Medyayla okumanız tavsiye edilir. İtelik yazılmış yerlerin ne olduğunu daha iyi anlamak için geçmiş 'm' bölüme bakınız.
*
Onun yanından herkes çekilsin,
Çünkü artık azar azar vahşileşiyorum.
*
Ağzımdaki buhar uçarak havaya karışırken bu dumanın sigara ait olması yüzümü buruşturmama sebep olmuştu.
Sehun elindeki sojuyu kafasına diktikten sonra gülümseyerek bir şarkı mırıldanmaya başladı. Aptal çocuk. Doğru düzgün sarhoş bile olamıyordu.
Elimdeki meymeneti son kez içime çekip söndürdükten sonra yere atıp ezdim. En son yıllar önce sigara içmiştim fakat hala bu konuda yeteneğimin oluşu beni mutlu ediyordu.
Baekhyun konuşmuyordu. Aile fertlerinden özellikle D.O'nun içeri girmesine izin vermiyordu ve o sikik ağzından bir kelime çıkarıp olanları anlatmıyordu.
Luhan Sehun için gelirken ziyaret saatinin başladığını söyledi. İçeri girip küçük bir bedene yemek yedirmeliydim.
Ona Sehun'u emanet edip arka kapıdan girdim ve asansöre bindim.
Kaç gündür gözüme uyku girmiyordu, saymamıştım. Tek bildiğim her gün magazincileri evden uzaklaştırdığım ve Baek için uğraştığımdı. Üstüme sinen hastahane kokusu beni bile hasta etmeye yetmişti sanki.
Derin bir nefes verip ezberlediğim koridorda sola döndüm ve yoğun bakım ünitesine girip Baekhyun'un odasının önünde durdum. Yanındaki camda doktor yemeği bir kenara koymuş ve onunla sohbet etmeye çalışıyordu.
Baekhyun sadece perde kapalı olduğu zamanlarda, sadece benimle konuşuyordu.
Bu içten içe ondan hoşlanan taraflarımı depreştirse de asıl olayı öğrenmeden ona tam bir şekilde yakın davranamayacaktım.
Kapıyı tıklatıp girdiğim zaman gözünde bir pırıltı gördüğüme yemin edebilirdim.
Doktor selam verip afiyet diledi ve odadan hızlıca çıktı.
Perdeyi örttükten sonra kapıyı kilitledim ve sandalyemi yanına çekip tepsiyi kucağıma aldım. Bunları yaparken pür dikkatle beni izlemişti.
+ "Bugün nasılsın? Ağrın var mı?"
- "Doktor iğne yoluyla ağrı kesici verdiği için fazla hissetmiyorum. Fakat belim iptal sanırım. Oyun dışı. K.O. yani anlıyor musun?"
Bu dediğine gülmeden edemeyip çorbasına kaşığı daldırdım ve ağzına götürdüm.
Yavaşça dikelip ilk kaşığını aldı ve gözlerini sıkıca yumup tadını iyice aldı.
+ "Tanrım, şu uyuşturucular. Yediğim şeyin tadını alamıyorum."
- "Şu hastahaneden çıkalım da. Ben sana yeni dil bile alacağım söz."
Kızarıp bozarırken ondan sonra hiç konuşmamış ve sessizce yemeğini yemişti. Bu kadar değiştiğime inanamıyordum. Lisedeyken insanları sürekli rahatsız edip döven bir tiptim ben. (spoi verdim alın) Ne ara böyle bir iyilik meleğine dönüşmüştüm ki? Neden bir erkekten hoşlanıyordum?
Bu soruların cevaplarını henüz bulamamıştım fakat Baekhyun'a karşı şiddetli bir şeyler hissettiğim kaçınılmaz bir gerçekti.
+ "Ne zaman taburcu olacağım Chanyeol?"
- "Bana neler olduğunu anlattıktan sonra."
+ "Yah! Dalga geçme."
Tabiki de o anlatmadan onu buradan çıkarmayı düşünmüyordum. Saçmalamayın. Bu küçüğün üzerimde büyük bir etkisi oluyor olabilirdi, evet. Ama bu sefer zaafım olmayacaktı.
Geriye kalan yemek faslı sessiz geçmişti. Ben yedirmiştim ve o da susmuştu.
Kapıdan çıkarken Kyungsoo ile karşılaşmayı beklemiyordum tabiki. Kolumu sıkıca tutup beni sürüklemeye başladığı zaman sesimi çıkarmamış ve elimdeki tepsiyi bir kızın eline hızlıca bırakıp hızlıca peşinden yürüdüm.
Kimsenin olmadığı koridorda beni omuzlarımdan tutup duvara doğru ittirdi. Sırtım acımıştı. Öküz gücü müydü bu bücürdeki?
"Ne yapmaya çalışıyorsun sen?"
Ne yapmaya çalışıyordum ki?
- "Ne?"
"Baekhyun'a umut veriyorsun."
Ona neydi ki? Baekhyun'dan gerçekten hoşlanıyordum. Ona ne yaptığım hiç kimseyi ilgilendirmezdi.
- "Onun iyiliği için yardımcı olmaya çalışıyorum."
"Onun iyiliği için gerçekten bir şey yapmak istiyorsan en kısa sürede kardeşimi boşa. Önce ona zorla sahip oluyorsun ve sonrada umut veriyorsun."
- "Bunun seni ilgilendiren tarafı neresi?"
