Yehey! Update! Hehehe! Grabe lungs. Comment ulit ha? Loveyou! Dedicated to her. Hi Amiga! Labyu! Hahaha. <3
-----------------------
HANNAH'S POV
"Wait..." huminga ako ng malalim at tinignan si dad. "Ikakasal ako... sa kanya?!" tinuro ko si Dylan na ngayon, expressionless.
"Mas mabuti sigurong maupo tayong lahat sa living room at doon natin pag-usapan."
"Okay dad." pumunta na kaming living room at naupo ako sa sofa. Si dad at Tito Dionisio sa magkabilang dulo at ako sa gitna.
Saan uupo si Dylan?
"Iho, maupo ka na sa tabi ni Hannah." parang walang pakielam si Dylan na umupo sa tabi ko. Napatingin ako sa kanya pero nakapikit siya. Hmm... bakit siya nakapikit? Inaantok ba siya?
"Dylan. Inaantok ka ba? Matulog ka pagkatapos ng sasabihin nila ha?" bigla siyang dumilat at nagsmirk sakin.
"Hindi pa tayo mag-asawa nangingielam ka na. Tss." hala... grabe naman siya! Nagsusuggest lang naman ako ah! Ang laki kaya ng eyebags niya!
"Makinig na muna kayong dalawa samin ni Ramon. Sasabihin na namin ang plano namin para sainyo." sabi ni Tito Dionisio.
Inayos ko yung upo ko at hindi ko na lang pinansin si Dylan. Baka mamaya, magsungit na naman siya.
"Ano yun tanda? Sabihin mo na. May pupuntahan pa ako."
"Wag ka ngang bastos Dylan Dela Cruz! Para sa ikabubuti niyong dalawang 'to." hala... nag-aaway ba sila?!
"Wag po kayo mag-away please..." nag-please sign pa ako. Wag naman sana silang mag-away! TT_TT
Biglang tumingin sakin yung dad ni Dylan at... ngumiti?!
"Iha, napakabait mo. Para kang anghel katulad ng mama mo. I like you for my son." uhh...
"Teka lang po, bakit po ba kami ikakasal? 17 pa lang ako. 18 po legal age ng pagpapakasal diba?"
"Sabi ng tatay mo, birthday mo na sa June 20? Tama ba Ramon?"
"Oo." hinawakan ni dad ang kamay ko. "Malapit na yung birthday mo, anak. Sa friday na. Pagkatapos mong magbirthday, sa saturday, ikakasal na kayo ni Dylan."
"Dad, hindi ba masyadong maaga?" umayos ng upo si dad at nagkatinginan sila ni Tito Dionisio.
"Kaya kayo magpapakasal sa madaling panahon upang hindi mawala ang bisa ng last will and testament ng mga mama niyo."
"Ano po yun?" will and testament? Diba si dad na yung iniwanan ni mom ng will and testament?
"Meron kasing lawayer na pumunta samin, may isa pa palang last will and testament ang mga mama niyo. Nakapangalan ito sainyong dalawa. May 3 lupa at bahay na iniwan sainyo."
"What? 3 lupa at bahay? Bakit naman po?"
"Tss. Stupid." tinignan ko si Dylan na expressionless na naman. Grabe naman! Wala ba talaga siyang pakielam sa nangyayari?
Di ko na nga lang siya papansinin! Baka inaantok lang siya!
"Iha, ang isang lupa at bahay, yun ang magiging bahay niyo ni Dylan kapag nagpakasal na kayo. Nasa isang exclusive village yun kung saan ligtas kayo. Ang isa naman, rest house niyo sa Tagaytay. At ang isa naman, beach house niyo sa Puerto Galera." oh my god... totoo ba lahat 'to?
Gusto talaga siguro ni mom at ni Tita Catherine na ipakasal kami ni Dylan. Iniwanan pa kami ng bahay.
"At hindi lang yun. Kapag nagpakasal kayo, mapupunta na sainyo ang beach resort na itinaguyod ng mga mama niyo. Isa siyang resort sa Puerto Galera, katabi ng beach house niyo. " WOW!
"Pero... first year college pa lang po kami. Hindi po siguro namin kaya na magmanage ng ganyan..."
"I get your point. Kaya nga tutulungan namin kayong dalawa sa pagmamanage. Wag mo muna problemahin yun. Kailangan niyo lang makasal dahil kung hindi, hindi na makukuha ang mga pamana sainyo ng mga mama mo." tumingin siya kay Dylan. "Dugo't-pawis iyon ng mga mama niyo kaya kailangan niyong pumayag."
"May mga bank accounts pa na iniwan ang mga mama niyo para sainyo. Kami naman ni Ramon, kami ang magbibigay sainyo ng mga kailangan ninyo sa bahay, pati mga monthly allowances niyo at kita na rin sa resort. Basta ayaw lang namin ng gulo."
"Anak... gusto rin ng mom mo na maikasal ka sa anak ng bestfriend niya. Kahit ako, nararamdaman ko naman na aalagaan ka ni Dylan. Diba iho?"
"Yeah." napatingin ako kay Dylan na expressionless pa rin ang tingin samin.
Sasagot na nga lang siya. 'Yeah' pa?
"Uhm... excuse me lang po. Pero pwede muna po kami mag-usap ni Dylan? Para po malinawan lang po kami. Masyado po kasing mabilis ang mga pangyayari."
"Sige. Para maging magaan na rin ang loob niyo sa isa't-isa." I hope so. Dahil kung ikakasal ako sa kanya? Tapos ganyan siya?
Huwaaaaaaa. Di ko ata kaya! TT_TT
"Dylan, usap tayo pagkatapos kong magbihis ah?" tumayo na ako at pumanhik sa kwarto ko.
