Pagkatapos ng paghihiwalay nina Thomas at Ara....
Si Ara dumiretso sa dorm........
ARA POV
Bakit ganun? Feeling ko niloko ako. Kala ko hindi niya magagawa sa akin yun. Bakit hindi niya ako mabigyan ng maganda rason kung bakit gusto niyang tapusin ang lahat ng namamagitan sa amin. Kala ko okay na lahat. Parang sinuka lang niya lahat ng mga pangako niya sa akin. Ang sakit lang dahil umasa ako, naniwala ako na lahat ng iyon ay totoo.
Pero hindi pala. Hindi naman na ako nagtataka dahil ganyan naman silang mga lalaki. Hanggang salita lang. Pag nakahanap ng bago, bigla na lang nangiiwan.
Pabalik na ako sa dorm namin at para akong nabunggo, nasagasaan, natapakan, at kung ano ano pa. Ang bigat ng pakiramdam ko. Ang sakit sakit talaga. Pero parang naubos na lahat ng luha ko. Nakatulala na lang ako ngayon palakad sa dorm namin. Hindi ko nga alam kung paano ako nakauwi sa sobrang daming tanong na tumatakbo sa isip ko. Hindi ko akalain ganito ang kahahantungan ng relasyon namin ni Thomas. Hindi ko akalaing ganito kabilis at ganito ka sama ang pagtatapos.
Bakit nga ba kasi ang hilig ko umasa. Tsk.
"Bes! Uy, okay ka lang? Anyare sa mata mo?"
Nakapasok na pala ako. Grabe lang. Parang kusang gumagalaw yung katawan ko ng hindi ko nalalaman. Lumapit agad sa akin si Mika at hinawakan ang mga mata ko.
Mika: Bes. Anong nangyare sayo?
Me: Mika :( *hugs*
Hindi ko na napigilan. Niyakap ko siya at umiyak ako. Binuhos ko lahat ng luha ko na akala ko ay natuyo na. Bakit ba nangyayari sa akin to? Minsan na nga lang ako magmahal eh.
Mika: Be-bes anong nangyare?
Kim: Miks naki-- Vic? Vic! Bakit ka umiiyak?! *hugs Ara*
Hindi ako makabitaw sa yakap nila. Wala akong lakas. Hindi rin ako makapgsalita. Hindi ko matanggap. Bakit Thomas, bakit!
Me: Wa-wala na ka-kami.
Kim&Mika: HA?! Bakit daw?
Hindi na ako nakasagot pa at tuluyan na akong napaupo sa sofa namin. Walang tigil naman sina Kim at Mika sa paghimas ng aking likod. Nagiipon lang ako ng lakas para makwento ko lahat sa kanila. Walang wala ako. Lahat ng lakas ko sa katawan ay para bang nawala.
Mika: Shh. Sige bes. Iiyak mo lang yan.
Kim: Andito lang kami kung handa ka nang magkwento.
Makalipas ang ilang mga minuto, tumahan na rin ako.
Me: Sabi niya hindi na daw parehas yung nararamdaman niya sa relasyon namin, hindi na parang dati. Sabi niya hindi na daw kami nagwowork. Ito ang nakabubuti para sa akin. Sabi pa nga niya mahal daw niya ako. Tss. Anong klase yun? Mahal niya ako pero pinakawalan niya ako? Hindi ko maintindihan :( pilit kong sinasabi sa kanya na ipaintindi niya sa akin pero wala. wala eh. Feeling ko niloko ako. Hindi ako nabigyan ng magandang rason. Hindi ko talaga alam. *starts crying*
Mika & Kim: *nagtinginan sa isat-isa*
Mika: anong problema niyan ni Thomas!?!?!?!
Kim: Chill Mika. Pare-parehas tayong walang alam sa nangyayari. Wag mo ng idagdag yang galit mo.
Mika: Hindi ko matanggap! OA man kung OA pero bestfriend ko yung sinaktan niya! Sabi niya sa akin dati, nangako siyang hindi niya sasaktan si Ara!!!!
Me: Promises are meant to be broken for better things to come. Sabi din niya sa akin yan.
Mika: bes! Sorry! Pero kakausapin ko si Thomas! Hindi ko siya maintindihan! Walang hiya!
Kim: Mika ano ba! Sabi nang kumalma eh! Halika nga dito! Magusap tayo sa labas! Ars, sandali lang ha. Aalogin ko lang utak nitong bestfriend mo!
Hinila ni Kim si Mika papalabas sa may garden.
Mika: Ano ba Kim! I'm just doing this for my bestfriend. Alam mo naman kung gaano ko kamahal yan si Ara. Ngayon na nga lang ulit yan nagmahal ng lalaki tapos ganito pa gagawin ni Thomas sa kanya!
