Marko's POV
Ishte pothuajse mesnate dhe ne kishim rreth 2 ore qe kishim arritur perballe vendit ku fshihej Madrina , nje vend gjigand , nje ndertese madheshtore , por teper e vjeter e cila gjendej ne nje vend te shkrete , mes nje pylli te harruar te mbushur me peme te larta , shekullore, halore.
Ishim vetem ne te tre ; une Hulia dhe Reana. Kisha qendruar prane Hulias ne cdo moment . Edhe pse e dija qe ajo e donte te vdekur Madrinen , serish druhesha mos ndryshonte mendje dhe i tregonte gjithcka.
Ndieja nje lloj frike te Reana. E di se duhet te kishim marre perforecime , pasi na kanosej nje rrezik madhor , por nuk mund t'i besoja askujt. Te gjithe ishin ne krahun e saj dhe une kisha vetem veten time , Reanen , Hulian ,Elenen dhe fatin, ose doja te besoja se e kisha me vete.
Erresira kishte pllakosur vendin dhe shikoja vetem hije burrash te hynin e te dilnin nga ajo ndertese. Dukej sikur ishte nje perandori me vete , me qen qe i sherbenin perulesisht asaj , me qen qe ishin gati te kafshonin vetveten e tyre vetem per te shpetuar , ate . Ate qe e quante veten "te pathyeshme". Ajo qe fundin e saj do ta kishte nga une. Jam e sigurt qe gjykata do e denoje me ekzekutim me gjithe ato vrasje qe ka bere ajo . Jam i sigurt qe jo vetem ne , por do te clirohen te gjithe ata qe e kane frike dhe jane te shumte.
"Marko. !" - me zgjoi Hulia nga mendimet dhe ngrita syte per te degjuar ate cka ajo do te fliste.
"Kam.Kam kontaktuar me dike aty brenda dhe do kemi perforecime. "
"Nga e di ti qe keta njerez nuk i kane thene gje Madrines ? Ta dish se nese dicka shkon keq do jete faji yt Hulia. " - ngrita paksa tonin e zerit. Doja ta mbysja ne ato caste , por e permbajta veten..
"Jam mjaft e sigurt. Jane miqte e mi , jane si familja ime dhe te gjithe e urrejne ate, sepse u ka vrare familjaret , i ka copetuar , i ka nenshtruar , i ka detyruar te bejne gjera te pahijshme. Nuk ka me keq sesa te te vritet nje pjesetar i familjes Marko. Nuk ka ndjenje me te madhe sesa Hakmarrja "
"Ndoshta ke te drejte . Ne rregull atehere. Sa me shume , aq me mire. Atehere sipas planit , nuk do kete te shtena , vetem ne rast emergjence se do ndizej e gjithe perandoria dhe jam i sigurt qe ka njerez qe nuk do e tradhetonin kurre. Nuk do ja shohim surratin e saj te felliqur. Thjesht do e rrembejme dhe do largohemi qe ketu , me pas do te vijne police te tjere te merren me evakuimin e kesaj " perandorie" . Jam i sigurt se pasi te kemi kapur Madrinen do te kemi mjaft ne anen tone dhe do na duhet ndihma e tyre. Hulia , ti e di planin tend gjithashtu dhe ti Reana. Duhet te tregohemi te kujdesshem , sepse eshte mundesia jone e vetme. "
"Ne rregull Marko " - foli menjehere Reana , ndersa Hulian pashe qe po mundohej te me thoshte dicka.
"Marko , kam gjetur pamjet e asaj nate qe ndodhi vrasja . " - foli Hulia sapo iu drejtova duke e pare ne sy.
