Φτάσαμε έξω από το σπίτι της φίλης της θείας μου, της κ.Έμμας και έμεινα ακίνητη στη θέση μου.
"Θα βγεις ή θα σε βγάλω με το ζόρι;" ρώτησε η θεία μου ενώ έβγαλε την ζώνη της και μετά πήγε να βγάλει την δικιά μου όμως εγώ την σταμάτησα.
"Άμα με πειράξεις, θα αρχίσω να φωνάζω και θα πω ότι με παρενοχλείς" πέταξα ότι μου ήρθε πρώτο στο μυαλό. Με κοίταξε μπερδεμένη σηκώνοντας το φρύδι και έπειτα άρχισε να γελάει.
"Τελείωνε!" διέταξε ενώ ακόμα γελούσε.
Δεν πρόλαβα να μιλήσω και άκουσα μία φωνή από το σπίτι να φωνάζει την θεία μου. Γύρισα και είδα μία γυναίκα να κάθεται στην εξώπορτα του σπιτιού και να μας χαιρετάει.
Τώρα δεν την γλιτώνω με την καμία. Εκτός και αν κάνω το πτώμα. Δυστυχώς όμως δεν κατέχω καθόλου την υποκριτική. Οπότε, προτιμώ να μην το διακινδυνεύσω.
"Δεν νομίζω να θες να γίνεις ρεζίλι, έτσι;" ρώτησε η θεία μου ενώ είχε ένα πονηρό χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπο της. Αναστεναξα και έβγαλα την ζώνη ηττημένη.
Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και εγώ πήρα τα γλυκά ενώ η θεία μου τα δώρα.
Όσο πλησιάζαμε το σπίτι αγχωνόμουν όλο και πιο πολύ.
Θα μου το πληρώσει αυτό η κ.Μαίρη.
"Έμμα από εδώ η ανιψιά μου η Άλισον" με σύστησε.
"Χάρηκα" είπα χαμογελώντας.
"Και γω" μου ανταπέδωσε και αυτή το χαμόγελο "περάστε μέσα" μας πρόσταξε και μπήκαμε μέσα.
"Τι όμορφη ανιψιά που έχεις Μαίρη, από εσένα πήρε" σχολίασε η κ.Έμμα.
Σοβαρά τώρα; Που τα βρίσκει τα κοινά;
Όταν μπήκαμε στη τραπεζαρία, μέσα είδαμε πολύ κόσμο. Ένας άντρας στεκόταν γυρισμένος και άφηνε στο τραπέζι κάποια πιάτα.
"Κρίστιαν! Ήρθε η Μαίρη και η ανιψιά της" αναφώνησε η κ.Έμμα και ο κύριος που ήταν γυρισμένος, γύρισε κοιτάζοντας προς το μέρος μας.
Μας κοίταξε χαμογελώντας και αγκάλιασε πρώτα την θεία μου και μετά ήρθε προς το μέρος μου και μου τέντωσε το χέρι. Του έδωσα το δικό μου και μου χαμογέλασε.
"Κάτι μου θυμίζεις εσύ" είπε και ένιωσα να σταματάει η κυκλοφορία του αίματος μου "Πώς σε λένε;"
Εισπνοές, εκπνοές.
"Άλισον" απάντησα προσπαθώντας να μην τραυλισω και ευτυχώς τα κατάφερα.
Τον είδα να σκέφτεται για λίγο επαναλαμβάνοντας το όνομα μου ψυθιριστά. "Μήπως είσαι εκείνη η κοπέλα από την πορεία που έσωσε ο Ντέιβιντ;" ρώτησε.
Τι στο καλό; Σε ολόκληρη αστυνομία, ανάμεσα σε τόσους αστυνομικούς, εγώ έπρεπε να πέσω σε γνωστό του Ντέιβιντ; Γιατί; Και το έλεγα ότι αυτός ο Κρίστιαν δεν θα είναι όποιος και όποιος.
"Ε ν-ναι" τραύλισα και ήθελα τόσο πολύ να χαστουκίσω τον εαυτό μου.
