Ο Τζέρεμι έκλεισε το κινητό μα δεν μπήκε μες στο σπίτι. Δεν βιαζόταν καθόλου στην τελική, απλά ήθελε λίγη ηρεμία για να σκεφτεί. Το χιόνι έπεφτε αδιάκοπα μπροστά του και το κρύο ήταν τόσο τσουχτερό που τον έκανε να ριγεί συνεχώς. Φορούσε άσπρο πουκάμισο με μαύρο παντελόνι και γιλέκο. Του έδινε μια πιο ευγενική όψη, σαν να είναι κι αυτός πλούσιος καλεσμένος.
Πήρε το τσιγάρο του και το άναψε προσεχτικά για να μην σβήσει απ' τον κρύο αέρα. Το βλέμμα του κόλλησε σ' ένα σημείο δίχως να το καταλάβει, ενώ ρουφούσε και ξεφυσούσε τον καπνό έντονα. Τον χαλάρωνε αυτή η συνήθεια, παρόλο που 'ταν επικίνδυνη για την υγεία. Σκεφτόταν τον διάλογο με την ερωμένη του. Χάρηκε που θα 'φευγαν για λίγο μακριά απ' όλους κι απ' όλα. Να ηρεμήσουν και να περάσουν όμορφες στιγμές μαζί. Και όχι κλεφτές και γρήγορες όπως συνήθως..
Αν και στην αρχή ο ίδιος επιδίωξε αυτή τη παράνομη σχέση πλέον δεν την άντεχε άλλο. Όλη αυτή η μυστικότητα του κατέτρωγε την ψυχή. Φυσικά υπήρχε περισσότερο πάθος και ένταση έτσι, μα τα συναισθήματα είχαν πάρει πια σημαντική θέση και έτσι άλλαζαν όλα..Η γυναίκα δεν ήταν απλά για σαρκική επαφή. Την αγαπούσε κι αυτό δυσκόλευε την κατάσταση και την έκανε πολύ πιο σοβαρή.
Δεν ήθελε να μοιράζεται άλλο την γυναίκα που αγαπούσε με τον άντρα της ,ούτε με τον κοινωνικό της περίγυρο. Στο ταξίδι θα προσπαθούσε να την πείσει να φύγει μαζί του. Δεν άντεχε στη σκέψη πως άλλος την φιλάει και την ακουμπάει, αυτές οι σκέψεις τον γέμιζαν θυμό και μίσος προς έναν ευγενικό κύριο που δεν έφταιγε σε τίποτα. Ήταν απλά το θύμα, δίχως να το ξέρει..
Κούνησε νευρικά το κεφάλι του πέρα-δώθε για να διώξει τούτες τις κακές σκέψεις απ' το μυαλό του. Πέταξε το τσιγάρο κάτω και μπήκε μέσα στη βίλα. Ο ζεστός αέρας αμέσως τον χαλάρωσε και του έφτιαξε τη διάθεση. Γρήγορα εντόπισε τον φίλο του, ο οποίος του πρότεινε και τη σημερινή δουλειά. Ο Μαρκ ήταν ένας ζωηρός νεαρός με ανοιχτόχρωμα μαλλιά και λυγερή κορμοστασιά. Τα μάτια του λαμπερά και η δουλειά το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του.
-"Πού είσαι; Ο κόσμος άρχισε να έρχεται!" Ο Μαρκ αναστατωμένος τράβηξε απ'το μπράτσο τον Τζέρεμι για να κατεβούν στην κουζίνα. Ο νεαρός αμίλητος τον ακολούθησε. Μισούσε τέτοιου είδους δουλειές αλλά αναγκαζόταν να τις κάνει λόγω χρημάτων. "Ήρθαμε εδώ για ένα σκοπό. Μην τεμπελιάζεις."
Και οι δύο πήραν δίσκους με ποτήρια σαμπάνια για να κεράσουν τους καλεσμένους. "Λοιπόν εγώ έχω την δυτική πλευρά κι εσύ την ανατολική. Μην μιλάς και απλά κέρνα." Ο Μαρκ του μίλησε θυμωμένος, με προειδοποιητικό τόνο και έφυγε.
~~~~~~
Λίγο πριν τοις δώδεκα όλοι οι καλεσμένοι είχαν κάτσει στα τραπέζια τους και οι σερβιτόροι τους σερβίρισαν το γλυκό. Μόλις ο Τζέρεμι άφησε το τελευταίο κομμάτι στηρίχτηκε σε μια χοντρή κολόνα, δίπλα απ' την πόρτα της κουζίνας, κουρασμένος. Όλο το βράδυ ήταν αναγκασμένος να ανέχεται τις ξεδιάντροπες ματιές πολλών γερασμένων γυναικών και τα κουτσομπολιά τους. Όλοι μέσα στο δωμάτιο ήξεραν από ποια γυναίκα έπαιρνε διαζύγιο και τι είδους άντρας ήταν. Ένας φτηνός ζιγκολό..