"Je ne vete ? Dhe ma thua tani ? Do e kishim shume here me te lehte. "
"Nuk ka shume kohe qe i gjeta dhe jane aty , brenda. Do i marr sapo te kapim Madrinen. Me beso ! "
"Ne rregull Hulia . Tani te perqendrohemi . Ajo mund te shfaqet nga casti ne cast. "
Dhe nuk vonoi shume. Mes gjithe atyre burrave , arrita te shikoja silueten e dy femrave . Mbrapa dy pemeve te medha , mes disa shkurreve , aty ku po qendronim kishim nje pamje te gjithe nderteses. Nen ate erresire verbuese , arrita te shikoja hijen e dy femrave duke hyre brenda. Dy femra te gjata , teksa drejtoheshin nga hyrja e nderteses.
Ne ato caste ndjeva zemren te me gufonte shume shpejt. Ndjeva zemren qe ishte gati duke dale nga kraharori dhe i perqafova vajzat. Kjo ishte nje dite e vecante per mua , per gjithe Londren.
Madrina's POV
"Klea , cpo brockullet ? "- i fola menjehere. Nuk ndjeva frike , oh jo aspak ! Ndjeva thjesht nje perde inati te me pushtonte te gjithen.
"Hulia te ka shitur , kete po te them . Te ka shitur te komsari " - nxorri nga goja e saj ato fjale te shemtuara. Hulia ishte ajo qe i besoja me shume ne kete bote , ishte ajo qe ndieja sikur isha une.
"Ti s'je ne vete. Si guxon te flasesh keshtu ? Ah e dashur ! E di ! Ndihesh xheloze dhe xhelozzia midis femrave eshte veteshkaterruese. Mos te degjoj te nxjerresh fjale te tjera per te."
"Madrina , me degjo ! Ajo ka CD , pamjet e asaj nate ti e di kete , ajo mund te te rrenoje . M'i jep mua ato ! " - keto fjale me tingelluan me shume si nje deklarate vetevrasjeje nga ana e saj . Ia dhashe Hulias ato pamje dhe jam e sigurt qe i shkaterroi , i shkaterroi para syve te mi . Ketu vertetova xhelozine e Kleas ndaj Hulias dhe une .... Une nuk e duroj dot xhelozine , keshtuqe pa u menduar dy here , nxorra armen dhe ia shkrepa 3-here ne balle , pa u menduar.
"Shkofsh ne ferr ! " - i peshperita fare prane veshit dhe e gjuajta me shkelm ne te pasmet e saj te vogla. Femer idiote !
Shkova tek dritarja gjigande e zyres sime. Ishte aq gjigande, aq e larte , sa mund te dukej sikur ishe duke prekur qiellin me dore. Papritur ndjeva kercitjen e deres se pavajisur .Pa kthyer koken , fola e bezdisur.
"Cfare dreqin do ? " - iu referova Serdit. Ishte i vetmi qe lejohej te futej ne dhomen time , per kte turn. Nuk ndjeva asnje ze , keshtu qe u ktheva menjehere dhe u hasa me.... Me fytyren e saj .
Nje buzeqeshje mu shfaq vetetimthi ne fytyre dhe shkova perballe saj.
"Hulia ! Cka ngjare ? Si arrite t'i shpetosh komisarit ? Me the qe punet jane mjaft mire."
"Gjithcka shkon per mrekulli Madrina. Kam shume gjera per te te treguar. Marko ka rene koke e kembe ne dashuri me mua dhe E..... Dua te them ajo eshte larguar nga Marko. Tani mund ta vrasim komisarin tone te dashur , mund ta shkerrmoqim dhe ta beje te vuaje qe i futi hundet ne biznesin tone. "
"Je e mrekullueshme Hulia. Perse ndalove ne emrin e saj ? Ma thuaj ! "
"Do te ta them! " - pashe Hulian te me pergjigjej menjehere. Ishte paksa e pazakonte per te te kthente pergjigje direkt dhe pa u menduar. Gjithmone kishte pauza per pergjigjet e saj , por kjo. Kjo u duk si dicka e hartuar me pare. Ndjeva dicka qe s'e kisha ndjere me pare , dyshim tek ajo , por nuk e bera veten.
"Pra ?! " - vazhdova.
