Stephen's POV
I never thought it'll come to this point.
It's actually a mixed emotions.
Katabi ko si Charles, oo best friends na kami ngayon. Nagkapaliwanagan na din kami sa mga nangyari sa mga buhay buhay namin. Sinabi nya kung gaano ka-proud si KY na ako yung boyfriend nya. Kung gaano nya ako kamahal.
Sana nalaman ko lahat ng 'to bago pa nagbago ang lahat. Sana hindi kagad ako nag-isip ng kung anu-ano.
Ilang buwan na din ang nagdaan.
Lumipas ang pasko, new year, na ganito. Na para bang may malaking parte sa pagkatao ko yung kulang, yung nawawala.
"Mr. Gonzales, pumasok na po tayo sa loob. Ganun din po kayo Mr. Bernardo." sabi ni Michelle.
"Bro. tara na." pag-aya ni Charles sa akin.
Nakatingin lang ako sa langit. Kung saan nakikita kong lumilipad ang mga lobong puti na kani-kanina'y pinakawalan ng mga taong naging saksi sa lahat. Nang mga taong hindi umalis sa tabi ko, sa tabi namin ni KY. Isa lang ang ibig sabihin ng mga lobong ito, malapit na sya, nandyan na sya.
Hindi ako sumagot kay Charles, pumasok ako sa loob ng simbahan.
Hindi ko maiwasang mapaluha. Nakita ko si Cyrus at Tito Cris. Parehong tinapik lang nila ako sa balikat ko.
Nakita kong dumating na ang isang karwaheng puting puti na nababalutan ng mga puting rosas. Kaya naman ang kanina'y mga nasalabas na tao, ay pumasok na rin sa loob ng simbahan.
Tama kayo, sa loob ng simbahan.
"Okay Sir, positions po. Mr. and Mrs. Gonzales, mauuna po kayong lumakad. You'll wait for Stephen sa may gitna ng aisle."
Nagsimula ng tumugtog ang singers kinuha namin.
Nagsimula nang lumakad ang entourage. Hindi ko mapigilang balikan yung mga panahong pinagdaanan namin.
Alam kong hindi namin mashadong naelaborate yung mga pinagdaanan namin, pero hindi ko alam kung okay ba ako, o masaya ba ako.
Oh, thinkin' about all our younger years
There was only you and me
We were young and wild and free
Now nothin' can take you away from me
We've been down that road before
But that's over now
You keep me comin' back for more
Nagsimula kami sa mga batang ang gusto lang ay makapaglaro at magsaya. Nagkahiwalay at natagpuan muli ang isa't isa.
Lumalakad na si Charles na bestman ko sa araw na 'to. Kung di dahil sa kanya, hindi siguro naging posible ang araw na 'to. Dahil sa kanya, dahil sa kanya, naging masaya ako.
Flash back ...
"Kimberly .. Wake up! Please wake up!"
"Kajima Kimberly ya!"
Yan ang paulit ulit kong sinasabi habang nakasakay kami sa loob ng ambulansya.
Wala akong pakialam kahit basang basa ng tubig ulan ang buo kong katawan. Ang mahalaga, madala ko sa ospital si KY.
Pagdating namin sa ospital, kaagad agad siyang dinala sa OR. Nakita ko ding pumasok sa loob si Dr. Gomes, yung personal doctor ni KY regarding her condition.
"Sir, kayo po ba ang kasama ni Ms. Yu?" tanong ng nurse sa akin
"Oo. Ako yung boyfriend nya."
"Nasan po ang pamilya ng pasyente? Kailangan po kasi nilang pirmahan ang mga papers na 'to."
"Ako ang kapatid. Anong nangyari kay Kimberly?" nag-aalalang tanong ni Cyrus habang pinipirmahan niya ang mga papeles na kailangan ni KY.
"Stephen, what happened to bessy?" umiiyak na tanong ni Cara.
"Hindi - hindi ko din alam. Nagkasagutan kami kanina dahil kay Charles, pero nagkaayos din kami. Nabasa kami ng ulan, tapos nawalan sya ng malay."sagot ko kay Cara. Hindi ko na napigilan ang mga luha ko, umiyak na ako.
"Walang may gusto sa nangyari Bro. Sana, ipagdasal natin na walang masamang mangyari sa kanya. Na dahil lang ito sa ulan."pagkalma ni Cyrus sa amin ni Cara.
Hindi ako pwedeng maging mahina sa panahong ito. Wala namang masamang mangyayari sa kanya di ba?
Tinawagan na ni Cyrus sila tito kris na kasalukuyang nasa Korea dahil sa business nila doon.
ilang minuto pa ang lumipas, lumabas na si Dr. Gomez.
