Franzine Guillar
Nakita ko kung paano kumunot ang noo ni Carlo ng makita niya akong nakaharap sa salamin.
Ano bang nangyayari sa lalaki na 'to?
"Kanina ka pa dyan sa harapan ng salamin ah? Pwedeng umalis na tayo?" sabi niya. Inikotan ko siya ng mata bago umalis sa harapan ng salamin. Di naman ako nagpapaganda, inayos ko lang ang damit ko dahil naalala ko ang sinabi ni Nerd nung pinatawag niya ako kahapon. Na kung gusto ko ng good performance, do it well. Sinunod ko lang naman ang sinabi niya.
"Masyado kang atat. Gusto mo lang makita agad si Desiree eh. Palusot ka rin eh!" sabi ko sa kanya sabay kuha ng mga gamit ko sa sofa. Tumaas naman ang kilay niya sa sinabi ko.
"Sino naman yang Desiree na 'yan?" tanong niya. Binato ko siya ng tissue sa mukha. Nagmamaangan pa eh.
"Neknek mo, Caloy! Kinilig ka na dyan eh." asar ko sa kanya. Di ko siya hinintay na sumagot at tumungo sa kusina para magpaalam na kay Aling Pacing. Wala si Hazel dahil pinuntahan niya si Jam.
"Aling Pacing alis na po ako." paalam ko. Nakita kong ngumiti at tumango si Aling Pacing bago ako naglakad palayo sa kanya.
Paglabas namin sa bahay ay agad akong sumakay sa likod ng bisekleta ni Carlo. Habang papunta kami sa companya ay nadaanan namin ang seaside kong saan nakasikat na ang araw. Napakainit naman ngayon!
Pagkarating namin sa companya ay inayos ko muna ang suot ko at ininantay si Carlo na pinark pa ang bisekleta.
"Wag mo ng ayusin. Wala namang titingin sa 'yo." sabi ni Carlo sa 'kin. Hinampas ko siya sa braso dahil ang sakit ng sinabi niya. Ang sama ng Caloy nato! Akala naman kung may titingin sa kanya. Minsan assuming rin itong si Caloy.
"Tara na uy! Masamang pinaghihintay ang gwapo! Hahaha!" sambit niya sa 'kin at tumawa. Sinamaan ko siya ng tingin. Na-aattached rin pala siya sa kayabangan.
"As if naman." sagot ko at inirapan siya at saka siya ininuhan sa pagpasok sa loob ng companya.
Pagkapasok ko ay unang bumungad sa 'kin si Desiree. Napatingin tuloy ako sa likod para tingnan ang reaction ni Carlo dahil nandito ang crush niya pero parang wala man lang siyang pakialam. Galing niyang magtago ah!
"Franz, inilipat ka na ni Manager sa 15th floor kung saan malapit ang mini office mo sa office ni Mr. Greffin para madali ka nalang makapunta sa office niya." sabi ni Desiree. Naramdaman ko agad ang pagbilis ng tibok ng puso ko.
Doon na ako? Kung ganun, halos oras, minuto o di kaya naman ay segundo kaming magkikita?
"Pwede namang dito lang si Franz sa lobby ah. Dami namang arte ni Mr. Greffin." mahinang sabi ni Carlo sa likod ko. Agad ko siyang siniko at baka kasi may makarinig pa sa sinabi niya. Patay na naman ulit kami!
"Sige salamat." sagot ko kay Desiree at nginitian siya. Tumango lamang siya at maliit na ngumiti bago umalis.
Humarap ako kay Carlo para magpaalam na sana ng bigla siyang tumalikod sa 'kin.
"Sige na. Punta ka na dun baka mapagalitan ka pa." sabi niya habang naglalakad palayo sa 'kin.
Bastos rin ang Caloy na 'yun eh! Talikuran ba naman ako?
Nagsimula nalang akong maglakad papunta sa elevator. Pagpasok ko isasara ko na sana ito ng may biglang kamay na humarang kaya bumukas ito ulit. Isang lalaki pa ang nakita ko ng tumagilid siya ay halos manlaki ang mata ko ng makita ko si Vanessa. Naka red semi-dress siya habang naka red lipstick. Ang ganda naman niya!
Pagpasok niya ay yumuko agad ako para di niya ako makilala sumunod naman sa kanya yung lalaki na kasama niya na sa tantsa ko ay bodyguard niya ito. Pinindot ng lalaki ang 15th floor kaya nanlaki na naman ulit ang mata ko. Doon siya pupunta kay Nerd, oh nga naman pala girlfriend siya ng CEO namin.
Nang bumukas ang elevator ay lumabas na agad sila at ako naman ay nagpaiwan pa ng ilang segundo bago lumabas.
---
Prince Yonard Greffin
Nakaupo ako sa swivel chair habang hinihintay si Ms. Guillar. She's supposed to be here pero wala pa siya kahit anino niya. I told her no lates—
Napatingin agad ako sa pinto ng biglang may pumihit sa doorknob. And now she's here.
"Why are you—"
"Hi Yonard." naputol ang salita ko ng makita ko si Van. What is she doing here? Di ko man lang alam na pupunta siya. She didn't text me or give some calls.
"Why are you....here?" tanong ko. Naglakad siya palapit sakin at umupo sa harapan ng table ko.
"Are you expecting for someone?" malungkot na tanong niya. Nagsalubong ang kilay ko pero agad naman akong kumalma.
"Yes— I mean no. It's just I've waited for my secretary. And I thought it's you." sagot ko sa kanya. She nodded and smiled bitterly.
