AUTHOR's NOTE
Sa chapter na to mag start yung flashback kung saan malalaman natin at maipapaliwanag satin kung paano ba talaga nag kakilala ang dalawang main sa kwentong ito.
I will start with the word FLASHBACK and when you read END OF FLASHBACK then that means tapos na yung pag throwback and back to reality na tayo. In short, mag throwback muna tayo bago tayo mag move forward sa kung ano ang mangyayari sa mga mains natin.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ALYANNA'S POV:
~Flashback~
"Good Morning!" bati ko kay Mamu at Papu pagka dating ko ng living room na kung saan sila ay seryosong nag uusap
"Why do you look so serious, guys? Is there something going on?" worried na tanong ko sa kanila dahil sa facial expression palang nila ay halatang may bad news
"Ysabell, there's something that you should know" seryosong sabi ni Mamu kaya naman tumayo lang ako sa harap nila while waiting for what they are about to say to me
"Sweetheart, you're moving back to your house tomorrow" sabi naman ni Papu na siyang ikinalito ko
"House? What house? This is my house!" naguguluhang sagot ko naman dahil sa hindi ko maintindihan yung ibig nilang sabihin na lilipat ako, nakakalimutan na ata nilang dito ako nakatira
"You are moving back to Manila" seryosong sabi naman ni Mamu na syang kinagulat ko
"WHAT!?" out of shock na sigaw ko
"You will now live with the twins" sabi ulit ni Mamu na mas lalong kinagulat ko
"You've got to be kidding me!! So you are telling me to move to an urban area?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanilang dalawa tsaka ako umupo sa tabi nila
"No! I will never go back there! Never! Over my dead body!!" seryosong sabi ko sa kanilang dalawa kaya naman hinawakan ni Mamu yung kamay ko
"Mamu! Papu! Don't let me go back in there! Please!" pagmamaka awa ko kay Mamu
"I'm sorry, Ysabel!" malungkot na sabi ni Mamu kaya umiling lang ako
"This is a joke, right? You know very well that I can't survive living there" di makapaniwalang sabi ko ulit sa kanila
"I'm sorry because there's nothing we can do about it, my dear" sabi naman ni Papu kaya umiling lang ako
What the hell is going on?
Why are they sending me back in that place?
"We can't do anything to change your dad's decision because he is the one who asked us to send you back" naawang sabi ni Mamu sakin
"What?" gulat na tanong ko
"Yes, Ysabel! You're moving back to our house tomorrow!" out of nowhere na sabi ng isang pamilyar na boses at pag lingon ko ay nasa may likod ko na pala si daddy na naka tayo
"Why are you doing this to me? Did I do something wrong?" nasasaktan na sabi ko sa kanila at hindi ko na namalayang tumulo na ang luha sa aking mga mata
"No! You didn't do anything wrong" sagot naman ni Mamu sabay punas nang luha ko
"The why are you doing this to me?" tanong ko habang patuloy pa rin ang pag tulo ng luha ko
"It's time to live with your brother and sister" sagot naman ni daddy
"But I don't want to live there" seryosong sabi ko naman kay daddy
"No more buts, Ysabel! My decision will never change. Tomorrow, you're coming back with me" seryosong sabi ulit ni daddy tsaka na siya naglakad palabas kaya naman sinundan siya ni Papu sa labas
"Mamu!" umiiyak na sabi ko kay Mamu tsaka ko siya niyakap
"Sorry, my dear! It's all our fault!" sabi naman ni Mamu tsaka niya rin ako niyakap
Habang niyayakap ko si Mamu ay agad akong humiwalay sa kanya mula sa pagkakayakap.
"Of course, it's your fault because you're letting him take me to that place" naiinis na sabi ko nalang sa kanya tsaka ko pinunasan yung luha sa mukha ko
Si daddy na mismo ang pumunta dito sa hacienda para sunduin ako at ang ibig sabihin ay wala na talaga akong takas.
I went back to my room to start packing my things because if I didn't, my dad would get angry and start scolding me.
"Are you done packing?" tanong ni Mamu sakin tapos tumango lang ako
"I didn't take much since I would be back soon" sabi ko naman sa kanya
I know very well na papabalikin rin naman ako ni daddy dahil mapapagod sila sa mga reklamo ko.
"I'm afraid to say this, my dear, but you can't live here anymore" sabi ni Mamu sakin na syang kinagulat ko
"Don't tell me pinapalayas niyo na ako?" gulat na tanong ko aa kanua tapos umiling lang siya tsaka niya hinawakan yung kamay ko
"Of course not, Ysabel!" sagot niya sakin
"Why did you say that I could not live here anymore?" tanong ko sa kanya
"What I'm trying to say is that your father won't allow you to live here even if you keep on complaining. Hindi na kagaya noon na kapag sinusundo ka dito ay bumabalik ka rin agad" pagpapaliwanag ni Mamu kaya mas lalo akong nalito
"Mamu, your explanation is complicated!" naguguluhang sabi ko sa kanya tapos hinaplos nya lang yung buhok ko
"You are going to stay there permanently, and you can only stay here for vacation" sabi ulit ni Mamu na mas lalong ikinagulat ko
"WHAT!!" malakas na sigaw ko tapos tumango lang si Mamu
"Did you just say permanently? You've got to be kidding me!" di makapaniwalang sabi ko pero hindi nalang sumagot si Mamu at niyakap nalang niya ako
"How can I live there?" worried na tanong ko
"Just go with the flow, sweetheart" natatawang sabi nya sakin kaya naman natawa rin ako
"Where did you learn those words, Mamu?" natatawang tanong ko sa kanya
"Narinig ko lang mula sa Papu mo" sagot naman niya sakin kaya tumawa lang ako
Habang tumatawa kaming dalawa biglang tumigil si Mamu sa pagtawa, na kung saan naging seryoso yung mukha niya tapos bigla niyang hinawakan yung dalawang kamay ko.
