Dedicated sa aking napaka kulit na Mare. Haha. Joke. Peace mare ^_^V
Pero.. thank you talaga sayo Mare :) Sinusuportahan mo talaga ito :)))
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
[He is a GC...]
Sino nga bang naka-witness ng kabaliwan ko? Lumingon ako sa likod...
O__O
OHMY! I'M SO STUPID!
[Charles' POV]
Papunta ako ng cafeteria... Lunch time na kasi. At may pag-uusapan kami ng barkada.
Papasok palang ako pero nagulat ako sa naabutan ko. Isang malakas na tunog ang umalingawngaw sa buong cafeteria.
*BLAG!*
"BULLSH*T!" Sigaw ng matangkad na babae matapos niyang suntukin ang lamesang kinakainan niya. Mabuti nalang hindi tuluyang natapon yung mga pagkain.
Gulat at amaze naman ang mga tao. Kahit ako nagulat din. Ang nambully kasi sa kanya ay mga kaibigan ni Raiza. At pag kaibigan ni Raiza, walang nakakatalo. Maliban sa amin ng mga kaibigan ko. Pero itong babaeng 'to, kawawa siya dahil lumaban siya. Walang magta-tanggol sa kanya.
Nabalik ako sa realidad ng nagsalita ulit yung babae. Pamilyar nga ang boses eh. Hmm. I wonder who is she.
"I'm telling you. You really don't wanna mess up with me... Mark my words. I won't say this again. NEVER.CALL.ME. A. BITCH.AGAIN. Or else, you will get what that effin' table got." Sabay turo sa table na nahati niya sa sobrang galit siguro. "I will destroy your frog face! Aww...Ha-ha! I pity you. What would you look like then? A tadpole? Tsk." Inikot niya ang tingin niya sa paligid. Pero di ko pa din nakita ang mukha. Damn.
"PROTECTED DIAMONDS! Psh. BE READY ON FRIDAY. YOU...WILL KNOW ME... MORE. Excuse me." She continued then she started to walk away. Nang makarating siya sa may pinto, saka ko lang nakita ang mukha niya.
Si Ms. Twein pala. Yung babaeng magaling kumanta. Ang bagong president ng batch. Hindi pala siya ang lagot kung hindi ang kaaway niya. Mataas ang posisyon niya. Hindi pa alam yun ng lower years kaya mas gulat sila. Mukhang nakahanap na ng katapat ang matitigas na ulo na mga kaibigan ni Raiza.
Ano kayang meron sa Friday? Tsk.
To be honest, I was also shocked when it was announced that she's the new president. Not that I'm judging her but Raiza has been the president for the past three years... But maybe the admin found something different in her.
I'm not sure though. I don't know anything about her...
Calling...
Mark
(Charles! Nasaan ka? Nandito na kami sa Cafeteria. 2nd floor.)
"Nandito din ako. Sa may baba. Kilala mo ba yung binully?"
(Oo. Si Ms. President ganda. Classamte ko yun eh. Bakit? Pagtitripan mo rin? Nako pre, wag na. Baka mawasak din ang mukha mo.) Iba talaga to. Nasa 2nd floor pero nakita pa din nila.
"Asshole! Hindi noh. Iganti niyo siya dun sa tatlo."
(Naks. Bait natin ngayon ah. Pumunta ka na kaya dito?!)
"Hindi na. Basta i-ganti niyo." Tinapos ko na yung tawag.
Kahit di ko pa siya kilala... Napag-isipan kong iganti siya. Bad trip din kasi yung tatlong ungas na yun eh. Tsk. Makabili na nga lang ng kung ano... Nawalan tuloy ako ng gana mag-lunch.
"Miss, dalawang piattos, tatlong oreo saka isang C2" Inabot naman nung tindera yung mga sinabi ko.
"87 po lahat." Maka-po si miss ah. Halata namang mas matanda siya sa akin eh. Tsk. Inabot ko ang 100 at umalis na.
Bakit kaya parang gutom ako ngayon? Haha.
(Adik niya din noh? Nawalan ng gana pero gutom? -__-)
San kaya makapunta? Ah, English faculty room.
