Ακουστε το τραγουδι ;)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σαμανθας ποβ
Ιανουαριος...
Για ποσο ακομα θα επεφτε η θερμοκρασια;
Ειχα ξεπαγιασει και κοντευα να φοραω και τις πιτζαμες μου μεσα απο τα ρουχα που φοραγα στο σχολειο..
Ξυπνησα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο..
Ακομα χιονι..
Αναστεναξα και ντυθηκα..
Γαντια, σκουφακι, κασκολ και ο,τι αλλο μπορουσα...
Ο "Αντι" ηταν κατω απο τα σκεπασματα και κοιμοταν..
Αντι..
Δεν το πιστευω πως του εδωσα το ονομα που μου ειπε αυτη..
Ετοιμαστηκα να βγω εξω και να αντιμετωπισω το κρυο..
Ηδη ανυπομονουσα να γυρισω σπιτι και να κατσω διπλα στο τζακι..
Οπως ανοιξα την πορτα και με χτυπησε ο κρυος αερας σκεφτηκα να μην παω σχολειο αλλα για καποιον λογο ηθελα..
Ηθελα να παω σχολειο...
Εγω..
Εγω να παω σχολειο...
Περπατησα για δεκα λεπτα και φτανοντας μπηκα μεσα.
Στην ταξη μου εκανε λιγη ζεστη αλλα οχι αρκετη για να βγαλω το σκουφακι..
Ετσι κι αλλιως μου αρεσε πολυ.. ηταν ζεστο και μου ζεσταινε και τα αυτια..
Με το που καθησα ακουσα το κουδουνι να χτυπαει και επειτα παιδια μπηκαν στην αιθουσα..
Ομως ο καθηγητης δεν ερχοταν και περιμεναμε.. ετσι, ενα παιδι πηρε την πρωτοβουλια και πηγε στο γραφειο.
Γυρνωντας φωναξε πως ο καθηγητης ελειπε αρα το πρωτο δυωρο που τον ειχαμε θα ημασταν ελευθεροι..
Αμεσως η ταξη αδειασε.. ολοι εφυγαν και εμεινα μονη μου σοβαρη να κοιταζω την αδεια αιθουσα.
Εβγαλα τον κυβο.. η μονη μου παρεα..
Αξιολυπητη..
Γελασαμε με τα χαλια μου καθως κουνησα το κεφαλι μου.
Βηματα ακουστηκαν ενω κοιταζα τα χρωματα του κυβου..
"Σαμανθα.."
Μονο μια με φωναζε ετσι... και ας της το ειχα πει δεκα φορες..
Την κοιταξα.
"Τι κανεις;" ρωτησε
"Καθομαι" απαντησα και ανασηκωσα τους ωμους μου.
"Ερχεσαι να με βοηθησεις σε μια δουλεια;" ρωτησε
Ειχα αλλη επιλογη;
Χωρις να απαντησω σηκωθηκα και την ακολουθησα.
Πηγαμε στο γραφειο των καθηγητων που ηταν αδειο γιατι ολοι ειχαν μαθημα και καθησαμε διπλα διπλα..
"Θελω να διορθωσεις αυτα" ειπε και μου εδωσε καποια γραπτα απο την πρωτη λυκειου.
"Τι;"
"Θελω να τα διορθωσεις.. με βαθμο.. μαθηματικα ειναι.."
"Θελετε να διορθωσω γραπτα εγω;" ρωτησα
"Ναι" απαντησε χαλαρη σα να ηταν κατι φυσιολογικο... να παρει μια μαθητρια που εμεινε και στην ιδια ταξη να της διορθωσει γραπτα.
"Γιατι δεν παιρνετε καποιο φυτο;" ρωτησα
"Γιατι εσυ τα ξερεις καλυτερα.. αντε, αρχισε να διορθωνεις.. μην χανεις χρονο.. εκτος και αν δεν θες" ειπε και με κοιταξε.
Δεν ειχα και κατι αλλο να κανω..
Πηρα το κοκκινο στυλο στα χερια μου και κοιταξα το πρωτο γραπτο.
Τα θυμομουν... θυμομουν τα μαθηματικα της πρωτης λυκειου.. ισως επειδη μου αρεσαν.. παντα μου αρεσαν τα μαθηματικα..
