Chapter 6
"What are you talking about?" kinakabahan kung tanong kay kuya Noki. "Our dad is a drug lord?" wala na dapat akong ikagulat kasi nadiskubre ko naman iyon sa dia-poem ni papa, pero iba pa rin ang pakiramdam kung
Nakunpirma mo ang hinala mo.
He look at me seriously. "Hindi ako ang dapat mag explaine sayo nito, mas mabuti kung si Tito K ang magsabi sayo ng buong kwento. Yes, Tito K is a drug lord but that doens't mean he-still selling drugs. Listen Kechelle, kelangan mong makita si tito K, kelangan nyong mag usap."
"I-i dont know Nok--i mean kuya. Naguguluhan pa rin ako, sa dami ng nalaman ko ngayun hindi ko alam kung mag si-sink ba iyon sa utak ko, hell! i dont even understand what's happening to me, to my family. Im not ready to talk to him...i....dont want to see him." hindi porket sinabi nyang hindi sya nito totoong anak--makikipag kita na ako sa ama ko. Hanggang ngayun hindi pa rin nasasagot ang katanungan ko, bakit kelangan mag sinungaling ni papa sa amin? Bakit nya kami kelangang iwan at ampunin si Noki? pwedi naman nyang ipakilala sa amin si Noki at pwedi naman namin syang ituring na kapamilya.
"You just need to talk to him, siguro hihingi sya ng tawad pagkatapos nyang sabihin sayo ang lahat. Nasa 'yo kung papatawarin mo sya o hindi just let him explain everything. Yun lang naman ang gusto nya sa limang taong pagkawalay nya sa inyo--ang makausap kayo--ikaw Kechelle." malungkot na sabi nya. Parang tinusok ng karayum ang dibdib ko, i'm still hurt, sensitive ako about sa family kaya ganito ang nararamdaman ko.
"I dont know." biglang hinawakan ni Noki ang kamay ko, i look at him in teary eyes.
"Hindi iisa kundi maraming beses nyang nahiling na makasama kayo. hindi nya ginustong iwan kayo Kechelle pero kelangan, mahal nya kayo."
"No he's not, Kung mahal nya kami dapat di nya kami iniwan.."
"Minsan kilangan mong iwan ang taong mahal mo para mapatunayan mong mahal mo sya. Just give him a chance Kechelle, let him explaine himself then you can decide if you’re going to forgive him or not." he said.
Huminga ako ng malalim, naninikip pa rin ang dibdib ko. Kung mahal nya kami di ba dapat di nya kami iniwan? hindi naman porket iniwan ka nya, pagmamahal na ang tawag dun, paano kung iniwan nya kami kasi di nya kami mahal?
"I'll consider it." i said. Ngumiti si Noki, lumabas ang dimple nya sa pisngi, wow. Ngayun ko lang nakita ang dimple nya.
"Great, i will set you up. Maybe this week----" natigil si Noki ng biglang mabasag ang aluminum glass ng restaurant.
Nasundan pa iyon ng maraming putok, hinila ako ni Noki padapa. Nagsisisgawan naman ang mga tao sa resto. Ang kaninang guard na bumati sa amin, ngayun ay naliligo na sa kanyang sariling dugo.
"God, my God." i said nervously.
Nakatingin si Noki sa pinto ng resto, biglang may pumasok na mga naka-itim. May nakasulat na PowerAS sa damit nila, naka all black sila at may mask ang mga mukha tanging mata lang nila ang nakikita. Armado sila ng mga baril. Sigurado akong sila ang nagpaputok sa resto.
"Shit!" Noki cursed. Hinila ako ni Noki sa counter papasok sa kitchen ng resto. Nakarinig ako ng putok sa direksyon namin, nakita siguro ng mga taong iyon na patakbo kami doon. Nagulat ako ng maglabas ng baril si Noki at nagpaputok sa mga lalaking pumasok.
Dumapa ako ng magputukan sila. Imbes na tumakbo ang mga employee ng resto--naglabas din sila ng mga baril. Samantalang ang mga costumer naman ay nagtatago sa ilalaim ng lamesa nila. Halata ang takot at kaba sa mga mukha nila, ako man natatakot din.
Bakit bigla nalang nagpaputok ang mga all black na ito sa resto? Bakit may baril si Noki at mga employee ng resto!