Pumasok ako ng cr at nagbihis. Gulong-gulo pa rin ang utak ko. Parang may mga jumbled letters na pilit kong finifigure-out kung ano ba yun.
Kasal... Dylan... Will and Testament... Iisang bahay...
Hala... oo nga 'no. Sabi nila kanina. Sa iisang bahay lang kami titira ni Dylan?
Hindi pa naman ako sanay! Huhuhu. Atsaka, gangster siya? Di kaya bugbugin ako nun kapag nabobore siya?
Hindi naman sana. Mabait naman siguro siya! Nararamdaman ko naman yun eh!
Lumabas na ako ng cr ng kwarto ko at halos mapasigaw ako ng nakita kong nakahiga sa kama ko si Dylan! Nakapikit siya.
"Dylan?" tawag ko. No response.
"Dylan? Hello?" no response pa rin.
Lumapit na ako sa kanya at pinoke yung pisngi niya.
*poke poke*
"Dylan, sa baba tayo mag-uusap. Halika na." hinihila ko yung kamay niya papataas. Ang bigat naman niya!
"Dylan. Uy! Ano ba! Bakit ka natutulog?" ano ba yan, nakakapagod naman. Ayaw niyang tumayo!
"Dylan! Isa! Tumayo ka na-- aaaaaaaaah!" napasigaw ako ng biglang siya yung humila sakin kaya napahiga ako... yung mukha ko nasa dibdib niya. Inangat ko yung ulo ko, nakatitig lang siya sakin.
O_O
"Hannah Dela Cruz. Huh? Nice name." ano?
"Hannah Lee pangalan ko."
"Stupid. Hannah Dela Cruz ka na kapag pumayag ka sa kasalang 'to." napakunot yung noo ko.
"Ah..." oo nga 'no? Hmm...
"Pero... Dylan? Pwede bang... bitawan mo muna ako?" hindi kasi ako makatayo. Ang higpit ng hawak niya sa kamay ko.
"Bakit? Naiilang ka ba? Miss Hannah?" lalo niyang hinigpit yung hawak niya sa kamay ko at nilapit pa niya yung mukha niya sakin. At naglip-bite siya bigla. Ehhhh?
O_O
"H-hindi ah!" iniwas ko yung tingin ko sa kanya. Oo, naiilang ako! Hindi ako sanay na ganoon kalapit sa isang tao, lalo sa lalaki!
"Talaga lang ha?"
"O-oo nga! Teka, ano, papayag ka na talaga sa kasalang 'to?" tanong ko na nakaiwas pa rin yung tingin sa kanya. Ehhh... naiilang ako!
"Para namang may choice ako. Mawawala lahat sakin kapag di ako nagpakasal sayo. Tss." huh?
Napatingin ako sa kanya bigla.
"Mawawala? Lahat? As in... cars, allowance, and your other material possessions?"
"Putcha, oo nga!"
"Grabe ka naman makasigaw! Sa tenga ko pa talaga! Hindi ako bingi!"
"Eh ang bobo mo eh! Stupid girl! Tss!"
"ANONG NANGYAYARI! NAG-AAWAY NA NAMAN BA KAYO?!" sabay kaming napatingin sa pagbukas ng pintuan ng kwarto ko.
Si dad at si Tito Dionisio.
Bakit ganun mga reaksyon nila?
"Dad? Tito? Is there any problem?" para silang nakakita ng multo eh!
*ikot-ikot ng tingin*
Wala namang multo ah?
"Kayong dalawa. Grabe, hindi pa kayo kasal bibigyan niyo na kami ng apo kaagad!" sabay tawanan ng dalawang matanda.
Huh?
Napatingin ako kay Dylan...
HUWAAAAA! GANOON PA RIN PALA YUNG POSITION NAMIN! KAYA PALA!
Hinila ko kaagad yung kamay ko kay Dylan at umupo ng maayos sa kama ko. Si Dylan, ganun pa rin. Nakahiga.
Napayuko ako nun. "Dad, Tito Dionisio. Hindi po yun ang ginagawa namin. Nag-uusap lang po kami. Sorry po..."
"Ang bait talaga ng anak mo kumpare! Grabe! Ibang-iba!"
"Di bale Hannah, pwede niyo naman kaming bigyan ng apo kapag kasal na kayo. Legal na naman. Sabik na akong magka-apo, diba kumpare?"
"Oo! Grabe. May mga tagapagmana na rin tayo!" nagngitian lang yung dalawa. Narinig ko na may binulong si Dylan.
"Weirdo. Tss." huh? Ako weird? Sila weird? Hindi ah!
Nako... wag ko na nga lang siyang pansinin.
"So, kayong dalawa. Ikakasal na kayo sa saturday pagkatapos ng debut ni Hannah. Simpleng salo-salo lang yun with close family para ma-aannounce na rin ang engagement niyo at ang marriage niyo."
"Ano, payag na kayo? Dylan? Payag ka na?"
"Yeah." mahinang sagot ni Dylan.
"Ikaw Hannah? Payag ka na?"
Tinignan ko yung magiging asawa ko.
Gangster siya pero mukhang harmless naman... nakakatakot pero mukhang mabait naman... masungit pero makakausap naman...
Ewaaaaan ko! Basta nararamdaman ko na hindi naman ganyan kasama ugali niya! Diba? Diba? Diba diba diba?
Mom... is this the right decision? Bahala na... basta, para kay mom. At sa mom na rin ni Dylan.
I sighed. "Yes. I'll accept the marriage."
**********
A/N: Next update? It depends po sa time ko. :">