Sorry sa super late update.
Busy po talaga
__________
"Ano po?"
MC: "Ang sabi ko, manghuhula ako dati."
Para akong nabingi sa mga sinabi nya.
"Manghuhula? Seryoso po kayo?"
MC: "Oo iha, bakit, mukha ba kong nagbibiro?"
"Ay hindi namna po... Kaso ang weird ng pakiramdam ko."
MC: "Bakit?"
"Ang hirap po ipaliwanag."
MC: "Pamilyar ka sakin iha, alam mo yun?"
"Teka po, bakit sabi nyo po dati kayong manghuhula, bakit ngayon ga po hindi na?"
MC: "Hindi na."
"Bakit po?"
MC: "Wala lang, humina na rin yata yung powers ko" sabay tawa.
Di ako makatawa kasi nawi-wierdohan ako.
Totoo pala yung manghuhula sa panaginip ko? O___O
MC: "May problema ba iha?"
"Eh kasi...."
MC: "Ano?"
"Napapanaginipan ko po kayo."
Nagulat sya.
MC: "Ako? bakit?"
"Manghuhula po kayo sa panaginip ko. Unang beses nung college po ako tapos ang kasunod na ay nitong mag-fiance na kami ni John. Parang nagpaparamdam lang po kayo kapag may lovelife ako. Parang ganun po, di ko rin po maintindihan."
MC: "Kahit ako di ko maintindihan, pero... ay wait!!!!"
"Bakit po?"
MC: "Alam ko na kung bakit pamilyar ka sakin."
May pinakita syang drawing sakin.
"Ako po yan ah?"
MC: "Napanaginipan na kita once!"
"Ha? talaga po?"
MC: "Lahat ng mga napapanaginipan ko na malinaw sa aking memorya and itsura, ginuguhit ko."
"Bakit naman po?"
MC: "Naniniwala kasi ako sa sinasabi nila na, those individuals that you met in your dreams, that you never met before, there's a bigger possibility of meeting them in your waking life. That's serendipity for me iha. Mga taong yun ay naka-tadhana para sayo na makilala mo."
"Wow ang galing naman po. Ano po yung napanaginipan nyo sakin?"
May tinuro sya na nakasulat sa drawing.
MC: "Napanaginipan kita last week lang oh. Sinusulat ko kasi ang date. Malilimutin na kasi ako, tumatanda na ganon. Wala naman msyadong matandaan sa panaginip ko sayo. Basta kadalasan ng napapanaginipan ko, dumadaan lang o nakakausap lang saglit. Pero wag mong iisipin na weird ako dahil sa isang taon siguro once lang ako makapanaginip ng isang tao na di ko kakilala, minsan nga hindi pa sa isang taon. Random lang iha."
Ngumiti sya.
MC: "Oh see iha, totoo ang pananaw ko. Nameet kita!"
Sobrang saya nya.
Pero ako may tanong na nabuo sa isip ko.
"Eh Madam, may tanong po ako."
MC: "Sige ano yun?"
"Nung college po kasi ako, ung unang beses na napanaginipan ko kayo, yung boyfriend ko nun, which is ex ko na po ngayon, nakita ko na niloloko ako sa panaginip at nagkatotoo. Ngayon po naman nanaginip ulit ako, niloloko din daw po ako nung bf ko ngayon which is ex ko na rin po, at totoo pa rin. Ang nakaka-lito po dito, parehas sa mga panaginip na yon, may isang lalake na nagcocomfort sakin pero malabo ang mukha. Bakit po ganon?"
MC: "Nako iha, kaya nga ako nag-retire na sa pagiging manghuhula dahil humihina ang extinct ko kaya naadik na ako sa kakalabas ng bahay dahil alam ko na hindi naman ako gaano ka-pro sa pagiging fortune-teller, na-pilitan lang ako siguro dahil angkan kami ng manghuhula, namana ko naman kaso hindi 100% kaya tinigil ko na, minsan nga sablay pa ako manghula pero ang nagugulat ako eh matagal mo na pala akong napapanaginipan. Hmmmn, weird pero iha wag kang maniniwala sa lahat ng nakikita mo sa panaginip mo"
"Yung mga lola ko din po, nananiginip din daw po dati, pero minsan mali, minsan hindi. Ang weird di ga po?"