"C'mon Kechelle!" bigla akong hinila ni Noki patayo at tumakbo kami sa backdoor ng kitchen. "I know this would be happening." he whispered.
"Anong nangyayari? Bakit nagbabarilan kayo Kuya!?" i shouted out of shock.
"They are agents from POWER, hindi ko alam na pati dito susundan nila tayo." he said, while were running.
Tumakbo ako sa abot ng makakaya ko. Masyadong malawak ang kitchen ng resto, nadaanan namin ang stock room at supply room. Pinasukan din naman ang ibat ibang pinto. Nagtataka ako kung bakit alam ni Noki ang pasikot sikot ng resto na ito.
napatigil kami sa paglalakad ng makarinig kami ng putok mula sa likod. Shit! Nasundan nila kami.
"Damn!" binaril ni Noki ang humahabol sa amin pero nakaiwas ito, nagpaputok ito sa amin. Wala namang natamaan sa amin ni Noki kaya tumakbo kami ng mabilis. Oh shit! Bakit kasi nag heels ako? Lesson number one: wag mag he-heels kung makikipag meet, nakakamatay.
•★•☆•★•☆•★•☆•★
Kung kanina isa langa ng humahabol sa amin, ngayun tatlo na sila. Mabuti nalang at may isang empleyado ng resto na kasabay namin. Katulad ni Noki may baril din ito, but she's a girl!
"Kechelle, sumama ka kay Faith. She's the one leading you to the exit. Paglabas mo ng resto, sumakay ka na agad ng taxi wag ka na ding mag-abalang tumawag ng pulis. Just run and go far away from here , umuwi ka na agad. GO!" sabi sa akin ni Noki. Bago pa man sya umalis hinawakan ko ang braso nya.
"How--a-about you?" i ask nervously. What if he died b'cuz i let him fight does armed people? I dont want to die my brother--kahit na di kami magkadugo i care for him---kahit 1/4 lang.
He smiled at me and mess my hair like a little kid. "Okey lang ako, promise im safe." he said with smile. "Now, Go!" sabi niya.
Ayaw ko pa sanang iwan si Noki pero hinila na ako ni Faith. Habang tumatakbo kami tumutulo ang luha ko, everything happend today make my mind sink. Natatakot ako, paano kung mamatay ang mga inosenteng tao sa loob? samantalang ako makakalabas ng ligtas sa resto na ito? Paano si Noki? Ang mga empleyado? Why they are protecting me?
"Wag ka mag alala Kechelle, magiging okey lang si Noki." sabi sa akin ni Faith. How could she sooth me if were here running for our life?
Nakarinig ako ng sunod-sunod na putok ng baril. Galing iyon sa direksyon kung saan namin iniwan si Noki. I cried harder, shit! I cant take this anymore.
Akala ko safe na kami dahil malapit na kami sa exit door ni Faith pero mali pala ako. Biglang may nagpaputok sa likod namin, dahil ako ang nahuhuling tumakbo sidurado akong sa akin tatama iyon.
Parang slowmo ang nangyari habang papalapit sa akin ang bala. I can face the fact that this day im going to die, biglang nag pop-up sa utak ko ang gwapong mukha ni Brent. Yeah, the one i love. kahit dito pa naman sa eksinang ito naiisip ko pa din sya! Shit mamatay na nga ako sya pa rin iniisip ko!
I close my eyes and wait for the bullet to end my life. Ilang minuto na ata ang hinihintay ko pero walang balang tumama sa katawan ko. When i open my eyes, i look shock.
"FAITH!" i shouted. Nakahandusay sya sa sahig dahil sa kanya tumama ang bala. Hinarang nya ang sarili nya para sa akin! she protected me, why? Lumuhod ako at binuhat ang ulo nya at pinatong iyon sa lap ko. Nagsimula na namang tumulo ang luha ko. Shit! Crying lady na ata ako.
"Run Kechelle, u-umalis ka n-na dito, g-go." she said weakly. I shook my head. Hindi ko sya iiwan, after what she did to me! Ako dapat ang nakahandusay ngayun at hindi sya. Sa akin dapat tumama ang bala hindi sa kanya.
"b-bakit mo s-sinangga ang bala? W-why are p-protecting me?" i said between sobs. She smiled at me weakly.
"That's b'cuz were family." i look at her confusedly, kami magkapamilya? "importante ka kay Tito K kaya importante ka rin sa akin. Kelangan mo ng umalis Kechelle. Umalis ka na dito."
