Hello. So sorry for the late update. Anyways, dedicated to her. Like I promised. <3 Thank you pala sa lahat ng sumusupport. Di 'to nawawala sa Top 10 ng Teen Fiction. Malaking achievement yun sakin ngayon na bago pa lang 'to no. Hahaha. <3
Anyways, si Dara po ay si Park Shin Hye. Hehehe. Ipopost ko po list of characters ko mamaya. \o/
----------------------------------
HANNAH'S POV
"...So, ayan na! Natour na kita! Maganda naman dito sa University namin. Are you comfortable?" nakakatuwa talaga 'tong si Dara. Welcome na welcome ako pagdating sa kanya, binigyan niya pa ako ng special tour sa fifth day ko sa school! *u*
"Yeah. I'm starting to love this. Parang yung old school ko sa Korea!" namimiss ko na Korea. Kasi.. dun ako nag-elementary. Pero highschool, dito. Eh wala lang, mas feel ko kasi yung school vibes dun.
"Nakavisit kami sa Korea pero once lang, half-korean rin kami ni Dylan." oo nga pala, nalaman ko na big brother niya pala si Dylan. Well, magka-age lang sila pero mas matanda si Dylan. Tapos sila pala ang may-ari ng school na 'to. Ang yaman naman nila.
"Ah. Hehehe. Pero, may tanong ako sayo..."
"Ano yun?"
"Uhm, why are you being nice to me? Eh kasi, diba... yung kapatid mo..." ngumiti lang siya.
"We're not really that close. Kasama niya kasi lagi yung mga gangster friends niya. And, I'm being nice to you because I like your personality! I hope maging friends tayo." inabot niya yung kamay niya sakin.
"Hmm. Aige!" inabot ko na rin ang kamay ko at nakipag-shake hands sa kanya.
"Alam mo ba, Hannah? Your personality is so unique! You're like an angel. Ang bait-bait mo."
"Huh? Hehe. Ewan ko. Mana lang siguro ako sa mom ko." ngumiti ako sa kanya.
"Really? Where is she?"
"She died last April." nanlaki mata niya at napahawak sa bibig niya.
"I'm sorry. I didn't mean to--"
"No, that's okay Dara. You didn't offend me." nginitian ko na lang siya to assure her.
"I'm sure she's always protecting you. Parehas pala tayo, my mom si dead too." hala... grabe naman... nalungkot ako bigla. TT_TT
"Siguro yun talaga ang will ni God para sa mga mommy natin. Ang mahalaga, hindi na sila nahihirapan. They are with God in heaven." nagngitian kami.
"Teka lang..." tumingin siya sa wristwatch niya. "5PM na. Uwian na. Saan ka ba nakatira?"
"Sa 4th Street lang ako. Bakit?"
"On the way lang pala ang house niyo. 7th Street kami. Hatid na kita!"
"Okay!" ang bait talaga niya! *u*
Sumakay na kami sa car niyang Porsche. Color pink! Ang cute cute talaga!
"Wow, freshmen ka pa lang pero may car ka na kaagad! Ang cute pa! Ang bait mo sigurong anak sa dad mo?" ngumiti siya.
"Haha! Yeap! Ganun nga siguro. I want to please dad more than anyone."
"May car din ba si Dylan?"
"Yeah. Black Lamborghini nga eh. Meron din siyang Black Porsche. He has 8 cars all-in-all." grabe... 8 cars? O_O
"Mas masipag siguro siya mag-aral kaysa sayo? Ang dami niyang cars!"
Nagulat ako sa pagpreno ni Dara at pagtawa niya ng sobrang lakas.
"Hala Dara! May nangyari bang masama? Why did we stop?" taranta kong tanong.
"Hahahaha! Pft. Hahahaha! S-si... Dylan? Nag... nag-aaral? Hahahaha!" hawak-hawak niya yung tyan niya at tawa pa rin siya ng tawa. Nakakunot lang ang noo ko habang nakatingin sa kanya.
"Dara? Hindi naman ako nagjojoke? Bakit ka tumatawa?" tumigil siya sa pagtawa at nagsimula na ulit mag-drive.