MC: "DI naman, siguro genes lang yan. Anyways, ayun nga sinabi ko, panaginip lang yan eh. sabi mo nga hindi lahat nangyayare. Pero yung mga tong nakikita mo na malabo ang mukha, pakiramdam ko yan yung mga taong hindi mo pa nakikilala o NAKILALA MO NA PERO HINDI MO PINAPANSIN."
Napaisip ako.
Ang weird pero nalilinawan na ako.
Tama sya eh, panaginip lang yun, pero yung unang beses kong managinip, nagkatotoo, yung ngayon nagkatotoo.
Pero may lalaki na andyan para sakin na siguro hindi ko lang napapansin.
Si Paul?! O___O
MC: "Uy iha?"
"Hindi po kaya sya yung ex ko? yung kauna-unahang napanaginipan ko na niloko ako?"
MC: "Ay hindi si John? joke. Biro lang iha. Pwede, nasa puso mo yan. Kung sino ang palagay mo, at kung maniniwala ka sa panaginip mo. Eh ako ngang fortune-teller dati, hindi naniniwala sa mga nangyayare sa panaginip ko eh. Ikaw, ikaw ang bahala. Ikaw ang gagawa ng sarili mong istorya."
"Tama naman po kayo, tsaka di naman ako madalas managinip."
MC: "Sa palagay ko, guide lang yan iha sa tunay na buhay. At siguro, warning na rin sayo na may ganitong mangyayare at kung hindi mo kokontrahin o babaguhin ang perspectives mo sa buhay / lovelife mo, baka dun pa lang nangyayare."
"Baka nga po, kasi nananaginip muna ako, tapos saka pa lang nangyayare."
MC: "At siguro kaya ako ang nasa panaginip mo at ikaw ang nasa panaginip ko.... Isa lang ang dahilan nyan......"
"Ano po?"
Naging seryoso ang mukha nya.
MC: "Magiging ninang ako sa kasal mo.."
Tumawa sya at niyakap ako na parang sobrang excited.
Naloka ako kay Madam!
Akala ko naman kung ano na.
Natawa ako bigla :D
MC: "Oh diba napatawa kita, hahaha. Wag mo nang problemahin iha yang panaginip mo. Palagay ko naman kasi kaya ako talaga ang napanaginipan mo, at nagkita tayo, eh andito rin ako para i-guide ka o magiging andito lang ako kapag may problema ka..."
"Baka nga po. Marami nga po akong tanong at dapat ikwento na wala akong mapagsabihan eh.."
MC: "Tumpak! Baka yan na yung role ko"
Biglang dumating si John.
J: "Anong role po?"
"Wala, eto naman, bakit ang tagal mo?"
J: "Naaliw lang ako sa mga drawing ni Madam na nakasabit sa may hallway nya."
"Ay Madam, di ko nababanggit, magaling din po syang mag-drawing."
MC: "Talaga? sabi na eh, destiny tayo!" pabiro nya.
J: "Madam talaga."
MC: "Marunong ka rin ba ng portraiture drawing?"
J: "Hmmn hindi po gaano, bakit po?"
MC: "Sayang! Gusto ko sana i-drawing mo ako, tapos yung naka-tapis lang."
Napatawa ako! :D
Tapis lang talaga?
Si Madam, msyadong mapagbiro :D
Namula naman eh si John :P
MC: "Biro lang iho. Hindi naman sa ini-spoil ko ang gabi pero, parang ganun na nga, kasi gabi na, baka may mga kanya kanya pa kayong gagawin ha."
J: "Madam, maraming salamat po sa pagkain at entertainment, gustuhin ko po sana mag-stay pero kailangan ko na pong umuwi kasi..."
