Ο Άλμπους Ντάμπλντορ περπατούσε στο γραφείο του στη σχολή Μαγείας και Ξορκιών "Χόγκουαρτς". Σκεφτόταν σοβαρά τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. Η Σίβυλλα Τρελόνι είχε προβλέψει ότι θα γεννηθεί αυτός που θα μπορέσει να νικήσει τον Άρχοντα του Σκότους. Αυτό θα ήταν μεγάλη αλλαγή για τον κόσμο των μάγων. Ο χειρότερος μάγος όλων των εποχών θα μπορούσε να κατατροπωθεί επιτέλους. Το παιδί που θα γεννιόταν στην εκπνοή του Ιουλίου θα είχε την ικανότητα να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο τόσων ανθρώπων.
Κάθισε στην αναπαυτική του πολυθρόνα και έβγαλε τα γυαλιά του. Σκούπισε το μέτωπό του με το μανίκι του και έβγαλε έναν αναστεναγμό. Η Σίβυλλα είχε ξεστομίσει την προφητεία της στο πιο ακατάλληλο μέρος. Μπορούσε να ακούσει οποιοσδήποτε αυτά που έλεγε. Ακόμα και κάποιος οπαδός του Βόλντεμορτ, που έτυχε να βρίσκεται εκεί. Ευχήθηκε από μέσα του να μην είχε συμβεί κάτι τέτοιο.
Ποια οικογένεια είχε αψηφήσει τρεις φορές τον Βόλντεμορτ; Ποιο παιδί αναμενόταν να γεννηθεί στα τέλη του Ιουλίου; Κι ακόμα, ποια δύναμη θα μπορούσε ποτέ να αγνοήσει ο Άρχοντας του Σκότους;
Πήρε μια απόφαση. Έπρεπε να προστατεύσει το παιδί αυτό, όποιο κι αν ήταν. Όταν θα το έβρισκε -σίγουρα θα το έβρισκε, δε θα το άφηνε να περάσει έτσι- θα έκανε τα πάντα για να σωθεί. Ήξερε ότι ο Βόλντεμορτ δε θα έχανε ευκαιρία να σκοτώσει το παιδί αν ήξερε ότι είχε τη δύναμη να τον κατατροπώσει. Τώρα το μόνο που μπορούσε να κάνει, ήταν να περιμένει.