Μετα απο καμια εικοσαρια γραπτα αρχισα να βαριεμαι.
Εβαλα το χερι μου παω στο γραφειο και στηριξα το κεφαλι μου.
Ειχαν μεινει αλλα δεκα και θα τελειωνα τα δυο τμηματα.
Εριξα καποιες κλεφτες ματιες προς την μερια της γιατι δεν ειχε μιλησει καθολου και απλως αναρωτιθηκα..
Γιατι επρεπε να εξηγω τον λογο συνεχεια στον εαυτο μου;
Γιατι την κοιταξα, γιατι χαμογελασα οταν ηταν κοντα μου εκεινη την μερα, γιατι ετυχε να την κοιταξω, γιατι το ενα, γιατι το αλλο..
Νευριαζα με τον εαυτο μου..
Την κοιταξα και την ειδα να διορθωνει και αυτη καποια γραπτα.
Ησυχη, συγκεντρωμενη.. εχοντας σμιξει λιγο τα φρυδια της..
Πρεπει να την κοιταζα για αρκετα δευτερολεπτα γιατι γυρισε και με κοιταξε.
Ηταν αργα για να γυρισω κανοντας πως δεν την κοιταξα, οποτε απλα περιμενα να δω τι θα πει.
"Τι θελεις;" ρωτησε χαμογελωντας.
Γιατι χαμογελαγε συνεχεια;
"Τιποτα απλα βαρεθηκα" απαντησα ηλικρινα.
"Μπορεις να τα αφησεις αν θελεις, δεν με πειραζει.."
"Οχι θα τα τελειωσω" ειπα και γυρισα στα χαρτια.
Δεν ηταν πολλα.
Οταν ομως ειχα μια απορια σηκωθηκα και πηγα απο πανω της καθως καθοταν στην καρεκλα.
"Δεν ξερω αν ειναι σωστο εδω.. δεν θυμαμαι" ειπα και της εδειξα το γραπτο.
"Σωστο ειναι.. ο τυπος ειναι αυτος.." απαντησε και μου τον εγραψε σε ενα λευκο χαρτι.
Ημουν αρκετα κοντα για να μυρισω το αρωμα της.. το οποιο με εκανε να θελω να κλεισω τα ματια μου για να το μυρισω καλυτερα..
Δεν ξερω γιατι μου δημιουργουσε αυτη την επιθυμια..
"Σαμανθα" με επανεφερε στην πραγματικοτητα.
"Ναι.. ευχαριστω" απαντησα και καθησα παλι στην θεση μου.
Συντομα χτυπησε κουδουνι και την δευτερη ωρα ειχε μαθημα οποτε αναγκαστηκα, μην εχοντας τι αλλο να κανω καθησα μεσα στην ταξη.
Οταν ομως βαρεθηκα να παιζω με τον κυβο βγηκα μια βολτα στους αδειους διαδρομους αφου εκει εκανε ζεστη.
Εκει που περπαταγα σηκωσα το βλεμα μου και τοτε ηταν που γλιστρησα πανω σε κατι και παρα λιγο να πεσω αλλα μπορεσα να κρατηθω απο καποια ντουλαπακια.
Κοιταξα κατω και καθησα για λιγο να το κοιταω... στην αρχη νομιζα πως τρελαθηκα..
50€
Ενα ολοκληρο χαρτονομισμα..
Ποιος ερχοταν στο σχολειο με τοσα λεφτα;
Το εχουν χασει τελειως;
Το σηκωσα και το κοιταξα καλυτερα.. δεν ηταν πλαστο..
Επειτα εβαλα το χερι μου στην τσεπη και ειδα πως ειχα καποια κερματα που εφταναν κοντα στα 5€
Θα μπορουσα ανετα να το κρατησω.. κανεις δεν με εβλεπε αλλωστε..
Πηγα να το βαλω στην τσεπη μου αλλα κατι με κρατησε..
Ο ιδιος μου ο εαυτος..
Ηξερα βαθια μεσα μου πως ηταν λαθος..
Καποιος το χρειαζοταν...
Δεν μπορουσα να το παρω ετσι..
Ξεφυσιξα νευριασμενη με το ποσο μαλακη ειχα γινει..