"Hindi kita maintindihan."
"Sa mundong ito mahirap umintindi. Basta ang alam ko, masaya na akong na protektahan ang pamilya ko" she smile at me again.
Nakarinig ulit ako ng putok sa direksyon namin. Tinulak ako ako ni Faith palayo sa kanya. "Tumakbo ka na Kechelle!"
"Ayaw ko! Paano ka! Ayaw kung iwan ka!"
"Kelangan mong mabuhay Kechelle, kelangan mong malaman ang katutuhanan. Umalis ka na!" inabot sa akin ni Faith ang baril nya. Atubili akong kunin iyon , ayaw kung humawak ng baril ayaw kung makapatay. "Take it Kechelle, you need this." she said.
Palapit ng palapit ang tunog ng yapak sa amin. I stand and look at her sadly! Shit ayaw ko talaga syang iwan, but i need too. Kinuha ko ang baril ni Faith at tumakbo. I look at her one last time, she just smiled at me and wave goodbye. How a person could do that when she's begging for her life!
I run until i face the exit door. This is it, makakaalis na rin ako sa lugar na ito.
Bubuksan ko na sana ang pinto ng may biglang may humugot ng braso ko. I sturggled againts his grip. Natigil ako ng maramdaman ko ang malamig na bakal sa leeg ko. It’s a gun.
Tumingin ako sa baril na hawak nya. Isang pagkakamali ko lang ay pwedi nyang ipaputok ang baril sa leeg ko, end of my life. Wala akong magawa kundi ang umiyak. Kahit na makalabas ako ng resto na ito di rin pala ako mabubuhay.
Tears flow in my cheeks. Im helpless, my life is so complicated.
"Please if you’re going to kill me make it quick." i said.
I look at to whom--who are ready to kill me. Nasalubong ko ang bughaw nyang mga mata, its remind me of Brent. Kahit na all black pa sya at kalahati ng mukha nya ay natatakpan. His eyes were full of anger, cunfusion and betrayal. He's not Brent, Brent eyes was full of love and care. And if he is Brent he's not going to kill me and let me go, but he doesnt.
"I will kill you slowly and painfully." he said. Hindi nga talaga sya si Brent. Magkaiba ang boses nila.
Pilit akong kumakawala sa kanya pero maslalo nyang diniinan ang baril sa akin. Isang pindot lang ng trigger sigurado akong welcome hell ako.
What happened if i die? How about my mom? Kung kelan sya nagbago saka naman ako mamatay. Paano ang pag-aaral ko? Ang pangarap ko? Paano kami ni Brent? Hindi pa rin malinaw sa akin kung ano ba talaga ang relasyon namin. Serious relationship na ba iyon dahil may nangyari na sa amin o isa pa ring 'kondisyon'?
Humigpit ang hawak ko sa baril. Wait baril? Damn! May baril pala akong dala di ko man lang napansin sa sobrang takot ko. Paano ba ito gamitin?
Kinalikot ko ang baril, medyo mabigat iyon. Tulad ng napapanood ko, pull the trigger, thats it! Pero akala ko madali lang gawin iyon. I try to make a move a little para matutuk ko sa kanya ang baril. Ng ready na akong iputok 'yun hindi ko naman mapindot!
"Shit." i cursed. Sa pangalawa kung push ng trigger pumutok na iyon. I narrowed my widen eyes to the man holding me. kanina lang hawak nya ako ngayun nakahandusay na sya sa sahig at naliligo sa sarili nyang dugo.
I SHOOT HIM! I kill him! Although humihinga pa rin sya. i look at him with fear eyes, nakatingin lang sya sa akin habang sapo nya ang nabaril na tyan. He's coughing a blood!
"I-im s-sorry!" i fear what i seeing, i just shoot him and now he's going to die because of me! Binaba ko ang baril. My knee's are trembling, lumuhod ako sa kanya. I want to help him, kelangang tumigil ang paglabas ng dugo sa katawan nya! "God! Where's the ambulance! Help! We need help!" sabi ko.
Pinunasan ko ang luha na dumadaloy sa mukha ko. May mga dugo na ang kamay ko, shit! Nangingig ang buong katawan ko, malakas din ang tibok ng puso ko. I just cry and ask help in nothing, I feel guilty. "Please, dont die. . . ."