Naglakad na ako papunta sa faculty room pero sa iba ako napunta...
Sa garden. Doon ako dinala ng paa ko. Imbis na umakyat ako... Nasa may pinto na ako ng garden...
Nagulat ako ng makita ang isang babaeng nakaupo at nakatalikod. At dahil sa bag niya, kilala ko na siya. Humakbang ako ng konti.
Magsasalita na sana ako kaso narinig ko siya nag-salita pero di ko marinig ng maayos yung sinasabi... Pero teka.
Umiiyak siya? Parang kanina lang ang tapang niya...
Nung lumabas siya ng cafeteria, kitang kita sa mukha niya ang bakas ng pagka-panalo. Pero bakit ngayon ganito?
Napakamisteryoso niyang tao... Parang ako...
Mas lumapit ako at mas narinig ko na ang mga sinasabi niya. Nakita ko na din ang kausap niya. Picture nang isang lalaki. What the--! Kuma-kausap siya ng picture? Is she still sane?!
"--ulit ako. Ang saya ko nun. Kasi pinagtanggol mo ako. Kaso ngayon, wala ka na... Alam kong matanda na ako. Kaya ko nang ipagtanggol ang sarili ko. Pero... bakit hindi ko magawa?" Nararamdaman kong habang sinasabi niya yun ay umiiyak pa rin siya. Rinig ko rin ang basag niyang boses.
Sino bang kausap niya? Boyfriend niya? Na iniwan siya? Sabi niya kasi, wala na daw yung taong yun. Fck it! Why am I getting curious about this?!
*WOOOOOSH*
"Kuya, a-anong ibig sabihin nung hangin na yun? K-kuya, wag ka na ulit magparamdam. Kasi... Natatakot din kaya ako! Ikaw talaga kuya. O-Okay na yung ako nalang ang nagsasalita." Hindi ko alam kung matatawa ba ako o ano... Kuya niya pala yun. Sabi niya wala na daw ang taong yan... Ibig sabihin patay na?
Hindi niya pa rin ako napapansin at nagpatuloy siya sa pagsasalita.
"Pero kuya, Sorry talaga ha. Hindi ko natupad yung promise ko. Ang weak ko kasi eh. Ang weak weak ko. Sig--" Aish! Punong puno na ng tanong ang utak ko. I can't stay quiet any longer!
"Paano ka naging weak? Dahil ba di mo sila kinalaban ng maayos o dahil hindi mo maipakita ang tunay na ikaw?" Sunod sunod kong tanong. Hindi siya lumingon pero sinagot niya ang tanong ko.
"Dahil di ko maipakita ang tunay na ako. Dahi takot akong magtiwala. Dahil ayaw ko nang--" Bigla itong napasandal sa inuupuan niya pero hindi pa din ito lumi-lingon. Parang nagulat siya dahil sinagot niya yung tanong.
"Kuya Zack? Ba-bakit... Pa-pa-paanong nakapagsalita ka?" Sa totoo lang, gusto kong tumawa ng malakas.
"Pftt.Sa likod Ms. Twein." Sabi ko na pinipilit wag matawa. Mga ilang segundo ang lumipas...
Tumingin siya at halata sa mukha ang pagkagulat niya. Halos hindi na nga maipinta ang mukha.
Agad naman ako lumapit at umupo sa tabi niya... Hindi pa din siya nagsasalita. Kahit ako ay hindi nagsasalita. Nakatingin lang ako sa mga damo habang siya... Alam kong nakatingin sa akin.
*SILENCE*
*SILENCE*
*SILENCE*
Sobrang tahimik... Ilang minutong ganito. This is so awkward. Damn. Damn. Damn.
"*sighs* You're Ms. Twein, right?" I broke the ice then looked at her. Nahuli ko siyang nakatingin pa din kaya agad naman siyang umiwas.
"Y-yes. And you are Mr. Efron?" Ngayon, ako naman ang nakatingin sa kanya at siya ang nakatingin sa ibang direksyon.
She still remember me. Good to know.
"Uh, yeah. Teka lang, hindi ka ba natatakot sa ginawa mo kanina? Alam mo, kahit ikaw pa ang presidente ng batch natin, pwede ka pa ding maparusahan." Puna ko sa kanya.