MC: "Wag ka ng magpaliwanag John... Okay lang yun no. Pero teka si Jam iiwan mo na lang dito?"
"Ay Madam..."
J: "Isasama ko na rin po yung FIANCE ko."
MC: "Iho, hindi mo na kailangan magpanggap kasi alam ko naman na hindi na kayo ni Jam."
J: "Sinabi mo?"
Ay nasabi ko yata.
MC: "Oo, pero hindi direct. Alam ko naman talaga nung una ko pa lang kayong nakita. Dati akong manghuhula, kaya kahit papaano naman may konti pa akong alam. Nakiki-ayon lang ako sa trip mo pogi. At sa tingin nyo ba di ako magkaka-clue sa usapan nyo kanina habang kumakain? Alam ko naman na kayong dalawa yung napapatamaan."
Speechless kami ni John.
MC: "Oh sige na uwi na kayo.."
"Dito na po muna ako.."
MC: "Eh sino kasabay mo paguwi? Gabi na ah."
"Kaya ko naman pong maglakad mag-isa."
J: "Sige po Madam, uuwi na po ako.."
Tipong maglalakad na sya palabas ng kwarto..
MC: "Hep hep hep!"
Hinawakan ni Madam Cielo ang patilya nya at inapachehan.
Dumadaing na si John sa sakit.
MC: "At sinong may sabi sayo na iiwan mong mag-isa si Jam at pauuwiin mo syang mag-isa?! Kanina lang nung nagpapanggap ka na kayo pa, gusto mo isama pauwi, ngayong nabuking ko na kayo, iiwan mo na lang?!"
J: "Eh sya naman po yung.... aray!... sya naman po yung may gusto magpaiwan..."
Lalo pa tuloy hinila ni Madam yung patilya nya.
MC: "Wag mong iiwang yan! Kung gusto nya mag-stay, mag-stay ka din para may kasabay sya paguwi!"
J: "Pero... ARAY!!"
MC: "Walang pero pero! Di kita bibitiwan hanggat hindi ka pumapayag!"
J: "Opo! Sige na po Madam!"
Binitiwan sya ni Madam Cielo at napahinga naman ng malalim.
MC: "Good."
Para kaming nakahanap ng nanay out of no where ni John.
Kumindat sakin si Madam Cielo.
Sabay bulong.
MC: "Niloko ka diga? Pahirapan mo lang, hayaan mo sya mismo ang sumuko sa pagpapahirap mo. Wag kang pakabog!"
Hindi ko pa man naikukwento ang lahat kay Madam, pero alam ko alam nya kung ano ang sakit na dinanas ko nung niloko ako ni John.
J: "Ano ga kasing gagawin mo pa dito Jam?"
"Magkukwentuhan kami ni Madam."
J: "Hindi ga pwedeng sa isang araw na lang? Marami pa kong gagawin."
"Di pwede eh."
MC: "Wag ka ngang magreklamo jan. Kung kausapin mo si Jam parang hindi babae eh. Umayos ka, di porket pogi ka ha."
Di na sya nakapagsalita
At palihim kaming tumawa ni Madam :D
Dinala nya kami sa may sala nila.
Tapos umupo kami at nag-chikahan.
Habang si John ay matmaya nang nakatingin sa relo nya at inip na inip na nag-intay samin.
Maya-maya.
MC: "Tingnan mo si pogi." pabulong sakin ni Madam.
Tumingin ako.
Nakita naming nakatulog na si John habang naka-upo.
MC: "He's so adorable, isn't he?"
Ngumiti lang ako.
MC: "Gapangin mo na."
"Ho?"
MC: "Biro lang. Wag mo ng gisingin. Yaan mo sya dyan."
"Hindi po kaya magalit yan kapag hindi ko ginising?"
MC: "Hindi yan. Hindi naman ikaw ang may gawa kung bakit sya inantok."
Tumayo si Madam.
At may kinuha
Pagbalik nya.
May dala na syang Kumot.
MC: "Oh ilagay mo na jan sa hmmn kung kaano ano mo man sya."
