A/N
Ayan, Medyo, heavy ang magiging english ng mga conversation ng mga puti! O, baka naguguluhan kayo sa ibang bagay tungkol sa nakalipas na chapter? Wag kau mag-alala, gagawa ako ng one sot tungkol sa mga bagay na iyon!
Well, As usual, vote vote din pag may time! Isang click lang naman ang kailangan eh. Haha.
Enjoy lang, after nito, medyo bibilisan ko na ang mga pangyayari.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
---Alex's POV----
Bumangon na ako ng kama ko, tulog parin si Kidd. Pinakiramdaman ko ang bahay kung may gising na ba o wala pa, mukhang wala pa dahil tahimik ang boung paligid. Hangin lang ang makikita at at ang mga sasakyan lang sa labas ang naririnig ko.
Bumangon na ako at nagpalit ng pang bahay. Shorts at sando lang ang sinuot ko dahil naiinitan ako sa klima dito sa bansang ito. Lumabas na ako ng kuwarto ko at nakita ko si Rose na nakatayo sa may hagdan kung saan ko siya nakita kagabi. Hindi parin nagbabago ang kanyang emosyon mula kagabi, hindi rin bakas sa kanya na natulog siya.
Binati ko siya at tumingin naman siya sa akin. "Good Morning young master" Ani nito, malamig parin ang boses pero bakas parin ang pagka neutral nito. Hindi ko maintindihan at patuloy nalang akong bumaba papunta sa kusina. mukhang siya lang ang gising dito sa bahay na ito sa oras na ito.
Natapos ko na ang pag luluto at pag hahanda sa lamesa namin. Mga simpleng agahan lamang na nailuto ko dahil narin ito lang ang available sa kusina at kaunti lang naman kami na kakain.
Ilang sandali pa ay bumaba na ang lahat. Si Rachel ay inaalalayan si Kidd. Nakalimutan ko pala siya sa aming kuwarto. Si Mikhael ay nagsalita. "What a good Breakfast we have today! you prepared this young master?" Tumango lang ako at sinimulang kunin ang pitchel ng juice. Kumpleto na kami sa hapag kainan, maliban nalang si Rose.
"Rose! Come eat with us!" Sigaw ko patungo sa hagdan kung nasaan parin siya.
"It's useless" Sabi ni Albert na halatang natatakot o nahihiya.
"Huh?" Napatingin nalang ako sa kanya na may pagtataka.
"Well, Rose doesn't need to sleep or eat. She is constructed that way." Sabi ni Rachel na biglang nalungkot. Hindi na ako nakasagt nang makita nang mag iba ang timpla nilang lahat. Kasama narin ang dalawang bata sa kabila ng lamesa.
sinubukan kong baguhin ang mood sa kainan. "So," tingin ko sa batang babae na katabi ni Kidd, tumngin naman ito sa akin habang may nginunguya na pagkain. "You still don't have a name do you?" Tumango lang siya.
"Are you thinking to give him a name Master?" Sabi ni Mikhael na parang natuwa naman sa narinig niya.
"Yes, And I am thinking, how about Lamia?" Sabi ko habang nakatingin ako sa mata niya, napaka ganda at nakakaakit.
"Lamia? One of the cursed being?" Pagtataka naman ni Rachel.
"Instead of bearing it as a curse, then why not treat is as a blessing. After all, names to us makes us who we are. I decided to name her Lamia because of the natural beauty she had. Strong personality and the flexibility." O I pointed out.
"Well, the only way that we could agree to that is if the kid will accpet that." Singit ni Albert, Tumnin siya sa batang babae at napatingin kaming lahat. Nakangiti lang siya.
"Lamia, I love the name." Pumikit siya ng sandali. Parang dinadama niya ang ibig sabihin ng kanyang pangalan. "I'll take Lamia as my name then." Nakangiti niyang sabi niya.
"Alright Lamia, so how was the food?" Tanong no Rachel na nakangiti narin. Lahat ng mga pagdududa ay nawala narin agad. Nilapitan ko si Kidd para matulungan siya sa pagkain.
Matapos ang agahan, mga ilang oras narin ang nakalipas. Nag ikot-ikot ako sa bahay nang may nakita akon tao sa labas. Nakita ko si Mikhael sa may garden at nagbabasa lamang siya doon. Nasisinagan siya ng araw, at parang isa siyang enkantado sa kanyang katangian pisikal. Napaka Guwapo, napaka kisig. Lumapit ako para makausap siya. "Hey, so, do you know what kind of language the people uses here?" Tanong ko sa kanya na sumama sa pag upo.
"Well, to be honestly, not that much." Sinara niya ang libro niya at tumngin sa labas ng gate.
"I guess we need to learn them since, we'll be attending school next week."