"I bet she's with me a while ago. Nakasabay ko siya sa elevator. Nasa labas siya. Sorry for interrupting your work. I'll just come back next time." sabi niya at aakmang tatayo na ng pinigilan ko siya.
"You.... you can stay." sabi ko. Ngumiti siya sa 'kin.
"Thank you. Dito nalang ako sa sofa magtitingin sa mga magazines." sambit niya at tumungo sa sofa at saka siya nagsimulang bumuklat ng magazine.
Napatingin ulit ako sa pinto ng may kumatok. I bet siya na talaga ito.
"Come in." sabi ko. Nakita ko ang pagpihit ng doorknob at saka ko siyang nakita na pumasok.
"S-sir, sabi daw po ni Manager dito na ako sa floor niyo ang bagong workplace ko para—"
"Oh my god! Is this real?" naputol ang sabi ni Ms. Guillar ng biglang nagsalita ng gulat si Van.
Oh sh*t! She didn't know everything.
"Franzine Guillar?" gulat na tanong ni Van kay Franzine. Tumingin si Franzine kay Van at mahinang tumango.
Napatingin sa 'kin si Vanessa na parang di makapaniwala sa mga nakikita at nangyayari.
"Is this a conincedence? Or, Crossing paths?" tanong ni Van ulit. Napahilot ako sa sentido ko. She's talking nonsense.
"C-coincedence po." nauutal na sagot ni Franzine. Napatingin ako sa kanya pero nakayuko na siya. Coincedence? What a damn coincedence?
"Yeah, she's right. It's just a coincedence." pag sang-ayon ko. Nakita ko ang pagbuntong hininga ni Van bago siya lumabas.
Isang mahabang katahimikan ang bumalot sa buong opisina. The two of us never dare to utter a single word.
Until I broke it....
"Your mini office is just beside in my office. You can go now." sabi ko sa kanya. Marahan siyang tumango at lumabas agad.
Napabuntong hininga nalang ako.
---
Franzine Guillar
Paglabas ko ay nakita ko si Vanessa na seryosong nakatingin sa 'kin.
Akala ko umalis na siya? Bakit nandito pa siya?
Lalagpasan ko na sana siya ng bigla siyang nagsalita.
"Can I talk to you," tanong niya. Tumingin ako sa mga tao pero parang wala man lang silang narinig. Sino ba ang gustong kausapin ni Vanessa—
"Franzine?" dugtong niya. Napasinghap ako. Bakit naman gusto niya akong makausap.
"Come with me." sabi pa niya at umunang maglakad patungo sa elevator. Gusto ko sanang di na sumunod sa kanya pero parang may gusto siyang sabihin sa 'kin kaya wala akong nagawa kundi sumunod sa kanya.
Nakarating kami sa isang coffee shop. Nag order ng dalawang hot choco si Vanessa bago siya nagsimulang magsalita.
"How are you?" tanong niya pero parang may diin ang pagkasabi niya.
"Okay lang." magalang at tipid na sagot ko.
"I didn't expect that this is happening. What a coincedence." sabi niya sa 'kin. Napalunok ako.
Di ako nagsalita hanggang sa dumating ang inorder ni Vanessa na hot choco. Humigop ako ng konti bago siya nagsalita.
"Your attached again to each other. And it makes me afraid." mahinang sambit niya. May halong lungkot at pait sa tono ng boses niya.
Attached? Hindi. Nagkakamali siya. Mali ang iniisip niya.
"Wala kang dapat ikatakot—"
"Yes, I have to. I'm not that stupid to know what is really happening. And if this a coincedence? Sa tingin mo gagawin ka niyang choosen secretary?" halos pasigaw na ang pagkasabi ni Vanessa noon. May iba pang napapatingin sa amin na customer.
"Hindi... may dahilan siya kung bakit ako ang pinili niya. May good performance ako sa trabaho—"
"Stupid!" putol niya sa pagsasalita ko. Biglang nag init ang ulo ko sa sinabi niyang salita.
"Mawalang galang na wala kang karapatang sabihin sa 'kin—"
"You know what? You're really a stupid." putol niya ulit sa pagsabi ko. Naiyukom ko ang kamay ko. Sumusobra na siya.
"Aalis na ako—"
"Sinabi mo sa 'kin noon na ako na ang bahala kay Yonard. Sinabi mo na mas deserve ako sa pagmamahal niya. Sinabi mo 'yun!" putol na naman niya. Napahinto ako pagkatapos niyang sabihin yun. Di ko alam pero kumikirot ang puso ko.
"Now, tell me... sino ba ang hindi matatakot na kung 'yung taong mahal mo ay mahal pa ang nakaraan at ang mas malala pa ay nagkrus ulit ang landas ng daan nila?" tanong niya. Di ako nakapagsalita hanggang sa naramdaman kong tumayo siya.
"I will do everything para makalimutan ka na niya. He's mine since you left him broken. I've been there when his hurt until he heals. Thanks for your time." sabi pa niya bago umalis.
Nakatingin lang ako sa kanya habang naglalakad siya palayo hanggang sa nawala na siya sa paningin ko.
Napabuntong hininga nalang ako kasabay ang pagtulo ng luha ko.
***
Sorry for late update readers. Sobrang busy ko lang talaga sa school. Kailangan kong mag boost ng confidence para sa upcoming na writing contest. Hahaha 👍👍👍
Salamat sa pagbabasa ng story ko.
Kamsa~~