Note: nagtataka lang ako, kung kelan patapos na ito saka dumadami ang readers, gusto ko man i-immortalize si Rigid ay alam kong hindi pwede yun :( naiiyak ako sa pagtatapos nito! TT^TT
Dedicated sa kanya kasi na touch ako dahil bitin man siya sa last chappie ay nagpasalamat pa din siya sa update! Thank You dear :) VERY Short update lang po ito, may gagawin pa kase ako eh , kaya kung bitin pagpasensyahan, babawi ako next time? hindi ko alam kung kelan hahaha!
_______________________________________________________________________
Ran's POV
Nasa labas lang ako ng operating room kahit na isa akong surgeon, hindi ko kayang makitang duguan si Rigid, I know that he's a tough guy...isa siyang Heneral ng AFP at hindi lang ito ang unang beses na tinamaan siya ng bala pero ang hirap pa din pala talaga.
Lalo na ngayon at kasama ko sa labas ang babaeng una nitong minahal, at sa tingin ko ay mahal pa din niya, dahil hindi naman niya sasaluhin ang bala para dito hindi ba? at naiiyak nanaman ako dahil dito...I have faith in him na ako na ang mahal niya ngayon pero hindi ko maiwasan, alam ko kung gaano kamahal ni Rigid si MC.
At habang pinagmamasdan ko si MC na alalang alala sa kalagayan ni RIgid, hindi din ako mapakali dahil tulad niya ay nasa bingit din ng kamatayan ang...ang lalaking mahal naming dalawa.
"Ikaw ba ang...ang asawa ni Rigid?" maya maya ay tanong nito sa akin, napakagat ako sa ibabang labi ko.
"Hindi pa kami kasal, fiance ko palang siya" I said
"But that child was your daughter with him right?" she said, napakagat ako sa ibabang labi ko saka ako tumango, sa gulat ko ay ngumiti lang ito
"Kamukhang kamukha niya si Rigid...lalo na pag ngumingiti a-ano'ng pangalan niya?" she asked, bagamat nakangiti siya bakas na bakas sa mukha niya ang kalungkutan, siguro kung hindi sila nagkahiwalay ni Rigid noon masaya na siguro ang mga ito. At ako kaya? ano kayang mangyayari sa akin kung sakaling nagkatuluyan sila.
"Kikuri...Kikuri Mittleschmerz" sabi ko ng ngumiti siya, and damn tama nga sila, mukha nga talaga pala itong anghel.... no wonder mahal na mahal siya ni Rigid.
Alam kong mahal din ako ng Rigid and there's no doubt about that...selfish man isipin pero gusto kong malaman...kung sino...
sino ang higit na matimbang.
Napayuko ako, he caught a bullet for her, siguro nga hanggang ngayon ay mahal na mahal pa din niya si MC...eh ako?
ano ang papel ko sa buhay niya? Napatingin ulit ako sa kanya habang nakatunghay pa rin ito sa pinto ng Operating room, napaisip ako, kung sana hindi siya naging madre...magkakaroon kaya ng pag-asa na ako ang mamahalin ni Rigid. Nagiguilty ako, dahil...nasa posisyon ako, kung saan siya ang dapat na naririto.
Mahal ko si Rigid, mahal na mahal pero...I feel like, I stole somebody else's happiness. Alam kong malungkot ang buhay ni MC ngayon dahil sa nangyari, tatanda siyang mag-isa. Pero hindi ko naman maaaring ipamigay si Rigid sa kanya hindi ba? paano nalang ang anak namin, ang puso ko?
Nakayuko akong lalo, napakasakim mo Ran! sabi ko sa sarili ko. Lumabas mula sa OR si Corvette agad ko siyang nilapitan.
"How is he?" I asked as he faced me.
"Ran... calm down, para kang hindi doctor, he's in the recovery room right now, pero hindi pa nagwewear-off ang anesthesia kaya dun muna siya okay?" sabi nito at para naman akong nabunutan ng tinik sa lalamunan.
"Alam mo naman sigurong as of now ay hindi niyo pa din siya pwedeng bisitahin, I suggest you take a cup of coffee, you look terrible I heard Kikuri is with Lena, excuse me" sabi nito, nakahinga ako ng maluwag at sinulyapan ko si MC na taimtim na nagdarasal.
"Salamat sa Diyos at ayos lang si Rigid" sabi nito habang nangingilid ang mga luha sa mata. And with that...I made my decision.