Κατευθυνθηκα με το χαρτονομισμα στο χερι στο γραφειο του διευθυντη.
Χτυπησα και αφου ακουσα "ναι;" μπηκα μεσα.
"Σαμανθα.."
"Γεια σας"
"Πως και απο τα μερη μας;" προσπαθησε να κανει ενα αστειο γιατι ηξερε ποσο ανεκφραστη ημουν..
Τον ξερω τεσσερα χρονια και ηταν ο μονος που ειχα συμπαθησει.. ποτε δεν εγινε αδιακριτος.. παντα προσπαθουσε να με βγαλει απο την δυσκολη θεση και οποτε με επιανε με τσιγαρο απλα με αφηνε αφου με εβαζε να υποσχεθω πως δεν θα το ξανα εκανα.. μια υποσχεση που ηξερε και αυτος και εγω πως δεν θα τηρουσα..
"Βρηκα αυτο" ηταν το μονο που ειπα και το αφησα πανω στο γραφειο του.
"Που το βρηκες;" ρωτησε εκπληκτος
"Περπατουσα στον διαδρομο και το ειδα κατω.. καποιου θα επεσε.. απλα σας το δεινω αν ερθει το παιδι που το εχασε να το παρει" απαντησα και σηκωθηκα να φυγω.
Με κοιταξε μεσα στα ματια..
Ηξερα πως ηταν ο μονος που νοιαζοταν για εμενα μεχρι τωρα.. εκτος απο τον τελευταιο καιρο με την Davis που δεν εχω καταλαβει ακομα αν νοιαζεται πραγματικα..
Τον εβλεπα σαν πατερα μου καπως αλλα παντα ημουν κρυα.. οχι οπως με τους αλλους ομως..
"Ξερεις, αυτο με εκπλησει και με κανει περιφανο για εσενα... σε ξερω τοσα χρονια και οσο και να προσπαθεις να δειξεις το ποσο σκληρη εισαι ξερω πολυ καλα πως εισαι καλος ανθρωπος μεσα σου... μπραβο σου Σαμανθα... μου εφτιαξες την μερα.. μακαρι ολοι να ηταν σαν και εσενα.."
Χαμογελασα για λιγο και υστερα εφυγα.
Τα λογια του με αγγιζαν καθε φορα.. ηταν ο μοναδικος.. (ας μην ξανα αναφερω την Davis).
Οι ωρες περασαν και συντομα εφτασα σπιτι.
Παγωσα οταν ειδα την πορτα γυρτη..
Ειχε μπει καποιος σπιτι;
Ηρθε ο πατερας μου;
Δεν την εκλεισα καλα;
Αργα την εσπρωξα και παρατηρησα πως ολα ηταν στην θεση τους..
Λιγοτερο φοβισμενη μπηκα μεσα τελειως και κοιταξα καλυτερα.. τιποτα δεν ελειπε..
Κι ομως...
Κατι δεν ηταν ιδιο..
Η καρδια μου αρχισε να χτυπαει γρηγορα καθως φωναξα..
"Αντυ!!"
Δεν ειχε ερθει πανω μου οπως εκανε οταν γυριζα απο το σχολειο.
Εψαξα παντου και φωναζα το ονομα του..
Σφυριζα και εκανα και αλλους ηχους με το στομα μου αλλα τιποτα..
Ειχε φυγει..
Ετσι με ανταμειβε ο θεος για τα χρηματα που εδωσα πισω; για την καλη πραξη που εκανα; ισως επρεπε να τα κρατησω τοτε..
Φορεσα το μπουφαν μου και βγηκα εξω.. θα τον εψαχνα ολη την μερα αν χρειαζοταν.. και το εκανα..
Εφαγα ολη μου την μερα ψαχοντας τον.. στην γειτονια, στην λιμνη, στο παρκο..
Οταν νυχτωσε γυρισα σπιτι και κουλουριαστηκα στο τζακι..
Ενιωθα παλι μονη..
Ηταν παραξενο το πως αυτο το σκυλακι με εκανε να νιωθω..
Το αγαπουσα.. και εφυγε.. ενω εκανε τοσο κρυο εξω..
Εφερα κοντα τα γονατα μου στο σωμα μου και τυλιξα τα χερια μου γυρω τους ενω ακουμπησα το κεφαλι μου.
