RJ / August 1, 2016
Naalimpungatan ako sa nag-aaway na kapitbahay nina Ate Nikki. Babangon na sana ako kaso naramdaman ko yung braso ni Maine, nakayakap sa bewang ko. Sa sobrang pagod, nakatulog ulit kaming magkatabi.
Nasabi ko na ba sa inyo na mahirap gisingin si Maine? Kahit yata pasabugan siya ng bomba malapit sa hinihigaan niya, hindi siya magigising agad agad.
Nasabi ko na rin ba sa inyo na maganda si Maine? Dati ko pa naman alam na maganda siya, pero ngayon ko lang talaga siya natitigan. Mahaba yung mga pilik-mata niya, matangos yung ilong, yung labi niya na mukhang masarap halikan... teka bakit masarap halikan?! Hoy, RJ. Kalmahan mo lang aba.
Nasa kalagitnaan pa din ako ng pagtitig sa kanya nung maramdaman kong hinila niya ako palapit sa kanya, habang nakayakap pa din siya sakin. Feeling ko ang iniisip niyang yakap niya yung hotdog pillow niya sa bahay. Hindi kaya ako hampasin nito pag nagising?
Hinawakan ko yung pisngi niya. Malambot. Ang sarap hawakan, ang sarap kurutin, ang sarap...
"Hoy, wag mo kong hahalikan."
"Ay susmaryosep naman Menggay! Bakit bigla bigla kang nagsasalita?!"
Dumilat na siya, buti naman. "Kanina mo pa ko tinititigan eh. May laway ba ko sa mukha?"
Natigilan ako sa tanong niya. It was actually so simple yet it's making me crazy, almost wanting me to kiss her. But I ignored that thought. This is Maine, my bestfriend. But damn, her lips are so inviting... shut up, RJ.
"Wala. Wala naman." Yan na lang ang nasabi ko. Kung anu-ano na tong naiisip ko.
Bumangon si Maine tapos sumandal sa headboard. She was quiet for a whole minute.
"We're halfway through the bucket list, RJ," sabi niya sa akin. "Nasa number 6 na tayo."
"Oo nga ano? And we've been here for two weeks already."
"Yup," then she looked at me. "Are you happy, RJ?"
I looked at her and smiled. "Oo naman, Meng. Why'd you ask?"
"Nothing," she smiled, but not reaching her eyes. "Do you still think about her? Laura?"
Natigilan ako sa tanong niya. "I do, from time to time. But not as much as before."
"Do you still love her?"
This has to be the toughest question she asked. Hindi ko alam kung anong isasagot ko.
"Nah, forget I asked." Tumayo na siya sa kama, papunta sa labas. "Magbreakfast na lang tayo."
***
Maine was back to her usual bubbly self again after eating our breakfast. Nalilito ako sa mga kinikilos niya ngayon, but I shrugged it off, thinking that she was just tired. O baka time of the month. Ganun kasi si Maine kapag nagkakaroon. Weirdo muna siya.
"Maine, kailan alis natin papuntang Denver?" I asked her. Next on the list is the Four Corners Monument, which is really cool because you can be at four places at once.
"The day after tomorrow pa. Yun na lang kasi yung nakuha kong flight to Farmington. Unless you want to drive?"
"Plane na lang siguro. After that, where to next?"
"We're going to fly to Pennsylvania tapos drive na lang to New York. Or train. Whichever you decide."
"Bakit ako?"
"Because you get to drive?"
"Papahirapan mo talaga ko, no?"
"Ikaw tong may US driver's license, RJ. Wag ka nga."
"Oo na, sige na. We'll drive."
She literally jumped on me and hugged me. "Thank you, RJ!!!"
_______
RJ / August 3, 2016
We arrived at Farmington Airport at around 11am and we went straight to my tita's house who lives here. Sakto lang din kasi na dito sila lumipat from Denver kaya hindi na kami nag-hotel ni Maine.
Sinundo kami ng tita ko sa airport. Si Maine pa nga unang niyakap, hindi ako. Hindi ata ako yung pamangkin eh.
"How long are you gonna stay here, RJ?" Tita Jackie asked.
"Two days lang, tita. Then we'll fly to Pennsylvania for three days, then drive all the way to New York."
"Hindi pa naman expired license mo?"
"Hindi pa naman po."
"Maine, ikaw? How's your parents pala?"
"Okay naman po sila, tita. Still busy with the business."
"That's good. Buti naman sinagot mo na tong pamangkin ko!"
Nagkatinginan kami ni Maine. Tita Jackie was one of the persistent people asking us to be together. Kapag nga may family reunion kami, kahit may girlfriend ako, si Maine ang lagi niyang hinahanap.
"Tita, hindi naman po ako nililigawan ng pamangkin niyo."
"Wait, what? Paanong magkasama kayo ngayon?"
"His ex broke up with him po, kaya nagbakasyon kami ngayon."
"Oh."
"Tita Jackie naman."
"I'm sorry, RJ. All this time I thought girlfriend mo na si Maine. Hindi pa nga pala kami nagkakachikahan ng mommy mo ulit."
"Okay lang po."
After that talk, natahimik na kaming tatlo sa kotse. It got really awkward since then.
***
We settled our things inside the guest room, tapos umalis na rin kami papunta sa Four Corners Monument.
Pagdating namin doon, medyo kakaunti lang yung tao kaya naman nakapasok kami agad. We sat in the middle of the disk, taking selfies, 360 pictures.
"RJ, teka hihiga ako dali! Para yung left arm ko nasa Utah, right arm sa Colorado, left leg sa Arizona and right leg sa New Mexico!"
"Ang descriptive mo naman," sabi ko sa kanya. "Teka, di ka ba maiinitan diyan?"
Hinawakan niya muna yung disc. "Ay, oo nga mainit."
"Wag ka na kasing humiga. Tumayo ka na lang. Ang init masyado nung disc para humiga ka."
"Oo na, ito na nga oh."
I took a couple of shots and she did the same thing to mine.
"Alam mo, RJ. Dati winish ko na sana, yung magiging boyfriend ko, ikiss ako dito. Ang cool diba? He would kiss you when you're in not just two, but four places at once. That's one for the books."
I listened to her intently. "Kaso wala eh. Nandito nga ako, wala naman akong boyfriend." She laughed at herself. "Nakakaloko lang. Sayang kasi yung opportunity. Pero hayaan ko na lang, nandito na rin naman—"
"Maine.." I called her.
Lumingon siya sa akin, then I did it.
I kissed her.
It was only a closed lip kiss at first, but I tried to open her mouth using my tongue, and she did. I explored the insides of her mouth, savoring the feeling of kissing her.
She tasted like strawberries. It was addicting.
She pulled out of the kiss. Nagulat kami pareho, siya dahil sa kiss, ako dahil lumayo siya.
"RJ.."
"Maine.."
Tapos binatukan niya ko. "Siraulo ka!!!"
"Aray ko ah! Bakit mo ko binatukan?!"
"Bakit mo ba ko hinalikan?!"
"Bakit ba?"
"Anong bakit ba?! Ang gulo mo kausap diyan ka na nga!!"
Naglakad na siya palayo sakin, pero nilingon niya ko. "Hoy, Pokerson!"
"Ano?"
"Kumain akong shawarma kanina! Nalasahan mo ba?"
Nginitian ko na lang siya tapos lumapit ako sa kanya, sabay akbay.
Nope. No traces of shawarma at all.