Beste Sam,
Weet je nog de avond, waarop ik weg was gelopen van huis en mijn troost in jouw armen had gezocht?
Weet je nog dat je de wonden op mijn hoofd hebt behandeld tot mijn huid zo goed als nieuw was en je mijn tranen wegkuste?
Ik zweeg over de situatie, maar je furieuze blik zei me dat je allang wist wat er gebeurd was.
Mijn vader had weer eens een slokje teveel op gehad en had zijn ondefinieerbare woede op mij gebotvierd. De blauwe plekken op mijn ziel en lichaam waren met zoveel dat ik uiteindelijk stopte met tellen, maar het gaf niet, omdat jij er was om ze te helen.
Je fluisterde dat mijn vader een klootzak was omdat hij zo'n zwak meisje als ik kwaad deed , een meisje dat niet terug kon vechten en geen ruggengraat bezat. En daarmee trapte je me onbewust nog verder de grond in.