GLAIZA'S POV
After ng propsal ko sa kanya, lumapit kami ni Rhian sa family namin.
"Anak! Congrats! Masaya kami para sa inyo. And Happy Birthday Rhian!" Sabi ng mom niya sa kanya.
"Thanks mom! Akala ko talaga nasa London kayo" she said,
"Well, alam mo bang pinauwi kami ni Glaiza dito. At talagang pinagamit niya sa amin yung private plane niya. Glaiza really loves you anak. And Glaiza, thank you." Sabi sa akin ng mom niya.
"Wala po yun tita, anything for Rhian."
"Hija! Tawagin mo na din kaming mom and dad. Magiging part ka na ng pamilya namin, at ganun din si Rhian." Sumbat naman ng dad niya.
"Ok po dad. Hahaha. Mom, dad, punta lang kami kila Chief" pagpapaalam ko sa kanila.
"Myloves! Alam mo ba kinakabahan akong kausapin yang dad mo!"
"Ano ka ba Glai, hindi naman nangangain si dad, malaki lang talaga katawan nun. Hahaha" sabi sa akin ni Rhian.
Agad na kaming pumunta kung nasaan sila chief.
"Glaiza! Apo!" Sabay yakap sa akin ng lolo ko. Hindi halata na mamiss ako nito.
"I miss you too chief!" Sabi ko.
"Ano? Nakabuo na ba kayo?" Tanong niya sa amin.
"LO! Ano ba naman yan! Kakapropose ko lang, apo agad iniisip niyo!" Suway ko dito.
"Ano ka ba naman anak, syempre excited si lolo mo na makita ang magiging apo niya sayo" sumbat naman ng nanay ko.
"Ma! Pati ba naman ikaw?!"
"Oo eh. Hahaha. Pero Rhian, happy birthday! Welcome to the family hija. Sana maging masaya kayo ng anak ko" agad naman lumapit si mama kay Rhian at niyakap to, pati din si chief pati din si dad, tapos ako iniwan ako! Mga loko tong mga Galura na to!
"Ehem!" Agaw pansin ko dun sa apat.
"Baka gusto niyo kong isali jan?" Tanong ko.
"Naku cha! Huwag ako! Kapag kasali ka dito. Si Rhian lang yayakapin mo!"
"Dad naman eh!"
Nagsitawanan lang yung apat.
Medyo lumalalim na din ang gabi, kailangan na namin makauwi, dahil sabi ni Chief, kailangan daw makadami. Kaya umuwi na kami ni Rhian.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hindi pa din ako makapaniwala na yung babaeng halos isumpa ko noon ay papakasalan ko. Magiging fiancee ko na for real. Hindi ko din inexpect na magiging ganun ako kakeso. Akalain mo yun nakapagpropose ako sa kanya ng ganun. Never in mylife na gawa ko yun. Hindi ko na mahintay na makagraduate, dahil excited na akong ikasal sa babaeng pinakamamahal ko.
Pero isa na langa ng problema ko. Closure sa amin ni Solenn. Yung closure na dapat matagal na niyang natanggap ever since na umamin ako sa kanya na matagal na kaming wala. Paano kaya? I want to talk to her, para matapos na to.
"Myloves! Ang lalim ata ng iniisip mo ah" Rhian said.
"Ah. Oo nga myloves eh. Iniisip ko lang kung paano pakasal na tayo at huwag na nating hintayin yung graduation. What do you think?" Hahaha"
"Ikaw talaga myloves. Huwag kang masyadong atat."
"Tsaka iniisip ko din si Solenn myloves. Gusto ko sanang tapusin ang lahat sa amin. Ok lang ba kung kausapin ko siya, about sa aming dalawa? Para maclose na ang lahat? Ok lang ba yun sayo myloves" i ask her.
"Oo naman myloves. Basta sa akin pa din ang uwi mo, kung hindi. Lalayasan kita"
"Don't worry sayo talaga ako uuwi, halika nga dito. Pakiss nga ako!"
"Kiss mo yang mukha mo! Porket nakahubad tayo, magrerequest ka! Tse! Diyan ka na nga, magluluto na ako"
Hahaha! Di ko nga naalala na naka hubad pala ako. Nakahubad kami. Grabe..
"Anong niluluto mo?" Tanong ko ng makalabas ako sa kwarto namin.
"Bacon and fried rice lang, gutom na kasi ako eh. Pagurin mo ba naman ako kagabi"
"Hahaha! Sorry naman daw" agad akong lumapit sa kanya at nag back hug. Inaamoy amoy ko ang batok niya. Ang bango kasi.
"Glai. Stop it. Nagluluto ako" suway sa akin ni Rhian.