"Ahm...g-gusto mong magkape sandali?" I asked, kailangan ko siyang makausap.
Ilang sandali pa...
"Ginusto kong tumakas kasama siya noon, pero inalala ko siya...alam kong oras na sumama ako kay Rigid ay papatayin siya ng ama ko" malungkot na sabi ni MC habang may hawak kaming kape sa Seattle
"Aaminin ko sa iyo...hindi nawala kailanman ang pag-ibig ko kay Rigid. Mahal na mahal ko siya...pero alam kong hindi kami ang para sa isa't isa. At napatunayan ko na iyon...he's moved on" she said, habang nakatingin ito sa kape niya na nanginginig ang mga kamay.
"But he caught the bullet for you..." I croaked silently, na ewan ko din kung narinig niya ba...pero sa palagay ko ay hindi.
"Ni minsan ay hindi siya nawala sa isipan ko, pero masaya ako para sa kanya na ngayon ay may minamahal na siyang iba" she said, smiling, though her smile never reached her eyes. Hindi ko alam, naaawa ako sa kanya...sa naging kapalaran niya, she lost the best man she could ever have...and that man is now mine, pero bakit pakiramdam ko ay?...hindi ko deserve si Rigid. Na dapat ay sila?
Their story was one of the saddest stories ever, this was the girl who took all his smiles away back then, na wala naman talaga silang kasalanan, the people around them were at fault. Pinakawalan ni MC si Rigid on the fear of endangering him, thus sacrificing both their happiness, ako ba? kaya ko bang gawin iyon?
Napayuko ako, muntik ng mapatay nila Gin si Rigid ng dahil sa akin noon and yet...ano pa ang ginawa ko? I left him alone...and here was the girl he first loved and I know he'll forever love.
"M-madre ka na ba?" I asked, at marahan itong umiling.
"No...lumabas ako sa kumbento sa ayaw at gusto ng mga magulang ko, ngayong araw lang" she said at napatanga ako sa sinabi niya. Ginawa niya ba iyon para balikan si Rigid?
"B-bakit?" I asked but she smiled a weak smile
"I have a terminal cancer. Stage four leukemia"
and I was speechless...stage four?
"Maswerte na ako kung mabubuhay pa ako ng isang buwan o kaya naman ay dalawang linggo Ran, hinanap ko talaga si Rigid...upang humingi ng tawad sa kanya..." she said at napaluha ako.
"MC..."
"All my life, I've devoted to God and it's about time he redeems me in his kingdom, pero nais ko sana...na kahit sa maikling panahon ay makasama ko ang tanging lalaking minahal ko...pero alam kong hindi na pupwede iyon, dahil may mahal na siyang iba..."
"MC..."
"Don't mind me Ran, I'll be okay...nakakalungkot lang na...ni isa sa mga pangarap namin ni Rigid noon ay walang natupad." she said saka niya ginagap ang kamay ko.
"Ran, alam kong kalabisan ang hihingin kong pabor sa iyo pero pangako, hindi ako makikialam sa relasyon ninyo, alam kong ikaw ang mahal niya...pero sana, kahit ngayon lang nakikiusap ako na makitira sa inyo kahit saglit lang mga isang linggo, even less! Wala akong gagwin pangako, gusto ko lang siyang makasama kahit saglit, kahit...kahit kayo namang dalawa ang talaga, kahit sabit lang ako sa inyo...treat me as invisible if you will...I...I just want to see him before I go..." lumuluhang sabi nito napipilan ako, hindi ko alam ang sasabihin ko.
"MC..." nausal ko, unti unti nitong niluwagan ang pagkakahawak sa kamay ko, saka ito ngumiti
"Pasensya ka na Ran...alam kong sobrang pabor ang hinihingi ko, eh kung tutuusin eh sino ba naman ako? pasensya ka na talaga..." she said habang tumutulo pa din ang luha sa mga mata ko...ano ba ang gagawin ko? Hindi ba? hindi ba masa masasaktan lang ito?
I looked at her...she was an epitome of a great love, wala siyang pakialam kahit masakit, ang tanging gusto niya ay makitang masaya ang lalaking mahal niya sa mga huling sandali niya...kahit pa sa piling ng iba...
will I be selfish and decline a dying woman's wish? or will I fulfill her wish kahit na alam kong posibleng mawala ng tuluyan ang pag-ibig ni Rigid sa akin?
__to be continued.