"Bakit po ako?"
MC: "Aba, alangan namang ako, lalong masagwang tingnan. Baka sabihin ng mga maids ko eh pinainom ko yan ng pampatulog."
Wala akong nagawa at ako na ang nagkumot sa kanya.
Napangiti ako kasi halata pa rin sa mukha nya ang pagka-inip.
MC: "Namimiss mo sya ano?"
"Hindi po."
MC: "Pano mo nga naman pala sya mamimiss eh magkasama kayo sa iisang bubong kahit hindi na kayo."
Natahimik ako.
MC: "Di mo pa nakukwento sakin ah ang dahilan. Ngayong tulog na sya, pwede ka ng magkwento."
Umupo kami ulit sa kabilang sofa.
At nagsimula akong magkwento.
"Kaya lang naman po kami nagsasama ngayon kasi yung singsing ng ancestors nya nasakin pa, hindi po kasi matanggal dahil tumaba na ako, sumikip. Ayon. Yun lang naman po habol nya sakin."
MC: "Tapos?"
"Tinutulungan nya po akong pumayat. 1st week po namin to, at puro fail ang work out. Sa gym and swimming."
MC: "Bakit naman fail?"
"Eh kasi po ang hirap naman yung pinagagawa nya."
MC: "Mahirap, o pinahihirap mo?"
"Po?"
MC: "Feeling ko kasi, nahihirapan ka kasi pinahihirapan mo din sya. Yung totoo, gusto mo syang mahirapan na papayatin ka diba? Kasi gusto mo gumanti sa panloloko nya sayo?"
"Siguro po may ganyang point, pero mahirap din po yung work out."
MC: "Okay maiintindihan ko pa yan ngayon kasi bago pa lang nagsisimula yung work out nyo. Pero kapag nagtagal hindi na rason yan. At syempre ia-update mo lang ako parati sa mga nangyayare, you can call me o punta ka lang dito. Ang lapit mo naman eh. Pero teka, bakit di ka na lang umuwi sa inyo? At kapag pumayat ka, saka mo na lang ibigay sa kanya ang singsing?"
"Gustuhin ko man po pero hindi pwede, kasi magagalit sakin at sa kanya ang magulang ko at pamilya ko. Eh sobrang malaki po ang tiwala nila kay John at sakin. Ayoko po na masira yun. Pinayagan nila kami na magsama kahit hindi kasal dahil pinagkakatiwalaan nila kami na kaya namin ang lahat ng desisyon. Kahit na 6 months na palugid lang po ang binigay samin. Okay lang po samin nun, basta magsama kami. Kaso di pala ganon kadali yun. Akala ko kulang na kulang samin ang 6 months para makilala ang isa't isa. Hindi pala. Sa maikling panahon na magkasama kami sa iisang bubong, nakilala ko na ang totoong John na hindi ko man nakita sa ilang taon na magkasama kami."
MC: "Sigurado ako na hindi lang ang tiwalang masisira mula sa magulang mo ang rason kung bakit ayaw mo na umuwi sa inyo. Alam ko na alam mo ang sinasabi ko."
"Alin po?"
MC: "Hay nako, ang batang to, pa-inosente pa eh. Ang rason na sinasabi ko, eh yun yung ayaw mo syang tuluyang mawala sa buhay mo. Kasi once na umalis ka sa puder nya, wala na talaga. Di mo pa kaya na wala sya sa buhay mo."
"Ahmmm."
MC: "Wag ka ng mag-ahmm pa dyan, dahil sigurado ako."
-_______-
MC: "Mahal na mahal mo syang talaga ano?"
"Siguro noon, opo, pero ngayon, mahal na lang..."
MC: "Mahal ka pa rin nya right?"
Nag-nod ako.
MC: "Alam mo, ikaw ang nagpapa-kumplikado ng bagay bagay."
"Bakit naman po?"