"Hahaha! Oo na,. You want coffee?"
"Yes please!"
Nagtimpla na lang ako ng kape namin. She wants coffee with cream, and for me ok na sa akin ang black coffee.
Nagbreakfast na lang kami ng puro hatutan at kalokohan, buti nga naubos pa namin yung niluto niya.
Buti na lang talaga, naalala naming may klase papala kami. Kaya agad din kaming natapos at nag-ayos na para sa class namin.
Pagdating namin sa university. Agad kaming sinalubong ng mga estudyante.
"Mygosh Glaiza! Nakakakilig yung ginawa mo"
"Ang swete mo Rhian, congrats sa inyong dalawa!"
"Stay strong, and stay inlove!"
"FOR KEEPS!"
Sigaw ng mga tao sa amin. Gosh! Kumalat na ba yung balita? Grabe ah. Buti na lang nakita ko si Kathrina.
"Kath! Anong meron? Paano nila nalaman yung about sa amin ni Rhian?" Tanong ko dito.
"Dahil dun sa magaling mong pinsan! Inupload ba naman sa facebook at youtube yung video niyo habang nagppropose ka! Kaya nag viral!" Kaya naman pla. Tsk.
"Naku naman! Grabe! Hahaha. Pero ayos na din yun, atleast alam nilang nakatali na si Glaiza sa akin. Wala ng pwedeng umagaw pa sayo sa akin" sabat ni Rhian. Hahaha! Ang cute lang.
"Alam niyo, may klase pa tayo! Si Mrs.Santiago pa man din yun. Kaya tara na!" Pagyayaya sa amin ni Kath. Hindi na lang kami umangal kasi kailangan na nga naming pumunta.
Pagkapasok namin sa classroom, nagsihiyawan nanaman ang mga kaklase namin, lahat sila tuwang tuwa. Pero napansin kong nasa isang sulok lang si Solenn,. Nakikita ko sa mga mata niya na nasasaktan siya.
Agad itong lumabas ng classroom, susundan ko na sana siya ng biglang pumasok si Mrs.Santiago, kaya wala na akong nagawa.
"Ms.Galura and Ms.Howell, congrats sa inyong dalawa. Sana hindi to makasagabal sa pag-aaral niyo. At Ms.Galura! Magaling ka palang magtula. Bakit hindi mo subukan pumunta sa isang poetry event?"
"Hehe. Ma'am, sorry, that is only for Rhian. At wala na akong balak pang pag-alayan ng tula maliban sa kanya" Tumingin ako ng matamis kay Rhian, at alam kong kinikilig siya..
"Ayiiieee!" Kilig naman tong mga kaklase ko. Grabe..
"Ok class! Enough! Ms.Galura and Ms.Howell! Maghiwalay kayo ng upuan. Ms.Howell dun ka sa tabi ni Ms.Halili, ikaw naman Ms.Galura sa tabi ni Ms.Zamoranos. Ayoko ng maingay sa klase ko. Kasi sigurado ako, kayo ang magiging source ng ingay!"
Wala na kaming nagawa kung hindi sundin si Mrs.Santiago. Epal naman tong matandang to!
Natapos ang klase namin na magkahiwalay kami ni Rhian. Buti na lang at si Ange ang next prof namin.
"Oy oy oy! Ms,Galura! Saan ka pupunta?" Tanong sa akin ng pinsan ko.
"Kay Rhian lang" sabi ko.
"Ay hindi! Sabi ni Mrs.Santiago, maglayo daw muna kayo!" What? Pati ba naman ikaw Ange?!
"Ange naman eh!" Sigaw ko dito.
"Huwag mo kong ina-Ange Ange ah. Baka gusto mong ibagsak kita! Wala akong pakielam kung ikaw may-ari ng university na to. Lagot ka kay lolo!"
"Fine!" Talagang wala akong magagawa. Sige pagtulungan niyo pa kami. Haizt.
Ito namang si Rhian, tawa lang ng tawa. Haizt! Kainis.
RHIAN'S POV
Natatawa talaga ako kay Glaiza, sobrang inis na inis siya sa mga prof namin, paano ba naman kasi pinaglayo kami. Haha.
Ngayon katabi ko si Kath buti naman at hindi na niya ako tinatarayan tulad ng dati.
"Psst! Kath" tawag ko sa kanya.
"Bakit?" Tanong nito.
"Uhmm. Hindi ka na ba galit sa akin? Because of Glaiza?" Napatawa lang ito ng mahina.
"Ok na ako girl kay Glaiza, kaya nothing to worry about, and besides, may iba na akong gusto. Pero mas komplikado. Straight kasi siya eh" sabi niya.
