Chapter 11
Push
I felt guilty on what happened five days ago. Ngunit hindi ako nagpakain sa kabang iyon. It's fine! It should be fine! I don't know the girl is. Hindi niya rin ako kilala? Maybe, I don't know? And I know it should be really fine! I didn't hurt her! But I really confronted her...damn.
"Kayo na no?" I asked nowhere to Joss.
Kasalukuyang naming binabagtas ang EDSA para sunduin si Ches galing sa interview niya sa pinakakilalang publishing house dito sa bansa. I know my sister will ace it no matter what. Kaya niya 'yon!
Saglit na tumingin si Joss sa akin sabay ngiti ng malaki. Ang mata'y nasa daan, tumango ito at napatawa.
"Hmp! Para ngang kayo na dati pa ni Ches e!"
Joss chuckled again. I know it! Kahapon narinig ko silang apat na nag-uusap sa sala. Si Mommy, Daddy, si Ches at siya!
"I love Singapore," natatawa niyang ani.
I feigned an eye roll. Ngunit sa loob-loob 'ko, I'm happy for the both of them. They've been with each other since then. Kahit nga minsan, nagseselos din ako rito kay Joss dahil minsan kinukuha niya ang atensyon ni Ches noong mga bata pa kami. I always want my sister's attention to me because I love her so, so, so much. But really, I'm happy for Franchesca's decisions. They are lucky to have each other. I wish I could have what they have. Finger crossing! I wish for Harry! Hah! I really want him! I like him, so, so much! Gagawin ko ang lahat makuha ang atensyon niya at hindi mabaling sa iba!
Huminto ang sasakyan ni Joss at saktong papalabas naman si Ches ng building, patakbo. Sumilip ako kay Joss na ngayon ay pababa na ng sasakyan upang salubungin ang kapatid ko. Sa bintana ng kotse, pinagmasdan ko ang dalawa. My sister is smiling widely while Joss is holding her hand. I saw the adoration in Joss' eyes while looking at Ches. Walang tigil ang labi ng kapatid ko sa pagbabalita siguro nang nangyari hanggang sa lumipad ito sa akin. I winked at her but my sister's mockingly narrowed her eyes and smiled widely. Napatawa ako hanggang sa ayain na niya si Joshua papunta sa sasakyan. Kaagad na pumasok ang dalawa. Parehas pang tumingin sa akin.
"Oh, bakit?" pabiro kong angal.
But my heart is beating wildly against my ribcage.
Holy freaking shit! Kinakabahan ako sa titig ng dalawang 'to!
"Wala lang..." ngiting-ngiting sagot ni Chesca.
My eyes narrowed towards them. I crossed my arm and pouted.
"Ano?" I am curious.
"Wala, Natty," ngising asong sagot naman ni Joss.
Sabay ang dalawa na tinalikuran ako at nag-umpisang namang magmaneho si Joss. I crossed my arms and furrowed my brows. I gave them silence but they offered me a laugh. I rolled my eyes because I know they were making fun of me. Ganyang-ganyan sila sa akin. Hindi ko lang sigurado kung na-miss ba nila ako o talagang gusto lang nila akong asarin. Alam kasi nilang madali akong mapikon! Ha! Parang si Ches din naman ganon ah!
Binagtas namin ang EDSA na may pahinto-hinto dahil lagi kaming natatapat sa pag-red light. Patuloy ang pang-aasar ni Chesca sa akin. Hinayaan ko na lang dahil I'm happy that she got the job she wanted so bad. Biniro ko nga sa first sweldo niya ay salo niya lahat ang pag-travel namin. My sister agreed easily. Wala man lang pag-iisip. Atleast, hindi ako mamoblema sa pera if I want to buy something on our trip. I've got a problem when it comes to money. Sa ngayon. Dahil nga nagastos ko ang pera ko...ang ipon. Nakaka-survive na lang ako sa pagkakasya ng natira. I don't know what to do...I don't have a solution anymore. Bahala na lang ang mantra ko sa lahat!
I've never been uncertain with things. But look at now...I don't know.
Joss parked the car. Nanguna kami ng kapatid ko sa mall upang makapamili na kami ng kakainan. It is Joshua's treat by the way! I know how proud he is for my big sister! He loves her so much! And I know it! At saka dapat lang no! He should take care of Franchesca! Dapat lang! Minsan nga, nainggit din ako kay Ches dahil nandyan na si Joss sa kanya mula dati pa...mula bata kami. Sure na siya-sila sa isa't isa. They will end up together, right? I wish I could have a man who would take care of me, too. Like Harry...gagawin ko lahat mapunta lang ang atensyon niya sa akin. Para wala na sa iba pa...I smiled at the thought of it.
Nang makapili kami ng kakainan ng kapatid ko ay nilabas ko ang phone ko upang magpadala ng text message kay Harry. I asked him if we could hang out tonight. Matagal na rin kasi iyong last na labas namin. Kasama pa si Harrison! It is one of the best days of my life!
To Harry:
Labas tayo? ;)
Ilang oras ang lumipas wala akong natanggap ng mensahe sa kanya. Nakakain at nakapamasyal na kami't lahat, wala pa rin galing sa kanya. Ngunit noong umuwi kami sa bahay, I received a message from Harry.
From Harry:
Sorry, Nathalie. I had things I needed to do a while ago. x
Napabuntong hininga ako sa sagot na natanggap ko. I tried to call him but his phone wasn't available. But when I logged in Facebook, I saw someone's tagged him in the picture. It is the girl in the mall. Iyong kinompronta ko! I clenched my jaw and brows creased. That's...shit. He wasn't picking up his phone! Now I know why! He looked like having fun in the party! What? Seriously? And that girl! Seriously! Hindi pa ba sapat ang mga salitang binitawan ko na nalayuan si Harry! Sa picture, nakapulupot pa ang braso sa beywang ni Harry! Ew! That witch! Really!
