Chapter 28

1.4K 23 0
                                    

CY's POV

Nagtataka siguro kayo kung bakit ayaw kong maalala ni KY yung past namin. Hindi naman sa bad experience yun, kundi ayokong maalala nya na may naiwan sya at nasaktan sya dati.

Nung araw na nilagnat sya, ako ang makasalanan kung bakit sya napahamak. Iniwan ko sya sa kwartong mag-isa. Ang tanga tanga ko. Sabi ni Mommy at daddy, hindi ko kasalanan, pero alam kong naging pabaya ako kaya sya nasaktan.

FLASH BACK ..

Nahulog si KY sa hagdan at masama ang naging tama nya sa ulo. Her head was bleeding kasi tumama 'to sa floor.

We rushed her to the nearest hospital. Kasama ako sa ambulansya, pati si Stephen kasama rin. Si mommy at daddy ay nakasunod sakay yung family car.

Pagdating namin sa E.R ng hospital, kinabitan kagad sya ng kung anu-anong apparatus. May isang monitor na may linyang baba at taas na nagbibigay samin ng pag-asang buhay pa sya.

Iyak lang ako ng iyak. Ganun din si Stephen na hindi alam kung anong gagawin. Si mommy, iyak lang din ng iyak habang kausap nila ni Daddy ang mga doctor.

Inilipat si KY, sa operating room at sa labas lang kami nag-antay. Dumating din sila Tita Thea na nag-aalala.

Ilang oras ang nagdaan.

Pabalik balik ang lakad ni Daddy. hanggang sa lumabas ang mga doctor.

"How's my daughter? Tell me, please, is she okay?" - dad

"We did everything Mr. Yu. She's in the state of comma right now. Her head injuries are quite serious and we have to talk about her blood condition."

"What .. What's that?" - dad

"Her white blood cells have a large number that's taking over her redblood cells. We are afraid that if this condition continue, it will lead to a serious sickness, like leukemia."

Oh no. No. Kahit bata ako, alam kong mashadong malala ang leukemia.

"What should we do doc?" Pag singit ni Mommy sa usapan. Habang ako, nakikinig, gayun din si Stephen at ang mga magulang neto.

"Medications, treatments. But I suggest you take her to the states. They have much ahead technology there."

Umalis na yung doctor at nagusap usap sila mommy at magulang ni Stephen.

Hindi ko marinig yung pinaguusapan nila. Si stephen naman, nakabantay sa pintuan ng OR. Ilang minuto pa, inilabas na si KY at dinala sa ICU.

Hindi kami pwedeng pumasok ng sabay sabay. Kaya kami ni Stephen ang naunang pumasok.

Kawawa naman yung kapatid ko. Andaming nakakabit sa kanya.

Biglang tumulo ang luha ko. tumulo ito ng walang tigil.

"kimmy, gumising ka na dyan. *kush* maglalaro pa tayo. Maglilibot tayo. *kush* papasok pa tayo sa school ng sabay. We'll still grow old together." - stephen

"Dongsaeng ah. Please wake up. Oppa's waiting for you. We'll still play at the park. We'll see this world together. I'm so sorry. Sorry for everything."

"Kimmy, please wake up. I have something to tell you. I - I like you, a lot. And I promise to be good to you forever. Please wake up. *sobs*" - Stephen

I was shocked, hindi lang pala ako ang sobrang magmahal sa kanya. Stephen would be the best boyfriend for KY in the future. He's a good boy and I know he'll be raised well by Tita Thea and Tito Steve.

Someday, We'll Know. (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon