I only heard my mommy's side. I don't know if that's the truth. I still want to give my father the benefit of the doubt even though I really want to believe that he has a mistress. Kaya naman nag-imbestiga ako.
We have a company. It's a pawnshop. My mother's family has a pawnshop as their business. Just like the family of my father. They both had the same business. Kaya naman noong nagpakasal sila, nag-merge ito kaya mas lalong lumaki. My father was the one who's managing it right now.
Noong hindi pa sila nag-aaway ni Mommy, lagi ako pumupunta sa company namin. Natigil lang noong nagsimula na ang mga away nila.
Now, I'm going there right now to investigate. If he's really in there in his office. Or what he is doing in lunch time. Is he eating on his office or in a canteen? Is he still working or he's seeing someone else at some restaurant? Just like my mommy's accusation on him before?
Wearing only my grey hoodie and sweatpants, a mask to hide my face, nagpahatid ako sa aming family driver patungo sa aming kumpanya.
Hindi rin katagalan noong makarating kami roon. Inayos ko ang sarili at lumabas na ng sasakyan. Dire-diretso ang pasok ko noong makalimutan kong may security guard nga pala.
Nilagay ko ang hoodie ko sa aking ulo at binaba ng kaunti iyong mask na suot at inangat iyong sunglasses para makilala noong guard.
"Shh!" I put my index finger on my lips.
He nodded his head understandingly. I smiled at him and tapped his shoulder.
Nagdiretso na ako papasok sa loob. Huminto ako sa tapat ng lalaking receptionist. He looked at me weirdly. I did the same so he can recognize my face.
"Miss Snorri! What can I do for you?" he smiled.
"Is my father still here? O lumabas na siya?" tanong ko at inangat na ang mask ko.
"Hindi pa siya bumababa, miss."
"Okay, thank you!"
Dumiretso ako patungo sa elevator. Pinagtitinginan ako ng mga empleyado rito. Dahil na rin siguro sa ayos ko. I just ignored them. They should mind their own business!
Pinindot ko ang floor patungo sa office ni Daddy. Pagdating ay naabutan ko ang kanyang sekretarya roon. I also show him a bit of my face so he can recognize me.
"Snorri!" he said, a bit shocked.
"Don't tell Daddy that I'm here!" agap ko agad. "Anyway, what is he doing?"
"He's in a meeting with some investors, Snorri."
Lumapit ako sa desk niya at pinatong ang mga braso roon. Luminga-linga ako sa paligid. Looking for some suspicious women that can be his mistress.
Abala naman lahat sa pagtatrabaho. Walang tumitingin sa akin.
"Saan kumakain ng lunch si Daddy?" tanong ko.
"Minsan sa opisina niya. Nagpapahatid siya ng pagkain. Madalas naman sa isang restaurant."
Binalik ko ang tingin sa kanya. "Sino kasama niya? May babae ba siyang nakakasama kumain sa labas?"
"Kung mayroon man, puro mga kasosyo niya lang sa negosyo," sagot niya.
I looked at him suspiciously. He's been my Daddy's secretary for years now. He's loyal to my Daddy. I don't know if he can be loyal to his family too. Baka naman pinagtatakpan niya lang si Daddy?
Kahit magkaibigan kami, hinding-hindi ko siya mapapatawad kapag nalaman kong he's been tolerating my Daddy's infidelity!
"Where is your bodyguard, Snorri? Did you come here alone?" he said.
I fixed my face mask. "Yes! Don't worry, they won't recognize me. I'm wearing a disguise, you see?"
Nagpaalam na ako at nagpunta na lang sa isang coffee shop. Hindi pa ako uuwi. Aabangan ko ang pag-uwi ni Daddy mamaya. Titignan ko kung saan siya pumupunta kapag uuwi na siya.
Sa sobrang abala ko kay Mommy, at dahil wala naman akong pakialam sa ginagawa niya noon, hindi ko alam kung dumidiretso ba siya ng uwi sa bahay o may pinupuntahan pang iba.
I wasted my time here at the coffee shop near our company. Candice keep calling and texting me. And I keep on ignoring her too. Wala naman akong shoot ngayon kaya hindi ko alam kung bakit niya ako iniistorbo.
Candice:
Where are you?! Bakit hindi mo kasama ang mga bodyguard mo?
Candice:
Feeling mo strong ka na? Kapag ikaw nakilala at dinumog ng mga tao, bahala ka malamog diyan!
The waiter kept looking at me weirdly. Ilang oras na rin kasi akong nandito. Mag-isa at wala naman dumarating na kasama.
