Το τραγουδιι!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σαμανθας ποβ
Ειχαν περασει λιγες μερες απο το συμβαν με την Davis και ακομα θυμωμουν τον τροπο που εφυγα.. την κοιταζα για καποια δευτερολεπτα πριν την ευχαριστησω.. και αυτη την φορα δεν ηταν γρηγορο, χωρις νοημα... το ενιωθα μεσα μου.. την ευχαριστουσα πραγματικα γιατι δεν μπορουσα να χασω τον Αντι.. τον ειχα αγαπησει.. μπορεσε και με 'μαλακωσε'.. ενα σκυλι.. μπορεσε και με εκανε λιγο ανθρωπο..
Με κοιτουσε χαμογελωντας και δεν ηθελα να φυγω.. δεν ηξερα και ουτε ξερω τον λογο.. απλα δεν ηθελα..
Καθομουν στον καναπε διπλα στο τζακι για αλλη μια φορα, σκεπτομενη εκεινη την μερα.. και εκεινη.. ηταν ομορφη τοτε.. βασικα επρεπε επιτελους να το παραδεχτω.. παντα ηταν ομορφη αν και σπαστικια ωρες ωρες..
Κοιταξα το σπιτι γυρω μου.. αδειο και ψυχρο.. οχι σαν καποια σπιτια που οταν μπαινεις μεσα νιωθεις ζεστασια, σαν να σε αγκαλιαζει..
~0~0~0~0~0~0
"Μαμα θα στολισουμε δεντρο σημερα;" ρωτησα πεφτοντας στην αγκαλια της οπως καθοταν στον καναπε.
"Ναι αγαπη μου.. παω να φερω το δεντρο και τα στολιδια" απαντησε αφου δεν μπορουσε να μου χαλασει χατηρι..
"Ελα μαμα.. σηκωσε με να βαλω το αστερι" ειπα μετα απο λιγο χοροπιδωντας.
Γελωντας με πηρε αγκαλια και με σηκωσε ψηλα.
"Καλα χριστουγεννα ζουζουνακι" ειπε πρωτη αγκαλιαζοντας με σφιχτα.
"Καλα χριστουγεννα μανουλα" απαντησα αγκαλιαζοντας την με τα μικρα μου χερακια και δινοντας της ενα φιλι.
~0~0~0~0~0~0~0
Δεν μπορεσα να το κρατησω και ετσι παλι.. ενα δακρυ κυλισε στο μαγουλο μου ξεροντας πως τωρα πια ειμαι μονη μου..
Καταλαβα πως συνειδητοποιεις ποσο σημαντικος ειναι καποιος οταν τον χασεις.. και τοτε ειναι πια αργα.. για να του διξεις την αγαπη σου.. τον θεωρεις δεδομενο ωσπου ερχεται καποια στιγμη και απλα εξαφανιζεται... και αν ειναι τοσο σημαντικο ατομο, οπως ηταν για εμενα η μανα μου η πληγη και ο πονος δεν θεραπευονται ποτε.. μπορει με τον καιρο ο πονος να μικραινει αλλα παντα θα υπαρχει.. παντα θα πονας και θα νιωθεις πως ενα μερος σου λειπει.. ισως εγω να μην ειμαι τοσο δυνατη για να τα καταφερω.. ο θανατος της ηταν και ο δικος μου.. απλα ηταν ο μονος ανθρωπος που ειχα και με αφησε.. και οταν την σκεφτομαι νιωθω την καρδια μου να ποναει.. θα εδινα τα παντα για ηταν εδω τωρα.. μπορει να με ειχε διορθωσει.. θα με ειχε κανει καλυτερο ανθρωπο..
Καθως σκεφτομουν αυτα καυτα δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου μετα απο καιρο.
Ηταν κατι που με εκανε αδυναμη.. και θα εκλαιγα.. θα εκλαιγα καθε φορα.. γιατι δεν προλαβα ουτε καν να την χαιρετησω.. να της πω ενα σε αγαπω.. και πριν το καταλαβω εφυγε..
Εκλαιγα για ωρες σκυμμενη και μονο οταν ακουσα τον Αντι να "κλαιει" συμπονετικα, σηκωσα το κεφαλι μου και τον κοιταξα.. τον εβαλα στην αγκαλια μου και ξαπλωσα στο χαλι κουλουριασμενη. Εκλεισα τα ματια μου προσπαθωντας να ηρεμισω..
~*~*~*~*~*
Καθομουν στον καναπε και επαιζα με τον Αντυ χαρουμενη.. ακουσα την πορτα να ανοιγει και κοιταξα προς το μερος της..
Μια καμπυλη εκανε την εμφανιση της στο προσωπο μου... χαμογελασα οσο πιο πολυ μπορουσα.. δεν μπορουσα να συγκρατηθω..
