Chapter #34 Real Memories
Barbie: (minulat ang mga mata, nag stretching and nag yawn) whew, akala ko panaginip lang na pinatulog ako ni Joshua sa bahay nila.
Joshua: (binuksan ang pinto) Good morning Barbara! Breakfast in bed?
Barbie: Pinapamper mo ata ako masyado? Feeling ko tuloy, gusto ko nang tumira dito. Hahahaha.
Joshua: (umupo sa kama ni Barbie) Then, continue it! Soon, this will be your home.
Barbie: Nko nmn Joshua, ang aga'2 pa para mag-isip ng ganyang mga bagay'2. At tsaka (biglang napahawak sa ulo)
Joshua: Barbie, okay ka lng?
Barbie: Okay lang ako. Bigla lang sumakit ang ulo ko. (biglang nag flash back ang mga memories niya about Joshua and dumilim ang everything)
Joshua: Barbie, Barbie? Barbie, okay ka lng? Barbie!
Bumaba c Joshua and tinawagan c Reanne..
Joshua: Hello, Reanne?
Reanne: Oh, Joshua! Kamusta nba c Ate dian?
Joshua: Okay lng nmn cia eh, kaso nahimatay na nmn cia!
Reanne: Hay nko, di ba yan na discuss sa biology niyo? normal lng nmn yan sa mga taong nagrerecover sa amnesia!
Joshua: Pasensya na ah, Ms. Intelligent, mana ka kc sa ate mo eh! Mabuti na lang at walang pasok ngayon!
Reanne: Oo nga e, teka pero how come okay na okay pa rin kayong dalawa ni ate? isn't she mad agains't you?
Joshua: Why would she?
Reanne: Eh kc lng nmn, iniwan mo cia sa park na HEART BROKEN! ano ba 'yan? nag saya lng kayo ni ate dian, nakalimutan mo na? Joshua, nagtatanim c Ate ng galit, lalo na pag niloloko cia or hindi sinasabi ng maaga ang isang bagay!
Joshua: Hindi rin, hindi ganyan c Barbie.
Reanne: Bahala ka, basta iuwi mo na c Ate ah? Teka nga pala, August na sa susunod na bukas, meaning bday ni Ate bukas! waaaa!
Joshua: Alam ko yun, wala pa nga akong gift eh.
Reanne: Ano ba yan? Kalalake mong tao!
Joshua: Teka, walang cellphone ang ate mo dba?
Reanne: Yes! You mean, you'll give her an expensive cellphone? OMG!
Joshua: Pag magreregalo ba ng cellphone, mahal na kaagad?
Reanne: Oo nmn! Cgeh, low bat na ako! Alagaan mo ang ate ko ah?
Binaba ni Joshua ang telepono ng biglang sumigaw c Barbie sa taas. Tumakbo ng mabilis c Joshua...
Joshua: (binuksan ng malakas ang pinto) Barbie?
Barbie: Ba't di mo sinabi ang lahat ng nangyari ah!? Akala ko ba, kwinento mo ang lahat! Sinabi mo, dahil sa kababayaan ko kaya ako nawalan ng alaalaa! Sinungaling ka Joshua!
Joshua: Barbie, let me explain! Don't take things seriously nmn oh, okay na tayo dba?
Barbie: Kahapon, oo. Ngayon, hindi! Naaalala ko na ang lahat and I can take care of myself now. Uuwi na ako!
Joshua: Barbie nmn oh, please.
Barbie: You told me about FAKE memories! How dare you Joshua? Akala ko ba mahal mo ako? But now my REAL memories are back! Mas nkilala ko ang tunay na IKAW! I hate you!
Bumaba c Barbie and lumabas sa bahay ni Joshua.
Joshua: Manong, sundan niyo ho c Barbie. Tignan niyo kung safe ciang mkauuwi.
Manong Driver: Cgeh Joshua.
After hours, bumalik na rn ang driver nila Joshua.
Manong Driver: Nakauwi na cia Joshua, safe!
Joshua: Mabuti. (biglang nag ring ang cellphone nia) Hello, Reanne?
Reanne: Ano na nmng gnawa mo kay ate ko! Ba't cia umiiyak!
Joshua: Bumalik na ang memories nia, hindi ko nmn alam na ganun pala cia e!
Reanne: If you love her, you shouldn't have told her of fake reasons! kinaya ng konsyensa mo na magsinungalin sa kanya about the reason kung bakit cia naaksidente?
Joshua: Eh ikaw, do you know Raymond that much? Eh, hindi niyo nga sinabi sa kanya kung bakit cia naaksidente dba?
Reanne: Ako pa ang may kasalanan ngaun? Bahala ka nga Joshua! Made me digust of you more! You don't deserve my sister, you will NEVER deserve her! Kaya nmn pala, tutol lahat sa inyo kc, hindi talaga kayo ang para sa isa't isa! You just let her hope na matutulungan mo cia pagbuo ng pieces ng puzzled na memories nia, yun pala, niloloko mo lng cia!
Joshua: Reanne, wait! Hello? (bumulong sa sarili) "Barbie.. Lord, ba't ganun? Mahal ko cia pero ba't hanggang ngaun, ang rami pa rn trials. Nahihirapan na ako, lalong lalo na c Barbie.