"Cyrus."Sa muka ni doc, parang seryoso ang nangyari kay KY.
"Doc, what happened to my sister?"
"Is she regularly taking her medicines and vitamins?"
"Yes doc. We see her drink those. regular naman po." sagot ni Cara.
"Madalas ba syang manghina nung mga nakaraang araw o nahihirapang makahinga? Nasstress din ba sya? Emotionally? Physically? Sa trabaho?"
This time, ako na yung sumagot. 4 months na din naman kasing kami lang ni KY yung madalas magkasama.
"No doc. Hindi sya nasstress at namomonitor ko din po yung paginom nya ng gamot nya per day."
"Seriously speaking Mr. Gonzales, Ms. Santos and Mr. Yu, I found out from the test we conducted her that she stopped drinking her medicines months ago. Maybe you see her drink her medicine but she never swallows it. Dahil dito, nagkaroon na naman ng irregularities sa dugo nya which leads to serious condition."
"How is my sister right now?" tanong ni Stephen na halatang pinipigilan ang pag-iyak
"She's in the state of coma right now, dahil hindi na rin kinaya ng katawan nya ang mashadong pagputla ng dugo nya."
"Anong pwede nating gawin ngayon doc? Blood transfussion? I'm willing to give. Same blood type kami ni Bessy." suggestion ni Cara para mapabilis ang pagrecover ni KY.
"I'm afraid it's too late to do the blood transfusion right now Ms. Santos. All we can do now is to find a suitable bone marrow donor. That's the least thing we could do now. Kimberly will be transfered in a private room after 30 mins. Just inform your parents about this."
Sabay alis ng doctor. Para akong latang nayupi. Napaupo nalang ako sa labas ng OR. hindi ko alam ang gagawin ko. Ako yung kasama nya lagi, ako yung nakakakita sa kanya, pero wala akong nagawa. Kasalanan ko 'to.
"Kasalanan ko 'to. Sorry. Sorry."
"Hindi, walang may kasalanan nito. Hindi rin siguro inakala ni KY na magkakaganito sya. Shhh. Tama na Stephen."
Nang kumalma na kaming tatlo, nagpatest na kami kung match ba ang mga bone marrow namin kay KY. As much as possible, gusto naming ma-operahan na sya.
Nasa testing lab pa sila Cyrus. Inaantay yung results ng tests, samantalang ako, eto, binabantayan sya.
"Baby, I'm so sorry. Sorry hindi kita naprotektahan sa sakin mo. Please, wag, wag kang bibitaw. Please, wag mo akong iiwan. Hindi - hindi ko na kakayaning mawala ka ulit sa akin. Sorry, sorry sa lahat ng nagawa ko. Sa mga pagkukulang ko." hindi ko na naman napigilan ang umiyak
Ano bang kailangan kong gawin. *sighs*
Ilang minuto pa ang lumipas, pumasok sa loob ng kwarto sina Cyrus dala dala ang resulta.
"Negative tayong tatlo. *sighs* Hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko kayang mag-antay sa donors lists habang pinapanuod na ganyan ang kapatid ko."
"Tatawagan ko si Gee at Elise. Baka - baka sakaling sila - sila match kay KY. Posible naman yun di ba? *Sobs*" pati si cara, hirap na din.
Sa makalawa pa dadating ang mga magulang namin. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
Negative din sina Elise at Gee sa tests.
Hindi naman namin pwedeng pakiusapan ang mga tao sa paligid namin dahil hindi lang simpleng pabor yung hinihiling namin.
Dalawang araw na din kami dito sa ospital. Hindi pa din sya nagigising. Hay.
Lumabas muna ako sa kwarto, para na din mabigyan ng oras silang magkapatid. Si Cara, umuwi muna para kumuha ng ibang damit at mga gamit.
Sa paglalakad ko, nakita ko si Charles. Anong ginagawa niya dito?
"Charles Bernardo." tawag ko sa kanya
"Sino ka? Bat mo ako kilala?"
"Stephen Gonzales, boyfriend ni KY."
nakipagkamay ako sa kanya.
"Ah. Bro. I heard about KY. Sorry."
"It's okay. Anong ginagawa mo dito? Halika, samahan kita sa kwarto ni Kimberly."
"Ah, kakatapos ko lang magpatest ng bone marrow. Gusto ko kasing makabawi sa kanya, kung magkamatch kami, ako na ang magbibigay ng bone marrow para sa kanya."
Nabigla ako sa mga sinabi nya. Does that mean he's taking away KY from me?
Stephen kumalma ka. Hindi ganun yun. Okay? Shit.
"Look bro, it's not what you think. Hindi ko sya aagawin sayo. Gusto ko lang talagang makatulong. Naging parte sya ng buhay ko. Kung kaya't gusto kong matulungan sya."