"Peki ya senin 'o' olduğunu bilseydi ne olurdu? Lisede ona zorbalık yaptığını hatırlamıyor olabilir. Veya diğerini. Bunu onun öğrenmesine göz yumabilir misin ki?"
Vücudum kaskatı kesilirken ona yumruk atmamak için kendimi gerçekten zorluyordum. Sol kaşım havaya kalkmış seğirmekten uzaya uçacaktı resmen.
- "Bunu yapamazsın."
"Do ailesinin gayri meşru çocuğu Byun Baekhyun, senin aslında kim olduğunu öğrendiği zaman ne tepki verecek acaba."
Kendi isteğiyle soyadını değiştirmemiş miydi yani? Vücudum ikinci bir şokla tekrar kaskatı kesilirken yorulmaya başlamıştım. Dolaylı yoldan tehdit ediliyordum.
- "Ben... sarhoştum."
"Sarhoş olman yolda gördüğün rasgele birine tecavüz etme hakkını doğuruyor mu sende?"
Kafamı kaldırıp ona baktım ve hiçbir şey demeden yanından geçtim. Haklıydı. Lanet olsun ki o haklıydı ve yapabilecek bir şey yoktu. Elimle yüzümü sıvazladıktan sonra Baekhyun'un odasının önünde durdum. Camdan baktığımda gözgöze gelmiştik.
Pişmanlık beynimin içerisine sızıp bütün vücudumda kan gibi akmaya başladı. Ben, korumam gereken kişiye karşı vahşileşmiştim. Onun ruhunu yaralamıştım ve bununla yaşayabileceğimi sanmıyordum.
Artık onun yüzüne baktıkça kahroluyordum ve bu Kyungsoo'yu dövme isteğimi tetikliyordu.
Ben, böyle olsun istememiştim ki.
-----
Chanyeol ellerini ceplerine sokmuş ay ışığının bile aydınlatamadığı sokakta topallayarak yürüyordu. İçkinin verdiği etki vücudunu resmen uyuşturmuştu.
Önünde hızlı adımlar atan silüeti tanıyordu. Ona yetişip kolunu hızlıca kavradı. Küçük olan korku dolu bakışlarını ona yöneltip çığlığa benzer bir ses çıkardı.
+ "B-bırak beni!"
- "Ah ~ hadi ama Baekkiee~ sadece bir kere yapacağız kimseye söylemeyeceğim."
Baekhyun burnuna dolan içki kokusuyla onun sarhoş olduğunu anlamıştı. İlk defa bir erkek gibi hissediyordu. Elini kaldırıp Chanyeol'e bir yumruk attı ve ardından geri çekilip koşmaya başladı.
Fakat uzun bacakların onu yakalaması uzun sürmemişti.
- "Benden kaçmaya devam edersen canını yakacağım bebeğim."
+ "Orospu çocuğu! Çek ellerini üzerimden!"
Bağırarak ağlıyordu Baekhyun. Abisinin önerisi üzerine aylar önceden fitnessa başlamadığı için aşırı şekilde pişman hissediyordu.
Chanyeol dudaklarını onunkilere bastırdıktan sonra ellerini tişörtünün altından beline değdirdi ve yavaşça okşamaya başladı.
Baekhyun ellerini omuzlarına vurarak onu durdurmaya çalışıyordu fakat çok güçlüydü. En son dişlerini köprücük kemiğine geçirdiği zaman Chanyeol durabilmişti.
- "Ghrhhg, canımı yaktın. Sana unutamayacağın bir ceza vereceğim."
Baekhyun korku dolu gözlerle ona bakarken bir yumrukla yere yığılmıştı. Kotu sıyrılırken artık olanları kabullenmiş bir biçimde gözlerini yummuş ve ağlamaya devam etmişti.
- "Bu çakmağı görüyor musun? Birazdan canını çok fena yakacak."
Baekhyun kaçmaya çalışırken sırtının değdiği duvarda öylece kalakalmıştı.
Chanyeol boxerını da sıyırdıktan sonra tam beliyle göbeğinin birleştiği yerin köşesine çakmağı hızlıca değdirdi.
Baekhyun'un acılı çığlığı sokağı inletirken Chanyeol çoktan içinde gidip gelmeye başlamıştı bile. Bu... Baekhyun içinden bu anı hiç unutmayacağını düşünüyordu. Asla affetmeyecekti bunu yapan kişiyi. Kim olduğunu bulursa da hayatı ona zindan edecekti.
O günden itibaren gerçek bir erkek gibi davranacaktı. Söz verdi kendisine. Gecenin karanlığından tok ses yükselip ona: "Evet, işte böyle Baekhyun, bana gel." demişti.
Daha şiddetli ağlamaya başladı ve sonunda uzun olan üstünden kalkıp saçlarını çekiştirdi. Yüzü belli olmuyordu fakat korktuğu ortadaydı. Endişeyle sordu;
- "Canın yandı mı?"
Ardından yükselen siren sesleri eşliğinde koşarak kaçtı.
----
Dolan gözlerimi sildikten sonra hızla hastahaneden çıktım. Yaşananlar beni yoruyordu. Neden öyle davranmıştım ki?
Şimdi ise çaresizce Baekhyun'a aşıktım ve eğer onu boşamazsam Kyungsoo her şeyi anlatacaktı. Ne yapmalıydım? Gerçekten, ne yapmalıydım?