ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ စီနီယာတို႔ တရားဝင္တြဲေနၾကၿပီဆိုသည့္ သတင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည့္အခါ... Han သည္...အံ့ဩတႀကီး
ကၽြန္ေတာ့္ကို စပ္စုေတာ့သည္... ။
ထို႔ေနာက္ ျပံဳးလ်က္... မင္းေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ... Chanyeolဟု... မွတ္ခ်က္ခ်သြားသည္.... ။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုသို႔ ေမၽွာ္လင့္ခဲ့မိသည္... ။ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္မ်ားသည္... တက္တက္စင္ေအာင္ ေသာက္တလြဲ ျဖစ္ေနသည္ကိုေတာ့... ကၽြန္ေတာ္တို႔ တြဲၿပီး... ၆ လအၾကာတြင္ တျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာေတာ့သည္.. ။
( Wu Yifan က သိပ္ Social က်တယ္ )
ဆိုသည့္ စကားအား ..... Social Media မ်ားတြင္... မၾကာခဏ တက္လာေလ့ ရွိသည့္... ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ မိန္းကေလးမ်ားနဲ႔ သူ႔ဓာတ္ပံုမ်ားက .. သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္... ။
(ေက်းဇူးျပဳၿပီး... မိန္းကေလးေတြနဲ႔.. ကင္းကင္းေနပါလား) လို႔... ေတာင္းဆိုမိသည့္ အခါ.....
( မင္းက သိပ္ပူပန္တယ္....ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း... တကၠသိုလ္ တစ္ခုလံုး သိေနတာပဲမဟုတ္လား ... )
ဆိုသည့္ စကားမ်ားအား... ခပ္ျပံဳးျပံဳးျပန္ေျဖခဲ့သည္....။
ထိုအေျဖအား... ခပ္ရုိင္းရုိင္း ဘာသာျပန္ၾကည့္မိသည့္အခါ...
( မင္းကို တရားဝင္ တြဲေနၿပီးသား.မဟုတ္လား... ငါ့ဘာသာ Silent ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိရွိ )...
ဟု အဓိပၸါယ္ရေလသည္.... ။
•••
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ပါ.... ။ ဒါသည္ ၆ လအတြင္း... ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းလင္းစြာ... နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့သည့္...
တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖျဖစ္သည္...။
ဘက္စကတ္ေဘာေလ့က်င့္ေရးအခ်ိန္မ်ားသည္...
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ... ခ်ိန္းေတြ႕ရန္ထက္.. ပို အေရးႀကီးေနတတ္တာမ်ိဳး....။
သူ႔ ျပဇာတ္ထဲမွ... မိန္းကေလးမ်ား၏ အေထြေထြေသာ... ကိစၥမ်ားထက္... ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္ေရာက္ေနတာမ်ိဳး....။
Instagram မွ... message box မ်ားတြင္ေတာ့...
ကၽြန္ေတာ္... မသိခ်င္မွ အဆံုး... မိန္းကေလးေပါင္းမ်ားစြာ
ရွိေနတတ္တာမ်ိဳး.... ။
ေျပာရမည္ဆိုလၽွင္.... သူ႔၏ ... Social က်ပံုမ်ားသည္.. အနည္းနည္း အဖံုဖံုပင္ ျဖစ္သည္... ။
( စီးကရက္ေတြ သိပ္ မေသာက္ပါနဲ႔လား ) လို႔...
စိုးရိမ္တႀကီး ကၽြန္ေတာ္ တားမိသည့္အခါ...
( ကိုယ္ နမ္းတဲ့အခါ.... မင္း စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနလို႔လား ) ဟု.... ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ေမးသည္... ။
အဲ့ဒီေနာက္... သူ စီးကရက္ မျဖတ္ပါ....။
ကၽြန္ေတာ့္ကို... လံုးဝ မနမ္းေတာ့... ။
အံ့ဩနာက်င္မႈမ်ားျဖင့္... ကၽြန္ေတာ္ကပဲ... အရႈံးေပးရျပန္သည္...။
ေသြးရူးေသြးတမ္းျဖင့္... သူ႔ေရွ႕ေမွာက္တည့္တည့္...
