Maka lipas ang ilang araw ay unti -unti na ring bumuti ang lagay ng dalaga, ilang ulit na itong nagising subalit sa twina ay tinuturukan ng pampatulog dahil madalas ay na tatakot ito at sumisigaw ng ....
"Tay tulong!" Palaging ang ama ang tinatawag nito at kung tumingin kay Lucien ay para bang isa na syang estranghero dito. Bagay na nagpapakaba ng husto ng husto sa lalaki, dahil pakiramdam nya unti -unting na wawala sa kanya ang dalaga.
Gayon pa man ay na natili sya sa tabi nito sa loob ng ospital at inaamot ang bawat sandaling makakapiling nya ang dalagang minamahal. Mali man ay umaasa syang sana ay wala pa rin ito sa tamang huwesyo sa muling pag gising para manatili pa ito ng matagal sa piling nya.
Lumipas pa ang mga araw at tuluyan ng bumuti ang lagay ng dalaga na ng gumising ay hindi na natatakot at sumisigaw, sa halip mahinahon nitong iniikot ang mga mata sa loob ng private suite na na iilawan ng malamlam na liwanag at na pa kunot noo pa ng mabalingan si Lucien na natutulog sa sofa sa tagilirang bahagi ng kama. Naka talikod ito sa kanya at hindi gumagalaw kaya naisip nya agad na tulog ito.
Na uuhaw sya at nangangawit ang kamay nya na may naka kabit na dextrose. Inalis nyang mag isa ang dextrose at iginalaw galaw ang nangangawit na kamay habang muling tinignan ang paligid. Hanggang sa mahagip ng paningin nya ang mini ref. Ewan nya kung ilang araw syang naka dextrose, ang alam nya lang hindi sapat ang dextrose para mawala ang uhaw at gutom na nararamdaman nya ngayon.
Nag pilit syang bumangon pero na realize nyang may catheter na naka kabit sa kanya, sapilitan nya iyong inalis mag -isa at na pa ngiwi sya sa sakit, pero na alis naman nya, sandali syang di kumilos pero dahil di nya na matiis ang uhaw ay maingat syang bumaba mula sa kama. Marahan at ingat na ingat ang galaw nya upang wag ma estorbo ang lalaking natutulog.
Mukhang nag babantay ito sa kanya at kahit di nya pa na kikita ang mukha ay ramdam nyang kilala nya ito. Ingat na ingat sya sa pag kilos pero dahil nang hihina sya ay mabuway ang kilos nya, na tabig nya tuloy ang upuan sa tabi ng kama at nabuwal iyon at tumama sa paa ng kama na yari sa bakal kaya lumikha ng ingay.
Awtomatikong lumipad ang tingin nya sa lalaking nasa sofa at kitang-kita nya ng gumalaw ito at pumihit pa harap sa kanya at kunot noong nag mulat ng mga mata. Pero saglit lang at panabay na nanlaki ang mga mata nila at napa awang ang bibig nya ng mabistahan ang gwapong mukha nito, habang ito naman ay mabilis na bumalikwas ng bangon.
"B-babe! Where are you going? You should have woken me up if you need anything." Anito sabay tayo, habang sya naman ay lalong pinan lakhan ng mga mata pagkarinig sa sinabi nito na ano raw? Babe?!
Hindi nya matandaang nagka "babe" sya ng ganito ka gwapo o kung may ka kilala syang ganito ka gwapo. Rommel was handsome but not this handsome and they doesn't have endearment, they call each other by their first names. Na pa kurap-kurap sya at tinitigan ang mukha ng lalaki na ngayon ay halos abot kamay nya na lang.
"Where are you going?" Masuyong tanong nito, para tuloy kiniliti ang puso nya.
"Ha?!" Anas nyang na pa lunok at halos di kumurap ang mga matang naka tingin parin sa mukha nito.
Napa taas ang kilay ng lalaki tapos ngumiti ito, ngiting nag pa hinto yata sa pag tibok ng puso nya, na tutop nya tuloy ang dibdib at lalo itong na pa ngiti.
"I said where are you going?" Ulit nito sa sinabi, saka inisang hakbang ang pagitan nila at mabilis syang hinapit sa baywang at hinila pa lapit dito.
"H- ha? Ah..I mean a - I mean na nauuhaw ako!" Hindi mag kanda tutong usal nya na pilit itinutulak ang dibdib ng lalaki. Tumawa ito ng marahan at naramdaman nyang biglang sumikdo ang puso nya, at para syang nahiyang bigla sa posisyon nila.