I rolled my eyes irritatedly. At least I'm ordering some foods here! I'm not just some tambay! Kumikita sila sa akin kaya nakakairita ang tingin niya na para bang hindi ako nagbabayad!
Pinigilan ko na lang ang sarili na ireklamo siya. Maybe he wasn't inform that staring is rude.
I stood up and leave the restaurant when it's the time. Inirapan ko iyong waiter kahit hindi niya iyon nakita.
Nagtungo ako sa parking lot at naghintay malapit sa kotse ni Daddy.
I hid behind a car when I saw my father. Fred, his personal driver and one bodyguard were walking behind him.
"Let's go home, Fred," he said.
Oh. He's going home now!
Pumasok na sila sa kotse at umalis. Umayos ako ng tayo at pinanood ang kotse hanggang sa mawala ito sa paningin ko.
Wala ako nakuha ngayong araw. Wala siyang kinita o nakasama na ibang babae. Did he knew that I'm came here? Did his secretary told him? Nah. He'd call me if he knew that I was there. He will ask me. Babalik na lang siguro ako bukas ulit.
Girls instincts has never been wrong. So I know my mommy isn't just paranoid. Alam ko ang bawat paratang niya ay may basehan. She wasn't just saying those nonsense accusations, as my father said. And she wouldn't be that way if my father gave her a big assurance.
Naglakad muna ako habang nag-iisip kung ano ang gagawin. Should I hire some investigator? Detective?
Napaupo ako sa semento noong may bumangga sa akin. I groaned in pain when my butt took all of my weight. Feeling ko, magkakapasa ito dahil sa lakas ng pagbagsak ko!
"The hell?!" I said loudly.
The guy, who bumped into me just stared at me and ran off. Hindi man lang nag-sorry! Hindi man lang ako tinulungan makatayo! Chivalry is really fucking dead!
"You're a shit!" I shrieked.
May biglang marahas na humila sa braso ko at tinayo ako.
"Got you," the guy said.
Kumunot ang noo ko at tinitigan iyong lalaki. I don't know him. My heart started to pound nervously.
"Who are you? Let go of me!"
Tumingin siya sa unahan habang hawak pa rin ang braso ko. Parang may hinihintay.
"Hey! Are you deaf? I said let go of me!" I said angrily.
Hinila ko iyong braso ko sa kanya. Pero mahigpit ang hawak niya kaya hindi ako makawala. Mas bumalot ang kaba sa akin. What if he's waiting for a van so he can shove me inside it? Is this guy a syndicate?! Or a kidnapper?!
"Hoy! Ano ba! Bitawan mo ako!" I'm starting to hyperventilate.
Kaunti lang ang tao na dumaraan dito. Medyo malayo na ako sa aming kumpanya. Kaya hindi ako makakahingi ng tulong doon.
"Ayan na ba iyong magnanakaw?"
Napatingin ako sa bagong dating na babae. She's looking at me suspiciously and with a little bit of pity in her eyes.
"Excuse me?"
Magnanakaw? Me? A magnanakaw? What the fuck?
"Ano po ba ang kinuha niya sa inyo?" sabi nitong lalaki.
"I'm not a magnanakaw!" I said loudly.
They both looked at me. Then, they both looked at my feet. Napatingin din ako roon. Nakita ko ang isang bag na brown sa paanan ko. Pinulot ito ng lalaki at inabot doon sa babae.
"Is this a modus? Kunwari ako ang magnanakaw pero kayo pala? Aangkinin niyo ang mga gamit ko? Sorry, but the only thing I brought with me was my cellphone! It has my face as a wallpaper! It has some password! So you guys can't trick them to believing it's yours!" I said.
"Ako na po ang bahala magdala sa kanya sa presinto," sabi nang lalaki na binalewala ang sinabi ko.
"Naku, kahit huwag na! Naisoli naman na ang bag ko. Ayos na ito," sabi nang babae.
"We won't tolerate this, ma'am," matigas nitong sinabi.
Nag-usap pa sila. Naging abala naman ako sa pagtanggal noong kamay ng lalaki sa braso ko. Hindi naman masakit iyong hawak niya pero mahigpit. Hindi ako makawala!
Hinila na ako noong lalaki paalis nang umalis na iyong babae. My eyes widened in panic.
"No! Don't bring me there!" I said panicking.
Kinapa ko ang cellphone ko sa aking bulsa pero hindi ko ito nakapa roon. Shit!
"I won't sue you for false arrest. Just don't bring me to precinct!"
He remained silent. I gritted my teeth in annoyance. I want to punch him but I don't want to be hurt.