ခင္းက်င္းေပးမိေသာ... မာနတရားမ်ားအား.. ေနာင္တမ်ားျဖင့္ ေငးၾကည့္မိသည္... ။
အခုအခ်ိန္မွ... ျပန္လည္ ေကာက္ယူရန္ မလြယ္ေတာ့...။
က်ိဳးပဲ့ေႂကြမြလ်က္ရွိသည့္... မာနမ်ိဳးဟာ...
ဘယ္ေလာက္ တာရွည္ခံႏိုင္ပါသလဲ... ။
•••
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ဘူး လို႔ စတင္ သေဘာေပါက္လာသည့္အခါ...
သိပ္ကို ရူးႏွမ္းေသာ... ကၽြန္ေတာ္ဆိုသည့္ေကာင္က...
သူ႔ ေဘးမွ ထြက္သြားရန္ ဆိုသည့္ အေတြးထက္...
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္လာရန္ ဆိုတာမ်ိဳးအား... စတင္ ေတြးေတာလ်က္ ရွိသည္ ....။
•••
" စီနီယာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္လားဟင္... "
ထပ္ခါတလဲလဲ ေမးခဲ့ဖူးသည့္
ဘယ္တုန္းကမွလဲ အေျဖျပန္မရခဲ့ဖူးသည့္ ေမးခြန္းအား...
ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္သညာ မရွိ ထပ္မံ ေမးမိျပန္သည္....။
သူသည္ ၇ လျပည့္... အထိမ္းအမွတ္ေန႔အား... အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္..
Hot pot အိုးေလာက္ပင္ စိတ္ဝင္စားဟန္မရွိ...။
" ဟင္... Chanyeol ... ဘာေမးလိုက္တာလဲ .. "
အရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို... အိုးထဲမွ ဆယ္ယူရင္း.. ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေမးလာသည္.. ။
" ေဩာ္... ဘာထပ္ယူဦးမလဲ လို႔... "
" မကုန္ပဲေနဦးမယ္.. ဒါအရင္စားၾကရေအာင္..."
Hot pot အေၾကာင္းကလြဲၿပီး... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ... ေျပာစရာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူးလား.. လို႔.. ေတြးမိသည္... ။
သူသည္... စာရြက္တစ္ရြက္အား... ဖတ္ေနၿပီး... အေရွ႕မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွိသည္လို႔ပင္ မထင္...။
" စီနီယာ... "
" အင္း "
" ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခု ေျပာစရာမရွိဘူးလား... ဒီေန႔က ---"
" အိုး! ဟုတ္သားပဲ... ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတာ...
ငါ မနက္ျဖန္... ခရီးထြက္ရမယ္.. Chanyeol... "
ဘုရားသခင္ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ..။
( ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတာ )
( ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတာ )
( ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတာ )
( ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတာ )
ထပ္တလဲလဲ... နားထဲ ၾကားလာမိၿပီး... ကၽြန္ေတာ္... သူ႔ကို ျပံဳးျပလိုက္မိသည္ ထင္သည္... ။
" မင္း... အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနလို႔ မျဖစ္ရင္-- "
" ျဖစ္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ဘာျဖစ္လို႔ မျဖစ္ရမွာလဲ...."
" မင္း အဆင္ေျပရင္ ေကာင္းတာေပါ့... "
ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္သည့္...တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ အျပင္ထြက္သည့္ အခါတိုင္း... ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို...ေမးခြန္းထုတ္တတ္ေသာ္လည္း
အခုေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္... ။
သည့္ထက္မ်ား... စကားတစ္ခြန္းပဲ ထပ္ေျပာမိလၽွင္....
ကၽြန္ေတာ္တို႔...ယေန႔ညပင္...ျပတ္စဲသြားႏိုင္ပါသည္...။
•••
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စတင္တြဲၿပီး... တစ္လေလာက္တြင္...