"School" Ngumiti lamang siya. Nadama ko ang sakit sa ngiti na iyon. "So we will finally go live like normal now huh?" Nasaktan ako sa sinabi niya dahil sa mga napagdaanan naming lahat. Wala akong nasabi sa mga sinabi niya. Kung sa bagay, ikaw ba naman pag experimentuhan ng ilang ulit, hanggang sa makita mo ang kamatayan ng ilang beses. Baguhin ang katawan mo para maging 'compatible' sa mga nilalang na hindi naman orihinal na namuhay dito sa mundo.
"Young master?" Sabi ni Mikhael, napansin ko nalang din na nasa malalim akong pag iisip.
"Sorry, I was lost in deep thought. I just wished that we'll have a normal life." Nilabas ko ang kamay ko at binago ko ang kulay ng buhok ko mula itim hanngan pula at pinahaba ito. Nilabas ko ang kamay ko at inayos ito na parang susuntok ako. Umilaw ito ng kulay puti.
Nang makita ito ni Mikhael, ngumiti lang ito, at hinawakan ang kamao ko. Ngumiti siya sa akin ulit para sabihin na magiging maayos din ang lahat. Napansin ko na lumabas si Kidd ng bahay para samahan kami ni Mikhael sa garden.
"Don't worry master, I'll be protecting all of us." Dinilat niya ang kanyang mga mata at lumabas ang kulay pula na mata. Naging pula ang mata ni Kidd dahil sa mga cells na nakuha ng mga scientist sa isang bata na may pakpak. Nakita ko kung paano nila gawing tuyo ang kawawang batang iyon at nilipat ang mga dugo nito kay Kidd. Nakita ko din kung paano ang hirap niya nang parang nirereject ng katawan nito ang mga dugo na nakuha niya. hanggang sa mabulag si Kidd dahil sa mga komplikasyon na natanggap niya.
"No. I'll protect all of you and we'll create a place for us." Sabi ko nang binalik ko ang lahat sa dati ang aking anyo. Ngumiti lang ng parang napaka innocente si Kidd at si Mikhael naman ay tumayo para kunin si Kidd. Umupo nalang kami sa Garden at nagkwentuhan.
Mga hapon na ng araw na iyon nang nag-aya si Kidd na mamasyal kami sa labas ng bahay. Nag dalawang isip ako, dahil hindi ako pamilyar sa lugar "Oh come on master! It's a good opportunity to see what else is there for us!" Ani ni Kidd sa akin. Ang kulit ng batang ito. kaya, sumuko nalang ako sa kakulitan nito. Wala si Albert at si Rachel dahil pumunta sila sa kanilang mga trabaho. At si Mikhael naman ay pumunta sa palengke upang mamili ng makakain sa hapunan.
"Rose! We'll go out for a while" Sigaw ko sa may hagdan dahil andoon lang din naman siya at hindi parin nagbabago ang kanyang tingin. At lumabas na kami ng bahay ni Kidd.
Paglabas namin, naramdaman ko na agad ang kadilim na napapalibot sa syudad na ito, at parang nasusuka ako. Nakita ko rin si Kidd na tinakpan ang kanyang mga ilong dahil alam ko na, hindi rin niya nagustuhan ang kanyang naramdaman. Pero matapos ang ilang sandali, nang maging ok kami, nag lakad na kami.
Napaka daming tao, at parang tuwang-tuwa si Kidd sa mga naririnig niya. Bago lahat sa kanya ng iyon. Mga tao, mag sasakyan, mga tunog, musika, at mga ibon at aso sa paligid. Lahat nagsasama-sama sa isang lugar. Kahit ako namangha sa nakita ko. Nakangaga ako habang nag lalakad. Ni Hindi ko napansin na may taong tumatakbo at huli ko na nakita iyon. nabungo niya ako.
"I'm Sorry" Ang sabi niya habang hawak-hawak ang kanyang ulo
Napaupo kaming pareho pero dahil may kasama ako, tinulungan ako ni Kidd tumayo at nakita ko ang nakabungo sa akin. Isang binata, ang gwapong bata, magulo ang buhok na sobrang itim. Ang ganda ng pangagatawan niya. "No I should be the one saying sorry."
"Ang Cute" nasabi niya sa akin habang nakatitig sa akin. Bigla nalang akong namula at ang nasabi ko nalang ay, HUH?
"Ah, ang ibig kong sabihin ay acute kasi ang curve sa pathway kaya medyo masikip." Napatanga lang ako at ang nasabi ko nalang ay, "huh?"
Tumayo narin siya at napansin ko magkasing tangkad lang kami. Ang ganda parin ng lean and fit na pangangatawan niya. "Sorry for bumping you miss" tinignan ko ang buhok ko at naramdaman ko na natatawa na si Kidd, bigla naman akong namula sa kahihiyan.
"I am a mister for your information kid!" hindi ko na naisip kung ano pa ang aking sasabihin at nagulat nalang ako sa aking nasambit.
Naramdaman ko ang pagtawa niya ng sandali at "Sorry for that. . ." Tumigil siya at tinignan siya, ilang sandali pa, nalaman ko ang ibig sabihin niya.
