Op het moment dat ik een slok neem, weet ik dat ik een fout bega. Draco haat mij en alle modderbloedjes die er zijn. Hij heeft geen enkele reden om vriendelijk te zijn. Toch gebeurt er niets. De thee smaakt niet vreemd en ik word niet duizelig, misselijk of ziek.
'Ga zitten' gebaart Draco vriendelijk.
Ik laat mij op een kruk zakken en kijk Draco behoedzaam aan terwijl ik mijn koude handen om de hete mok vouw.
'Zo' begint Draco, 'vertel me eens, je wil dus een faunaat worden?'
Ik knik en probeer mij te concentreren op wat hij zegt, niet op zijn grijze ogen die mij het gevoel geven dat hij mijn gedachten kan lezen.
'Waarom wordt daar geen les in gegeven?' vraag ik nieuwsgierig.
'Als faunaat zijn niet al je acties zichtbaar voor het ministerie' legt Draco uit, 'ze kunnen je niet goed in de gaten houden zeg maar. Het ministerie heeft daar een hekel aan, want ze willen het liefst iedereen controleren, vooral nadat De Heer van het Duister aan de macht kwam. Dus hebben ze besloten leerlingen niet meer op te leiden en alle faunaten die er zijn te registreren.'
'En jij?' vraag ik.
'Ik ben altijd al door faunaten gefascineerd geweest' antwoordt Draco, 'mijn vader bezit een grote hoeveelheid boeken die inmiddels door het ministerie verboden zijn, en daaruit heb ik het kunnen leren.'
'Is het moeilijk?'
'Je moet er aanleg voor hebben. Als je het eenmaal doorhebt, is het net zo makkelijk als je jas aantrekken, maar sommige mensen zullen het nooit leren.'
'Hoe lang deed je erover om het te leren?'
Draco lacht zelfgenoegzaam, 'een maand'.
Onder de indruk staar ik hem aan. Het is zo bizar om hier te zitten en met deze jongen te praten. De jongen waarvan ik altijd dacht dat hij een hekel aan me had. En nu... het is zelfs bijna gezellig zo bij het kaarslicht.
'Heb je je thee op? Kunnen we beginnen?' vraagt Draco.
'Bijna' zeg ik terwijl ik nog een grote slok neem.
Draco buigt zich naar mij toe. 'Oke, vertel me nu eens, je vindt mij dus leuk?'
Mijn hart stokt in mijn keel en een blos vliegt naar mijn wangen. Wat is dit ineens? Ik wil ontkennend antwoorden en zeggen dat ik gewoon heel graag een faunaat wil worden, maar tot mijn afschuw knik ik.
Draco glimlacht zelfgenoegzaam en terwijl ik helemaal koud van binnen word, realiseer ik me wat hij in mijn thee heeft gedaan.
'Eikel! Je hebt me veritaserum gegeven!' Ik staar Draco vol afschuw aan.
Draco's vileine glimlach wordt breder. 'Zeg eens', vraagt hij op poeslieve toon, 'hoe leuk vind je me precies? En waarom?'
Met het gevoel alsof ik door de grond zak van schaamte, hoor ik mezelf antwoorden: 'Ik vind je al leuk vanaf de eerste keer dat ik je zag. Ik houd van je slimheid en je doortraptheid, de manier waarop je praat en hoe je lippen samenknijpen als je iets niet bevalt. Ik kan uren kijken naar je ogen, die soms donkergrijs als een storm zijn en soms vonken van plezier. Ik zou je lippen op de mijne willen voelen en met mijn handen over je rug gaan...'
'Genoeg' onderbreekt Draco me ruw met een blik vol weerzin, 'heb je me niet vaak genoeg horen zeggen hoe ik de pest aan modderbloedjes heb?'
Ik knik zielig en probeer uit alle macht niet te huilen. Ik ben volledig vernederd en wil alleen nog maar weg.
Draco is echter nog niet klaar met me. 'Wanneer heb jij me zien veranderen?'
Ik dacht niet dat ik nog roder kon worden, maar blijkbaar kan het. 'Ik ben je een keer gevolgd toen je na bedtijd de gang opliep. Je liep richting het verboden bos en daar veranderde je.'
'Volg je me vaker?'
'Ik kijk vaak als je oefent met zwerkbal, verder niet' antwoord ik beschaamd, 'al ben je best wel slecht. Dat zal wel zijn omdat je je hebt ingekocht met die bezems voor ieder...'
'Niet zo eerlijk modderbloedje!' gromt Draco. Hij is nu ook rood geworden.
'Wie weet er nog meer van dat ik een faunaat ben?'
'Ik ben de enige, ik zweer het je'
'Je hoeft niet te zweren' grinnikt Draco gemeen, 'ik vertrouw meer op dit drankje dan op jouw eer, modderbloedje'.
'En hoe zit het met dat dagboek van je?'
'Ik wil niet dat je dat weet' probeer ik eromheen te draaien, terwijl ik toch eerlijk ben.
Draco buigt zich zo dicht naar mij toe dat ik zijn adem en de zoete, kruidige geur van zijn aftershave kan ruiken. Onbewust loopt er een rilling over mijn rug.
'Zeg het' sist hij me toe.
'Mijn dagboek is onleesbaar voor buitenstaanders, maar ik heb er een vloek over uitgesproken zodat het leesbaar wordt zodra jij mij iets aandoet.'
'Valt dit daar ook onder?' vraagt Draco.
'Ik weet het niet, je doet me geen pijn, ik denk het niet.'
'Controleer dat zo' beveelt hij.
'Waar ligt je dagboek?'
'Op een plaats die ik alleen weet' probeer ik. Het is met dit drankje zo ontzettend moeilijk om niet meteen de volledige waarheid te zeggen, dat ik me tot het uiterste moet concentreren.
Tot mijn verbazing gaat Draco er niet op door. Hij leunt achterover en kijkt mij door zijn half dichtgeknepen ogen aan.
'Je kan van een zekere betekenis voor mij zijn eigenlijk' zei hij. 'Kijk, ik kan je dwingen dit nooit te vertellen, maar dat is lastig. Daarvoor zal ik je moeten doden of vervloeken en dan heb je dat dagboek. Ik kan het dagboek opsporen en vernietigen, maar de risico's zijn te groot. En wat mensen ook van mij denken, een moordenaar ben ik niet. Nog niet in ieder geval. Daarnaast kan ik jou gebruiken voor mijn eigen doeleinden.'
Ik voel mijn borst samentrekken en wacht af terwijl Draco me nog steeds aankijkt. Ondanks alles voel ik mijn buik kriebelen als ik naar hem kijk.
'Jij wordt mijn spion en je bespioneert alles en iedereen die voor mij interessant kunnen zijn. Elke week breng je verslag bij mij uit, hier in de kerker om 24.00. Kom je met iets bruikbaars, dan geef ik je les, zo niet, dan niet.
Om er zeker van te zijn dat jij je mond niet voorbijpraat, sluiten wij de onbreekbare belofte af.'
'Nee' hijg ik, 'de onbreekbare gelofte...'
'Zwijg!' snauwt Draco en zijn ogen flikkeren onheilspellend, 'je doet wat ik zeg, of het zal je berouwen.'
'Dan wil ik ook een deal met jou maken' zeg ik schril, 'je noemt me geen mo...'
'Je bent niet in de positie om deals te maken, modderbloedje' onderbreekt Draco me ruw. 'Pak mijn hand en geniet ervan. Het is de eerste en de laatste keer dat ik je aanraak.'
Trillend ga ik weer zitten en pak met mijn rechterhand de zijne beet.