Nakakainis isiping nag dra-drama ako pero ang lalaking ito parang natatawa pa sa drama ko! He's smirking and looking at me amusedly.
"I-imbes na tumakbo ka na a-at iwan ako dito, nandito ka pa rin para humingi ng tulong? Damn! I kill your friend so you should kill me too." he said.
Pinunasan ko ang luha ko ng marealize kung sino ang tinutulungan ko. Ang tanga ko rin talaga, binaril ko sya at ako pa itong gustong tulungan sya. "I feel guilty. Hindi ko naman talagang gustong barilin ka, gusto lang kita takutin. Im s-sorry."
Tumigil ang putukan sa resto. Mga ilang segundo ring tumahimik bago ako nakarinig ng serina (ng pulis)
"Umalis ka na dito!" biglang sabi nung lalaki.
"Ayaw ko, paano ka? Kelangan mong mapunta sa hospital!"
"Tanga! Kami ang sumugod dito kaya di kami mahuhuli. Pag naabutan ka ng pulis dito huhuliin ka nila. Umalis ka na!" he clunched his stomach and cough with blood. I know he's in pain and i dont know what to do to help him.
Nakarinig ako ng yapak sa direksyon namin. Bigla akong tumayo at tinignan ang lalaki, he give me a quick smile and nod at the door. I breathe deeply before i hadle the door knob. All of sudden i heard a bang at my direction.
Thanks God at di ako natamaan. Muli na namang bumilis ang tibok ng puso ko at bumalik ang takot sa buong katwan ko. Nilingon ko ang nagpaputok nun, limang metro ang layo nya sa akin. Matangkad sya at maganda ang pangangatawan, he's also wearing all black and a mask in his face. Nakatutok sa akin ang baril nya, pero wala akong pakialam kung nakatutok sa akin ang baril nya. I mesmerized in his blue eyes. Katulad ng lalaking binaril ko, his eyes was baby blue, very charming and beautiful. It reminds me of Brent.
Brent? Kahit sa sitwasyon ba naman dito iniisip ko pa rin sya! I blink and look at him pleadingly. Siguro sa pagkakataong ito mamatay na talaga ako, hindi ko hawak ang baril na binigay sa akin ni Faith. Im hopeless.
Ang akala ko tatapusin nya na ang buhay ko pero di nangyari. He just look at me worriedly, teka worried? Why?
Ginamit ko ang pagkakataong iyon para buksan ang pinto at dali-daling lumabas ng resto. Akala ko susundan nya ako pero hindi. Tumako ako ng tumakbo hanggang sa makalayo na ako sa resto.
Natatakot pa rin ako, mabilis pa rin tibok ng puso ko, nanginginig pa rin ang buong katawan ko at kinakabahan pa rin ako. Maraming nangyari sa araw na ito. Hindi ko alam kung paano yun i-sink sa utak ko. Im still cunfused.
•★•☆•★•☆•★•☆•★
Sumapit na ang gabi, di pa rin ako maka getover sa nangyari. Nasa isang sulok ako ng kwarto ko, naka bend ang paa ko, ka level ang ulo ko, yakap ko ang mga tuhod ko na parang isang batang takot sa kidlat.
Binalot na ng kadiliman ang kwarto ko pero di pa rin ako natitinag sa posisyon ko. Im still scared to move, do anything. Para bang pag gumalaw ako may baril na tutuk sa akin at papatayin ako.
The sounds of gun's banging at my head, sariwa pa rin sa akin ang pangyayari kaninang umaga. Para bang CD ang utak ko at nag-pla-play iyon ng paulit ulit. Im still scared, kahit na ilang oras na ang lumipas at nakauwi na ako ng safe dito sa bahay. My mom was not here, she's in the bar.
Biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko, maslalo kung siniksik ang sarili sa sulok. Bumukas ang ilaw at nagulat ako ng pumasok ang isang lalaki. I sob silently while im looking at him--looking for me.
"Shit! Kechelle what happened to you?!" lumuhod sya sa level ko. When i realized its Brent, bigla ko syang sinugod ng yakap. I started to cry again, i hugged him, i feel safe. Alam kung walang mangyayari sa aking masama kung kasama ko si Brent. "Shhh. . . .its alrigth, babe." he hugged me tigthly and protectively.