အေဆာင္တြင္ မေနပဲ... ေက်ာင္းနားရွိ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းတြင္... ေနျဖစ္သည္... ။
ဆိုင္မွ... လမ္းေလၽွာက္ျပန္လာသည့္...တစ္လမ္းလံုး...
အာေစးမိထားသလို... ကၽြန္ေတာ္ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့သည္...။
ကၽြန္ေတာ့္လက္မ်ားအား ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္...
ထို လက္ေခ်ာင္းမ်ားအား... အရင္လို... ျပန္လည္ ဖ်စ္ညစ္ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္စိတ္မရွိ... ။
ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ.. ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိလ်က္ရွိသည္....။
" မင္း ဒီေန႔စကားနည္းလိုက္တာ... "
" အင္း...ကၽြန္ေတာ္ ပင္ပန္းေနလို႔... "
ျပန္လည္ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္... ။ အားငယ္ဝမ္းနည္းမႈမ်ားသည္... ရုတ္တရက္... စစ္မေၾကညာပဲ.. ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္လာသည္..။
" ကၽြန္ေတာ္က လမ္းခြဲမယ္လို႔ ေျပာရင္
စီနီယာက...ကၽြန္ေတာ့္ကို လမ္းခြဲႏိုင္မွာလားဟင္... "
ဘုရားသခင္... ။ လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားသည့္ စကားလံုးမ်ားအား.. ကၽြန္ေတာ္ လိုက္လံ သိမ္းဆည္းလို႔ မရႏိုင္လိုက္ပါ... ။ ထိတ္လန္႔စိုးရိမ္မႈမ်ားျဖင့္.. ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္မိသည္... ။
လမ္းမီးတိုင္၏ နီယြန္မီးအလင္းေရာင္သည္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အေပၚတြင္... ေသသပ္စြာ...ျဖာက်လ်က္ရွိသည္... ။ အံ့ဩသြားသည့္... မ်က္လံုးမ်ားသည္.. ခဏသာ ၾကာလိုက္ၿပီး...
သူ သိပ္ကၽြမ္းက်င္သည့္.. သေရာ္သလို အျပံဳးမ်ား... ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ခိုတြဲလာၾကသည္...။
" Chanyeol..."
သည္ေလသံထဲမွ.... ေျခာက္ကပ္ေသာ.. ၾကင္နာမႈမ်ားအား..ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိလိုက္သည္...။
" ငါ့ကို ၾကည့္စမ္းပါ... "
ထို႔ေနာက္.... ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းေပၚရွိ.. ေအးစက္ေသာ.. ႏူးညံ့မႈမ်ား... ။
•••
အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခါ... တယ္လီဖုန္းေျဖစက္ထဲမွ.. Han ၏ ခပ္ေနာက္ေနာက္ အေမးအား.. လက္ခံရရွိသည္...။
( ၇လျပည့္ Anni မွာ ၾကည္ႏူးလာခဲ့ရဲ႕လား...မင္းရဲ႕ စီနီယာက တစ္ခုခုမ်ား မေျပာဖူးလား... ) ..တဲ့ေလ...။
ဖုန္းျပန္မဆက္ျဖစ္ေသာ္လည္း... ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးကေလး ေျဖလိုက္မိသည္...။
ေအး... သိပ္ကို ၾကည္ႏူးစရာပဲ... ။ သူဘာေျပာသလဲ.. သိလား.. မနက္ျဖန္ခရီးထြက္မယ့္ အေၾကာင္း..
ငါ့ကို ေျပာဖို႔ ေမ့ေနသတဲ့ေလ...။
ထို႔ေနာက္.. ကၽြန္ေတာ္... ထိုေနရာမွာပဲ...ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာေနခဲ့သည္...။
မ်က္ရည္မ်ားထြက္သည္အထိ...။
ခုန္ခ်ခဲ့မိသည့္... ေကာင္းကင္ျပာသည္... မိုးသားတိမ္လိပ္တို႔ျဖင့္ .... မဲေမွာင္ အုပ္ဆိုင္းလ်က္...။