~~~~~~~~~~~~~~
Με ματια κοκκινα απο την αυπνια προσπαθουσα να μην κανω καμια επαφη με τα ματια με την Davis.
Δεν επρεπε να με δει..
Θα ανησυχουσε παλι και δεν ειχα τον χρονο.. ουτε την διαθεση..
Ηθελα να μεινω μονη..
Παρα τις παρατηρισεις της να προσεξω στο μαθημα δεν το εκανα.. δεν ηξερα καν γιατι μου εκανε την παρατηρηση καθε φορα.. ποτε προσεξα για να προσεξω τωρα;
Στο διαλλειμα τελικα σηκωσα το κεφαλι μου και μπορεσε να δει τα ματια μου.
Φανηκε ψυχραιμη και προς μεγαλη μου εκπληξη δεν ειπε τιποτα.. δεν με κρατησε για να με ρωτησει..
Γιατι δεν το εκανε;
Παντα αυτο γινοταν.. εβλεπε την συμπεριφορα μου και με κραταγε μετα για να μου μιλησει..
Καλυτερα.. ετσι;
Την γλιτωσα σημερα..
Αυτο ηθελα.. προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο μου αλλα βαθια μεσα μου ηξερα πως ηθελα να με κρατησει.. να με ρωτησει.. ειχα αναγκη να της το πω.. ειχα αναγκη να ενδιαφερεται οπως πριν.. γιατι δεν το εκανε;
Στο τελος νευριασα κιολας μαζι της..
Οταν χτυπησε κουδουνι για σχολασμα σηκωθηκα απο την θεση μου αργα για να φυγουν τα υπολοιπα παιδια αφου συνεχεια στριμωχνονταν για να βγουν.
Με τα χερια στις τσεπες, στεναχωρημενη βγηκα εξω αντιμετωπη παλι με το κρυο.
Ημουν ετοιμη να παω σπιτι οταν την ακουσα να με φωναζει.
"Σαμανθα"
Γυρισα και την κοιταξα.
"Ελα λιγο" αφου ξεφυσιξα πηγα προς το μερος της.
"Μπες στο αμαξι, θελω να σου δειξω κατι"
Δεν εβλεπε τα ματια μου;
Την λυπη στο προσωπο μου;
Γιατι να θελει κατι σημερα; σημερα που δεν ειχα ορεξη.. ιδιαιτερα αφου δεν την ενοιαξε το πως ειμαι..
"Κυρια.." πηγα να φερω αντιρρηση
"Μπες.. δεν θα αργησουμε"
Μην εχοντας αλλη επιλογη μπηκα στο αυτοκινητο της..
Στον δρομο δεν μιλαγε καμια..
Γιατι δεν με ρωταγε τι εχω...;
Φτασαμε στο σπιτι της λογικα και οταν βγηκαμε απο το αυτοκινητο μου ειπε να περιμενω εκει.
Ουτε στο σπιτι της δεν ηθελε να με μπασει..
Αλλα δεν με ενοιαζε φυσικα..
Γρηγορα την ειδα να βγαινει κρατωντας κατι.
Δεν μπορουσα να μην χαμογελασω..
"Αντυ" ψιθυρισα.
Και αφου τον αφησε κατω αμεσως ετρεξε και πιδηξε πανω μου.
Τον ειχε βρει..
Την κοιταξα αφου τον ειχα στην αγκαλια μου.
Χαμογελουσε και αυτη..
Υστερα με κοιταξε..
Εκεινη την στιγμη ηταν το κατασπρο χαμογελο της.. τα καταλαγανα ματια της που με εκαναν να κολλησω..
Ποια; εγω...
Και τελικα καταλαβα πως ηταν λαθος μου να μιλησω ετσι για τον θεο... τελικα ειναι πανω ψηλα και βλεπει.. και ανταμειβει..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Χειι συγνωμη αν το παρτ δεν ειναι και τοσο ωραιο αλλα δεν ειχα πολυ εμπνευση.. επισης θα ηθελα να ξανα ευχαριστησω την linaportokali για την ιδεα της σε ενα μερος του παρτ..
Σχολιαστε εντυπωσεις!!
Τα λεμε στο επομενο..
Φιλακια xxx