Kucağımdaki Veraya sımsıkı sarılmış ağlıyorum. Yanımda teleşla bir oturup bir kalkan Keremi görmezlikten gelerek Veranın kokusunu içime çekip sık sık öpüyorum.
Şimdi herşey tam tamına sarpa sardı. Ben ne hallere düştüm. Ne yapacağım.
K. Zeynep yeter! Yeter bak ağlayıp durma! Bak çaresine bakacağım ben. Annemde ne olduysa senin ailende de o olacak.
Burnumu çekip ayağa kalktım. Vera hemen boynuma sarıldı.
Z. Kerem ne diyosun ya sen. Ne olacak ha. Ben böyle öğrensinler istememiştim.
Yanıma gelip Verayı alıp yatağa yatırdı. Ellerimden tutup koltuğa oturttu. Aklım ellerime gitse de toparlandım hemen.
K. Bak tamam ağlayıp durma bir. Her şey istediğimiz gibi olmuyor.
Z. Ama Arda çok sinirliydi.
K. Ya sabır!
Hışımla yerinden kalktı.
K. Sikerim sinirini!!! Kim lan bu Arda.
Z. Kerem! Terbiyeli ol. O benim abim!
Dememle önce afalladı sonra tekrar eski haline dönüp yanıma oturdu.
K. Tamam bak özür dilerim ama sende yapma böyle.
Z. Olmuyor Kerem yaa.
Burnumu çekip yatağa baktım. Vera yok!
Hızla yerimden kalkıp
Z. Vera! Kerem Vera yok.
Kalkıp yatağın diğer ucuna bakarken odaya Sevim hanım ve kucağında Vera geldi.
S. Sorumsuzlar. Küçücük çocuk merdivenlere kadar emekleyerek geliyor ve haberiniz bile yok. Yukarıdan bağırmasaydı sesini duymasaydım ne olacaktı.
Gidip kucağıma alıp sımsıkı sarıldım. Kerem gülerek yanımıza gelip Verayı öptü.
K. Cadıya bak sen. Yakın zamanda merdiven girişine kapı yaptırmak olacak işim.
Hayretle yüzüne baktım. Göz kırpıp Verayı kucakladı.
K. Ne ara gittin sen ha. O yataktan nasıl indin sen.
Z. İnebiliyor artık.
Sevim hanım halimizi anlayıp bize baktı.
S. Sizin neyiniz var. Anlamalıydım zaten çocuğa bakmamanızdan. Ne bu haliniz.
Olanı biteni anlattık. Yerinden huzursuzca kıpırdandı. Ayağa kalkıp
S. Hazırlanın hep birlikte İstanbula gidiyoruz. Eylüle haber ver Kerem
Odadan çıkmasıyla Kereme döndüm.
Z. Kerem?
K. Nasıl olsa gidecektik.
Z. Kerem ben gerçekten nasıl desem üzerimde koca bir yük var
K. Ne?
Kalkıp yanıma geldi. Dibime oturup gözlerime baktı. Hemen başımı eğdim.
Z. Bilmiyorum. Sana karşı annene karşı çok büyük bir suçluluk duygusu var.
K. Zeynep sen ne diyosun
Z. Kerem
K. Bunu konusmuştuk güzelim. Kimse kimseyi suçlamıyor. Ne demiştim ben.
Z. Kader
K. Hah işte aynen öyle. Kendini suçlama tamam mı sadece hayatını yaşa.
Omuz silktim. Yerde oyun oynayan Veraya baktım.
Kerem gidip kucağına aldı. Yanıma gelirken kıkırdadı.
Ellerini uzatıp yine o sözü kullandı
V. Ann-nee
İçim sızlayıp yansa da kucağıma alıp sımsıkı sarıldım.
Z. Kuzum benim. Bitanem. Sen acıkmadın mı ha?
Ayağa kalktım.