"Sweetheart, our society might be too harsh and can cause harm to anyone, but always remember that there is still someone out there who is different from what you think" seryosong sabi ni Mamu sakin habang hawak hawak yung kamay ko
"Always remember what I've always said to you since you were young" seryosong sabi niya ulit sakin
"To always look at the brighter side of any situation" sagot ko sa kanya kaya naman siya ngumiti siya sabay hawak sa mukha ko
"That's my girl!" naka ngiting sabi niya sakin kaya ngumiti nalang rin ako kahit na kinakabahan ako sa pag lipat ko sa Manila.
Lumaki akong malayo at wala sa piling nang aking magulang at mga kapatid. Simula kasi pagkabata hanggang pag ngayon ay si Mamu at Papu na ang nakagisnan kong kasama dito sa kanilang hacienda dito sa Cavite. I only went to Manila during vacation, and I don't usually stay there for more than a week.
Me and my two younger siblings grew up without our parents, since they live in San Diego, California, with our older sister. Kasama nang dalawa kong kapatid yung mga nanny nila, which we don't call maids since they are the ones who have taken care of us since we were born. We treat them like our own mothers, and that is why we call them mama.
My name is Alyanna Ysabell Ferrer. I'm a 15-year-old girl who doesn't want to live in a rural area simply because it's too crowded, and that's the reason why I'm homeschooled because I don't really want to go to a crowded place.
I have three siblings. Allyson Yra Ferrer, who is the oldest among us and is a fashion designer in San Diego, California, and Alexander Yvan Ferrer, who is 15 minutes older than my Alessandra Yvon Ferrer because they are twins,
The reason I avoid people is because I have a phobia of seeing lots of people. That is why I chose to live here rather than live there with my two siblings. I want to live here because there are only a few people here, and this is the only place I feel safe.
But all of that is going to change because, right now, my father is taking me back to Manila without even asking my thoughts.
How can I live there?
Sa tingin ko mamamatay ako agad pagkarating ko doon.
~Next Morning~
"Are you done packing!?" tanong ni daddy sakin pero di ko siya pinansin dahil sa nagtatampo pa rin ako sa kanya
"Are you still mad?" tanong niya ulit sakin kaya naman inirapan ko lang siya
"Nagtanong ka pa!" sarcastic na sagot ko sa kanya kaya lumapit siya sakin
"Ysabel, you need to accept the fact that you have to live with your siblings as well. You can't stay and hide here forever. Take this opportunity as a challenge because you need to face your fears" seryosong sabi niya sakin tsaka niya ako niyakap pero humiwalay rin ako agad sa pagkakayakap niya sakin tsaka ko sya tinitigan
"Is that the only reason you want me to move back there?" tanong ko sa kanya tapos iniwas niya lang yung mata nya sakin
"Daddy!" tawag ko ulit sa kanya pero di niya ako nilingon kaya natawa nalang ako
"Daddy, I'm just joking! Of course, I know that's the only reason you want me to live with those two" sabi ko sa kanya habang tumatawa kaya naman tumawa na rin siya
"Don't forget this, my dear. Everything we do is for your own sake, and all of that has a reason. We won't do something that will put you in danger. So don't get angry with me and your mom because we're making decisions by ourselves and not asking for your thoughts and opinions. Always keep in mind that whatever happens, everything that we've done and whatever we're about to do is for your and your siblings future" seryosong sabi ni daddy sakin kaya tumango nalang ako kaya maman hinalikan niya ako sa noo
I understand what he is trying to say.
"Nag drama na naman si daddy" mapang asar na sabi ko sa kanya tsaka ko siya niyakap
"I love you!" sabi ko sa kanya habang yakap yakap ko siya
"I love you too, my daughter" sagot niya tsaka na siya humiwalay sa pagkakayakap sakin at naglakad palabas ng kwarto ko
I love my parents more than myself. I can't live without them. I'm living in this world because of them.
I know that everything they do is for all of us. Even though there are times when they make decisions on their own without even asking for thoughts and opinions.
Just like what happened to our sister! Ate Yra doesn't have any idea that she is marrying someone who is close to our family until nung nalaman nalang niya na si Kuya Ryle pala yung papakasalan niya. And they're getting married this week and next.
I'm happy since kay Kuya Ryle siya maipapakasal.
"What daddy said was right! It's time for me to face my fears." sabi ko sa nalang sa sarili tsaka ako naglakad papunta sa tapat ng salamin
It's time for me to face everything that scares me the most. There's nothing to worry about since I'm with Yvan and Yvon.
"Ysabel, kaya mo yan! Be strong! Don't be scared, because no one will hurt you now! The only thing you need to do is be strong so that you can face everything that might happen to you in the future" seryosong sabi ko habang naka harap sa salamin
Kaya ko to!!
"As Mamu always said, look at the brighter side of every situation" sabi ko ulit sa sarili ko habang naka tingin sa salamin
I just smiled in front of the mirror so that I could cheer myself up.