Beste Sam,
Weet je nog die keer dat ik naar jou en je vrienden toeliep?
Weet je nog hoe ongelooflijk zenuwachtig ik was? Weet je nog hoe jij me ervan verzekerd hebt dat alles goed zou komen?
Weet je nog dat ik juist op het moment dat ik jullie wilde begroeten, ergens over struikelde en in je armen belandde?
"Mijn kleine vallende ster," had je gefluisterd, en met rode wangen had ik me uit jouw greep bevrijd.
Je had me gered van een pijnlijke val, en mijn vermoeden dat ik het zonder jou nooit zou redden in deze wereld werd door dit ene onschuldige moment versterkt.
Nu weet ik echter, dat het jouw voet was die me liet struikelen.