May nasapak na akong isang lalaki noon dahil nabastusan ako sa kanya. Nasaktan lang ang kamao ko dahil doon! Ayoko manakit pero mananakit ako kapag hindi na tama iyong ginagawa!
"Hey! Let's talk first! I can explain!" I said.
This is going to be a scandal. If they found out about this, my social and good reputation will be tarnished! Madudungisan ang pangalan ko kapag kumalat na dinala ako sa presinto!
Even if I'm found not-guilty later, other people may still view me as a criminal. A thief. Lalo na ang mga fans ni Savanna Gregorio. At siya mismo.
Umupo ako sa lapag kaya napatigil iyong lalaki. His forehead creased while looking down at me.
"Don't bring me there, please! I'm not a magnanakaw! I didn't took her bag!"
"Tumayo ka riyan," utos niya.
"That was a cheap bag! It's not even a designer! Hindi ko pag-i-interesan iyon! Siya pa ang bigyan ko ng bag eh!" iritado kong sinabi.
Hinila niya ako para tumayo pero nagmatigas ako. Sumalampak na ako sa semento para lang hindi niya mahila. Kahit kaladkarin niya ako, hindi ako tatayo rito!
He sighed and squatted in front of me. Bubuhatin niya na sana ako noong itulak ko siya palayo.
"Wait!"
I have no choice. I put my hoodie down and remove my face mask and sunglasses. I showed him my face. Natigilan siya. I almost jumped in happiness. He knows me! He will believe me now!
"Do you think a successful actress like me will do that?" I said hopefully.
Kumunot ang noo niya. "I don't know you."
Nalaglag ang panga ko. I looked at him in the eyes. There was no recognition there.
Naghanap ako ng mga poster sa paligid. Or some advertisement that has my face on it. But there was none. Kinapa ko ulit ang cellphone ko pero wala talaga ito sa bulsa ko.
Nakita ko ang naglalakad na mga babae at lalaki patungo sa pwesto namin. An idea came to my mind.
"Hey!" I waved my hand to get their attention.
They all looked at me. Eyes squinting so they can see me better. Inayos ko naman ang buhok at mukha ko.
"Snorri Kravei?"
"Yes! Yes! I am Snorri!" pakilala ko.
Nagmadali silang lumapit sa akin. Nilingon sila nitong lalaki pero nanatili siyang nasa harapan ko.
"Oh my gosh, it's really Snorri!"
Pinagkaguluhan nila ako. Nagtanong ng kung anu-ano na hindi ko naman masagot. Good thing they didn't took their cellphone to take a picture of me. Nakaupo pa naman ako rito sa sahig.
When they become aggressive, I suddenly regret my decision.
"I'll give you guys my autograph, so please, huwag kayo magkagulo," I said.
Pero hindi sila nakinig. Nagsimula na silang maglabas ng mga cellphone. I bowed and shielded my face. I look pulubi here.
Bigla akong hinawakan nang lalaki sa balikat kaya napaangat ako ng tingin sa kanya. Binuhat niya ako pa-bridal style. Napaatras iyong mga nakapaligid sa amin dahil doon. Nagmadali siyang naglakad paalis doon.
"Wait!" they shouted.
His every stride were big. Kaya kahit tumatakbo na iyong mga humahabol sa amin, nahuhuli pa rin sila. I don't know where he's going. But I just let him.
I stared at his face. Una kong napansin ay ang mahaba niyang pilik-mata. It's so long and thick! I remembered a big rich family because of his eyelashes.
"Are you a Kertia?" I asked curiously.
He didn't answer. But I guess he is. I based on his aura and stance. Ganyan na ganyan ang mga Kertia. Plus, he's so handsome! But who is he?
He has a thick eyebrows, a short haircuts that are no longer than two inches in hair length, and perfect square jaw. His lips were full and kissable. Nararamdaman ko rin ang matipuno niyang dibdib. The way he carried me in his arms like I'm just a paper.
"Do you believe me now? That I'm not a magnanakaw?" I said hopefully.
"Call your manager so they can take you home," he said in a bored tone.
"I don't have my cellphone. Nawala kanina."
Biglang pumasok sa isip ko iyong lalaking nakabungguan ko kanina. We had the same color of hoodie and sweatpants. Is that the reason why they mistook me as him?
"May nakabungguan akong lalaki kanina. We had the same clothes. Maybe, he was the one you guys was looking for," I said.
Nanatili siyang tahimik. Tinitigan ko siya. Mukha rin pala siyang isnabero at masungit.
