Ακουστε το τραγουδι.. στην αρχη ειναι καπως αλλα μετα ειναι τελειο! Καλη αναγνωση ;)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σαμανθας ποβ
Εβλεπα την παρεα να απομακρινεται και να γελαει..
Μην μπλεξεις και αλλο Σαμ...
"Ερχομαι σε λιγο" στην αρχη ξαφνιαστηκε λιγο αλλα αμεσως εφυγε.
Επειτα κοιταξα το σκυλακι.
Χαμηλωσα και στηριχτηκα στα γονατα μου για να το φτασω.
Αμεσως πηδηξε στην αγκαλια μου.
Πρωτη φορα ενιωσα ετσι.. φοβισμενη.. οταν ακουσα το γαβγισμα του σαν να κλαιει αγχωθηκα ξαφνικα.
Το χαιδεψα απαλα.. τωρα πια ημασταν κολλητοι..
Ο πρωτος μου κολλητος μετα απο τοσο καιρο... ενιωθα καλα... ηταν καλυτερο απο τους ανθρωπους..
"Ειμαι εδω" ψιθυρισα σαν να μιλουσα σε καποιον.. ηθελα να το ηρεμισω αλλα να ηρεμισω και εγω..
Μετα απο λιγο το αφησα και πηγα στο γραφειο..
Καθως ομως γυρισα και κοιταξα προς την μερια του γραφειου ειδα μια σκια..
Υπηρχε περιπτωση να κρυφοκοιταζε 'αυτη';
Μου φαινοταν αδυνατο.. ποιος καθεται να παρακολουθησει 'εμενα';
Σαν να ειμαι καποια ενδιαφερον ή κατι..
Ενω περπαταγα ηξερα πως το σκυλακι με ακολουθουσε και θα το επερνα μαζι μου μεσα.. δεν εδινα δεκαρα αν δεν το επετρεπαν..
Σαν να μην εγινε τιποτα προσπερασα την Μεγκαν που με κοιταζε και καθησα στην καρεκλα.. αμεσως αυτο γατζωθηκε απο την φορμα μου και με το χερι μου το ανεβασα στα γονατα μου οπου κουλουριαστηκε..
Δεν με ενδιεφερε αν με εβλεπε.. νοιαζομουν για αυτο πλεον.. δεν θα το εκρυβα..
Ξανα κοιταξα το βιβλιο.. ημουν κοντα στο να ελυνα το πρωτο προβλημα..
Το εκανα.. το ξανα εκανα.. εγραφα συνεχεια.. ηταν αστειο οτι το γεγονος πως ηθελα να τελειωνω με εκανε να σκεφτομαι και πραγματικα να ενδιαφερομαι... δεν επαυε ομως να με νευριαζε.. δεν ηθελα να αλλαξω.. δεν ηθελα να διαβαζω... δεν ηθελα να νοιαζομαι για εναν ηλιθιο διαγωνισμο.. ουτε να μιλαω τοσο πολυ με μια καθηγητρια...
Ναι για εμενα ηταν πολυ...
"Πως τον λενε;" ακουσα μετα απο λιγο την φωνη της απο διπλα μου.
"Δεν εχω βρει ακομα ονομα" απαντησα αδιαφορα.
Χωρις να το καταλαβω ηρθε διπλα μου και το πηρε απο τα ποδια μου.. δεν αντισταθηκα αφου δεν με πειραξε..
Το κρατησε στην αγκαλια της και το χαιδεψε...
"Ειναι πολυ γλυκουλι" ειπε σαν να ηταν 15 χρονο κατι που με εκανε να θελω να γελασω αλλα προσπαθησα να κρατηθω..
Σοβαρη!
"Ναι ειναι" απαντησα χωρις να παρω το βλεμα μου απο το βιβλιο.
Ολη την ωρα καθοταν μαζι του και επαιζε σαν κοριτσακι... ωρες ωρες ηθελα τοσο πολυ να γελασω ετσι οπως εκανε.. δεν ξερω γιατι..
Και αυτο φαινεται να την συμπαθησε αμεσως... την εγλυφε.. επαιζε και φαινοταν χαρουμενο..
