Chapter 8
Sophie
I looked at myself in front of the mirror. I'm checking my face, my skin, and my whole outfit. I still look okay kahit na medyo umaalon na ang paningin ko. Ilang shot na ba ang nainom ko? Pagkatapos naming mag laro at mag body shot ni Derrick ay umorder pa kami ng vodka.
"What the fuck, Sophie!" mahina kong reklamo sa sarili ko.
I can still feel the heat from my throat down to my stomach. Kung hindi lang ako nag imbitang umuwi na ay di kami titigil ni Derrick. Ilang lagok ko na lang ng vodka ay paniguradong masusuka na ako.
What made me suggest to go back to the hotel is this weird feeling inside me. Since the moment Derrick told me the truth that he wants to bed me, my knees turned weak and my breathing was uneven. The air inside this resto bar feels suffocating. It made the flow of the air into my lungs constrict as he kept his dangerous eyes on me.
Para akong mamahaling bagay na hindi pwede maalis sa paningin niya. Damn! Those eyes...
Tumunog bigla ang phone ko dahil sa isang tawag. Kinuha ko iyon mula sa pouch ko at nakita ko ang numero ni Derrick sa screen. I swiped it to answer his call.
"Sophie, are you alright?" untag niya sa kabilang linya. Base sa tono ng pananalita niya, mukhang may tama na rin siya gaya ko.
"Yes, uhm.. I'm going out now. Just wait right there." I said and ended the call.
He's just waiting for me outside at the parking lot. Sabi ko ay pupunta lang ako sa CR sandali. But I think I already consumed more than 10 minutes here inside the restroom that's why he called. Hindi ko kasi alam kung paano ko siya pakikitunguhan.
I'm not good at dealing people especially when I'm at this kind of state. My visions are becoming blurry as each seconds pass by. This is not really good.
I checked myself once again at the mirror and headed outside. Nakita ko naman si Derrick na naka sandal sa kotse niya habang nakapamulsa ang isa niyang kamay, at ang isa naman ay may hawak na canned Budweiser. Tumayo siya agad ng maayos nang makita akong papalapit.
"Still not finished with that?" I gazed at his hand holding the Budweiser.
"Nope." Aniya sabay iling.
"But you've been drinking since 3 hours ago and you're driving."
He just showed a ghost smile on his lips. "Believe me Sophie, I'm doing the right thing."
Hindi ko maintindihan kung bakit patuloy pa rin siyang umiinom ngayon. I didn't know he has a high tolerance with alcohol. Binuksan niya naman ang pinto ng front seat para makasakay ako. Agad naman din siyang lumipat sa kabila para makapasok na rin.
Inilagay niya sa cup holder ang kanyang beer at binuhay ang makina ng sasakyan. He drove down the street to our way back to the hotel. I'm not sure if he can still drive back to his home if he's under the influence of alcohol. Baka piliin niya na lang din na sa hotel magpalipas ng gabi.
Tahimik naming tinahak ang daan. It's almost 1 in the morning and the street is already silent. Unti unti na rin akong tinatamaan ng antok pero pinigilan ko iyon dahil gusto kong bantayan si Derrick. Baka pag natulog ako ay hindi ko na lang mamalayan na nakatulog na rin siya dahil sa kalasingan. I don't want us to get into an accident.
Binati kami ng mga guards nang pumasok kami sa hotel at dumeretso na sa elevator. Nilingon ko si Derrick na nakasunod lang sa akin. Dala dala niya pa rin ang canned beer niya.
Kahit medyo nahihilo na ako, tumama naman din ang pinindot kong floor sa elevator. Sumandal ako at pinikit ang aking mga mata. But that did not last long because I can feel someone staring at me. And I wasn't wrong.
Derrick was leaning, too, near the elevator door and he's staring at me through his canned beer. Nakita ko kung paano gumalaw ang adams apple niya sa bawat paglagok ng beer.
I suddenly felt hot. Was it because of the place? Nag iwas ako ng tingin sa kanya. Hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya ng matagal dahil sa totoo lang, unti unti akong nalulusaw.
Good thing the elevator ride wasn't that long. Nauna akong lumabas nang tumigil ito sa aming palapag. When I was already out, doon ko lang napagtanto na pinipigilan ko rin pala ang paghinga ko. I breathed out and in like I'm deprived with clean and fresh air for a long time.
Naglakad ako papunta sa kwarto ko na hindi nililingon si Derrick sa likod ko. I was about to reach the door knob of my room when he suddenly pulled me and made my back lean at the wall.
Tumama ang ulo at likod ko sa pader. Bigla akong nanigas sa kinatatayuan ko at bumalik ang panghihina ng tuhod ko.
His eyes are dark and full of threat when he scanned my face and stopped his gaze on my lips. My lips trembled with the upcoming excitement and fear from the person in front of me. I bit it to stop it from shaking.
"Fuck this beer." His voice was coarse.