"You're thirsty?" Tanong nito. Tumango na lang sya kasi di nya yata kaya mag salita.
"Okay, I'll get you some water but lets put you back to bed first." Anang lalaki at bago pa sya maka kilos ay pinangko na sya nito at ini upo sa kama saka hinagkan ng mabilis sa noo, saka niyuko ang natumbang upuan at itinayo bago tinungo ang mini ref.
Minamasdan nya lang ang galaw nito at wala syang imik, pero sa isip nya ay pilit nyang ina alala kung sino ito at kung ano ito sa buhay nya. Umunat ito sa pagka yuko habang hawak sa kamay ang isang bote ng tubig saka binuksan iyon at isinara ng paa ang pinto ng ref saka nag lakad palapit sa kanya at ini abot ang tubig. Walang imik na tinanggap nya iyon at dire deretsong ininom hanggang sa maubos ang laman ng bote.
"Wow! You must be really thirsty." Naka ngiting bulalas nito. Na hihiyang tumango sya.
"You need anything else? Do you want me to call the doctor?" Magkasunod na tanong nito na hinahaplos-haplos ang buhok nya.
Hindi nya ma alala ang pangalan ng lalaki pero pamilyar sa kanya ang mga haplos nito at ewan nya parang kinikilabutan sya, yong klase ng kilabot na masarap sa paki ramdam. At ewan nya pero pakiramdam nya abnormal ang tibok ng puso nya. Na pa buntong hininga sya saka sinagot ang tanong nito.
" I - I don't need the doctor b- but I'm hungry." Sagot nya, kasabay ng pag kulo ng malakas ng tiyan nya. Na hihiyang nag yuko sya ng ulo, habang bahagya itong tumawa.
"I guess you really are hungry babe, wait let me call someone to bring us food here." Sabi nito na suaveng sauve ang boses. Tumango lang sya bilang sagot at na natiling naka yuko. Naramdaman niyang dinampian sya nito ng halik sa ulo bago ito lumayo at ng tignan nya ay nakita nyang lumabas ito ng silid.
Na pa buntong hiningang nahiga sya ulit sa kama at hinigit ang kumot at tinakpan ang katawan, naka titig sya sa kisame at pilit ina alala ang mga nang yari ng pumasok ulit ang gwapong lalaki na maykasamang babaing doctor at may kasunod na nurse. Napa kunot noo sya pero di sya umimik.
"Food will be here soon babe, but first let the doctor check you up first." Anang gwapong lalaki, tumango na lang sya.
Saglit lang at inumpisahan na syang check up pin ng doktor, tinanong tanong din sya nito kung anong na raramdaman nya, sabi nya lang nang hihina sya at na gugutom sya. Tumawa ang doktora at sinabing normal lang daw na maka ramdam ng gutom pagkatapos ng halos dalawang linggong pag tulog, lalo na sa tulad nyang na walan ng maraming dugo.
Sinalat salat nito ang puson nya at na pa ngiwi sya saka nya na alalang naka diaper sya at naka catheter pa kanina at may dugo ang soot nyang diaper. Hindi nya na pigilan ang sarili at tinanong nya ito kung bakit ganon, tumingin muna ang doktor sa lalaki bago nag salita.
"Maybe it will be better maam if your husband will be the one who will discuss what happened with you, but when you need me just press this button here." Anito sabay turo sa red button sa ulunan ng kama.
Naguguluhang na pa tango sya at tinignan ang lalaking parang lumungkot bigla ang anyo at lumaylay ang mga balikat. Saglit pa at iniwan na sila ng doctor at ng nurse. Tumikhim ang lalaki saka ito na upo sa silya sa tabi ng kama at ginagap ang isang palad nya at...
"Do you remember who I am?" Tanong nito na malungkot ang tinig at parang malamlam ang mga mata, tumitig sya dito ng ilang sandali saka marahang umiling.
"Do you remember your name?" Tanong nitong muli. Tumango sya at nag salita.
"Yes, Mags, Margareth Sullivan." Sagot nya.
"Margareth, Margareth a beautiful name it suits you, because you're very beautiful." Anitong bahagyang pumiyok ang tinig at hinagkan ang kamay nya. Na mumula ang mukhang nag iwas naman sya ng tingin.
"Well Margareth, I'm Lucien, Lucien Riccard Cortez." Pakilala nito sa sarili. Nag echo sa utak nya ang sinabi nitong pangalan at nan laki ang mga mata nya.