"Mr. Bernardo. The results of your tests are here. It comes to show that your bone marrow is compatible with Ms. Yu." sabi ng nurse na lumapit sa amin.
Compatible sila. May pag-asang gumising na ulit.
"Let's schedule the operation then." Tipid na sagot ni Charles.
Umalis na yung Nurse sa harap namin. Aalis na din sana ako para magpahangin.
"Stephen. Let's talk."
Yan ang tanging sinabi nya hanggang sa sundan ko sya sa garden ng ospital.
"Alam kong nasa caffe ka nung nag-usap kami ni KY. At nakita mo lahat."
Nagulat ako. Alam naman nya pala eh bat kung umasta sya nun ganun nalang?
"Alam kong nanunuod ka sa amin. And I was actually testing your trust kay KY. --"
"Bakit mo ginawa yun?" Inis kong pagputol sa kanya.
"To know if you really love her. Kung anong gagawin mo kapag nakita mo kaming magkasama. After you left, nagpaalam na din ako kay KY para sundan ka. Pero hindi ko sinabi sa kanya na andun ka. You KY, she's naive. Nakita kitang pumasok sa bahay nyo. I waited outside your house para kausapin ka at ipaliwanag sa'yo kung ano nalang ang namamagitan sa amin ni KY. I admit, mahal ko pa si KY, pero Pare, ikaw na ang mahal nya. Mahal na mahal ka nya."
"Pero, nakita - nakita ko kayong magkayakap. Masaya. Akala ko - akala ko mas masaya sya sa'yo kaya - kaya tinanong ko sya kung minahal ba nya talaga ako." ang hirap kasi nauuna na naman yung what ifs at feelings ko kaysa makinig sa paliwanag nya eh.
"Pare, if you really love her, you'll listen to her. I was back here in the Philippines three years ago. After I left, I realized how much I love KY and how much I want her back. I followed you two, from the firts day you had your vacation. Until I came to the point that I followed you with your every single date. Yung simpleng efforts na nagawa mo sa kanya, yung mga bulaklak bawat umaga pagsusunduin mo sya sa pagpasok, yung pagharana mo sa kanya kapag nag-aaway kayo, yung mga bagay na nagawa mo na hindi ko nagawa, Pare, masayang masaya sya dun. Nakita ko sa mata nya."
"Kung nandito ka na pala noon, nung mga panahong nasasaktan pa sya dahil sa'yo, bakit hindi ka nagpakita sa kanya? Bakit hindi ka bumalik?"
"Ang gago kong iniwanan ko sya. Ang gago kong niloko ko sya. Tas babalik pa ako? Hindi na. Oo mahal ko sya. Pero hindi ako yung tamang tao para sa kanya. Nung nalaman kong she lost the memories of her childhood at ikaw yung unang lalaking minahal nya, I mean puppy love nya, it hit me. That maybe, I came into her life just to teach her lessons at para iprepare sya sa pagbalik nya sa'yo. Please. Isa lang ang pabor na hihingin ko sa'yo, love her with all your heart, at wag na wag mo syang sasaktan tulad ng ginawa ko." sabay punas nya ng luhang unti-unting kumawala sa mga mata nya.
Minsan lang umiyak ang mga lalaki. At kapag iniyakan nila ang isang babae, ibig sabihin mahal talaga nya ito.
"You don't have to ask me about loving her with all my heart. Because I already did. Since the day I saw her when we were kids."
Nag-usap lang kami tungkol sa mga plano ko sa relasyon namin ni KY.
Nagkasundo na rin kami. At alam kong that very moment, he became my friend. Ang gay mang pakinggan pero that's the way it is.
Pagpasok namin sa room ni KY. Nagulat ang parents nya, pero inexplain namin na nagmatch si Charles para maging donor ni Kimberly. Wala naman kaming magagawa di ba?
Humingi ng thank you si Tita para sa gagawin ni Charles.
2 weeks din ang nakalipas, saktong isang linggo bago magpasko ng operahan sila. Nagbantay lang ako sa labas ng operating room. Ikinundisyon pa kasi ang katawan ni Charles kaya ganun katagal.
At tama, 3 weeks comatose si KY. Lifeless. bawat umaga, natatakot akong gumising na baka mamaya wala na sya. Hindi ko kakayanin yun. Kaya naman halos hindi na ako umuwi at pumasok sa trabaho. Wala akong paki-alam. Basta gusto ko lang andito ako sa tabi nya.
December 25, 20**
Pasko na. 4th Christmas naming magkasama.
Pero eto sya, nakahiga pa rin sa hospital bed. Walang malay. Ilang araw na ang lumipas pagkatapos ng operation, pero wala pa rin. Hindi pa rin sya gumigising.