MC: "Ikaw din ang nanakit sa sarili mo. Kasi alam mo yun, may choices ka naman. Alis ka, then tapos na kayo. Pero mas pinili mo yung mag-stay ka, nasasaktan ka, nagpapaka-tanga ka.. Simply because you still love him and you can't live without this guy. You don't want to forgive him, yet you stay. Pagpapaka-tanga ang tawag jan."
"Mahirap po kasi talagang magpatawad kapag alam mong hindi mo kaya. Masakit po kasi talaga."
MC: "Forgiveness is the best form of love."
"But that love becomes my weapon for hatred."
MC: "Then get your armor, the armor of letting go & moving on."
"Madali po kasing sabihin, pero sobrang hirap gawin."
MC: "Kasi alam mo sa sarili mo na mahal mo sya at di mo sya kayang iwan."
"Pero may mahal na po syang iba."
MC: "So? SIno ba original? Ikaw diba? Epal lang yung babaeng yon. And yung lalaki sa panaginip mo? Maaring si John yon, o maaring iba din yon. Paano mo malalaman kung hindi ka lalaban?"
"Lumalaban naman po ako."
MC: "Anong laban? Sirain ang relationship nila? Hindi ba parang ang unfair naman kay John non, dahil hindi ka naman nya pinakikialaman?"
"Ang alam nya po may BF ko, which is yung ex ko na barkada nya. Akala nya nagkabalikan kami, pero hindi, nagpapanggap lang po kami sa harapan nya. Kasi ayaw nung ex ko na yon na tinatapaktapakan lang ako nila."
MC: "That's even worst, you are using somebody to ease the pain and to make revenge."
"Sya naman po yung nag-insist."
MC: "Papayag ba sya kung hindi ka pumayag?"
=(
MC: "Ganito na lang, tapusin mo na ang reponsibilidad mo sa kanya. Kung matapos yun, kung wala na wala na. Pero eto ang sasabihin ko sayo Jam. Wag kang gagaya sa kung sino mang higad ang umagaw sayo kay John, yung sisirain ang relasyon para lang maging kayo ulit o maghiganti? No. Be yourself, oo lumaban ka, pero in a way na para hindi ka nila tapaktapakan at maliitin, hindi yung lalaban ka pero para magkasiraan silang dalawa. Ano pang pinagkaiba mo sa higad na yon? Wala diba? Basta yun lang Jam, payo ko sayo, be strong and finish your unfinished business. Uulitin ko, kung pagkatapos ng lahat, wala na, ibig sabihin hindi kayo DESTINY. Kung kayo, kayo. Kung hindi, move on, life is short to spend it with the wrong person. That's your life, not his."
"Tama po kayo. I will live my life in a positive way."
MC: "Pero syempre paminsan-minsan, okay lang din ang maging pilya *evil laugh* Medyo boring kung mabait ka lang sa kanila, minsan alam mo na gawa ka din ng kalokohan"
"Pero sabi nyo po.."
MC: "Oo sabi ko nga na wag mo na sila pakialaman, pero alam mo yun, minsan hindi mo mapipigilan na gumawa ng kalokohan kasi nag-eenjoy ka dahil nakakaganti ka"
"Madam naman eh, sabi nyo wag akong gumanti."
MC: "Minsan lang naman eh, eto naman. Yung ganti na hindi yun ung magiging dahilan ng hiwalayan nila, yun sinasabi ko."
"Si Madam talaga."
MC: "Basta Jam, ako nandito lang. I'm willing to listen."
"Thank you Madam ha. Para tuloy akong nabunutan ng tinik at nasabi lahat ng tinatago ko sa sarili ko"
MC: "Masarap naman talaga yung pakiramdam na may napapaghingahan ka. Bigla nga umaliwalas yung mukha mo eh."
Narinig na namin ang paghilik ni John.
MC: "Nako yan, nagpaparinig na si John. Ingay daw natin."
Tumawa kami.
"Oh sya madam, medyo gumagabi na. Uuwi na po kami ni John."
MC: "Paano kayo uuwi? Eh tulog nga si John?"
"Gigisingin ko po."