"Α μάλιστα" είπε χαμογελώντας "Έλα, κάθισε" πρόσταξε και μου έδειξε μία θέση στο τραπέζι, δίπλα από την θεία μου.
Έκατσα δίπλα στην θεία μου και με κοιτούσε περίεργη. "Γνωρίζεστε;" ρώτησε τελικά.
"Ε όχι, γνωρίζω έναν συνάδελφο του" απάντησα και κούνησε το κεφάλι της ως 'εντάξει'. Ευτυχώς δεν άρχισε να με βομβαρδίζει με ερωτήσεις.
Το τραπέζι ήταν πελώριο και ήμασταν περίπου 10 άτομα. Ωστόσο υπήρχε κι'άλλο ένα τραπέζι κολλημένο σε αυτό το μεγάλο. Ευτυχώς η τραπεζαρία ήταν μεγάλη γιατί αλλιώς δεν θα χωρούσαν και τα δύο τραπέζια. Απέναντι από εμένα και την θεία μου καθόντουσαν ο Κρίστιαν και η Έμμα.
"Αγάπη μου; Ο Ντέιμον και ο Ντέιβιντ δεν θα έρθουν;" ρώτησε η κ.Έμμα τον Κρίστιαν.
"Όχι, έχουν να κάνουν κάποιες δουλειές" αποκρίθηκε.
"Άλισον, γλυκιά μου" μου μίλησε η κ.Έμμα "πόσο χρονών είσαι εσύ;" με ρώτησε με έναν πολύ γλυκό τρόπο.
"Σε λίγες μέρες κλείνω τα δεκαοχτώ" αποκρίθηκα.
Ενηλικιόνομαι σε λίγες μέρες. Πόσο δεν θέλω.
"Άρα πας τρίτη λυκείου;"
"Ναι" απάντησα και πρόσεξα τον Κρίστιαν που μας κοιτούσε ενώ μιλούσαμε.
Το τηλέφωνο του Κρίστιαν χτύπησε και τώρα εγώ ήμουν αυτή που παρακολοθουσε κάθε κίνηση που έκανε.
"Έλα" είπε ενώ το σήκωσε "...Καλά Χριστούγεννα και σε εσένα Ντέιβιντ, μαζί σου είναι ο Ντέιμον;...Δουλεύεται;...εντάξει, δεν θα έρθετε καθόλου από εδώ;...εντάξει τότε, καλή συνέχεια. Αν μπορέσετε ελάτε πάντως...ναι,τα λέμε" είπε και το έκλεισε.
"Τι έγινε;" ρώτησε η Έμμα.
"Ήταν ο Ντέιβιντ. Είναι μαζί με τον Ντέιμον και κάνουν κάτι δουλειές".
Μόνο στο άκουσμα του ονόματος του ένιωσα τους χτύπους της καρδιάς μου να αυξάνονται. Ένα μέρος του εαυτού μου χαίρεται που δεν είναι εδώ γιατί θα ήταν πολύ αμήχανο αλλά, το άλλο μέρος του εαυτού μου και τι δεν θα έδινε για να περάσει την ημέρα των Χριστουγέννων μαζί του. Να τον δω εκτός δουλειάς, σαν ένας απλός άνθρωπος όπως όλοι μας. Χωρίς να συμβεί τίποτα απρόοπτο, χωρίς τον φόβο μην πεταχτεί ξανά κάποιος αναρχικός (όπως την προηγούμενη φορά) ή κάποιος εγκληματίας. Μία ωραία και ήσυχη νύχτα.
Εννοείτε πως αυτό ήταν σχεδόν απίθανο διότι εκεί που όλα πάνε ωραία και καλά, ξαφνικά θα μπορούσαν να τον πάρουν από την δουλειά και να αναγκαστεί να φύγει.
Δεν κατηγορώ σε καμία περίπτωση ούτε αυτόν αλλά ούτε την δουλειά του, απλά θα ήθελα λίγο περισσότερο χρόνο μαζί του.