"L - Lucien?!" Anas nyang unti-unting tinakasan ng kulay ang mukha, kasabay ng pag pasok sa balintataw nya ng mga pangyayari bago ang aksidente, kumabog ng husto ang dibdib nya sa kaba at parang na iiyak sya at na hihirapang huminga.
"No! This man can't be Lucien Cortez!" Sigaw ng utak nya.
"At kung sya nga bakit ko sya kasama? At bakit sinabi ng doktor na asawa ko sya?!" Mga tanong na nag lalaro sa utak nya habang bahagyang umiling.
"Ibig sabihin ba ay na pag kamalan nya akong si Celina Rivas Cortez? Oh my god hindi!" Hiyaw ng isip nya sabay hila sa kamay nyang hawak nito, pikit ng mga mata at tutop sa dibdib.
Muling hinawakan ni Lucien ang kamay nya kaya awtomatiko syang napa dilat.
"No! Don't touch me I'm not your wife!" Mabilis na sabi nya sabay hila sa kamay nya pero ayaw yong bitiwan ng lalaki, sa halip pinag salikop nito ang mga kamay sa kamay nya at mahigpit iyong hinawakan saka...
"I know, I know Margareth, Karina or whatever your name is, I know you're not Celina." Anitong hinagkan ang kamay nya. Nan laki ang mga mata nya.
"K -kung g- ganon, b- bakit?!" Na lilitong tanong nya.
"I just know! I just know babe." Sabi ng lalaking muling hinagkan ang kamay nya. Na pa pikit sya at na pa iling-iling.
"H- how long have you known that I - I wasn't y-you're wife?" Tanong nyang hindi dito tumitingin.
"F - four, five months?! It doesn't matter." Mabilis na sagot ni Lucien na umusod ng bahagya at mas lumapit sa gilid ng kama.
"All I know is I - I love you!" Dagdag pa nitong nag pa dilat sa mga mata nya.
"No! I mean i- it can't be!" Sabi ng dalaga sabay iling.
"Y - yes! It can, I love you, I know I love you!" Giit ni Lucien.
"No! M - may asawa ka! H - hindi pwede ang sinasabi mo!" Umiiling na sabi parin ng dalagang na iiyak na.
"I know, pero ikaw ang mahal ko and I know you love me too, please babe say you love me!" Anang lalaking mas humigpit ang hawak sa kamay nya at hinahalik halikan iyon.
Hindi sya maka sagot, naguguluhan sya, na lilito, hindi nya alam kung anong mga nang yari at papanong na punta sya sa lalaki?
"H - how, how did I end up here? H- how did I e - end up w- with you?" Na uutal at kinakabahang tanong nya, she heard him said four, five months a while ago, pero ibig sabihin ba non ganon sya katagal sa piling ng lalaki?
"S -something happened, y- you were hurt." Sagot nitong nag alis ng bara sa lalamunan, saka inumpisahang isalaysay kung papano sya na punta sa poder nito at kung bakit sya ulit na punta sa ospital.
Gimbal sya sa natuklasan, hindi lang sa ka almang muntik na syang magahasa, kundi dahil sa ka almang alam nya pala na may asawa ang lalaki mula umpisa pero nag karon sya ng relasyon dito at hindi lang yan kaya pala may dugo sya dahil nakunan daw sya. Pailing - iling na impit syang na pa iyak, sabay hila ng malakas sa kamay nya.
Kusang binitiwan ni Lucien ang kamay nya at na tataranta itong na pa tayo at akmang yayakapin sya ng tumalikod sya dito at pabaliktot na humagolhol habang sapo ng mga kamay ang pipis na tiyan.
"I'm sorry, I'm so sorry baby!" Anas nitong pilit pinigil ang sariling emosyon at pasalampak na muling na upo sa silya at itinukod ang mga siko sa mga hita at na sapo ang sariling mukha.
"I - I didn't know you were pregnant babe, had I known h - hindi sana kita iniwan sa isla." Basag ang tinig na anas nya habang patuloy lang sa pag iyak si Mags.
Lumipas ang kung ilang minuto na nasa ganon pa rin silang ayos, pero tumigil na sa paghagolhol si Mags at sumisigok-sigok na lang, habang na mumula naman ang mga mata ni Lucien sa pinigil na pag-iyak. Mabigat ang dibdib nya at punong-puno ng takot ang isip at puso nya. Ayaw nya mang tanggapin pero malakas ang pakiramdam nyang mawawala sa kanya ang dalaga.