"Iho, umuwi ka muna. Tumawag ang mommy mo, nasa bahay nyo na daw sila, at dadalaw sila mamayang gabi dito. Mas mabuting magpahinga ka muna at magcelebrate ng pasko kasama ang pamilya mo." sabi ni Tita Cha sa akin. Alam kong nag-aalala na din sila.
Ilang araw na din akong walang tulog at halos hindi kumakain. Pero ayos lang ako. Hindi ko kayang mawala si KY sa paningin ko.
"I'm okay tita. I'll just call them later. I - I can't take my eyes away from my life. I - I can't waste any moment. I want to be here when she wakes up." Hindi ko na napigilan. Napaluha ako. "Gusto ko, nasa tabi nya lang ako. Para kapag gumising sya, she will see me first. Sorry po ang selfish ko. Sorry kung pinag-aalala ko kayo. *sobs* pero Tita, mahal na mahal ko si KY at hindi ko kakayanin kung may mangyayari sa kanya." Inakap ako ni Tita. Hindi ko napigilan.
I love her too much that I can't live without her.
Sa mga sumunod na araw, palitan kami ni Cyrus at Cara sa pagbabantay kay KY, minsan sina Gee at Elise ang nandito dahil kailangan kong sumaglit sa opisina. Dahil na din sa nangyari, sina Tita at Tito ang umaayos ng mga paper works na naiwanan namin sa kompanya.
December 31, 20**
Panibagong araw na wala pa rin syang malay.
Hindi ka pa ba gigising? Miss na miss ko na marinig ang boses mo.
Umupo ako sa tabi nya at hinawakan ko ang mga kamay nya.
"Baby, andaya mo naman. Isang buwan ka ng natutulog dyan. Gumising ka na. Miss na miss na kita. Miss na miss ka na ng lahat. Alam mo bang si Charles ang nagbigay ng bone marrow sa'yo. Akala ko nga kukuhanin ka nya sa akin eh, pero alam mo baby, magkaibigan na kami ngayon. Ang gay ng mga sinasabi ko. Sila tita, nasa bahay nyo sila ngayon, naghahanda para sa media noche mamaya, pero wag kang mag-alala kasi pupunta sila dito bago mag-alas dose. Sina Gee at Elise din daw dadalawin ka mamaya. Kita mo baby, andaming dumadalaw sa'yo. Gumising ka na daw kasi, ayaw nilang nakikitang ganito tayo. Alam mo ba, sabi nila kitang ktia nila na mahal na mahal kita. Sabi ko naman, hindi kita mahal na mahal, sobrang mahal lang, kasi ikaw na ang buhay ko eh. Alam ko, gustong gusto mo na akong batukan dahil ang korni ko, pero mahal na mahal kita. Ikaw lang ang gusto kong makasama habang buhay. Aayusin pa natin ang kasal natin. Kaya naman gumising ka na. Baby, hinding hindi kita iiwanan. Saranghae, unjaena, yongwonhae."
Hinalikan ko sya sa noo.
Hindi ko namalayan nakatulog pala ako.
Naramdaman kong may humahaplos sa mga buhok ko kaya naman nagising ako.
"Stephen." mahina nyang sinabi.
Hindi ko napigilan ang mga luha ko. Dahil sa wakas, gising na sya.
"Kimberly. Your - your awake. *sobs*" inakap ko sya ng mahigpit.
"I am baby. Sorry if I kept you worrying. Sorry kung nagsinungaling ako sa'yo."
"Shhh. Okay na yun. Naiintindihan ko na. Sandali lang ha? Tatawagin ko lang si Doc."
All in all, naging okay naman si KY. At in no time, she'll recover.
Her family rushed into the hospital, as well as Cara, Gee, Elise and Charles.
I got the best new year to start, because my life, she's here. Alive and breathing.
** End of flashback
Hindi ko napansin na napaluha na naman pala ako.
Tinapik lang ni Charles ang balikat ko.
Ayan na ang babaeng nagpaikot ng mundo ko upside down.
She's walking down the aisle.
Now our dreams are coming true,
Through the good the times and bad,
I'll be standing there by you....
And baby you're all that I want,
when you're lying here in my arms.
I'm finding it hard to believe,
we're in heaven.
And LOVE IS ALL THAT I NEED.
and I found it there in you heart.
"Stephen, take care of my daughter." said tito kris.
"I will, Dad. I'll make her the happiest woman. I promise."
Humarap na kami sa altar. At bumulong ako sa kanya.
"I love you Kimberly Yu - Gonzales."
And it isn't too hard to see, WE'RE IN HEAVEN. ♥