Η ώρα περνούσε και εγώ είχα αρχίσει να βαριέμαι. Όλοι τους σχεδόν είχαν μεθύσει, εκτός από εμένα και την θεία μου διότι οδηγούσε και δεν ήπιαμε. Ο Κρίστιαν και η κ.Έμμα είχαν πιει ελάχιστα γιατί, ο Κρίστιαν αύριο δούλευε και η κ.Έμμα δεν τα πάει και πολύ καλά με το ποτό.
Ο Κρίστιαν χάϊδευε τα μαλλιά της γυναίκας του ενώ ταυτόχρονα της έδινε πεταχτά φιλιά στο μάγουλο, αδιαφορώντας για τους γύρω του, κάνοντας σαν ένας ερωτευμένος έφηβος. Ενώ η κ.Έμμα έκανε ό,τι και καλά δεν ήθελε αλλά ταυτόχρονα χαμογελούσε με κάθε φιλί που της έδινε ο Κρίστιαν. Ήταν πραγματικά ένα πολύ όμορφο και ερωτευμένο ζευγάρι.
Ωστόσο, η μικρή τους κόρη ήταν στην κρεβατοκαμαρα και κοιμόταν. Από όσο μου είπε η θεία μου πριν λίγο καιρό έγινε έναν χρόνο.
Ίσως, είναι από τις πιο όμορφες οικογένειες που έχω δει ποτέ.
Μετά από τρεις ώρες περίπου, ήρθε και η στιγμή που έπρεπε να φύγουμε. Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα όσο περίμενα ότι θα είναι.
"Έμμα εμείς πρέπει να πηγαίνουμε γιατί πέρασε η ώρα και εγώ αύριο δουλεύω" ενημέρωσε η θεία μου.
"Ναι εντάξει, να σας ξεπροβοδήσω" είπε και σηκώθηκε από την θέση της.
Όταν βγήκαμε από το σπίτι, την αποχαιρετήσαμε και λίγο πριν φύγουμε, βγήκε ο Κρίστιαν.
"Να προσέχετε, οι δρόμοι γλιστράνε" αναφώνησε ο Κρίστιαν.
"Εντάξει κ. Αστυνόμε" τον ειρωνεύτηκε η θεία μου "εσύ πρόσεχε την φίλη μου" είπε τάχα αυστηρά και το ζευγάρι που βρισκόταν πλέον σε λίγα μέτρα μακριά μας γέλασαν.
"Εντάξει" απάντησε ενώ συνέχισε να γελάει.
Όταν φτάσαμε σπίτι πήγα κατευθείαν να κοιμηθώ.
Το μυαλό μου ταξίδευε στο δείπνο και στον Ντέιβιντ. Ωραία θα ήταν αν και αυτός ήταν παρόν στο δείπνο.
Το κινητό δίπλα μου δονήστηκε και το άνοιξα για να δω το μήνυμα που μου ήρθε.
Από: Ζώη.
ΈΞΩ ΧΙΟΝΊΖΕΙ. ΑΎΡΙΟ ΕΤΟΙΜΆΣΟΥ ΓΙΑ ΧΙΟΝΟΠΟΛΕΜΟ!
Άφησα κατευθείαν το κινητό μου και έτρεξα ενθουσιασμένη προς το παράθυρο.
Όντως, έξω έπεφτε χιόνι. Αν το στρώσει δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω την ευκαιρία να παίξω χιονοπόλεμο με τα παιδιά.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να πληκτρολογώ στην Ζώη.
Προς: Ζώη.
ΠΕΡΝΆ ΤΟ ΠΡΩΊ ΑΠΌ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΗΣ ΘΕΊΑΣ ΜΟΥ ΑΝ ΧΙΟΝΊΣΕΙ. ΠΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΆ.
Το μήνυμα στάλθηκε και δεν άργησε και πολύ για να έρθει η απάντηση.
Από: Ζώη.
ΕΝΤΆΞΕΙ! ΚΑΛΗΝΎΧΤΑ.
Την καληνύχτισα και γω, και έπεσα για ύπνο.
Αύριο προβλέπεται μεγάλη μέρα.