He threw his beer on the floor and pushed himself to my body. Then I felt his lips touching mine. Sandaling natigil ang mundo ko. Natauhan lang ako nang maramdaman ko na gumalaw ang labi niya at ang dalawang kamay niya ay nakahawak na sa mukha ko.
Damn it!
I want to resist the feeling, but my body is a traitor. When I gasped for air, he took the chance to dip his tongue inside my mouth. Napa ungol ako. Hindi na ako nakapagpigil at ibinalik na rin sa kanya ang mga halik na ibinibigay niya.
His tongue battled with mine like a sword. I wrapped my hands around his neck for support. Dahil kung tatayo lang ako dito ay baka hindi ko na makayanan. His lips tasted good. It's a mixture of beer and lust. It's addicting that I slowly felt the throbbing need between my legs. Oh, God!
Naglakabay ang kamay niya sa aking leeg pababa sa aking dibdib. He cupped one of my breasts as he pushed himself more to me. I felt him down there.
Bumaba rin ang mga halik niya sa leeg ko. He suckled my skin like a candy and I swear, all the hairs from my neck alerted. Napasabunot ako sa buhok niya.
I pulled his face up to taste his lips again. I want his lips so damn much!
But I stopped when I heard a noise not far from us.
"Ano po ginagawa niyo?" Nilingon ko kung saan nanggagaling ang boses at ganoon din ang ginawa ni Derrick. He groaned from irritation when he saw what interrupted us.
"Nag kiss po kayo?" Tanong ulit sa amin ng batang babae.
Shit! Para akong tinakasan ng dugo sa mukha. Nabisto kami ng isang bata! How long has she been standing there?
She looked innocently to us with those sleepy eyes. "Nakita niyo ba ang Mommy ko?"
"Uhm..." hindi ko masagot ang tanong niya. Bahagya ko namang tinulak si Derrick palayo sa akin. Nagkamot naman siya sa ulo na tila nahihirapan din sagutin ang bata.
"Jamie! Oh my God! Nandito ka lang pala." Sigaw ng isang babae papalapit sa bata. Mukhang anak niya yata. "Huwag kang aalis sa kwarto, 'yon ang bilin ko sa'yo diba? Ikaw talagang bata ka. Pasensya na po sa abala." Pag hingi ng paumanhin ng babae sa amin at kinarga na ang bata paalis.
What the hell just happened?
I stood there dumbfounded. Para akong binuhasan ng malamig na tubig kaya natupok ang nagbabaga kong pakiramdam.
Tumikhim si Derrick sa tabi ko. "Well, that was awkward."
Tumango tango naman ako. "Yeah..." I hugged myself and rubbed my arms. Gago! Hindi ko alam kung ano ang susunod na gagawin. Itutuloy pa ba namin o papasok na lang ako sa kwarto ko? I wanted to face palm myself for being so stupid.
"I'm sorry if this happened. I wasn't really expecting that someone might see us here making out. The place looks deserted, so..." he trailed off.
"It's alright. Neither of us wanted that to happen." Ani ko at napasandal ulit malapit sa pinto. Napatawa na lang ako sa katangahan na ginawa namin. "I think it hurt your ego more than mine. Newsflash! Mr. Captain got cockblocked by a child."
He crossed his arms in front of his chest and chuckled under his breath.
Pero nawala yung tawanan namin nang tumahimik na ang buong paligid. Tinitigan niya ako, ganoon din ang ginawa ko. Ngunit, sa bawat pagbuga ko ng hangin ay mas bumibigat ang paghinga ko. Nahihirapan akong huminga.
I cleared my throat to break the growing silence. Hindi ko makayanan ang intesidad ng mga tingin na ibinibigay ni Derrick sa akin. He's too much to handle. I feel in danger as I get lost with his eyes. And that kind of danger is what my soul and body is looking for.
In my condition now, I could just totally dive into the danger without thinking of the 'what ifs'. But if I won't use my head and chose to follow what my body is shouting for, I know I'll regret someday. Kaya habang hindi pa tuluyang nabubuang ang utak ko, kailangan kong pigilan ang sarili ko.
"I'll go inside now." Hinawakan ko na ang door knob ng pinto sa kwarto ko. "Thank you for coming tonight."
Tumango siya at pinasadahan ng kamay ang buhok niya. "Yes. Tonight was great... Uh, anong oras ang flight mo?"
"Alas nwebe ng umaga."
"I'll send you to the airport..."
Tumuwid ako sa pagkakatayo. I don't really require him to do that. I can take a taxi papunta ng airport. "It's okay. Sobrang malaki na ang naitulong mo sa akin Derrick. The whole time I'm here in this city, ikaw ang umalalay sa akin. You never left and you've been so patient. And that's more than enough. Thank you so much, Derrick."
Nanatili pa kaming nakatayo roon na magkaharap at nakikiramdam sa isa't-isa. I know he wants to say something pero nagpipgil lamang siya. Ganoon rin ako.