"Τελειωσα!" Φωναξα δυνατα και ενθουσιασμενα.. καταλαθος..
Τυναχτηκε επειδη την τρομαξα και με κοιταξε εντρομη.
Τοτε δεν αντεξα.. γελασα λιγο..
"Τοση ωρα δεν εχεις βγαλει αχνα και ξαφνικα φωναζεις" απαντησε και γελασε.
Επειτα κοιταξε το φυλο.
"Ναι.. ειναι σωστο.. αυριο θα συνεχισεις με το δευτερο"
"Να φυγω;" ρωτησα σοβαρα.
"Ναι μπορεις να φυγεις Σαμανθα"
Δεν αντεξα αλλο..
"Κυρια σας το εχω πει...το ονομα μου ειναι Σαμ.. μην με ξανα φωναξετε Σαμανθα" ειπα
"Γιατι; αφου Σαμανθα ειναι το κανονικο σου" ρωτησε παραξενεμενη.
"Γιατι το αλλαξα.. απλα μην το ξανα πειτε.." απαντησα προσπαθωντας να μην ενοχληθω που με ρωταγε για τα παντα.. γινοταν αδιακριτη για καποιον λογο..
Περπατησα προς την πορτα και σφυριξα στο σκυλακι το οποιο κατεβηκε απο την αγκαλια της και ηρθε διπλα μου.
Με ακολουθησε και φυγαμε απο το σχολειο.
Βλεποντας την ωρα αποφασισα να της κανω μια επισκεψη.
Εκοψα καποια τριανταφυλλα που βρηκα πιο μερα και με ενα μικρο μπουκετο στο χερι βρηκα τον ταφο της και τα αφησα πανω απαλα.. σαν να φοβομουν μην την τσιμπησουν τα αγκαθια..
"Δεν σε κανω περιφανη.. αλλα επρεπε να ησουν εδω.. για εμενα... πως μπορεσες να φυγεις; ειχες πει πως ποτε δεν θα με αφηνες και τωρα ειμαι μονη μου.." παραπονεθηκα και ενιωσα σαν μικρο παιδι.. το παραπονο μου ηταν τετοιο..
"Τουλαχιστον περνας καλα εκει πανω; γιατι εδω περα ειναι κολαση.. τουλαχιστον για εμενα.." συνεχισα.
"Τα πραγματα χειροτερευουν.. και ειναι και μια χαζη καθηγητρια που με πιεζει να της πω τι συμβαινει.. πως μπορω να πω σε καποιον πως με βαραει ο μπαμπας;" ηταν σαν να μιλαγα στην ιδια... ετσι ενιωθα... χρειαζομουν καποιον να μιλησω και λιγο..
"Σημερα δεν εκλαψα.. ειδες; ειμαι πιο δυνατη.. τις προηγουμενες φορες εκλαιγα.. αλλα σημερα ειναι διαφορετικα.. αλλαζω... καλο δεν ειναι αυτο;"
"Για λιγο νομιζα πως αλλαζα και γινομουν πιο 'μαλακια' αλλα νομιζω ξανα αλλαζω σε πιο σκληρη.."
Μονο που δεν ειχα καταλαβει πως εκανα λαθος.. πως γινομουν χειροτερα..
Μετα απο λιγο εφυγα και πηγα σπιτι.
Πεφτοντας στο κρεβατι τα ματια μου εκλεισαν σχεδον αμεσως.
Ξανα ενιωσα το σκυλακι να κουλουριαζεται στα χερια μου.. και τωρα πια δεν με ενοχλουσε.. μπορουσα να πω πως με κραταγε πιο ζεστη..
~~~~~~~~~~
Ενιωσα το χερι του να χτυπαει το προσωπο μου παλι.. ειχα ξεχασει πως καποια στιγμη θα πεφταμε προσωπο με προσωπο.
Δεν μπορουσα ουτε καν να αντισταθω.. γιατι ηταν πατερας μου στο κατω κατω.. και ας ειχα χασει καθε σεβασμο για αυτον..