Ετρεξα προς το μερος της και την αγκαλιασα σφυχτα.. τοσο σφυχτα νομιζοντας πως καποιος θα μου την επερνε παλι..
"Μαμα" ψιθυρισα
"Μην φοβασαι.. δεν θα σε αφησω ποτε.."
"Μου το υποσχεσαι;" ρωτησα φοβισμενη
"Το υποσχομαι" απαντησε αγκαλιαζοντας με πιο σφυχτα.
Τοτε ηταν που ακουσα εναν ηχο.. σαν ενα αυτοκινητο να φρεναρει ακριβως εξω απο το σπιτι μας... ερχοταν ολο και πιο κοντα...
Μπηκε μεσα στο σπιτι διαλυοντας τα ολα.. σαν ο τοιχος να ηταν απο χαρτι.. τοσο ευκολα..
Κοιταξα γυρω μου να βρω την μανα μου αλλα δεν ηταν πουθενα.. ειχε εξαφανιστει..
Κοιταξα μεσα στο αμαξι.. ηταν εκει.. οδηγουσε αυτη.. το κεφαλι της ακουμπαγε στο τιμονι και αιματα υπηρχαν παντου..
"Μαμα!" Φωναξα με ολη μου την δυναμη.
~*~*~*~*~*
Ανοιξα γρηγορα τα ματια μου και ανασηκωσα την πλατη μου λαχανιασμενη...
Σταγονες υδρωτα ετρεχαν στο προσωπο μου.
Ξεφυσιξα και ξανα επεσα πισω..
Νομιζα πως δεν θα ξανα κοιμομουν αλλα φαινεται 'κουραστηκα' τοσο πολυ απο τον εφιαλτη που αμεσως αποκοιμηθηκα και ξυπνησα την αλλη μερα ακριβως την ωρα για να παω σχολειο.
Δεν ειχα καμια ορεξη να ξανα δω την φατσα του καθε ηλιθιου.. αλλα απο την αλλη δεν ειχα κατι καλυτερο να κανω.. επισης επρεπε να τελειωνα και το σχολειο καποια στιγμη.. δεν μπορουσα να πηγαινα μεχρι τα τριαντα μου..
Επρεπε να κλεισω και αυτο το ωραιο κεφαλαιο της ζωης μου..
Γελασα με τον εαυτο μου..
Εφτασα στο σχολειο και πηγα στην συνηθησμενη θεση μου διπλα στο καλοριφερ..
Ζεστη..
"Δεν θα σε αφησω ποτε.."
Τι παραξενο ονειρο..
Το κουδουνι διεκοψε τις σκεψεις μου καθως τα παιδια μπηκαν μεσα στην ταξη.
Στην ωρα του μαθηματος χτυπησε η πορτα και μπηκε ο διευθυντης με ενα αγορι απο πισω..
"Συγνωμη που διακοπτω αλλα θελω να σας γνωρισω τον καινουργιο συμμαθητη σας Αγγελο Στραβοποδη.. καντε τον να νιωσει σαν το σχολειο του.. δεν θελω παραπωνα.." ειπε αστεια και επειτα εφυγε.
Εριξα μια ματια στα κοριτσια που τον κοιταζαν και τους ετρεχαν τα σαλια..
Ηταν ομορφο παιδι.. αλλα δεν με ενδιεφερε..
"...μπορεις να κατσεις με την Σαμανθα"
Μονο αυτο ακουσα και σηκωσα το κεφαλι μου για να τον δω καθως ερχοταν προς το μερος μου.
Παραδοξως δεν με πειραξει πολυ αν και νευριασα λιγο αφου ηξεραν πως δεν ηθελα παρεα.. μιας και δεν ημουν και η πιο κοινωνικη..
"Γεια" ειπε χαμογελωντας μου αφου καθησε.
"Γεια" απαντησα ξερα..
Σε ολο το μαθημα δεν μιλησαμε αλλα οταν χτυπησε το κουδουνι περιμενα υπομονετικα να φυγει για να απλωθω.. αλλα δεν το εκανε..
Επειτα ακουσα μια φωνη.
"Δεν βγαινεις εξω;"
"Οχι.. βαριεμαι" απαντησα απλα.
"Κανεις παρεα με αυτη; γιατι δεν ερχεσαι μαζι μου;" μια ψιλο τσουλα εμφανιστηκε και τον ρωτησε μπροστα μου κλεινοντας του το ματι.
Μιλαγε μπροστα μου για εμενα ετσι..
"Κανω παρεα με αυτη που τουλαχιστον δεν ειναι ντροπη για την φυση οπως εσυ... τραβα φυγε πριν σε βρισω χειροτερα.. τσουλα.. ντροπη σου!"
Γουρλωσα τα ματια μου κατω απο την κουκουλα μου.. μονο για τετοιο παιδι δεν τον ειχα.