"Alex" At iniabot ko ang aking kamay at ganun din ang kanyang ginawa.
"Tam-tam" sabi niya at ngumiti siya. Ang cute ng ngiti niya at natulala ako ng sandali. "Sorry for bumping you again and bye-bye for now Alex! Hope to see you again" at tumakbo na siya ulit papunta sa isang malaking gusali na parang mall. Nagpatuloy nalang kami ni Kidd sa aming paglalakad.
Bigla nalang lumabas ang malakas na tawa ni Kidd. Alam ko na ang ibig sabihin noon. "Hi Miss!" natatawa parin siya doon. Ang tanga ko din kasi nakalimutan ko na paikliin ang aking buhok at hindi ko narin ito tinanong kay Kidd dahil nga sa wala siyang makita.
"But, hey, you know, I feel something different about that Tam-tam guys." Sabi ni Kidd na nakangiti parin pero ang tono ng kanyang boses ay kakaiba.
"How different?" Tanong ko habang patuloy sa paglalakad.
"I don't know, I can't really feel what he is. An angel, a demon, were creature, dragon. I can't tell. I can't even smell life over the body. But for some reason, I feel comfortable around him. Naguluhan ako sa mga sinabi niya. Paano magiging patay ang katawan na iyon kung dama ko ang init na dumadaloy sa batang iyon.
"You know, let us just enjoy our new life master." Sabi ni Kidd at nagpatuloy kami sa paglalakad. Pero habang tinitignan ko ang mga paligid, naaalala ko ang ngiti ni Tam-tam. Ang cute at bigla akong namula. Hindi ko alam kung napapansin ng kasama ko ang mga iyon.
Kinagabihan nun, napansin ko na may extra na tao sa bahay bukod kila Rose, Rachel, Lamia, Mikhael at Albert. Nasa gate palang ako ay ramdam ko na agad iyon. Pumasok na kaming dalawa.
Lahat sila ay nakaupo sa sala at mukhang seryoso ang mga mukha nila. Pagpasok namin ay tumingin silang lahat at nakita ko ang mata ni Mikhael na nagsasabi na umupo ako kasama nila. At ginawa namin.
May isang matandang lalake na nakaupo sa isang side ng lamesa na nakapatong ang knyang mga kamay sa kanyang tungkod. Lahat ay nakatingin sa kanya. Lahat ay tahimik. Ilang minuto pa ang nakalipas nang nagsalita ang matanda. "I think everyone is listening." Hindi na ako nagtanong pa dahil, sigurado ako na walang sasagot sa katanungan ko. "All of you, ready yourself becuase the future will not be an easy one."
Wala parin ang nagsasalita sa amin. Nang mag patuloy siya sa kanyang sasabihin. "The beggining that will change the world will start soon. The original residents will spread darkness and the visitors will take the lands for themselves. Everyone will try to eat the others using every means just to obliterate the other. Take proper care because someone is behind this chaos. He loves humans very well. That is why he is doing this. To show his love" Huminto muna ito, sa madaling sabi, hindi madali ang aming hinahanap na pamumuhay ng tahimik, dahil siguro ito sa maitim na awra sa paligid.
Tumayo na ang matanda, "Fin the others of your kind if you want to live peacefully" At umalis na ito.
Hindi naging madali ang pagkain naming lahat kahit na alam namin na masarap ang nakalagay sa lamesa. Kahit na alam na namin ang mangyayari, tulad ng mga nakapalap naming impormasyon, may dalawang factions ang narito. Tago ang mga ito, pero alam ng mga naninirahan dito na may dalawang grupo ang naglalaban para sa teritoryo. At ayon sa kanilang mga naririnig, ang dalawang ito ay hindi mapakali dahil may mga sabi-sabi na may panibagong grupo ang nabou ng hindi alam ng dalawa. Kami iyon.
Mula doon, nag isip na ako ng mga dapat naming gawin. Iniba ko ang kulay ng mata ko mula sa itim para maging pula ito. Gumamit din ako nakaunti kong kapangyarihan. "Eat up." Sinabi ko sa kanila at nagulat sila. Pati si Mikhael na namamahala dito sa bahay ay nagulat.
"What is the matter master?" Sabi ni Rose na bumaba sa hagdan. Bakas sa kanya ang pagka gulat. Lahat sila nagulat. Nakita ko lang si Lamia at si Kidd na ngumit ng parang gusto ang nangyayri.
"We adapt for our survival here. That is the first step. For now, eat. And eat hearty. Eat to your hearts content. Tomorrow, I'll give you all your directives."
Natapos na kaming lahat kumain at umkyat na kami ni Kidd sa aming kuwarto. Nang makaupo siya sa aming higaan, "You're gonna protect us all right?" I nodded, I course I know that he can't see it. But I know he can feel it.
"Yeah, and I'm going to make sure no one dies that is the same as us." After saying that, we took our own time before going sleeping. I turned myself facing Kidd. He hugged him and I whispered. "I'm going to make a home for all of us."