Kim: Makinig ka Mika... parehas tayong walang alam. Kung mismo nga si Ara hindi maintindihan, tayo pa kaya?
Mika: .... *sigh* sorry. Nabigla lang ako. Ngayon ko lang ulit nakitang si Ara na ganyan umiyak.
Kim: May sasabihin ako sayo Mika pero please lang. Wag mo sabihin kay Ara. Hayaan natin si Thomas ang mismo magsabi sakanya. Wala tayong karapatan okay?
Mika: A-anong sinasabi mo?
Kim: Kahapon sa training, kukuha ako ng extra na mga bola tapos narinig kong naguusap sina Teng at Torres sa may bench. Narinig ko ang lahat lahat. Hindi ko pa nga maintindihan nung time na yun yung sinasabing "decision" ni Thomas. Pero nang marinig ko ang kwento niya, yung tungkol sa plano ng dad niya. Parang nagets ko na kung anong mangyayari. At eto na nga, nangyari na.
Mika: Teka. hindi ko pa rin magets. Ano ba plano nung dad ni Thomas?
Kim: *kinuwento kay Mika*
Mika: Oh my gosh!
Kim: Kaya nga sinasabi ko sa iyo na kumalma ka. Dahil ginawa lang ni Thomas ang TALAGANG makabubuti kay Ara.
Mika: Pero Kim, kawawa naman si Ara. Wala siyang kaalam-alam :(
Kim: Basta i-comfort na lang naten si Ara. Wala tayong karapatan na pangunahan ang mga balak ni Thomas. Sigurado ako, aayusin niya to.
Pagkabalik nila sa loob, nakita nila si Ara ni nilalantakan ang gallon ng ice cream.
Kim: Tamo to... *laughs*
Mika: hay besssss...... *goes to Ara and hugs her*
Me: Tama na :( naiiyak na naman ako eh.
Kim: Ara, malay mo para sa ibubuti mo naman talaga yan?
Mika: O kaya dahil sa daddy ni Tho-- aray! Ano ba Kim?
Kim: *pinanlakihan ng mata si Mika* (Ano ba to sabi kong wag maingay eh!)
Me: daddy ni Thomas? Malabo. Hindi na nga nagpaparamdam yun eh. Wala na. Nagsawa na siguro si Thomas talaga.
Few hours have passed.....
The Lady Spikers are now on the 9th floor of Razon, having their last training before they go on a Christmas break.
The Green Archers, on the 8th floor, are also having their last tune up for the year, celebrating each other for being champions of UAAP and PCCL.
(Still ARA POV)
Mika: Bes, kaya mo ba talaga mag training? Gusto mo gumawa na lang ako ng excuse kay Coach at magpahinga ka muna?
Cienne: Kaya nga eh. Grabe yang mga mata mo.
Alam na ng mga team mates ko ang nangyari sa amin ni Thomas. Baka kasi mamaya asarin pa nila ako pag nagkita kami ni Thomas ngayon. O kaya magtaka kung bakit hindi kami nagpapansinan. Ayoko naman maging awkward. Baka maiyak lang ako ulit.
*ting* elevator opens
Jeron: Hi girls! Uhmm.. Hi Ara.
Me: *smiles*
Mika&Cienne: Una na kami dun.
Jeron: Ara...
Me: Si.. si Thomas? (Wala. Hindi ko pa rin talaga mapigilan. Gusto ko siyang makita. Gusto ko siyang maging akin ulit.)
Jeron: Hindi umattend. May pupuntahan daw siya.
Me: Jeron, parang awa mo na. Sabihin mo naman sa akin kung ano talaga totoong dahilan ni Thomas kung bakit siya nakipag break up.
Jeron: Sorry Ars. Wala talaga eh. Wala siyang sinasabi sa akin.
Me: Pero best friend ka niya, kahit onti lang meron kang alam. Please Jeron, ang sakit talaga kase eh.
Jeron: *hugs Ara* MVP, wala ako sa position para magsalita. Pero kung ako sayo, be strong and trust Thomas. I'm sure na pag naayos na ang lahat, magiging okay din kayo.
Me: You mean, may pagasa pang maging kami ulit?
Jeron: Uhm pwede or friends ulit.
Me: *sigh*
Jeron: I know mahirap Ars. Pero hindi rin naging madali ito para kay Thomas.
Meanwhile... somewhere in a subdivision in Makati....
BLAG!
Thomas: Ano masaya ka na ba ha? Did you already find out that I broke up with her? Did your men report it to you?!?!?!