"Θα πρεπει να το συνηθησεις" του ειπα πρωτη.
"Ποιο;"
"Το να θελουν να σε παρουν μακρια μου.. δεν με νοιαζει ομως.. αν θελεις μπορεις να φυγεις.. δεν προκειται να σε παρεξηγησω" ειπα ηλικρινα.
"Οχι ρε.. ηδη σε συμπαθησα.. ετσι κι αλλιως δεν ειμαι και πολυ ανετος μιας και ειναι η πρωτη μου μερα.."
Δεν μιλησαμε πολυ.. δεν ειχα και ορεξη.. παρολα αυτα τον ειχα συμπαθησει λιγο... μετα απο καιρο μιλησα με καποιον συμμαθητη μου ετσι.. οχι πως με εννοιαζε.. αλλα απορρουσα με τον εαυτο μου...
Αλλαζα.. χωρις να το καταλαβω.. και δεν ηξερα.. ηταν καλο; ή κακο;
~~~~~~
Τελευταια ωρα οταν μπηκε μεσα η Davis μπορεσα να δω ξεκαθαρα την εκπληξη στο προσωπο της καθως ειδε καποιο παιδι να καθεται διπλα μου.. ωστοσο δεν μιλησα.. ανεκφραστη την παρατηρησα για λιγο.. εβγαζε τα βιβλια απο την τσαντα της και ετσι, αφου δεν μπορουσε να με πιασει, ειχα χρονο να την κοιταξω.
Ειχε ωραιο σωμα.. και το προσωπο της.. καθαρο χωρις ιχνος μεικ απ ή βαψιματος.. δεν τα χρειαζοταν κιολας.. ειχε φυσικη ομορφια..
Γουρλωσα τα ματια μου με τις σκεψεις που εκανα και χαστουκισα τον εαυτο μου απο μεσα μου ομως.. δεν μπορουσα απ'εξω μιας και ημουν μεσα σε ταξη... που το λιγοτερο που θα εκαναν αν με εβλεπαν να αυτοχαστουκιζομαι θα ηταν να με βγαλουν με ζουρλομανδια που λεει ο λογος.. δεν τους φαινομουν που δεν τους φαινομουν φυσιολογικη..
"Τι κουκλαρα που ειναι" ακουσα τον Αγγελο διπλα μου να ψιθυριζει και απορησα με τον εαυτο μου γιατι τον συμπαθησα..
Δεν ηταν σχολιο αυτο..
"Ναι.." απαντησα προσπαθωντας να κρυψω τα νευρα μου..
Εσφυξα τις γροθιες μου αφου την κοιταζε για καποια λεπτα σαστισμενος.. λες και ειδε την θεα Αφροδιτη.. οχι πως δεν την εμοιαζε αλλα δεν ηταν αυτο το θεμα..
"Εχουμε εναν καινουργιο μαθητη βλεπω.." την ακουσα επειτα να λεει και την κοιταξα..
Κοιταζε προς το μερος μου αλλα οχι εμενα.. διπλα μου..
"Εισαι ο Αγγελος σωστα;" ρωτησε χαμογελωντας
"Ναι ναι" απαντησε και αυτος χαμογελαστος..
Πολυ χαρα..
"Ελπιζω να γνωριστηκες με την Σαμανθα.. "
"Ναι γνωριστηκαμε"
Ηταν αυτο σποντα πως ειμαι ακοινωνιτη και δεν μιλαω στον διπλανο μου; ισως να το εκανα αν ηταν αλλος.. αλλα με επιασαν τα ευγενικα μου μαλλον.. μια κακη στιγμη.. λαθος που του μιλησα..
Στο μαθημα δεν σταματησε να μιλαει και να λεει απαντησεις και με νευριασε ακομα πιο πολυ αφου η Davis εδειχνε εντυπωσιασμενη..
Δεν θα τα πηγαινα καλα με αυτον.. το εβλεπα..
Οταν χτυπησε κουδουνι για σχολασμα μαζεψα τα πραγματα μου γρηγορα.. ηθελα να φυγω απο εκει μεσα.. με ειχαν νευριασει ολοι τοσο πολυ.. ηταν μια απο τις χειροτερες μερες.. αλλα αν το καλοσκεφτομουν ηξερα πως δεν ειχε γινει κατι σοβαρο για να νευριασω ετσι.. απλα νευριασα με αυτον.. και την Davis..
Νευριασα μαζι τους για λογους που δεν μπορουσα να εξηγησω..
Ή ισως.. δεν ηθελα να εξηγησω..
Ισως ηταν κατι που δεν ηθελα να παραδεχτω ακομα..
Δεν ημουν ετοιμη..
Απλα θα το ξεχνουσα...
Και με αυτες τις σκεψεις πηρα τον δρομο για το σπιτι.. μονη..