: I hate it when my anger turns into tears.
You can read my another story :) I've going to make Para Kung wala Pang update LOL ;D
"Raven Academy"
(Wizards World)
Maxinne's POV
Sa 2 oras ko dito Sa Isang kwarto Sa resort, Ay patuloy parin Ang mga katanungang nag mamatyag Sa aking isipan.
Bakit Siya?.
Hindi Ako makapaniwala.
Unang Kita ko sakanya, Bimalewala ko kasi Alam Kong Hindi niya kayang gawin iyon... Ito..
Pero...
Hindi...
-
Dahan dahan niyang tinanggal Ang kanyang maskara...
"I-Ikaw?"
Di makapaniwalang Tanong ko Sa harap ng lalaking siyang sumira Sa kinabukasan ng bawat Isang kaklase namin.
Habang nananatili Ang aking mga tingin sakanya, Unti unti akong umuusog pa likod.
Ngumisi Ito at umupo malapit sakin na parang wala Lang.
"Congrats... You finally noticed me"
Patuloy Ako Sa pagatras hanggang Sa makasandal na Ako Sa pader.
Nakapako na Ang aking mga tingin sakanya.
Habang nanlalaki Ito.
Hindi pupwede...
"B-Bakit?"
Nakakainis.
Nakakainis dahil imbes na magalit Ako sakanya.. magalit Sa mga pinag gagagawa niya.
napapalitan iyon ng Isang mainit na luha.
Ganon ba talaga pag mahal mo...
Ganon nga siguro.
Huminga Siya ng malalim habang nakasandal Sa pader.
"Simple Lang, dahil may mga bagay na may kabayaran."
Nakatingin Ako sakanya habang hinihintay Ang kanyang sunod na sasabihin
"Kasi.. Pag mahal mo, Kaya mong gawin Lahat. Maging talikuran mo Lahat ng mahalagang Tao sayo... para lang doon Sa Mahal mo na iyon"
He smiled field with bitterness
Iyon Ang nararamdaman ko.
"Pero... Hindi mo kailangang pumatay."
Bumuhos Ang aking luha.
Tila ulan na Walang tigil Sa pagpatak.
Sobrang sakit kasi.
Malaman mong...
Lahat pakita Lang pala...
Lahat, Hindi totoo.
para Sa taong iyon Lahat iyon peke Lang.
Pero Yung nararamdaman mo, Hindi.
May halo nang hikbi Ang aking pagsaad
"H-Hindi eh... Kahit Anong gawin mo Mali ka...
Hindi ka ba naawa, Hindi ka ba ... Hindi ka ba nakokonsensya!? Si era, Si Denver. So rachell! Patay na... Barkada mo Sila Diba?. Pano, pano mo nasisikmurang P-patayin Sila!?."
Patuloy parin Ang aking pag iyak.
Nakikita ako.
"Isa pa... D-Diba, Si rachell Yung karelasyon mo? Bakit?..."
Tila na luha niya Ang aking Ibig sabihin Kaya diretso itong Tumingin
"Simple Ang uli, Palabas Lang Ang Lahat."
Kumunot Ang aking noo.
Palabas Lang Ang Lahat.
Ang Dali pala naming Mauto.
Pumikit ako ng mariin, Hindi nakakaya ng aking isip Ang mga nasasagap Kong katotohanan.
"Masyadong... mabuhay tong ginawa mo! Hindi Ikaw Yung taong nakilala Ko. Hindi Ikaw Yung taong kayang isugal Lahat, para Lang Sa taong mahal niya"
Sabi Ko habang nakapikit parin.
"Ginagawa Ko na nga maxinne..."
Sabi niya. Napatingin Ako sakanya.
Ngayon Ko Lang uli narinig na tawagin niya Ako Sa buo Kong pangalan.
"Sinugal Ko na nga Lahat para Sa taong mahal Ko... Kaya Ko nga ginagawa to."
Seryoso niyang Sabi habang nakatingin Sa labas.
"Can't you get my point!? Makinig ka! Mahirap bang intindihin!? Di mo ba Ako nakukuha!? ... Balak mo kaming patayin... Balak mong patayin Lahat ng taong mahalaga sayo... Na tinuring kang pamilya."
Diretso akong Tumingin skanaya. Habang Siya ay nasa tapat ng monitor niya.
"Pano Sila aeon!? Halos magalit na Kami habang ngkaka gulo para masagot Lahat ng mga lecheng Tanong, Para mabuhay.. Ang mga kaklase natin... Tapos.. Ikaw Lang pala iyon!?."
"W-Wala kang ... Wla kang puso!-"
"Shut up!"
Sigaw niya habang naka takip sakanyang dalawang tenga.
"Agghrr!"
Pinagbabato niya Lahat ng mga gamit.
Lumapit Siya sakin.
Nanlilisik ang kanyang mga
mata. Kumpara mo Sa dating masaya at Buhay na mga Ito
Tumitig Siya sakin.
Nanlamig Ako sakanyang mga titig.
Iba na nga...
"Wala kang Alam.. Kaya Kung maaari Kung ayaw mong mapadali Ang pagkamatay mo, Manahimik ka"
Walang emosyon niya akong binitawan.
Itinali niya Ako Sa Isang bangko.