"Hindi ko sinadya yung kanina. I'm was just so full of everything. Hmm. Tutal nakita mo na rin na mahina ako at nakita mo na rin ang mga ka-ewanan ko, sasabihin ko na rin sayo to. Ako si Chessa Mianna FORTALEJO Twein." She said, emphasizing the word Fortalejo--.
"F-Fortalejo?! You mean--."
"Yup. Tita ko si Alice Fortalejo. Ang dating namahala din ng school na ito." Sa sinabi niyang yun, alam kong di naman siya nagma-mayabang. Gusto niya lang sabihin ang totoo. Parang ayaw nga niya talaga eh. Napilitan lang. -___-
"Tita mo pala ang bestfriend ni Mama Ana." This time, siya naman ang nagulat. Hindi niya ba ako kilala?
Si Mama Ana... Ang may-ari ng school na 'to. Yun ang dahilan kung bakit hindi ako natatakot kay Raiza o sa kahit sinong kaibigan niya.
[Chessa's POV]
Nagulat talaga ako kanina pagtalikod ko.
Si Charles Drake Efron kasi yun.
Nakakatakot nga siya eh. Pero mas nakita ko siya ngayon at natitigan. Ang tagal ko ngang naka-tingin sa kanya eh. Matangkad din siya. Ang mata, dark gray kaya nakakatakot na parang nakaka-mesmerize. Yung mukha niya, ang ganda ng korte pati narin yung cheekbones at ang matangos na ilong niya.
Ang mga yon ang nagpapagwapo sa kanya. Oo gwapo siya. Ibang iba ang itsura niya noong first day of school. Noon kasi mas nakakatakot siya at mukhang makaka-tunaw ng tao any minute dahil sa malamig niyang tingin. Pero ngayon, cool yung aura niya.
Psh. Ewan ko ba. Baliw na siguro ang mga babae nun at tinilian pa rin siya despite of his coldness. Paano kaya ngayong mas okay siyang tignan? Baka kada dadaan siya, may bumabati sa kanya...
Aish! Ang gulo noh? Yung tipong nakakatakot siya pero nangingibabaw ang kagwapuhan? AISH! Bakit ko ba yun iniisip? >___<
Eto ngayon magka-usap kami...
Kakasabi ko lang na tita ko si Tita Alice. Mukha ngang nagulat pa siya eh.
"Tita mo pala ang kaibigan ni Mama Ana." Sagot naman niya. W-wait!
O__O
This time, ako naman ang nagulat. Mama Ana niya? Si Tita Ana? Pero diba... AISH!
"Mama?! Pero pareho sila ni Tita na hindi pwedeng magka-anak. P-papaan--"
"Hmmm... Mukhang mahaba habang explanation. Heto oh. Kumain ka muna." Sabay abot ng oreo. Sheet of paper! Paborito ko to... Pero nahihiya ako T___T
"W-wag na. Busog naman ako."
"Huh? Sigurado ka ba? Nakita ko kanina sa cafeteria--"
"Nako! Nakakain ako. Busog ako. Madami pa nga yung nakain ko eh. Salamat nalang talaga." Waaaaaah!!! Nakakainis. Sa totoo lang, gusto ko na yung kunin.
"Sige. Pero kung nagugutom ka s--"
*krrroooorrrkkk*
Darn! Ang epal ng tiyan ko! Pwede na siguro akong lamunin ng lupa. >__<"
Napakamot nalang ako ng batok at napatingin kay Charles na nakangiti lang... Ng nakakaloko. Edi ako na! AKO NA NAPAHIYA!
"Tss. Kunin mo na kasi. I know you're hungry. I saw everything awhile ago. Saka sasagutin ko naman ang tanong mo. Basta, sasagutin mo rin ang tanung ko. Pero kain muna." Sasagutin niya ang tanong ko? At sasagutin ko ang kanya?
Papayag ba ako?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Papayag ba siya? Haha. May part two po ito.
Hinati ko kasi feeling ko hahaba masyado. Feeling ko lang naman... ^___^