MC: "Wag na, kita mo namang sobrang himbing ng tulog eh."
"Pero may trabaho pa po sya bukas."
MC: "Akong bahala. Chillax ka lang jan."
MC: "Manang, paki-handa ng guest room."
"Okay po Madam."
"Osige ako na lang po ang uuwi."
MC: "No, dito ka lang,"
"Pati po ako?"
MC: "Aba oo naman! Baka kapag nagising yan na ako ang nakamulatan, kung ano iisipin nyan."
"Pero..."
MC: "Shhhh, wag ka ng kumontra. Sige na, magbihis ka na sa taas, may bathrobe ako don, tapos towel kung gusto mo manligo. May toothbrush na rin don, at kung may iba kang gusto magsabi ka lang, kumpleto yun para sa guest."
"Si John po?"
MC: "Hayaan mo sya jan. Sige na."
Umakyat na ako at nanligo.
Hindi na ako nagbihis, nag-bathrobe na lang ako.
Para kumportable matulog.
Ako lang din naman dito eh.
Nagrelax relax ako sa kama.
Maya-maya ay dinalaw na rin ako ng antok.
Tapos natulog na.
z
z
z
z
z
zzz
z
z
z
z
Ang sarap ng tulog ko :)
Nagising ako.
O___O O___O
Agad akong tumakbo sa may sulok at tinakpan ang buong katawan ko.
"Sino ka?!!?!!"
Binuhay ko ang lamp.
Si John.
Tulog na tulog pa rin.
Kahit tumili na ako.
Nawala ang nerbyos ko pero nainis ako.
Bakit sya nandito?!
Lumapit ako.
Lasing na lasing sya sa antok.
Pagod na pagod.
"Hoy John."
Di pa rin sya nagsasalita, tulog na tulog.
Hinayaan ko na lang.
Umupo ako sa tabi nya at nakasandal lang sa unan na nasa likod ko.
Tumingin ako sa kanya.
At kinausap ang sarili ko.
"Bakit kasi Jam hindi mo nga kayang iwan si John kahit magalit man ang magulang at pamilya mo? Eh alam mo naman na magiging ayos lang sa kanila at maiintindihan nila kapag nagtagal?"
Hinahampas ko ng unan ang ulo ko.
Ang tanga mo Jam -__-
Hayaan ko na lang siguro na lumipas ang 6 months.
At sabi nga ni Madam.
Kung after non wala talaga, let go and move on -__-
We're not destiny for each other, and I deserve better.
Tinitigan ko syang mabuti at naiiyak ako :/
Bakit kasi kailangan pang maging kumplikado ang lahat John?
Yung narinig ko sayo kanina na nakakasawa rin ang mga babaeng maingay, sinasakal ka o kung ano man, bakit hindi mo sakin sinabi? Para naman na-realise ko ang kamalian ko.
Hindi yung kikimkimin mo, tapos bigla ka na lang may ipapalit T___T
Humiga ako at humarap sa kanya.
Habang naluluha...
"John, i still love you. I really do pero tanggap ko na hindi lang ako ang nasa puso mo..... At hindi ko alam kung maibababalik pa ang dating tayo. Pero pagkatapos ng gabing to, mas magiging malakas na ako in a way na para madali kong malimutan lahat ng sakit at para kapag dumating ang panahon na kailangan na nating maghiwalay ng bahay.... Mas kakayanin kong harapin ang buhay na wala ka... ='( "
Unti-unti kong nilapit ang mukha ko sa mukha nya.
John, kahit sa huling pagkakataon.
Gusto ko maramdaman yung mukha mo..
Yung katawan mo...
Yung pagmamahal mo...
=(
Hinalikan ko sya sa labi nya.
Namiss ko po ito :(
O________O
At nagulat ako ng humalik sya pabalik.
Agad kong hiniwalay ang labi nya sa labi ko.
Nakita ko na nakamulat sya at nakatingin sakin.
Pinunasan nya yung luha ko.
Sabay hinalikan ako ulit.