Hindi kalaunan ay binaba na niya ako. Lumingon ako para makita kung may mga sumusunod pa ba sa amin. Wala na sila. Malamang kakalat na may kasama akong lalaki. I'm just gonna tell them that it's my bodyguard.
"Well, aren't you gonna apologize to me? Muntik pa ako magkaroon ng scandal kung dinala mo ako sa presinto! Tapos mali ka naman pala ng dinala!" sabi ko.
"Dadalhin kita roon ngayon," he said seriously.
"What?!" I exclaimed loudly.
"I was just kidding."
"Huh! That was so funny!" I said sarcastically.
Nagpatuloy kami sa paglalakad. Gabi na at wala akong kakilala rito.
Hindi naman siya mukhang masamang tao kaya sasama na muna ako sa kanya. Hindi rin naman niya ako tinataboy.
"What's your name?" I asked.
"Kyner."
"Kyner?" tinagilid ko ang aking ulo para masilip ang mukha niya.
"Kertia."
"Oh. You're really a Kertia! Who's your father? I know some of your cousins. But I don't know you, though," I said. "Bago ka lang ba rito sa Metro?"
Nagmamadali kong binalik ang disguise ko noong makita na may makakasalubong kaming mga tao. Kyner remained silent beside me. I noticed that he will only answer a question when he wants to.
I scoffed. "Can't you answer my question?"
"Hindi ko obligasyon sagutin ang mga katanungan mo," he said calmly.
Masama ko siyang tinignan. Pinagbintangan na nga ako, ganito pa ang iaasta sa akin! Porke't gwapo, nagsusungit na!
"You're so rude! You know that? Sayang ka at ang gwapo mo pa naman!" asik ko.
I noticed that we have reached the Glorietta mall. There are so many people outside of it. Mas inayos ko ang disguise na suot para hindi makilala.
"Give me your phone! I'll call my manager now!" iritado kong sinabi.
"And you're so bossy," he said.
Nilingon ko siya. "What?!"
Inabot niya sa akin iyong cellphone niya. Nasa dial na ito kaya tinipa ko na lang ang number ni Candice at tinawagan na.
"It's Snorri. Pick me up," I said when she answered it.
"Tapos ngayon magpapasundo ka? Pagtapos mong umalis ng walang pasabi? Pagtapos mong balewalain lahat ng texts at tawag ko sa iyo?" himutok niya.
Umirap ako sa kawalan. "Dali na! Huwag ka na magsalita pa ng kung anu-ano riyan! I'm here at the entrance of Glorietta Mall."
Marami pa siyang reklamo sa akin kaya pinatayan ko na lang siya ng tawag.
"She's on her way. Don't leave me here until she arrives! Kabayaran mo na lang sa pang-aakusa mo sa akin!" pagalit kong sinabi.
Humalukipkip ako habang nasa gilid niya. Some people throw weird glances at me. Because I'm wearing a huge sunglasses in the middle of the freaking night. Sounds weird, right? Mga makatingin akala mo naman may tatlo akong ulo!
Pero karamihan, kay Kyner nakatingin. Halos mga matalisod na at mabali ang mga leeg kakatingin sa kanya. Wala naman pakialam itong isa. Seryoso lang ang mukha niya habang nakatingin sa kawalan. He's like a statue. A handsome statue.
"Nauuhaw ako," sabi ko.
Hinila ko ang long-sleeved na suot ni Kyner para maagaw ang atensiyon niya.
Nilingon niya ako. "Bakit?"
"Bibili ako ng tubig sa loob. Samahan mo ako," sabi ko.
Hindi siya kumibo pero naglakad siya papasok sa loob. Sumunod naman ako sa kanya.
Ang daming tao ngayon dito. Halos nabubunggo ako sa iba. Kumapit ako sa dulo ng long-sleeved ni Kyner. Napatingin siya roon.
"Magrereklamo ka?" angil ko.
Nag-iwas lang siya ng tingin sa akin. Akala ko magrereklamo siya eh.
Nagpatuloy kami sa paglalakad habang nakakapit ako sa kanya. I was hiding behind his back so some humans can't bump into me. I made him my shield. Epektibo naman dahil hindi ako nababangga.
"Kuya! Ano raw pangalan mo?"
May mga babae na lumapit kay Kyner. Sinilip ko ang mga ito. Mga kasing-edad ko lang siguro sila.
"Wala siyang pangalan!" sabat ko.
Napatingin sila sa akin. Binalewala rin nila ako at nag-abang sa sagot ni Kyner. But he didn't answer them. Dakilang suplado.
