Ms. Nobody meets Mr. Popular

Chapter 5

Enemy From The Past

Seryoso? Childhood friend nya ba talaga so Bea? Pero.. Paano? Kung childhood friend yan ni Bea bakit hindi sya nilalapitan nito?

Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni John,"Sigurado ka bang childhood friend mo si Bea? Bakit hindi ka nilalapitan o pinapansin?"

"Alam mo naman na pumunta ako sa Korea dahil nakita ko na ang totoo kong ama. Kaya nung kindergarden pa kami iniwan ko na sya at hindi na ako nagpaalam sa kanya dahil baka hindi matuloy ang pagalis ko papunta sa Korea. Baka masaktan lng sya lalo at yun ang ayaw kong mangyari.."

*sigh* Dapat nga alam nya yung tama at mali dahil kaibigan sya ni Bea. Dapat nga sinabihan nya si Bea bago sya umalis, tingin mo kung anong nanyari. Nakalimutan na sya ni Bea hindi na sya naalala ni Bea dahil nagbago ang itsura nya at nagbago na rin ang buhay nya. Ang tanong nagbago ba rin ba ang ugali nya?? Maybe it's too obvious na hindi sya nagbago nagugali dahil sa ama nyang RA.. (-_-) no offense ang RK ginawa kong RA. Rich Adult kasi eh.. Ang corny diba?

"Dapat nga sinabi mo sa kanya na aalis ka at mawawala ka sa tabi nya ng ilang taon.."

He forced to smile at me,"Pero pagsonabi ko yun sa kanya panigurado akong hindi yun papayag at paniguradong gusto yun sasama sa akin." inisip ko rin yun.. I wonder..

Kung maliliit si Bea ano kaya ang itsura nya? Paano kaya yun magreact? "John~ sama ako ayaw ko maiiwan dito~! John! Sama! Pleasee~!!"

"Jake.."

"Jake.."

"Jakee!!"

Nabalik ako sa riyalidad ng marining ko ang ingay na yun. Napatingin ako sa harapan ko at sumalubong sa akin si Bea na nakacross arms at nakatitig sa akin ng masama.. Teka, baka galit sya sa akin? May ginawa ba akong masama?

"B-Bea.. Bakit ka nakatingin sa akin ng ganyan?" tanong ko sa kanya.

"Mr. Jake Bernardo Ancheta, kanina pa kita tinatawag pero hindi mo ako pinapansin. Ilang minuto na ako nakatayo dito sa harapan mo pero napatingin ka sa kawalan. Ano ba ang iniisip mo?" Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya yung totoo. Baka mabuking pa ako. Napansin ko naman ang dahan-dahan paglapit sa akin si Direc.

Yumuko sya sa akin para pumantay ang height namin,"Wag mong sabihin ang totoong rason bakit ka nagka-ganyan. Ayaw ko ring malaman nya na bumalik ako sa Pinas na para lng sa kanya. At ayaw ko rin na masaktan sya dahil iniwan ko sya noon.." sabi ni Direc sa akin ng pabulong. Hinarap ko si Bea na sa akin pa rin sya nakatingin.

"Anong pinag-uusapan nyo dalawa jan?" taas na kilay na tanong ni Bea sa amin.

"W-wla, sinabi lasi ni Direc kung ang gagawin ko mamaya sa praktis natin mamaya. Hehe.. Si Direc talaga ang daming senaryo. Hehe.." sabi ko sa kanya. Ang mo magpalusot, dre (→_→)

"Ganon ba?" hindi na sya nakacross arms. "Halika na, para matapos tayo. Babalik pa ako sa trabaho ko mamaya.." at naglakad sya palayo sa akin.