Δεν μιλησα.. με το να εφερνα αντιρρηση το μονο που καταφερνα ηταν να τον νευριαζω περισσοτερο..
Φευγοντας απο το σπιτι σαν κυνηγημενη εφτασα πιο περα και ξεροντας πως εδω ημουν ασφαλης σταματησα να τρεχω.
Κοιταξα το προσωπο μου σε μια τζαμαρια.. παλι τα ιδια...
Μια μελανια υπηρχε στο αριστερο μου μαγουλο... ποιος ακουει παλι την Davis να ρωταει τι εγινε; και αντε να βρω νεα δικαιολογια ωστε να με αφησει στην ησυχια μου...
Ενιωθα εξαντλημενη και ηξερα πως δεν μπορουσα να γυρισω πισω.. σπιτι.. τουλαχιστον για το βραδυ..
Εκανε κρυο αλλα δεν εβρεχε.. αναγκαστικα θα κοιμομουν εκει στην λιμνη.. το ειχα ξανα κανει και μου αρεσε που και που.. αλλα εκανε κρυο.. πολυ κρυο.
Εφτασα και καθησα κατω απο το συνηθησμενο δεντρο.
Ηταν σουρουπο.. εκλεισα τα ματια μου και αφησα ολη την κουραση να φυγει.. ενιωθα τοσο κουρασμενη..
Το σκυλακι αυτη την φορα καθησε πανω μου, στην αγκαλια μου και κουλουριαστηκε.. το αγκαλιασα και εγω..
Γρηγορα με πηρε ο υπνος..
~~~~~
Ξυπνησα και κοιταξα τον ουρανο.. ηταν ακομα βραδυ αλλα εκανε απιστευτο κρυο..
Κοιταξα το ρολοι μου και ειδα πως ηταν τεσσερις τα ξημερωματα.
Δεν αντεξα αλλο, πηρα το σκυλακι αγκαλια και πηγα γρηγορα σπιτι.
Μπηκα απο το παραθυρο αθορυβα και κλειδωσα αμεσως την πορτα. Επειτα επεσα στο κρεβατι μου, μεσα στα παπλωματα.. και παλι εκανε λιγο κρυο γιατι δεν υπηρχαν χρηματα για να αναψω την θερμανση..
Σκεπαστηκα και κουλουριστικα οπως και το σκυλακι.. αμεσως αποκοιμηθηκα.. οτι ωρα ξυπναγα θα πηγαινα σχολειο..
Αργα ανοιξα τα ματια μου και ειδα πως εξω ειχε ξημερωσει.. το ρολοι μου εδειχνε εντεκα... επρεπε να παω σχολειο..
Φορεσα μαυρα ρουχα οπως συνηθως και εβαλα την κουκουλα μου.
Παιρνοντας μια σκετη φρυγανια εφυγα.
"Τα λεμε" ειπα στο σκυλακι οταν φτασαμε εξω απο το σχολειο... ηξερα πως θα με περιμενε εκει..
Εφτασα στο τμημα μου και χτυπησα την πορτα ανοιγοντας την επειτα.
Χωρις να το καταλαβω, κανοντας μηχανικη κινηση κοιταξα να δω τον καθηγητη να του πω τον λογο που αργησα αλλα οταν ειδα το προσωπο της Davis ηθελα απλα να βρισω..
"Συγνωμη που αργησα" ειπα αδιαφορα και προχωρισα στην θεση μου, προσευχομενη πως δεν θα το ειχε προσεξει.
Δεν ειπε τιποτα συνεχιζοντας απλα το μαθημα, κατι που μου εκανε εντυπωση.
Δεν συμμετηχα καθολου στο μαθημα, οπως συνηθως, και απλα εχοντας το κεφαλι σκιμμενο σκεφτομουν γενικα.
Σκεφτομουν πολυ.. απο παντα.. ιδιως απο τοτε που ημουν μονη μου... εμενα μονη μου με τις σκεψεις μου...
Αξιολυπητη...θα ελεγε κανεις...
Το κουδουνι χτυπησε γρηγορα και βολευτικα καλυτερα στην θεση μου ενω πηρα τον κυβο.