Umiyak lang ako sa bisig nya, i let out all frustration i feel deep inside. Nabunutan ako ng tinik ng maiiyak ko sa kanya ang lahat. "I almost k-kill s-somebody" i said between sobs.
Wala syang sinabi, yinakap nya lang ako ng mahigpit at hinyaan akong iyakan ang damit nya. Basa na ang damit nya, alam kung marumi ako at may stain pa ng dugo sa damit ko, di pa rin ako nakakapagbihis at pinagpapawisan pa rin ako ng malagkit, pero wala syang pakialam doon. Wala syang pakiaalam kung amoy tae ako ng baboy at para akong taong grasa sa dumi. He let me hugged him and he sooth me, telling me its alrigth, im safe, he'll be their.
siguro dalawang balde rin ng luha ang naiyak ko bago ako tumigil. Magkayakap pa rin kami. Binuhat ako ni Brent at pinaupo sa kama. Lumuhod sya sa akin at pinunasan ang tuyong luha sa mukha ko. Im still trembling in fear and stunned.
"Let's take you to shower, para bang ginahasa ka ng mga pangit." biro nya. Hindi ako umimik. Binuhat nya ulit ako ng pang kasal at pinasok sa CR.
Kung nasa katawang lupa ako for sure di ko papayagang paliguan ako ni Brent, pero wala ako sa sarili ko. I let him undressed me and take me in the shower.
Para akong mannequin habang pinapaliguan nya. Walang halong pagnanasa ang bawat dampi ng kamay nya sa katawan ko. Although my sparks akong nararamdaman. He's cleaning me in pure love and care. Sinabunan nya ang katawan ko na para bang inaalis nya ang dumi ng konsyensa ko ang bahid ng dugo sa pagbaril ko sa lalaki. He washed my hair and my dry tears in my face.
Nakakatawang isiping pinapaliguan ako ni Brent, ng walang pagnanasa. Wala syang ginawa sa akin--pinaliguan nya lang ako na parang paralized akong tao at di ko kayang gumalaw. Kahit basa na ang polo ni Brent sa pagpapaligo sa akin, wala syang pakialam.
He wrapped me in towel after he bath me. Pinulupot nya ang towel sa ulo ko at pinunasan ang katawan ko. Binuhat nya ulit ako papuntang kwarto. Iniwan nya ako sandali para kumuha ng damit ko. Binihisan nya ako sa pajama at white t-shirt. He pulled the towel on my head. Kinuha nya ang suklay at sinuklay ang buhok ko.
I can't imagine Brent doing this to me. Inaalagan nya ako na para bang bata ako na dapat ingatan at alagaan. Im fluttered knowing that he cared to me.
"Brent." i whispered. He still combing my hair.
"Sshh. ? Don’t talk. let me take care of you." he said before he kissed my forehead.
Si Brent na ang ideal boyfriend na gusto ko, taong alam kung mamahalin ako at hindi ako iiwan.
"I love you" i said. Nakahiga ako sa dibdib nya at dinig na dinig ko ang tibok ng puso nya. Kasing lakas din iyun ng puso ko tuwing nandyan sya.
"I love you more." he said. Humigpit ang yakap nya sa akin, ganun din ako sa kanya.
Gusto kung kalimutan ang nangyari sa resto, kung pwedi lang iuntog ang ulo ko sa lamesa at bigla nalang ako magkaka-anmesia, siguro kanina ko pa ginawa. Sa nangyari kanina hindi pa rin nasasagot ang katanungang nasa ulo ko. Maslalo akong naguluhan. Pinikit ko ng mariin ang aking mata, i dont want to think that anymore. I just want to stay close to Brent and feel the warm and love radiating in his body. With him i feel safe.
•★•☆•★•☆•★•☆•★
'Wear that dress; you'll be my date tonight babe. I'll pick you up at 4pm. Love yah
Brent'
Yan ang message ni Brent sa akin. Kasama ng note na iyan ang isang dress. Its been a month ng mangyari ang nangyari sa resto, sa pagkakataong ito medyo naka recover na din ako, syempre with the help of my Oh so hot Boyfriend na si BRENT.
At ngayung gabi may-date kami! Opening party kasi ng Art department ng University namin. Syempre invited ako dahil ang jowa--este-- friend ni Quenzy na si Dayrelle ay president ng art department. Wala naman akong balak pumunta pero dahil date ko si Brent, pupunta ako. Alam ko bawal i-date ang student pero sabi nga ni Brent, pwedi naman kaming mag solo after the party. Magpapakita lang kami doon para masabing umatend kami bago kami aalis para gumawa ng sarili naming party.