Sa inis ko, binalibag ko kung saan ang phone ko at nanggagalaiti sa kung anong emosyon! I shouldn't feel this way! He could be with anyone but I don't like seeing him with someone else! It should be me! Let's see what the girl could do If I'd take an action! Hurriedly, I log in Facebook again using my laptop. I search the girl's background. Let's see... ha!
**
It's been weeks at 'di na kami nagkikita ni Harry. I texted him but he was so busy. Wala na 'kong magawa kung hindi maghintay na lamang kung anong mangyayari. I gave my time searching about the girl and giving her messages. Gumamit ako ng ibang name upang kausapin siya. Well, at least I am taking an action about it. Sa mga araw na nagdaan, hindi na rin sila nagkakasama pa ni Harry. Wala na siyang pinopost na picture nila. Natahimik na siya. That's good...that's the right thing to do.
I can't focus on reviewing! Panay check ko sa phone o kaya sa Facebook kung may naiwan ng message si Harry sa akin o kung ano! Sana makalabas kami kahit mamaya! O kahit ngayon! I'll ditch reviewing for this damn exam and hang out with him! I am missing Harrison, too but I definitely missing Harry so, so much!
I breathed a sigh and closed my eyes.
Please call me!
Ginulo ko ang buhok ko at napabuntong hininga muli. Iyuyuko ko na sana ang ulo ko nang mag-buzz ang phone ko. Naaligaga ako sa pagkuha nito! It is from an unknown number. Napakunot ang noo.
Who is this?
Binasa ko ang mensahe.
Hi, meet me in the unit. x
Kumalabog ng sobrang ang puso ko! It is Harry! Hindi ako magkakamaling si Harry iyon! Siya lang naman ang kakilala kong mayroong unit na pagmamay-ari! I rushed everything! Hinayaan ko na lamang ang gamit ko na nakakalat. Nagpalit kaagad ako damit. I picked a black jeans and sleeveless top. I combed my hair and put a lipgloss. Kumuha ako ng pera at nagmamadaling bumaba. Hindi ko na nakuhang makapagpaalam at dali-daling tumakbo palabas ng subdivision. Nakakuha kaagad ako ng taxi at sinabi ko kaagad na sa Shell Residence kami. I know it is an hours' drive but I don't damn care. Ang mahalaga magkakasama muli kami ni Harry. I texted the unknown number na papunta na 'ko. He replied an emoticon. Ngiting-ngiti ako sa buong byahe. It is going to be late, well, wala na 'kong pakelam talaga.
Nang makarating ako sa Shell Residence ay tumakbo na 'ko papuntang elevator. Umiwas ako sa security guard at sa reception dahil abala silang parehas. Mukhang namukaan naman ako ng isang receptionist kaya pinabayaan nila ako na tumuloy sa elevator. Halos todo ang pindot ko sa button sumara lang kaagad ang elevator at wala ng humabol pa. I tapped my foot waiting until it opened. Nakatanggap ako ng text message muli sa number na 'yon na nasa exit ito. I shrugged my shoulders and walked towards the exit. May kaunting kaba akong nararamdaman at sinawalang bahala ko na lamang ito.
Maybe he has surprise something for me!
I giggled.
Maybe!
Tumakbo na 'ko at binuksan ang pinto ng exit. Kumunot ang noo ko nang makita ang isang tao, nakaupo sa hagdan and...damn, it is not Harry because he is smoking! Hindi naninigarilyo si Harry! Siguro mali lang ako? Na nasa baba pa si Harry or iba? I'm not sure.
"Excuse...me?" I said, trembling voice.
The guy looked over his shoulder. A creepy smile play across his Kier's lips.
"Kier--what the--"
Sa gulat ko sinugod ko si Kier. Muntik na siyang mapabitaw sa teleponong hawak.
"Nathalie," aniya sabay halakhak at tapon sa sigarilyo. Tinapakan niya iyon. "You're here! I'm glad!"
Halos kalibutan ako nang tumawa muli siya.
"I'm going! Is Harry here?" I asked, furrowing brows.
"It is not Harry, Natty! Ako ang nag-tetext sa'yo!" sagot pabalik ni Kier.
My eyes went wide in horror.
"What the--seriously!" I shouted.
"Come here..." aya niya.
"No! I'm going home! This is not even funny, Kier!" sabat ko, nangagagalaiti sa inis. Tinaas ko ang kamay ko sa sobrang inis at muntik ko ng i-point ang daliri ko sa mukha niya, but I stopped. Tumalikod na 'ko ngunit hinila naman ako ni Kier hanggang sa magpalit kami ng pwesto. "Ano ba, Kier! What do you want? Isusumbong kita kay tito!" I narrowed my eyes. Inalis ko ang hawak niya sa aking braso ngunit hindi ako nagtagumpay hanggang pisilin niya 'to. I winced in pain ngunit hindi na 'ko nakaangal nang ilapit na niya ang mukha sa akin. He crashed his lips with mine. I can't even move when his hand rest at the back of my head.
My eyes burned.
With all the strength I have, I pushed him hard.
"Kier!" was all I could say when a person appeared. Napalunok ako nang makita si Harry, takang-taka sa nangyari hanggang sa napaiwas na lamang. It felt like my heart had been crashed, too with the hurt I am feeling...now.