THOMAS POV
Dad: *laugh* of course, son. What do you expect?
Me: *shaking because of anger* I can't believe you are this desperate! Don't expect me to treat you the same way as before!
Dad: I always win, one way or another.
Me: Merry Christmas, Robert.
At iniwan ni Thomas ang room ng kanyang daddy. Naiwan namang gulat ito dahil sa narinig niya mula sa kanyang anak.
Me: I'm leaving this house.
Mom: What? Anak! Hayaan mo na ang dad mo. Wag kang umalis please.
Me: Hindi ko masikmurang nakatira ang sa bahay ng isang walang pusong tao. Mom, I need to leave. Bago pa pumutok ang galit ko.
Siblings: Kuya where are you going? Why do you have big bags with you? Are going in a vacation?
Me: *kneels down and hugs them* hi little ones. Kuya will just leave for a while okay. I'll visit you this Christmas. Kuya will stay muna sa dorm sa school, okay?
Sister: But it's Christmas break diba Kuya? La Salle doesn't have ba a break?
Me: *laughs* We have baby. But I really need to go. Take care of mommy okay?
Mom: Thomas wag mo naman gawin ito oh.
Me: Mom, stay muna ako sa dorm namin or sa condo ni Kuya. I'll treat you sa Christmas just make sure hindi niyo kasama ang lalaking yun.
Mom: Can I do something to change your mind?
Me: If only I'll have Ara as my girl again, I'll change my mind.
Mom: *sighs* text and call me always anak. I guess you're mature enough already. Take care.
Me: Bye mom. *kiss sa cheeks*
Mom: Robert! Thanks for ruining the Christmas vibe in this family. You wouldn't get away with this, I swear! *teary-eyed Enjoy the season all by yourself because you are a selfish person!
Dad: Where are you going!?!?!
Mom: Somewhere far away from you. Fix this mess, utang na loob.
Dad: What?! But---
Mom: I'm taking the kids with me. Baka kung ano pang mangyari sakanila pag iniwan ko sila dito. Goodbye and Merry Christmas!
BLAG!
Dad: *yumuko*
Mr. Hernandez (officemate the other guy sa conversation from the previous chapters): you always win huh?
Dad: ...
Mr. H: Hayy Robert... What has gotten into you?
Dad: I feel terrible.
Mr. H: You should. You ruined your family just because of your selfish thinking. Anyway, I have to go. My family and I will go on a vacation this Christmas. Best of luck. *taps shoulder then left*
After a few more days...................
(Still THOMAS POV)
I'm here in LS building, getting my account completed for the next term. The students are on Christmas break but us student-atheletes, we attend make up classes from time to time or whenever the professor is available to cover up everything we missed. I am now sitting on one of the benches here in SJ walk, copying some notes when I felt someone suddenly sat beside me.
It---- It is Ara.
The pain came back. I just want to hug her so so badly. We haven't seen each other for a couple of days and I am really having hard time adjusting. Nasanay na ako na kasama siya almost everyday.
Me: H-hi.
I looked at her and hindi ko mapigilang umiyak ng bigla na niya lang akong yakapin. I couldn't hug her back. Baka bumigay ako. Baka masabi ko sakanya lahat ang totoo. This needs to stop. Ayokong masaktan pa siya.
Me: Ars... *kumawala sa yakap*
Ara: Thom bakit? :(
Me: ............
Ara: Miss na miss na kita. Sorry kung hindi ko talaga mapigilan. Sige, aalis na ako. *stands up*
Me: Uhm Ara wait....
Ara: hm?
Me: I mi-------- (Mali! Mali ito!) Can we move on na lang? (Please say no. Hold on to me, Ara)
Ara: Kung gusto mong mag move on or kung naka move on ka na, sige lang. Sorry hindi ko pa kaya. Masyado pa kitang mahal para kalimutan na lang lahat ng nangyari sa atin.
As soon as her tears started to fall, tumakbo na siya papalayo sa akin. Ara please, wag mo naman ako pahirapan. Hindi lang ikaw ang nasasaktan.
"You must be really special. Alam mo bang never naghabol yan si Ara sa kahit sino mang ex niya?"
Me: Mi-mika?
Mika: *smiles*
Me: You know nothing.
Mika: I know everything. Alam din ni Kim at siya nagsabi sa akin.
Me: How?! (Sinabi kaya ni Jeron)
Mika: Hindi na mahalaga kung paano. At hindi rin si Jeron ang nagsabi, wag kang magalala. Basta, tandaan mo yung sinabi ko. Sige, may class pa ako. Bye.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
End of Chapter 69.
No more notes sa end guys. Since malapit na matapos, abangan na lang :D