Kasi ang totoo, parang ayaw ko ng umalis sa lugar na ito. I want to live here, to see him if possible kahit na may trabaho siya. I would be willing to transfer here and start a new life, but choosing that means I'm leaving whatever I have in Manila. That's impossible for now. Hindi ko pwede iwan ang buhay ko roon. Kahit na sabihin pa na marami akong masasakit na alaala sa lugar na kinalakihan ko, I can't just turn my back that easily.
"Good night, Sophie. I'll see you tomorrow." Aniya na siyang naging hudyat para ipasok ko ang key card para mabuksan ang kwarto. Binuksan ko iyon at pumasok na.
Pero lumingon pa ako sa kanya bago tuluyang isinara ang pinto. "Good night, Derrick."
Nagising ako ng mga alas sais ng umaga. Ilang oras lang tulog ko kagabi pero nagawa ko paring magising ng maaga para makapaghanda.
I stayed awake for one more hour before sleep consumes me because the scene outside from my hotel room kept on replying on my mind.
Yung mga titig niya na hindi ko maintindihan, ang bawat pagdampi ng balat niya sa balat ko, ang mga halik niya. Lahat ng iyon ay ginambala ako buong magdamag na gising ako. I don't know how we ended making out. Kung hindi lang dumating yung bata, paniguradong mas malala pa ang nangyari.
Maybe today, I would wake up wearing nothing and would feel sore. I could be whoring myself to him, ask him for another round and be a jizzmonger, but I didn't...because I stopped myself from letting that kind of thing to happen. Alam kong tawag lang iyon ng laman dahil parehas kaming naka inom.
Kumain na lang ako ng breakfast para matigil na ako sa pag iisip ng mga bagay bagay. I checked my phone to see any messages from Derrick pero wala akong natanggap. Maybe he's still sleeping or maybe busy with something else.
I also checked the time just to figure out that I only have an hour and half before I fly back to Manila. Umakyat na ulit ako sa kwarto pagkatapos kong kumain sa restaurant ng hotel at ibinaba na ang mga gamit ko.
Gusto kong tawagan si Derrick para matanong kung nasaan na siya pero may pumipigil sa akin. He said he'll send me to the airport at alam niya kung anong oras ang alis ko. Baka nga naman may mas importante siyang inasikaso kaya hindi man lang niya ako magawang itext or tawagan.
I tried to wait for a few minutes at the lobby. Baka na traffic lang sa daan. I know he will come. Sa isang linggo na siya ang kasama ko, he never let me down. In just an hour babalik na ako. Ngayon niya pa ba ako bibiguin?
I alerted the guards to call for a taxi just in case. I waited and waited until I checked the time again. I only have 50 minutes left! Napabuga ako ang ng malalim na hininga at tumayo na. I'm done with the waiting game.
Sumakay ako sa taxi na may mabigat na loob. I know I shouldn't be mad because I even resisted his offer last night pero sa huli ay pumayag ako na ihatid niya ako. Kung sakali na hindi niya matupad ang sinabi niya, dapat ay intindihin ko iyon. His life doesn't just revolve around me. May buhay siya na dapat ding pagtuonan ng pansin. But no matter how I straighten up how I think things, I can't still help to feel mad and frustrated because I didn't get what I want.
I want him to see him before I fly back. I want to hear his voice. I want to touch him. Just for fucking one last time!
Gusto ko siyang tawagan at sigawan na wala siyang kwentang kausap dahil hindi siya tumupad sa usapan. I want to yell at him how a walking talk shit he is. Nakakainis siya!
Buti naman at hindi ako na stuck sa traffic kaya nakahabol pa ako. Sakto lang talaga na nang makarating ako sa airport ay siya namang pag anunsiyo na boarding na lahat ng pasahero para sa 9am flight.
Walang pag alinlangan akong nagpresinta ng ticket sa crew at pumasok na sa loob. I turned off my phone and didn't mind if who would contact me at this moment. Mukhang busy naman si Derrick, kaya bahala na siya sa buhay niya.
I'm so damn irritated the whole time of the trip. Kahit yung stewardess na nag o-offer ng pagkain ay natarayan ko. Pati yung katabi ko sa eroplano ay nasimangutan ko rin. Nabubwisit ako sa tuwing sumasagi sa isipan ko kung paano kami ka atat na matikman ang isa't-isa kagabi, pero ngayong umaga ay ni hindi man lang namin nagawang mag usap. Kasalanan niya talaga lahat ng ito!
When I arrived at NAIA, doon lang nawala ang iritasyon ko at napalitan ito ng lungkot. In the sea of people, I tried to look for Derrick. I know it's impossible pero nag babaka sakali akong makita siya. Baka pasahero rin siya ng eroplanong nasakyan ko gaya noong lumipad ako papuntang Davao. I've searched for his face, but I failed.
Pumara ako ng taxi para maka uwi na. When I arrived home, sumalampak agad ako sa kama. I stared at the ceiling for I don't know how many minutes or hours long.
I felt something strange inside me. I feel...
I shook off the thought in my head.
Pakiramdam ko, may naiwan ako sa Davao.
----------------------------------------------
VOTE. COMMENT. SHARE ♥ Labyu!