BEA'S POV
Baby Sab
5:00pm nagmakauwi ako ng bahay. Ako? Nandito nakahiga sa kama nakahiga, nakatulala sa kawalan dahil sa nanyari kanina.
*Flashback*
Habang papalakad papunta sa bahay namin sa mukha ko ay puno ng ligaya dahil napili ako maging backup dancer ni Jake sobrang saya talaga! Hindi ko talaga mapogilan ang sarili ko.
Nang papasok na ako ng bahay namin, ang naramdaman kong saya kanina ay nawala lang ng parang bula dahil sa reaksyon ng mga magulang ko. Hindi mo maipaliwanag ang mukha nila dahil magalit ang nakikita mong reaksyon.
Bakit magalit sila sa akin? Bakit ganyan sila makatingin sa akin? Meron ba akong ginawang mali? Ano ba ang ginawa kong kasalanan sa kanila?
"Ang tagal mong umuwi anak. Saan ka galing?" tanong ni papa sa akin habang nakadikit ang kanyang dalawang kilay.
"Nag-audition po ako sa *** gym, naghahanap daw kasi sila ng backup dancer kaya sumali ako."
"At pumunta ka naman?" yumuko ako at tumango ayaw kong makita ang mukha ni papa dahil sa ginawa ko. Alam ko na ayaw niya gawin ko ito pero kailangan para ipakita sa kanila na kailangan ako sa pamilyang Santiago. Hindi ako NOBODY! Kung hindi ako ay isang Santiago! Isang Santiago na lumalaban sa kanyang sariling laban!
Nagulat na lang ako ng isang malakas na suntok sa mukha ko ang sumapi ng pisngi ko at makaupo sa sahig. "WALANG HIYA KANG BABAE KA! HINDI KA DAPAT PUNTA DOON! ALAM MO NAMAN NA WALA KANG SILBI SA PAMILYANG ITO! SANA HINDI KA NA LANG PINANGANAK! KAYA NGA HINDI KITA BINIGYAN NG POSISYON SA KOMPANYA NATIN DAHIL SA KATANGAHAN MO! ANG TANGA-TANGA MO!!" Ang sakit. Ang sakit matining pagmarining mo yun na salita sa iyong sariling ama.
Hindi ko tuloy napansin ang pagtulo ng luha ko. "Pa tama na, sobra na.." tining kong sabi ni kuya kay papa.
"Hon, tumigil ka na. Please. Tama na. Sinasaktan mo na yang anak mo." rinig ko rin na sabi ni Mama kay papa. Kumalma naman si Papa.
"Dapat lang yan sa batanng katulad niya. Dahil sa sobrang tanga kaya dahil ng kaganyan siya.. Wala na akong pakialam jan sa batang niyan. Kung tunay na anak ko man siya o hindi. Hindi ko na pakikialaman pa. Bahala siyang mabuhay magisa!" sabay papunta sa kuwarto nila Mama. Lumapit naman sila Mama at Kuya sa akin at pinatahan ako.
Mabuti na lang kung nan jan sila Mama at Kuya sa tabi ko. Para kabayan ako at suportahan ako sa mga bagay na gusto kong gawin sa buhay. Ang suwerte ko talaga sa kanila pero hindi naman ako suwerte sa papa ko.
*End of the Flashback*
Hindi ko mapansin ang pagtula ng luha ko isa-isa. Bumangon ako sa kama ko. Pinahid ko yun sa aking mga daliri at tingnan. Puno-puno na ng luha. Ang sakit. Parang hindi ko na kayang mabuhay pa. Gusto ko ng mamatay!
*knock* *knock* *knock*
Nang marinig ko ang katok mula sa pinto ko agad ko namang pinunasan ang luha ko at humiga pabalik,"Pasok." Nagbumukas ang pinto ng kuwarto ko.
"Baby bunso, halika na baba na tayo. Kakain na tayo." sabi ni kuya sa akin. Nananatili parin akong nakahiga.
"Kayo na lang kuya, wala akong ganang kumain. Iwan mo muna ako. Gusto kong makapagisa.."
"*sigh* Baby bunso.." naramdaman ko naman ang paglalim ng kama ko. Siguradong umupo na si kuya sa kama ko. "Baby bunso, alam ko naman na masasakit na salita ang narining mo kay papa pero tandaan mo. Nandito kami ni Mama para sa iyo. Hindi ka namin pababayaan.."
Hindi ko pinakinggan ang sinabi ni kuya. Ayaw ko ng lumaki pa ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Kuya, kung pwede lang sana na magbago si papa na para lang sa akin, yung maramdaman ko na mahal ako ni papa yun lang naman ang gusto ko. Ang maramdaman ang pagmamahal ni papa kapara lang sa akin.
"Just leave me alone.."
"Bea.." I hear him sigh. "Fine, sabihin mo lang sa akin kung kakanin kana para maipahanda kita ng makakain mo. Ayaw kasi namin ni Mama na magutom si Baby Bunso." naramdaman ko ang mga bisig ni kuya na nakayakap sa akin mula sa likod ko. "Ikaw lang kasi ang healthy baby bunso namin dito at wala ng iba pa."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni kuya,"Kuya sigurado ka bang ako ang ng iisang healthy baby bunso niyo dito sa bahay?"
"Siyempre, sino pa ang baby bunso namin na nagiisa ka lang." sabay gulo ng buhok ko.
"Paano si Baby Sab?" tanong ko kay kuya. Doon naman napatigil si kuya. Binitawan niya ako sa pagkakayakap at tumayo sa kama.
"Osya, una na ako sa baba. Kakanin na ako." sabay labas ng kuwarto ko at pagsirado ng pinto. *sigh* bumangon ako sa kama ko at binuksan ang drawer ko at may nakita akong picture frame na nakakulob. Kinuha ko ito at tingnan kung ano ang nasa litrato. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko.
Baby Sab love Ate Bea..
Hindi ko napansin ang luhang tumulo sa aking pisngi. "Sorry, Baby Sab hindi ka niligtas ni ate, ha. Tatandaan mo to' mahal na mahal ka ni ate." hinakan ko ang picture na hinawakan ko at niyakap ko ng mahigpitan. Humiga ako sa kama at hindi ko napansin na nakatulog na ako dahil sa pagod na nararamdaman ko.
At doon na oras na yun ay naramdaman ko ang yakap ni Baby Sab dahil katabi kami ngayon sa gabing ito..