"Eh kasi naman. Si Dylan? Nag-aaral? Hahaha! Malabo yun!" huh? Talaga? So he's really a gangster! A bad one, I think?
"8 cars niya diba? Bakit sayo, isa lang? No offense pero, may favoritism ba ang dad niyo?" tumawa siya ulit pero mahina lang. Pero mamaya, sumeryoso ulit siya.
"Isang car lang talaga ang binigay samin ni dad. Yung Porsche. Well, yung ibang cars ni Dylan, nakukuha niya yun sa mga underground battles niya."
"Underground battles? Huh? Ano yun?"
"He's a gangster Hannah. Mahilig siyang makipaglaban. Siya, pati yung ibang members ng Dark Knights, napapasubo sila sa mga ganung labanan ng mga gang. At madalas, sila ang nananalo."
"So, ang price niya yung car?"
"Ahuh! Pero yung rule nila dun, hmm, I think kahit anong gusto ng nanalo? Hindi ako masyadong familiar sa ganun. Naririnig ko lang din. Pero, I think it's dangerous..."
"Are you worried about him?"
"Oo naman. We're not twins pero ramdam ko talaga kapag nasasaktan siya. Ewan ko ba, kapatid ko kasi siya kaya siguro ganun."
"Mahal mo ba ang kapatid mo, Dara?" tanong ko sa kanya. Biglang kumunot yung noo niya.
"Oo naman! He's my brother. Teka, bakit mo natanong?"
"Kasi sa totoo lang, kahit na-threaten ako sa presence ng kapatid mo sa first week ko sa school, I don't think he's not that bad. Pwede ba akong magbigay ng advice sayo?"
"Huh? Oo naman. Tungkol saan?"
"Magbonding naman kayo ni Dylan. Para maging close na talaga kayo! Para ma-lessen na yung pakikipaglaban niya. Para hindi ka na mag-alala pati yung mom niyo in heaven! Para maging masaya dad niyo! One big happy family na!" nagulat ako nung ngumiti siya sakin ng sobrang wide.
"Now I want you to be my friend na talaga! Feeling ko, sasaya ang college life ko! Please? Pretty please? Please be my bestfriend!" with puppy eyes pa niyang sinabi.
"Wala ka bang naging bestfriend?" inosente kong tanong sa kanya.
"Hmm. Merong mga gustong makipag-friends sakin. Pero I turned down all of them. Sure, may friends pa rin ako pero I think they're not that sincere. I'm really afraid kasi baka mamaya, para lang sa pera kaya sila nakikipagkaibigan sakin." naawa ako bigla sa kanya. Ganun ba talaga kapag sobrang rich like them?
"I'm sure hindi naman lahat ganun. Okay, ganito na lang. From now on, ako na bestfriend mo! Wag ka ng malungkot ha? Smile!"
"Talaga?! Thank you!" inistop niya yung car para ma-hug niya ako. Nakakatuwa naman...
I have a new bestfriend other than my mom!
Bumitaw naman kami after ilang seconds at nagpatuloy siya sa pagddrive.
"Andito na tayo sa street niyo. Saan na house mo?"
"Doon, kaliwa ka dun..." tinuro ko yung tamang daan papuntang house namin at sinunod naman niya yung directions ko. Grabe, may GPS pa siya sa car niya! Her car is so beautiful.
Maya-maya, pinarada niya na yung car sa tapat ng house namin at nakipagbeso sakin.
"Thank you sa paghatid, Dara. Gusto mong pumasok?"
"Wag na. Next time na lang siguro! May meeting pa kami ng Student Council. Thank you sa invite!"
"No problem. Hehehe. Enjoy your weekend!"
"Bye Hannah! Thank you sa time! Kita na lang tayo sa Monday! Enjoy your weekend too!" nagwave siya bago niya pinatakbo yung car niya.
Nakangiti akong pumasok sa loob ng bahay. She's very nice! I think makakasundo ko talaga siya. Mamaya, ipagdadasal ko yung mom ko. Isasabay ko na rin sa prayers ko yung mom niya.