Σε παρακαλω.. σε παρακαλω.. ας μην ερθει εδω..
Μετα απο λιγο ησυχια..
Χαμογελασα.. την γλυτωσα.
Δεν προλαβα να τελειωσω την φραση μου, απο μεσα μου φυσικα, οταν ακουσα βηματα.. κοντα.. πιο κοντα..
"Σηκωσε το κεφαλι σου" ακουσα την φωνη της να με διαταζει καπως αποτωμα..
Ηθελα να την κοιταξω να δω τι συμβαινει αλλα δεν υπηρχε περιπτωση να σηκωνα το κεφαλι μου.
"Τι θελετε;" ρωτησα κοιτωντας ακομα κατω.
"Να σηκωσεις το κεφαλι σου Σαμανθα... τωρα!"
Νευριαζοντας με τον τονο της φωνης της και με το γεγονος πως με ειπε Σαμανθα σηκωσα το κεφαλι μου αποτωμα ετοιμη να φωναξω.. τα ματια μου πεταγαν σχεδον φλογες..
Αρκετα..
"Σου ειπα πως δεν με λενε Σαμανθα" σχεδον φωναξα χανοντας τον ελεγχο και μιλωντας της στον ενικο.. αλλα εκεινη την στιγμη ουτε εγω το καταλαβα ουτε εκεινη..
Με ειχε πριξει..
"Οχι! Δεν καταλαβες" ξεκινησε με ηφος..
"Θα σε φωναζω οπως εγω θελω... στο σχολειο σε εχουν γραμμενη Σαμανθα.. πρωτον αυτο.. και δευτερον πες μου τωρα τι συμβαινει.. γιατι εισαι παλι χτυπημενη" στο τελος φωναζε και κοιταξα την πορτα για να δω μηπως καποιος μας εβλεπε αλλα ηταν κλειστη.
Ειχα μεινει αναυδη.. δεν την ειχα δει ποτε να ειναι τοσο εξαλλη.. και ουτε πιστευα πως θα την εβλεπα ποτε.. δεν φαινοταν τετοιος ανθρωπος..
"Δεν ειναι τιποτα!" Φωναξα πισω.
"Σαμανθα.. παιζεις με την υπομονη μου.. σε πηρα με το καλο..αλλα δεν μιλαγες.. τωρα πες μου πριν μπλεχτουν κιαλλοι!" Απαντησε προσπαθωντας να ελεγξει τα νευρα της.
Εβλεπα τα ματια της να εχουν γινει πιο σκουρα απο το θαλασσι που ηταν λογο της πιεσης απο τα νευρα.
"Δεν εχω να πω τιποτα! Απλα χτυπησα καπου.. γιατι πρεπει να σου δινω αναφορα καθε φορα; ποια νομιζεις οτι εισαι;!" Φωναξα.
"Η μονη που ενδ-.. η μονη που εχει καταλαβει τι γινετε" πηγε να πει κατι αλλα αμεσως το διορθωσε
"Δεν εχεις καταλαβει τιποτα..απλα ασε με στην ησυχια μου!"
"Οχι! Πες μου ποιος σε χτυπησε;" φωναξε ακομα πιο δυνατα.
"Ο πατερας μου!! Ενταξει;!" Με το που το ειπα τα χαρακτηριστηκα της μαλακωσαν..
Το εκανα καταλαθος.. δεν υπηρχε περιπτωση να το ελεγα αν δεν με ειχε νευριασει τοσο πολυ κανοντας με να χασω τον ελεγχο.. αλλα απο οτι εβλεπα και εγω την εκανα να χασει τον δικο της.
Ημασταν ορθιες κοιταζοντας η μια την αλλη χωρις να μιλαμε.
Ησυχια...
Απολυτη ησυχια..
Εκτος απο δυο λαχανιασμενες ανασες λογο των φωνων που ειχαμε βγαλει η μια στην αλλη...
Και τωρα...;
Τωρα.. κανουμε τον σταυρο μας ελπιζοντας να μην βγει παρα εξω..
Οχι αλλες φασαριες..
Που πηγε η ησυχη ζωη μου;.