At dahil excited na ako, gabi na po. Sinuot ko ang white vintage dress na binigay sa akin ni Brent. I curled my hair and wear 3 inch heels. Mukha naman akong tao sa lagay na ito kaya ready na ako.
"Kechelle andyan na si Brent!" tawag sa akin ni Mommy.
Nagmamadali akong lumbas ng kwarto. Naabutan kung kausap ni Brent si mommy, nakasuot ito ng simpleng polo ito at black pants. Nakakalaglag gilagid ang kagwapuhan nya, syempre matagal na syang gwapo at given na iyon.
Ngumit si Brent ng makita ako. Na-cuncious naman akong tabihan sya kasi baka pagkamalan akong alila nya dahil sa itsura ko.
"Hey sexy." he said. Nag blush naman ako. Sexy daw ako! As if sexy ang may 2 layers na bilbil.
"Basketball player ka ata 'e" sabi ko. Nagtaka sya sa sinabi ko. "Bolero ka kasi." Alam kung walang kwenta ang sinabi ko kaya hinila ko na sya kay mommy palabas ng bahay. "Love ya mama!" paalam ko kay mommy.
**************
Akala ko casual opening party ito, hindi pala dahil parang elite party ito. Halos lahat ng naririto ay mayayaman! Paano ko nasabi? kulang nalang kasi isabit ng mga babaeng ito ang gold sa mukha nila. Karamihan ng nasalubong kung mga babae ay naglalakihan ang mga hikaw, kwentas at bracelet sa katawan. Bravo pang mayaman nga ito.
Sa buong hall na ito nakapost din ang ibat-ibang painting, may mga statue din at poster. may bar din sa gitna kung saan may ibat ibang kulay ng wine na naka serve. Syempre di mawawala ang sayawan, pero in mello song's.
Nauuna akong naglalakad kay Brent, para di halatang magkasama kami. Bigla akong kinalabit ni Brent at sinabing may tatawagan lang sya. I nod before he leave.
Papunta sana ako ng bar counter ng may humila sa akin. Nagulat ako ng makita ko si Noki?
"Im glad your safe!" bigla ko syang yinakap. He hug me back.
"Lets go outside i have something for you." he whispered. Tumango ako at sumama sa kanya.
"Hindi ko akalaing mabubuhay ka Kuya, teka. Bakit nga ba pumunta ang mga 'all black' na iyon sa resto? Bakit kilala ka ng mga empleyado doon at memorizes mo pa ang pasikot sikot sa resto?"nagtataka kung tanong.
"First thing hindi ko alam kung bakit pumunta ang all black." he said amusedly. “second, ako ang may-ari ng resto." he said casually.
"ikaw!? Your only 18! Were in same age how can you manage that?"
"It’s called stratigies. Hindi iyon ang ipinunta ko dito." tumigil si Brent sa paglalakad at hinarap ako. "Di ba sabi mo kakausapin mo si tito K pag okey na ang lahat?" seryosong tanong niya.
Shit! Akala ko di na darating ang pagkakataong ito. Im not ready to face him.
"K-kuya i d--"
"I dont take NO as an answer. You considered that you will talk to him. Siguro ito ang magandang pagkakataon para makausap mo sya. Kelangan mong maliwanagan sa lahat ng nangyayari Kechelle, mas maganda kung kay Tito K mismo manggaling ang sagot sa katanungan mo. Dont worry after you talked to him hindi ka nya na gagambalain pa. He just want to talk to you, nothing else." he look at me pleadingly.
Tama si Kuya, si papa lang ang makakasagot ng katanungan ko. Sya lang ang makakapaliwanag ng nangyayari, so bakit ayaw ko syang kausapin?
Baka kasi pag nakita ko sya baka bigla ko nalang syang mapatawad, para bang kahit gaano kasama ang ginawa ni papa papatawarin ko pa rin sya. ayaw kung mangyari iyon. Pagkatapos ng paghihirap namin nung umalis sya bigla-bigla ko nalang syang papatawarin? Its not fair. Dapat din nyang maramdaman ang naramdaman namin noon. I want to revenge--but can i?