Z. Evde süt var mı?
K. Var.
Z. Tamam sen Verayı al mutfağa inin bende biberonunu alıp geliyorum.
Kucağına uzatmamla aldı. Odadan çıkarken hallerine gülümsedim.
K. Gel bakalım minik canavar. Bana daha hesap vermedin. Sen o yataktan nasıl indin. Bir ara bana da göster
&&&
Z. Bebeğim neden içmiyosun. Bak mis gibi.
Başını çevirip eliyle itekliyor.
K. Neden içmiyor. Beğenmedi mi?
Z. Aslında sırf süt içmez
K. Ne içer
Z. Bebe bisküvili mama yer ama bebe bisküvi yok.
Dememle kaşlarını çattı.
K. Ve sen bana bunu demiyosun öyle mi. Çocuk sabahtan beri aç ve- Zeynep neden böyle yapıyosun ya sen. Sana yardım etmeye çalıştıkça neden kaçıyosun.
Omuz silkip başımı eğdim.
K. Gerçekten inanamıyorum sana. Ben aramızda o sorunlar kalktı sanarken meğer kalkmamış
Kucağımdaki Verayı alıp sinirle homurdanarak mutfaktan çıktı. Dış kapının sesini duyunca gözümden bir damla yaş aktı.
Ben ne yapacağım şimdi. Boktan hayatım ne zaman düzelecek Allahım.
&&&
Kapının sesiyle ayağa kalktım. Salona Eylül abla girince yüzüm düştü. Kaç saat oldu gelmediler. Korkuyorum da. Arayamıyorumda.
E. Hayırdır ne bu surat. Keremle Vera nerede.
Z. Yoklar gittiler.
E. Nereye
Çantasını boynundan çıkarıp yanıma geldi. Dibime oturdu.
E. Ne oldu sana annem gelmiş o mu bişey yaptı.
Ne olduysa her şeyi toptan anlattım. Ağzı acık dinlerken bense ağlıyordum.
E. Oha! Diyecek kelimem yok. Ortadan kayboldum neler olmuş.
Z. Öyle işte. Bakalım ne olacak.
E. İstanbul meselesi. Gidecek misin?
Z. Gitmeyeceğim. Hepimiz gideceğiz.
E. Nee!
Z. Annenin kararı. Galiba beni yanlız bırakmamak için.
Derin nefes alıp arkasına yaslandı.
E. Hala inanamıyorum yaa. Neler olmuş.
Z. Olan oldu. Aman ha Eylül abla ağzından kaçırma.
E. Bu annem banada fırça çekecek. Neden haber vermedim diye.
Z. Haberim yoktu. O gün öğrendim dersin.
E. İnanmaz. Çünkü o gazetelerde baya samimiydik.
Gülümsedim.
Z. Öyleydik.
E. Eee Kerem nerede?
Z. Yoklar markete gittiler.
E. Neden ki?
Z. Aslında gelmesi lazımdı ama bana baya bir sinirlendi.
E. Niye? Ayy sormadan anlatsana yaa. Anlat!
Z. Ya şimdi Vera acıktı. Bende süt verdim içmedi. Neden içmedi diye sordu. Bende bebe bisküvisiz içmediğini söyledim ama elimde de bebe bisküvisi yoktu. Sonra neden bana demedin bu çocuk sabahtan beri açmı sana yardım etmeye çalıştıkça kaçıyosun diye bağırıp çağırıp Vera ile birlikte çıktılar.
E. Zeynep haketmişin valla. Manyak mısin kızım sen ha. Neden demiyosun. Üstüne üstlük çocuk sabahtan beri aç öyle mi?
Başımı salladım.
E. Pes! Gerçekten pes Zeynep. Yazık günah değil mi?
Gözlerim doldu. Eylül abla omzuma dokunup
E. Zeynepcim tamam bak üzülme ama böyle de yapma. O cocuk daha bebek. Kendin için istemiyosun ki bebeğin için istiyosun. Yapma böyle. Ne gerekirse iste. Keremden çekinirsen benden iste.
