκα οτι ειχε κανει νευριαζοντας με καθως σε ολα τα διαλειμματα τα παιδια απο την ταξη με ρωτουσαν αν ημουν καλα.
"Καλησπερα" ειπε καρφωνοντας με με τα ματια της.. τα μπλε..
Ωστοσο δεν μιλησα..
Στο μαθημα της επισης δεν εκανα τιποτα, ηθελα να ειμαι αδιαφορη.. ετσι για να της την σπασω..
Ομως κατι παραξενο εγινε.. αντι να νευριασει εκεινη, εκνευριαστηκα εγω περισσοτερο οταν αφου μας ειχε βαλει να κανουμε μια εργασια εκεινη την ωρα που φυσικα εγω δεν εκανα τον κοπο ουτε στυλο να βγαλω, χαμογελασε κοιτωντας κατω απο την εδρα..
Σαν να ειχε κινητο.. σαν καποιος να της εστειλε μηνυμα.. ενα μηνυμα που την εκανε να κοκκινησει κιολας!!
Κοκκινησμενη και εγω απο τον θυμο μου κοιταξα παλι τον κυβο.
Οταν εριξα μια τελευταια κρυφη ματια προς το μερος της την ειδα να βγαζει το κινητο και να το βαζει στην τσαντα της.. κοιταξε πανω προς το μερος των παιδιων καταλαβαινοντας πως την κοιτουσα..
Γαμωτο με επιασε!
"Ενταξει παιδια ειστε ελευθεροι να φυγετε, πεντε λεπτα εμειναν ετσι κι αλλιως μεχρι να χτυπησει για σχολασμα"
Ολοι γρηγορα μαζεψαν τα πραγματα τους και ξεκινησαν να φευγουν δινοντας μου την ευκαιρια να την κοιταξω. Φαινοταν πιο χαρουμενη απο πριν..
Μα τι εγραφε εκεινο το μηνυμα; θα εσκαγα..
Τελευταια, περασα απο μπροστα της λεγοντας ενα "γεια σας" κοφτα τονιζοντας το..
Στον διαδρομο του σχολειου ενα παιδι με πλησιασε.
"Γεια.. εισαι η Σαμ ετσι;" ρωτησε
"Ναι" απαντησα παραξενεμενη
"Ηθελα να σου ζητησω συγνωμη.. εγω σε εσπρωξα εκεινη την μερα κατα λαθος φυσικα αλλα δεν καταλαβα πως σε εριξα και πως αιμορραγουσες.. βιαζομουν πολυ ξερεις.. απλα η Davis, ετσι την λενε νομιζω, μας το ειπε και τοτε το θυμηθηκα.. απλα ηθελα να ξερεις πως δεν το εκανα επιτηδες.."
Στο τελος τον κοιταξα εκπληκτη.. οχι μονο απο ολα αυτα που ειπε αλλα επειδη φαινοταν ειλικρινης και εκτιμησα το γεγονος πως ηρθε να απολογηθει..
Ηταν η σειρα μου να μιλησω ομως και δεν ηξερα τι να πω..
"Δεν εφταιγες εσυ, το καταλαβα πως το εκανες κατα λαθος ενω ετρεχες.. μην ανησυχεις δεν τρεχει κατι.."
Μου χαρισε ενα χαμογελο και εφυγε χτυπωντας με φιλικα στην πλατη.
Τι αλλο θα γινει;
Αυτη η γυναικα εχει φερει στην ζωη μου τα πανω κατω και ηταν μονο αρχη..
Ηξερα πως δεν θα εμενε εκει.. αλλα δεν γνωριζα αν μου αρεσε ή οχι..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ειστε ελευθεροι να βρισετε στα σχολια για το χαλια αυτο παρτ μετα απο τοσο καιρο.. ναι εχετε δικιο αργησα πολυ να ανεβασω και ανεβασα ενα σκατα παρτ.. απλα δεν ειμαι καθολου καλα αυτον τον καιρο.. εφηβια ειναι αυτη.. και παλι συγνωμη.. επισης ηθελα να σας πω πως τα σχολια σας με κανουν και χαμογελαω και μου φτιαχνουν την μερα.. ειναι αστεια και γλυκα.. το ξερω πως δεν απανταω σε ολους ξεχωριστα αλλα τα διαβαζω ολα.. ετσι κι αλλιως δεν ειναι και παααρα πολλα😂 και παλι σας ευχαριστω για ολη την υποστηρηξη.. τα λεμε στο επομενο παρτ που ελπιζω να ειναι καλυτερο απο αυτο..
Φιλακια xxxx