"just talk to him Kechelle, please." bumaling ulit ako kay Kuya. Bakit ngayun pa? Kung kelan ready na ako mag move on saka naman sya magpapakita? Kung kelan handa na akong kalimutang may ama ako saka naman sya magpaparamdam. Ang labo talaga ng tatay ko.
Huminga ako ng malalim bago sumagot. "Sige, pero ito ang una at huling pagkakataong kakausapin ko sya. Sa totoo lang wala na akong pakialam sa kanya, pagkatapos nya kaming iwan? Ewan ko lang."
Ngumiti si Kuya Noki at hinawakan ako sa kamay. "Just give him a chance." he said before he open the front door. Sa di kalayuan may isang black van at mula doon nakatayo ang lalaking sagot sa katanungan ko.
"Dad." i whispred.
•★•☆•★•☆•★•☆•★
"Why did you left us?" yan ang unang tanong ko kay papa.
Nasa loob kami ng black van, magkatabi kaming nakaupo ni papa habang nasa labas si Kuya Noki. Nakatingin ako sa malayo habang si papa nangingislap ang mga mata na para bang pigil nya ang kanyang luha. Nang makita ko sya kanina, bigla nalang nawala ang galit na nararamdaman ko sa limang taong pag iwan nya sa amin. Ewan ko ba, parang napakadaling magpatawad pero mahirap makalimut.
"Para sa ikakaganda ng buhay nyo." he said.
Marahas ko syang nilingon at tinignan sya ng masama. Pinipigil ko ang luha ko, galit ako sa kanya. Paano nya nasasabing ikakaganda ng buhay namin ang pag iwan nya sa amin?
"How can you say that? Iniwan mo kami dahil inampon mo si Kuya Noki? Bakit mas pinili mo sya kesa sa amin? Oo alam kung drug lord ka pero hindi dahilan iyon para pabayaan at iwan mo kami ng parang pusa! Tapos ngayung maayos na ang buhay namin saka ka magpapakita. Bakit ngayun lang? Sana dati ka pa gumawa ng paraan para makausap ako, eh di sana kahit papaano di ako galit sayo. Nakakainis ka pa!" galit na sabi ko.
Ngumiti ng bahagya si papa bago tumingin sa malayo. "Tinawag mo akong 'pa. Na-miss ko ding tawagin mo akong papa ahh."
Hindi ako umimik at tumingin sa labas ng bintana. I can't believe it--now im talking to my dad. "Naghintay kami sayo Pa." sabi ko. Di sya umimik kaya nagpatuloy ako. "Alam mo ba na lagi akong naghihintay sa pinto, kasi akala ko uuwi ka. Gusto ko kasi sa pag uwi mo sasalubungin kita ng yakap. Araw-araw akong naghihintay, umaasa na isang araw babalik ka. Pero lumipas ang limang taon di ka pa rin bumabalik. Nakakapagod maghintay 'pa, nakakapagod umasa at nakakainis umiyak. Akala ko okey na ng wala ka sa buhay namin pero ang hirap pala. Naging lasenggera si mama, naging dancer din sya sa bar dahil iniisip nya na kulang pa sya para sayo." di ko na napigilan ang luha ko.
"Anak...."
"Kung hindi mo na kami mahal sana nagpaalam ka man lang! na aalis ka na at di mo na kami babalikan kasi ang hirap umasa. Hanggang ngayun palaisipan pa rin sa akin kung bakit ka umalis, ano ang tunay mong dahilan?" huminga ako ng malalim at muling hinarap si papa. "Bakit mo nga ba kami iniwan?"
"Hindi pa kami magkakilala ng mama mo noon ng nakulong ako dahil sa droga, aminado akong drug lord ako noon. Nang makalabas ako ng kulungan saka ko nakilala ang mama mo." ngumiti si papa na parang nag flash back sa isip nya ang nangyari noon. "Nagkaroon ng kulay ang mundo ko ng dumating kayo sa buhay ko. Iniwan ko ang pagiging drug lord at namuhay ng simpleng tao. Kayo ang naging buhay ko Kechelle, wala na akong hihilingin pa kundi makasama kayo." huminga ito ng malalim at nagdilim ang paningin. Ang kaninnang kalmadong itsura ni papa ngayun ay napalitan ng nakakatakot nyang mga mata. "Akala ko maayos na ang buhay ko sa piling nyo, yun pala hindi. May mga ibang drug lord na gustong pumatay sa akin. Dahil siguro sa impluwensya ko sa mundo ng mga druga. nagkaroon ng gang war dahil doon ' at sa tulong ng ama ni Noki na isang gang leader. Tinulungan nya akong protektahan kayo at dahil sa pagtulong nya sa akin napahamak ang buhay nya." lumungkot ang expression nya.