"Sino naman?" Tanong ko.
"Hehehe! Di ko pwedeng sabihin eh. Actually si Cha pa lang ang nakakaalam."
"Ah yan pla yung heart to heart talk na sinasabi niya dati. Hahah. Pero Kath, andito din ako for you. Kaya huwag kang mahiyang magsabi sa akin ok?"
"Salamat Rhian, and sorry kung natatarayan kita dati"
"Wala yun. Hehe. So friends?" Sabay abot sa kanya ng kamay ko.
"Friends" she said.
Naging ok naman ang klase ko kila Mrs.Santiago at kay Ange, ok naman. Ewan ko lang kay Glaiza na tingin ng tingin sa akin. Hahaha.
"Ms.Galura! Sa akin ang focus mo kung hindi ibabato ko tong eraser sayo!" Pagbabanta ni Ange sa kanya.
"Eh kung ihagis ko kaya tong upuan sa mukha mo?! Badtrip!"
"Tse! Di mo lang kasi katabi si Rhian! Haha. Buti nga sayo!" Nagsitawanan kaming lahat dahil sa sinabi niya. Itong si Glaiza, sobrang inis na inis. Hahaha.
Ok lang yan myloves, andito lang naman ako eh.
Buti naman at break time na namin. Makakasama ko ulit tong myloves ko! Haha.
"Namiss kita myloves!" Sabi agad ni Glaiza na makalabas kami sa classroom.
"Grabe ka naman 3 oras lang tayong hindi nagkatabi. Hahaha!" I said.
"Eh kahit na. Knowing na anlayo mo sa akin, talagang mamimiss kita!"
"Alam niyo! Gutom na ako! Kaya pwede ba, kain na tayo!" Biglang sabat ni Kathrina.
Sinunod na lang namin yung gusto ni Kath, baka makain pa kami ng buhay dito.
Pagdating namin sa canteen, nadatnan namin sila Bianca, Ignacio, Chynna at si Kean. Madalas na din na bumibisita si Kean dito sa university para bisitahin si Chynna.
"Oh! Andito na pala kayo! Buti naman at kompleto tayo" sabi ni Glaiza.
"Ofcourse, we is completing! Because the two of the you are engaging together. I am so happying for you guys! Me and Bianca hopes for the saming situation" sabi ni Ignacio.
Hindi na lang siya pinansin ni Glaiza, dahil for sure sasakit nanaman ang ulo nun.
Habang kumakain kami, biglang may sumulpot na ipis, I mean, biglang sumulpot tong si Solenn.
"Glai. Can I talk for you awhile?" Tumingin lang sa akin si Glaiza, para humingi ng permiso. Tumango naman ako.
"Sige na, its about time right?" Nagsmile lang to sa akin.
"Actually dalawa kayo ni Rhian na gusto kong makausap" ano daw? Pati ako?
Pareho kaming naguluhan ni Glaiza, pero sumunod na lang kami.
Hindi namin namalayan na nasa garden na pla kami ng school.
"Glaiza, I'm sorry. Sorry kung nagsinungaling ako. Hi-hindi totoo na nagka amnesia ako. Walang aksidenteng naganap. Gusto lang naman kasi kitang mabawi eh. Gusto kong maging akin ka ulit. Pero huli na pala ang lahat" iyak lang ng iyak si Solenn,.
Medyo nainis ako. Dahil naniwala ako na totoo yung amnesia niya, pero hindi pala. Hindi makapagsalita si Glaiza.
"At-at.. Ako din ang nag utos kay Anne na guluhin kayo. I am so sorry! Mahal lang talaga kita Glaiza. Kaya ko nagawa yun. I am sorry. Sana mapatawad mo pa ako. Huhuhu!"
"Alam mo ba Solenn, muntik na kaming magkahiwalay ni Rhian dahil sayo! Alam mo bang ang sakit! Mas masakit pa sa pang iwan mo sa akin noon. Sorry Solenn, pero mas mahal ko si Rhian kaysa sayo. Kaya please lang. Tantanan mo na kami!" Glaiza said.. halata dito na galit na galit siya.
"And Rhian, sorry din, da-dahil kakasabwat ko si Rafael, isa ako sa mga tumulong sa kanya para makapasok sa univerisity na to. At lahat plinano naming lahat. Glaiza, I am so sorry. Mahal lang talaga kita."
"Enough of your bullshit Solenn! I have enough!"
"Please forgive me Glaiza! I am so sorry. Pinagsisisihan no lahat" Pagmamakaawa ni Solenn.
"Glaiza. I think its about time." I said to her.
"Ok. Rhi, pwede bang iwan mo muna kami?" She ask.