Tinanggal ko na yung school shoes ko at nilagay sa shoe rack. Hmm... wait... bakit may 2 extra shoes dito? Bumili ba ng bagong shoes si dad? Siguro! Branded leather shoes pa. Hindi naman kami mahirap pero hindi naman kami mayaman. Practical lang. Baka siguro nasstress lang si dad, gusto mag-shopping. *u*
Papunta pa lang ako sa may living room para mag-hi kay dad ng biglang makarinig ako ng mga tawanan sa loob ng living room.
"Naalala mo pa talaga yun? Those were the days, Dionisio." boses ni dad yun.
"Alam ko Ramon. Ang sarap balikan ng kabataan natin. Teka, nasaan na ba ang anak mo?" kaninong boses yun?
Pumasok na ako sa loob at nakita ko ang isang unfamiliar face na kausap ni dad.
"Parating na rin si Hannah kumpare. Mapag-uusapan na rin natin ang dapat pag-usapan." seryosong sabi ni dad. Ano ba yun?
"Hi dad." napatingin silang pareho sakin. Tumayo si dad at ginulo yung buhok ko.
"Nandito na pala ang anak ko, kumpare. Hannah, this is your Tito Dionisio. Kaibigan namin ng mom mo since college."
Ngumiti ako sa bisita ni dad. "Hello po. I'm Hannah Lee! Nice to meet you po." inabot ko yung kamay ko. Nakipag-shake hands naman siya sakin.
"Ang bait ng anak mo Ramon. Napalaki niyo talaga ni Sarah ng maayos."
"Bakit anong nangyari sa pagpapalaki niyo ni Catherine? Mabait na bata naman ang anak mo na si Darlene."
"Wala akong problema sa anak kong si Darlene. Kay Dylan ako may problema kumpare. Walang matinong magawa sa buhay. Puro sakit ng ulo binibigay sakin."
"Maganda na rin siguro ang plano natin Dionisio. Tumatanda na rin tayo. Atsaka hiling din yun nila Papa at Mama. Pati na rin ng mga yumaong asawa natin."
"Oo nga. Si Darlene, hindi ko pinoproblema ang kinabukasan nun. Alam ko masipag na bata yun. Si Dylan lang talaga kumpare. Kaya maganda na rin siguro ang plano natin dati pa." teka lang... Darlene at Dylan?
"Uhm... mawalang-gana lang po pero... Dela Cruz po ba kayo?"
"Oo iha. Kilala mo ang mga anak ko?"
"Opo. Kaibigan ko po si Dara. Sa katunayan lang po, kakahatid niya lang po sakin."
"Aba! Wala ng problema pala 'tong anak mo sa magiging sister-in-law niya!" tumingin siya ulit sakin. "Eh yung anak kong si Dylan? Magaan ba ang loob mo sa kanya iha?"
"Uhh... hindi po kami ganun... magkakilala. Pero siguro naman po mabait yun." ngumiti na lang ako.
"Nako, Dionisio. Yang anak mo! Baka kapag nagpakasal sila ng anak ko, baka mamaya paiyakin lang si Hannah palagi!" huh?
"Kilala ko si Dylan, kumpare. May pagkawalang-hiya man yan, marunong naman yun makisama. Atsaka, siguro naman magkakamabutihan ng loob ang mga anak natin kapag nagpakasal na sila." double huh?
"T-teka? Ano pong sinasabi niyo? Kasal? Kami?!" hala... di ko na naiintindihan!
"Oo. Ikakasal tayo." napatingin ako sa kakapasok lang sa living room namin.
"A-anong ginagawa mo dito?! At anong ibig mong sabihin?!" nanlaki ang mata ko nung nagsmirk siya. Pagkatapos nun, tinignan niya lang ako ng seryoso.
"Bingi ka ba o nagbibingihan lang? Sabi nila. Ikakasal tayo. Ikakasal tayo, Ms. Hannah Lee." what the? Hindi ako makapagrespond ng maayos. May hand movements pa siya na ginagawa para mapansin ko siya. Natulala lang ako sa sinabi niya.
Is this a joke? I can't even digest everything! This is just a prank, right? Ganti niya lang 'to sakin dahil sa kasalanan ko nung first day of school, right? HELP ME!