Wala akong imik habang nagsasalita sya.
"Hindi pa tapos ang laban sa pagitan ng gang's ng mamatay ang ama ni Noki, dahil wala na ang leader nila kelangan kung akuin ang responsibilidad hindi dahil gusto ko ang kapangyarihan ng pagiging gang leader kundi dahil kelangan ko kayong protektahan."
"Teka papa, sabi ni Kuya Noki hindi nya kilala ang ama nya?" bigla kung tanong.
"Ang tinutukoy kung ama nya na kaibigan ko na adopted father nya."
"Ibig sabihin hindi ang kaibigan mo ang ama nya?"
"Oo, ang totoo nyang ama ay isang bussiness man. Nasabi naman siguro sayo ni Noki na matalik kung kaibigan ang mama nya?" tanong ni papa. Tumango ako. "Magkasintahan sina Fred (adopted father of Noki) at ang mama nya. Pinagbubuntis ni Nina ( Noki's mother named) si Noki ng mamatay si Fred dahil sa gang war. Nang mga panahong iyon pinagbantaan ako ng gang leader na kalaban namin na papatayin nila kayo kung di kami susuko sa kanila. Para maligtas kayo iniwan ko kayo at nagpanggap ako na walang pamilya. Nang mamatay ang mama ni Noki ako ang naging taga pag-alaga nya. Kasama ni Lu (Mamalu short named) inalagaan namin si Noki, saka naman nag pakita ang mama mo at nagmakaawang bumalik ako sa kanya. Wala akong balak balikan ang mama mo dahil sigurado akong di kayo ligtas sa piling ko. Pero hindi komaatim na iwan kayo ng ganun nalang kaya kahit alam kung di kayo ligtas piniling ko sumugal ako makapiling lang kayo."
Ngayun mas naiintindihan ko na.
"lumipas ang taon at wala ng nagbanta sa buhay nyo. Hanggang sa hanapin ako ng PowerSA, isang grupo ng mga agents. May mga missyong binibigay sa kanila depende iyon sa gustong ipagawa ng kleyenti nila. Trabaho nilang sundin kung anong inaatas sa kanilang mission. At ang misyon nila sa akin ay ang patayin ako at ang pamilya ko." muling nagdilim ang expression ni Papa.
Mission? Kaya ba kami iniwan ni papa dahil may gustong pumatay sa amin?
"Tahimik na ang buhay natin noon. Walang gang na kalaban, walang taong gustong pumatay sa akin at ligtas tayong nakapapamuhay. Akala ko tapos na ang laban ng gang ng iwan ko iyun at bumalik sa inyo, hindi pa pala. Gusto akong ipapatay ng Rival gang leader ng Son of Saints (Named of rival gang) siguro dati nya pa ikong balak ipapatay ngunit di nya magawa, kaya pinagawa nya iyon sa PowerSA. Ang di ko matanggap ay kasama kayo sa pinapapatay nya."
"Iniwan mo kami dahil gusto ko kaming protektahan?" tanong ko.
Tumango si papa. "Kelangan ko muling magtago sa bundok at doon mamuhay para hindi sila mag suspetsya na may pamilya ako. Kelangan ko mag sinungaling na sa mundong ito walang mahalaga sa akin . Pero mali ako, akala ko di nila malalamang may pamilya ako pero ginamit ka nila Kechelle para matuntun ako, pati ikaw niloko nila at pinaikot sa kamay nila para makita ako." nakuyom nito ang kamao.
Huh? Ako ginamit? Hindi ko maintindihan.
"Anong ibig mong sabihin papa?"
"Ginamit ka lang ni Rent o mas kilala mong Brent para tulungan syang mahanap ako. Pinaibig ka nya para pagkatiwalaan mo sya, tinulungan ka nyang hanapin ako yun pala tinutulungan mo syang mahanap ako. Sa pag kakaalam ko pagkatapos ng mission nyang patayin ako saka ka kayo ididispatsya." malungkot nyang sabi.
He used me?
*****************
Character picture at the rigth --------->
-Suzi_Ayah.