Mga kamay at paa Ko at magakadikit.
Hirap akong magsalita dahil Sa telang nakapalibot sa aking bibig.
Nakita Ko siyang bumalik Sa kanilang pwesto Sa harap ng monitor At may iti-natype.
Sandali pa Ay Nakita Ko Sila tricia na nagkakaugagang kalikutin Ang pinto Sa stockroom.
Halong takot at tuwa Ang aking naramdaman.
Tuwa... siguro dahil paparating na Sila, At may posibilidad na makatakas pa Ako.
Takot dahil...
Maaaring mapahamak Sila.
Tumawa siya ng bahagya habang nakatitig Sa monitor
"Malapit na Sila..."
Sabi nito.
Nagtago Siya ng kutsilyo Sa kanyang likod.
Pumalag Ako at nagpumilit na makawala Sa aking kinalalagyan.
Dahil doon nakuha Ko Ang atensyon niya.
He smirk before saying those word.
"This is going to be great"
Siya pa ba to?.
Hindi na Siya Yung taong kilala Ko.
Hindi na Siya Yung sasabihin sayong
'Malalagpasan mo din yan'
'Think positive, Kaya mo yan'!'
Hindi Siya Yung lalaking tatawanan lang Lahat... Lahat ng problema.
Hindi na Siya Yung, Laging nakangiting Tao.
Yung tipong Kahit may Taning na Yung Buhay mo... Makakaya mo parin ngumiti... dahil sakanya.
... dahil nakakahawa Yung bawat paglabas ng mga ngipin niya pag ngumingiti.
Yung mga panahong Kaya mo pang makipag barahan sakanya.
Yung Sabay kayong mangbuburaot sa mga kaklase niyo,
May daladala pa kayong Plastik at may nakalagay.
'For donations'
Nasan na iyon?.
Bakit ba kasi Siya pa?.
Sa dinami daming Tao Sa aming section.
Sa dinaming daming taong Hindi Ko kakilala.
Maging Sa mga taong wala akong inpormasyong nabubuhay Sa mundo.
Siya pa?.
.
.
.
.
Si ...
NATHANIEL GIMENEZ pa..
Rued's POV
Sumugod Ako ng bitawan na Nila Ako.
Agad Kong sinakal gamit Ang mga bisig Ko Ang lalaking nakatalikod.
"What he hell!?"
Sabi Ko ng makitang is slang itong manika.
"Isa itong patibong"
Saad ni Sarah.
Pinagpatuloy niya Ang kanyang salita.
"Ang totoo Hindi pa Ito Ang eksaktong kinaroroonan Nila."
Bago pa man may makapagsalita saamin Ay isa nang nakakakilabot na tawa Ang pinakawalan ng boses.
"Very intelligent ms. President, As usual.."
Sabi nito.
Napakunot Ang aking noo.
Pano na to!? Ano na namang gagawin ng killer na to..
Pagod na Ako...
Pagod na Kami.
Pagod na kaming maglaro.
Pagod na akong kabahan Sa Tuwing maririnig Ang boses niya.
Pagod na akong masaktan Sa Tuwing May mawawalang kaklase namin.
"Ano na naman to.."
Tila...
Pagod narin si aeon Sa kanyang binitawang salita.
"Relax... This would be the last..."
Nag flash Sa monitor si ...
Maxinne...
"Max!"
Nanlaki Ang mga mata namin Sa nakita.
Si max Ay nakaupo Sa bangko at nakatali Ang kanyang dalawang kamay. Habang Ang kanyang bibig ay may Panyo
Pilit nagpupumiglas si max ngunit mahigpit Ang pagkakatali ng killer nito sakanya.
"Maxinne!... A-ayos Ka Lang ba!? nasan ka!?"
Natatarantang Tanong ni Gwen.
Nakita Kong umiiyak na si max Kung kaya't nagsalita na Ako.
"Sabihin mo samin!? anong kailangan naming gawin!? Anong pagpapakahirap na naman Ang ... gagawin namin?"
Nagsalita uli Ang lalaki
Ngunit bago iyon Isang pamilyar na signatura Ang ginawa niya...
Y-Yung ...
Yung mga ngiti niya...
"Ready?.."
May nag flash na text Sa monitor.
At ganto Ang eksaktong ayos
'My real lifeS Petere Pan,
You're ac fairyr tale
come true...
if I can change ther talese ending
I'd left Wendy Growt old with you'
"The answer is your key... To open the door. Goodluck."
"There's a hidden message hiding into it"
Mahinang pagdikta ni Aeon.
Kapansin pansin Ang mga maling pag format Sa ilang mga salita.
Iniliban Ko Ang aking pansin.
Yung ngiti niya...
Iba eh...
Parang pamilyar.
... Pero Hindi pwede.
To be continue...
••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Can you guess the hidden message?
Comment your answers in the comment box.
PS. I just want to say thank you to justine_kiss Justine_Kisses I dunno. BTW. Ginamit Ko kasi Yung poem niyo 👍🏻👏🏻 I'm just amazed with it. So I decided to put it in one of my chapter Sorry din kasi wala akong paalam... Mianhae. Pls forgive me by using a little part of your novel entitled "To my Peter Pan"