One of the girls turned to me. "Ano pangalan niya, miss?"
"Prokorpio."
I chuckled quietly when I saw their reaction. They were grimacing! Kyner remained silent. Wala talagang pakialam! Pagti-trip-an kita ngayon!
"Gwapo naman kaya ayos na iyan kahit mabantot iyong pangalan!" bulong ng isa sa kanila.
"His surname is Kokomo," patuloy ko. "He is Prokorpio Kokomo."
Sinulyapan ko si Kyner. Diretso lang ang tingin niya. Hindi ko alam kung naririnig niya ba kami o hindi.
"Kaya hindi siya sumasagot kasi nahihiya siya sa pangalan niya," sabi ko.
They all nodded. I was grinning from ear to ear behind my mask. They can't see that so it's fine.
"It feels like, I heard her voice somewhere before," bulong ng isa pero narinig ko.
Napawi ang ngiti ko. Tumigil ako sa ginagawa. Tinulak ko si Kyner para magmadali siya sa paglalakad. Naiwan na roon iyong mga babae.
Nakarating kami sa food court. Bumili ako ng mineral bottled water at agad ininuman iyon. Nanatili ang kapit ko kay Kyner. Hindi naman siya nagrereklamo kaya hindi na ako bumibitaw.
"Gusto mo uminom?" alok ko kay Kyner. Umiling siya. "I will buy you a new one. Don't worry."
"Ayos lang ako," he said in a baritone.
Nagkibit na lang ako ng balikat. I sat at the vacant table. Kyner stood beside me. I'm still holding on to his long-sleeved.
"Naiistorbo na ba kita?" tanong ko kay Kyner.
Mukha kasi siyang galing pa sa trabaho. Nakasuot siya ng puting long-sleeved at black pants.
At hindi rin siya nagrereklamo kaya hindi ko alam kung ayos lang ba sa kanya itong mga nangyayari. But he should be patient! I didn't sue him for falsely accusing me so he needs to be patient with me! Kailangan niya ako pagbigyan sa mga gusto ko! Kailangan niya ako samahan ngayon hanggang dumating si Candice!
"Well, it's your fault for blaming me. So, don't blame me if you're stuck here with me," sabi ko.
He looked at me with his serious face. Tumaas ang isang kilay ko sa kanya.
"What? You're gonna blame me for the second time?" I said.
Tinanggal niya iyong kamay kong nakakapit sa long-sleeved niya. Nataranta ako at napatayo.
"Nalulukot iyong damit ko sa iyo," sabi niya.
"Then, let me hold your hand instead," sabi ko at hinawakan iyong kamay niya.
He froze. I looked up at him. He was staring at our holding hands. Parang hindi makapaniwala na may kahawak siyang kamay.
"Ngayon ka lang ba nakahawak ng kamay ng babae?" tanong ko.
But that's ridiculous since he's famous among women. Napatunayan ko iyon ngayon na kasama ko siya. With his looks, he can easily get any woman he likes.
"Oh. May girlfriend ka ba?" tanong ko.
Baka nga! Kaya hindi siya interesado sa mga babaeng nagpapakita sa kanya ng interes.
"You can just explain to her that this is nothing. Hawak mo lang ang kamay ko para hindi ako mawala," sabi ko.
His phone rang. He looked at it. Inabot niya iyon sa akin. Si Candice iyong tumatawag. Sinagot ko iyong tawag habang hawak pa rin ang kamay niya.
"Nasaan ka? Nandito na kami!" she said.
"Food court," I answered.
Siya naman ang nagpatay ngayon. Umirap na lang ako.
Hindi rin nagtagal ay natanaw ko na siya. Busangot ang mukha. Binitawan ko na iyong kamay ni Kyner.
"Ayan na si Candice, ang sundo ko," I said.
"Uuwi na ako kung ganoon," sabi niya at nagsimula ng maglakad.
"Okay, take care suplado! Don't accuse anyone again without their explanation first, okay?" sabi ko.
Nagpatuloy lang siya sa paglalakad na parang walang narinig. Inismiran ko na lang siya.
"Si Kyner Kertia ba iyon?" biglang sumulpot si Candice sa tabi ko.
Hinarap ko siya. "You know him?"
"Who wouldn't?!" sabi niya. "Kertia iyon, Snorri! Kilala sila sa buong Pilipinas!"
"Well, I know some of his cousins. But not him," sabi ko.
Naglakad na kami palabas nitong mall. Kumapit ako sa braso ni Candice habang nagkekwento siya tungkol kay Kyner.