Naramdaman nyang kumilos ito kaya mabilis syang nag angat ng tingin at agad na tumayo para alalayan ang dalaga na pilit bumabangon. Pero parang piniga ang puso nya ng pumiksi ito at tignan sya ng masama. Na pa pikit sya at na pa buga ng hangin.
"I - I want to talk to my father." Basag, pero matigas ang tinig na sabi ng dalaga.
"O - okay." Anas nya sabay dukot ng cellphone sa bulsa at ini abot sa dalaga matapos alisin ang lock code. Na nginginig ang kamay na dinampot nito iyon, saka maka ilang ulit na bumulong sa hangin bago idinayal ang mga numero. Ilang saglit pa at nag ring na ang kabilang linya at...
"T - tay?! T -tatay s-si M-mags po ito." Pumiyok ang boses na sabi ng dalaga.
"N -nasa ospital po tay." Dinig nyang sabi nito saka luminga sa kanya at nakita nyang hilam ng luha ang mga mata nito.
Parang piniga ang puso nya sa nakitang itsura ng mukha nito at hindi nya na pigil ang sariling abutin ito at yakapin kahit pa nag pilit itong pumiglas. Nang ma tantya yata nitong wala syang balak bitiwan ito ay kusa itong tumigil at nagulat pa sya ng kusa nitong ibigay ang cellphone sa kanya at sabihin na gusto syang kausapin ng tatay nito. Kinuha nya ang cellphone at dinala sa tainga at matapos tumikhim ay...
"Hello." Bungad nya. Magalang na bumati ang tinig sa kabilang linya at pagkatapos ay nag pa kilalang ama ng dalaga at itinanong kung anong address, room number at pangalan ng ospital, pati na rin ang pangalang naka register sa hospital registry. Sinabi nyang lahat ang impormasyong hiningi nito at nang mag pa alam ito ay ibinigay nyang muli ang cellphone sa dalaga.
Hinayaan nya itong maka pag pa alam sa ama at nang matapos itong makipag usapa ay marahan syang na upo sa gilid ng kama at masuyong pinalis ng mga daliri ang mga luha nito sa pisngi saka...
"If you're leaving with your father, c - can I hold you close kahit hanggang dumating lang sya?" Aniya s tinig na nag susumamo.
Hindi kumibo ang dalaga pero hindi rin naman sya itinulak palayo kaya niyakap nya ito ng mahigpit na para bang ito na ang huling beses na mayayakap nya ito. Tahimik lang at hindi gumanti ng yakap ang dalaga sa kanya nong una, pero makalipas ang ilang sandali ay bigla itong humikbi at yumakap sa kanya. Nabuhay ang pag asa sa puso nya pero bigla ring nag laho ng mag salita ang dalaga.
"I - I don't know, w- what to think and what to feel right now, b- but I want you to know t- that I, I was great full that y- you saved me, I hope t-that w-what ever happened between us will remain between us." Putol -putol at mahinang sabi nito na parang alam nya na kung anong tinutumbok. Gayon pa man ay nag hintay sya ng ibang sa sabihin nito.
"S - sana k- kalimutan mo na lang ako, b- baka a - akala mo lang m- mahal mo ako d - dahil na nangungulila ka sa asawa mo. S - sana i iwan mo na ko, w - wag mo nang h - hintayin si tatay, w-wag kang mag-alala I - I will be alright." Dagdag nitong nag paguhong lahat sa gahiblang pag-asa sa puso nya, sabay bitiw sa kanya at...
"G - gusto kong mapag -isa." Sabi nitong bahagyang itinulak sya. Frustrated na napilitan syang bitiwan ang dalaga na agad humiga at tumalikod sa kanya. Na pa mura sya ng bahagya saka walang imik na lumabas ng silid.
Nang maka labas sya ay agad nyang isinave ang number ng tatay nito, saka tinawagan ang P.I nya at ipinakalkal ang lahat ng tungkol sa mag-ama.
Samantala sa isang ospital malapit sa isla ay nagkamalay na rin si Ramil subalit malabo na ang kanyang paningin at hirap sya sa paghinga. Gayon pa may agad na syang pinosasan ng bantay na pulis sa kabila ng kanyang hirap na kalagayan. Hindi rin sya dinadalaw ng kanyang mga kapamilya dahil sa sobrang kahihiyan na dinanas ng mga ito. Sising - sisi si Ramil sa nagawa nya, pero sadyang nasa huli ang pagsisisi.