Pinilit ko syang itulak pero naramdaman ko yung pagyakap nya ng mahigpit sa bewang ko.
Ayaw ng katawan ko, pero gusto rin ng puso ko.
Hinalikan nya ako kung paano nya ako halikan noon.
Pero may halong pagkasabik sa aming dalawa.
Maya-maya...
Hindi ko namalayan na masyado na kami nake-carried away sa emosyon namin.
I tried not to answer back anymore pero ang hirap.
Intimate kiss.
-
--
Then something happens.
Unexpected...
We did something wrong....
Its my 1st time...
Yes we did it......
I can't believe I allowed him to own me tonight -__-
----
After that something...
I took a bath & felt the pain.
Pain in my heart ='(
Jam, bakit ka pumayag? :(
I was crying...
Ang tagal ko sa banyo.
Pagkalabas ko sa banyo.
Nakatungo lang ako.
Habang sya lumapit sakin at niyakap ako.
Naririnig nya akong nagsa-sob.
J: "Jam I'm sorry... Did I hurt you? I'm sorry."
Umiiyak ako dahil alam ko na itong nangyare samin ngayon gabi, ay mali, na supposedly okay lang KUNG KAMI PA.
But its wrong, dahil hindi na kami.
Eto ata yung isa sa sinasabi ni Madam na maling paghihiganti.
Pero we both know it's not an accident.
It's not even a revenge.
It's a physical attachment -___-
I don't know if it's part of an emotional attachment.
Grabe....
>.<
Jam, it's not his lost.
It's yours.
Alam mo yun?! Bakit hindi mo naisip? :(
Umiyak ako.
J: "Sorry. Di ko pinigilan ang sarili ko... Alam kong mali... Pero..."
"Wag ka ng magpaliwanag. Kasalanan ko din to.."
J: "I should respect you... I supposed to keep my promise to you and your family."
"Matagal mo ng nasira ang promise mo.."
Inalis ko ang pagkakayakap nya sakin at lumabas ng kwarto.
Pumunta ako sa balkonahe at umiyak.
Narinig ko ang yabag ng paa nya na papalapit sakin.
J: "Jam, bakit hindi na lang natin padaliin ang sitwasyon?"
"Anong ibig mong sabihin?"
J: "Let's be together again."
"Nasisiraan ka na?!"
J: "May nangyare satin and ayokong isipin ng pamilya mo na I took advantage."
"Kalimutan na lang natin ang na nangyare ngayong gabi. Ayokong pilitin ang sarili mo na makipagbalikan sakin dahil lang sa nangyare.. At hindi ko yun gagamitin sayo para iwan mo si Alyna."
J: "Alam mo na mahal pa rin kita... At kaya kong iwan si Alyna kung yun ang kinakailangan."
"So you just have this choice dahil sa nangyare ngayon?! So ano yun, pinikot kita?! WTF John! Kung ayaw mo sakin, dahil nanakal ako o under kita. Then Go! di kita kailangan!"
J: "Hindi yon ang ibig kong sabihin. I want to be a man and take the responsibility."
"Wala kang responsibility sakin. Kung nakokonsensya ka lang, wala akong pakealam. Basta kalimutan na natin ang gabing to, dahil para sakin, bangungot lang ito. Walang impact, walang sense! Walang kwenta! Isang gabi lang to, normal na gabi!"
J: "Sa nangyare kanina, yun lang yung tingin mo? Yun lang yun?"
"Oo."
Yung mukha nya parang di makapaniwala.
J: "Walang ibang meaning sayo?! So ganon na lang yon? Para sakin its more than that."
"You've heard what I said. Its nothing."
J: "I can't believe this."
Napa-iling sya.
At tumalikod.
Kagat kagat ko ang labi ko para pigilan ang iyak.
Kapag tiwala na yung nasira, mahirap ng ibalik ito John.
I have to hurt you somehow.
Para marealise mo ang kamalian mo.
Para hindi lang ako magmukhang choice lang.
T________T
_______
Will update if there would be at least 70 votes and 60 comments :)