Tam bişey diyecekken kapıdan ses geldi. O tarafa baktık Keremle Vera.
Elinde poşetlerle Kerem mutfağa geçince arkasından bende gittim. Poşetteki kutu kutu mamaları tek tek masaya koyup üzerindeki yazıları okudu.
K. Hmm bunu içeceksin. Diğeri de gece maması. Bakalım nasıl hazırlanıyormuş.
O kutuya bakarken ben masadaki mamalara bakıyordum. Önceden-çalıştığım zamanlarda- kullandığım mamalar. Tabi işi bırakınca bebe bisküvisine döndük.
K. Bakalım sıcak mı.
Bakışlarımı Kereme çevirdim. Mamadan içip Veraya baktı. Bense kapıda öylece dikiliyordum
K. Çok lezzetli. Seveceksin.
O zaten seviyordu ki.
Sandalyeye oturunca beni gördü. Hiç bişey demeden kucağında yatan Veraya biberonu verdi. O içerken benim canım yanıyordu. O kadar hızlı içiyordu ki. Çok acıkmış.
Ağlamamı zar zor bastırıp salona geri döndüm.
Z. Ben aptalın tekiyim
E. Ne?
Z. Gururum yüzünden aptal gururum için küçücük bebeği aç bıraktım. Ben aptalım.
E. Zeynep?!
Z. Ben ne biçim bir annelik yapıyorum ya ben.
E. Zeynep tamam bak herkes hata yapar
Z. Hata değil bu. Gururuma sıçıyım!
Eylül öylece kalakaldı. Arkamdaki Keremin sesini duydum.
K. Terbiyeli olsan diyorum. Hani bebek var ya.
Hemen ona döndüm.
Z. Kerem
K. Benimle odaya gel Zeynep
Salondan çıkıp peşinden gittim. Odaya gelince bana döndü.
K. Bir daha sakın ama sakın benden bir şey istememezlik yapmayacaksın Zeynep tamam mı? Şimdilik bez mama yeni biberon suluk termos her şeyini aldım bir dahakine ben almadan söyleyeceksin. Kendin için yapmasan bile kızın için yap
Demesiyle başımı salladım. Yanına gidip Verayı kucağıma aldım.
Z. Özür dilerim bebeğim. Karnın doydu mu ha.
V. Aann-naaee
Sımsıkı sarıldım. Her anne deyişinde ağlayacak mıydım ben.
K. Hadi şimdi uyuyun siz.
Odadan cekip gitmesiyle Veraya döndüm.
Z. Artık gidiyoruz. Ne kadar doğru bilmiyorum ama mecburuz bebeğim..
&&
Yanımdaki kıpırtıyla gözlerimi açtım. Kerem yatağa oturmuş Verayı seviyor. Bu hali gülümsetse de kendimi toparladım.
K. Güzelim
Veraya her güzelim deyişi içimi sıcacık yaparken bir yandan da buruyordu. Kimsenin -Canın bile- davranmadığı şekilde içten davranıyordu. Sıcacık bakışları,sevgisi,öpüşü,sarılması her şeyi içtendi. Tıpkı bir baba gibi.
K. İşleri düzelteceğiz derken sen zarar göreceksin diye o kadar çok korkuyorum ki.
Gözlerimi sımsıkı kapadım. Eğer açarsam ağlarım.
K. Anneni de senide koruyacağım güzelim. Bu oyun nereye kadar sürecek bilmiyorum ama eğer sonunda sizden ayrılık varsa erkenden bitsin oyun. Çünkü sen her şeyin farkına varmamalısın. Her şeyi öğrenmemelisin-ki bu gidişle o zor. Cadı diyorum da annen kızıyor. Cadı gibi her şeyi anlıyorsun.
İçimden gülsemde dışıma yansıtmadım. Cadı kızım benim.
K. Şimdi annen uyanacak. Bana şans dile güzelim çünkü Kerem abin çok büyük işlere karıştı..
Bölüm sonu