"Emri i saj eshte Elena " - ky emer me kumboi fort ne vesh . Ky emer me freksoi me qindra kujtime te harruara dhe nese do te kishte qene dikush tjeter do ia kisha numeruar plumbat ne balle. Kruajta koken e nervozuar , ndjeva disa te dridhura , nje inat te me vlonte ne thellesi te shpirtit . Arrita te artikuloja disa fjale.
"Smund te jete rastesi apo jo ? "
"Oh jo ! Jo , aspak Madrina " - keto fjale me tingelluan mjaft ironike nga ana e saj .
"C'dreqin po kurdis Hulia ? " - tashme ndjeva frike. M'u kujtuan fjalet e Kleas , sjellja e Hulias , fjalet e saj dhe.... Dreq ! Ajo nuk e ka harruar kurre ate ngjarje te felliqur qe ndodhi vite me pare. Ajo ka mbledhur mllefin dhe ka erdhur te hakmerret. !
Ndjeva nje grusht te forte te me rrezonte pertoke. Nuk e ktheva fytyren , nuk doja te perballesha me asnje pamje tjeter , thjesht degjova nje ze te ashper , nje ze te thelle burri.
"Bushter ! " - mesa kuptova ishte Marko.
Me nje levizje te shpejte arrita ta godisja ne fytyre , me anen e dores sime si dhe me nje zinxhir te trashe qe e mbaja gjithmone me vete , por ama kurre nuk u ktheva nga pas. Ndjeva ate te leshonte nje psheretime te mbyllur nga dhimbja dhe u frymezova , per te luftuar.
U ngrit dhe u perpoq te me godiste disa here te tjera, por i shmanga te gjitha goditjet e tij , derisa me nje shkelm e godita atje ku nuk i shkelqente dielli.
Ndjevi dhimbje , ndersa une kenaqesi. Ndjeva qe u shtri ne toke dhe mendova se kisha fituar , kur ndjeva nje shkelmim nga mbrapa , qe me beri te rrezohem ne toke. Nxorra armen dhe iu drejtova me fytyre, ne fund te fundit ai smund te me shikonte, pasi ishte erresire.
Ma rrezoi armen me nje goditje te vetme , por isha e mbushur plot e perplot me te tilla. Nxorra thiken nga xhepi i pasem dhe filloi nje beteje e pergjakshme. Filluam te luftonim , doja te fitoja , te fitoja per te pare fytyren e tij te shemtuar.
Papritur ndjeva nje dore nga mbrapa . Ndjeva nje arome te me pushtonte gjithe qenien time , nje arome qe po me bente te shihja nje drite te erret , nje pickim te tmerrshem ne qafe , qe me mori fuqite, beri te shtrihesha e dobet ne toke.
Nuk mund te kthehesha pas , por ama me nje veshtrim te turbullt, pashe Hulian qe po buzeqeshte dhe u be gati te largohej , kur pa se une u shtriva ne toke.
Nxorra me veshtiresi armen nga rripi dhe godita me nje bresheri plumbash drejt saj . Godita fort , pa mu dridhur dora , pa ndjere aspak frike apo meshire. Godita me nje rrebesh te pashmangshem drejt saj , derisa ajo u shtri menjehere ne toke . Pashe gjakun te prekte token , ate toke qe ishte mbuluar shume here nga gjaku i mjaft njerzve .
Degjova zera te paqarte per mua , me dukej sikur vinin nga nje vend i larget.
"Hulia ! Cfare dreqin ! "
"Ana , kape , shko "
"Oh jo Markooooo ! " - nje ze vajtues qe me shijoi.
Copeza fjalesh dhe nje bresheri plumbash. Me pas nje erresire vrastare me pushtoi te gjithen , ndjeva te gjithe trupin tim te me paralizohej.
Fjala e fundit qe arrita te nxirrja ishte karshi Hulias
"Bushter Tradhetare ! "
This part is dedicated to mah babe k_psycho. I wanna thank her so much for her support ♥ Love you mah beauty sissy ! Dhe mos harroni t'i hidhni nje sy librit te saj "Bad Girl " ! It's speechlesss !!!