Tumango lang ako at iniwan ko sila. Pero bago ako umalis.
"Solenn, I forgive you."
"Salamat"
GLAIZA'S POV
Pagkaalis ni Rhian, agad akong lumapit kay Solenn, at niyaya ko siyang umupo sa may bench.
"Alam kong hindi mo pa ako napapatawad, pero Glaiza, kaya ko lang naman nagawa yun, kasi mahal kita" She said.
"Sol, matagal ko ng gustong itanong to eh. Simula pa lang, kaso sabi mo may amnesia ka, kaya hindi ko na lang tinanong. Sol, bakit mo ko iniwan?"
"It's because of my pride and career Glaiza. Hindi ko kayang isabay ang mga pangarap ko, sa mga pangarap mo. Glaiza, you made me happy. Always. Pero akala ko sapat na yung kaligayahan na yun, para manatili ako. Kasi kapag nakikita kong lagi kang nagrereach out sa akin. Lahat ng oras mo, binibigay mo sa akin, tapos ako? Ano? Wala. Wala man lang akong nagawa para maging masaya ka. Kaya pinili kong makipaghiwalay sayo. Lagi ka na lang nagbibigay, at ako wala. Hindi yun kaya ng ego ko yun as your girlfriend. Kaya nung mga panahong nakipaghiwalay ako. Nasaktan din ako. Kasi hindi ko pala kaya. Ikaw pa din ang mahal ko. Balak ko na sanang makipagbalikan sayo, kaso huli na, nakabalik ka na pala ng Pilipinas. Sinundan kita. Pero nalaman ko na, ikakasal ka na. Noong una wala akong alam. Tapos bigla ko na lang nalaman na may girfriend ka, at yun si Rhian. Pero sabi ko sa sarili ko, babawiin kita, kahit anong mangyari, at dun ko nakilala si Rafael na patay na patay din kay Rhian."
"Solenn, ok lang naman sa akin. Wala ka na dapat pang ikasorry pa. Tapos na yun. Pero Solenn, mahal ko si Rhian." I said to her.
"I know. Nakikita ko kung gaano ka kasaya sa kanya. Kaya nga ako nandito ngayon, to let you go. Glaiza, babalik na ako ng Europe. Alagaan mo si Rhian ah. I love you so much!"
Hinalikan ko na lang siya sa forehead niya, masaya ako, kasi ok na kami. May closure na ang lahat. Makakatulog na din ako ng mahimbing.
"Rhian really loves you Glai."
"I know. Thankful ako at dumating siya sa buhay. Pero you know what. Solenn, kahit anong mangyari, may puwang ka pa din sa puso ko. Ikaw ang nag iisang honey ko. Hahaha" pagbibiro ko.
"Ikaw talaga puro ka kalokohan. By the way. Glaiza, Rafael has something in mind. At hindi ko yun alam. So sana mag-ingat kayo ni Rhian sa kanya. He is a dangerous man." Pagbabanta sa akin ni Solenn.
"Don't worry I'll be ready for him."
After namin mag usap ni Solenn, agad kong pinuntahan si Rhian.
"Myloves anong nangyari?" Rhian ask.
"Ok naman na ang lahat myloves, malinaw na sa kanya ang lahat. Nothing to worry about. Maliban na lang sa isa" I said.
"Ano?"
"Si Rafael. He has something on his mind daw. Pero hindi na daw yun alam ni Solenn. Sinabi na ni Solenn sa kanya na itigil na nila yung ginagawa nilang paninira sa atin, kaso matigas tong si Raf, hindi siya titigil hangga't hindi ka nakukuha sa akin" I said to her.
"And I think we should fight" she suggested.
"Yun din ang balak ko. Kaya mamaya tatawagan ko yung senadora kong kaibigan, she's also a lawyer before pa niya sinabak ang pagpupolitika." I said.
"Basta hindi ako mawawala sayo Glaiza." She said.
"At hindi ko hahayaan yun. Papakasalan pa kita! Bubuo tayo ng maganda, masaya at maraming anak!"
"Anong maraming anak?! Naku ikaw Glaiza ah! Nahahawa ka na ata kay chief"
"Hahaha! Joke lang ito naman. I love you myloves ko!" I said.
"Mahal din kita myloves. Hindi ako mawawala sayo"
Hahalikan ko na sana siya ng biglang.
"Hoy! Pwede ba mamaya na kayo maglabing labing jan! May klase pa tayo!" Ganda talaga ng timing ni Kath eh.
"Tse!" Yun na lamang ang nasabi ko. Ito namang si Rhian, tawa ng tawa.
---------
AN:
Ok medyo sabaw tong ud ko! Hahahaha
Don't forget to vote. Salamat.