Σε λίγο ήρθε και ο φίλος του κουρασμένος για να ηρεμήσει δίπλα του. Τα καστανόξανθα μαλλιά του νεαρού είχαν ανακατευτεί με τον ιδρώτα και είχαν κολλήσει στο μέτωπό του. Το πρόσωπό του είχε κοκκινήσει, καθώς είχε λευκή επιδερμίδα. "Μάντεψε ποια είδα!" Ο Τζέρεμι αφηρημένος κούνησε τους ώμους ως απάντηση.
-"Την πρώην γυναίκα σου! Ευτυχώς δεν ανέλαβες την δυτική πλευρά, θα γινόταν φοβερό θέαμα." Γέλασε ελαφρώς και έπιασε μια καρέκλα για να καθίσει.
-"Δεν με ενδιαφέρει. Την έχω ξεγράψει εντελώς απ' την ζωή μου.." Ο Τζέρεμι άναψε ένα τσιγάρο για να ηρεμήσει. Η Τζάνις θα έμενε πάντα ως ευχάριστη ανάμνηση και ένα τρομερό λάθος.
-"Απορώ πώς την παράτησες; Θα μπορούσες να 'σουν εκατομμυριούχος τώρα!" Ο Μαρκ ήθελε να αποκτήσει κύρος και λεφτά, μα με ατομική προσπάθεια. Του άρεσε να δουλεύει, ήταν πολύ φιλόδοξος. "Άλλωστε είναι μια πολύ ωραία γυναίκα."
Ο μελαχρινός άντρας χαμογέλασε ελαφρώς με ειρωνία. "Δεν μετράνε μόνο τα λεφτά στη ζωή." Σκέφτηκε όλα όσα είχε κάνει γι΄αυτά . Πίστευε πως θα του 'φερναν ευτυχία. Στο τέλος μετάνιωσε για όλα βέβαια. "Περάσαμε καλά, αλλά τέλειωσε. Βαρέθηκα να 'μαι το σκυλάκι της."
Ο Μαρκ έσκυψε συγκαταβατικά το κεφάλι του. "Ίσως έχεις δίκιο φίλε. Οι μεγάλες θέλουν να ΄χουν πάντα το πάνω χέρι." Ο Μαρκ άναψε και 'κεινος ένα τσιγάρο. "Ήρθε και η πρώην θετή σου κόρη με τον σύζυγό της."
Το ανέκφραστο πρόσωπό του πήρε ξαφνικά χρώμα και το βλέμμα του ζωήρεψε. "Είδες την Έμιλυ; Είναι εδώ;" Ρώτησε με φανερή αγωνία.
-"Ναι.. Γιατί σε νοιάζει;" Παρατήρησε την αναστάτωση του φίλου και την αδικαιολόγητη αντίδρασή του. Μια σκέψη του πέρασε απ΄το μυαλό και γέλασε, φανερώνοντας το γοητευτικό χαμόγελό του. "Μην μου πεις ότι κάτι τρέχει μεταξύ σας!"
-"Μην είσαι ηλίθιος! Φυσικά και όχι.." Απάντησε μονομιάς ο Τζέρεμι και ξανασοβάρεψε κοιτώντας μπροστά του. Γεγονός που επιβεβαίωσε την σκέψη του Μαρκ.
Γέλασε έντονα ξεφυσώντας καπνό. "Μπράβο! Πρώτα μάνα, μετά κόρη.. Αυτή είναι ζωή!"
-"Σου είπε δεν τρέχει τίποτα μεταξύ μας!"
Συνέχισε να γελάει , αλλά μόλις είδε την δολοφονική ματιά του φίλου σταμάτησε. "Καλά ντε.. Δεν θα σ' αδικούσα πάντως. Είναι πολύ όμορφη γυναίκα!" Έφερε στο μυαλό του την έντονη παρουσία της κοπέλας ενθουσιασμένος. "Αλλά σιγά μην αφήσει τον μπάρμπα που 'χει γι' άλλον άντρα. Τέτοιες γυναίκες τις νοιάζει μόνο το χρήμα και η άνεση." Έδειξε τον Τζέρεμι μ' ένα νεύμα του ανοιχτόχρωμου κεφαλιού του. "Ακόμα και για έναν ομορφόπαιδο σαν εσένα ,δεν πρόκειται να χάσουν τα λεφτάκια τους.."
Ο Τζέρεμι ενοχλημένος απ' τις αλήθειες που έλεγε ο Μαρκ ρούφηξε μια γερή τσούρα νευρικά. "Ουφ. Σκάσε πια!" Πέταξε το τσιγάρο κάτω με θυμό και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Ήξερε την αλήθεια, απλά δεν μπορούσε να την παραδεχτεί ούτε στον ίδιο του τον εαυτό.
-"Καλά ντε μην φεύγεις.. Ε!!" Ο Μαρκ φώναξε δυνατά, μα ο φίλος του τον αγνόησε επιδεικτικά. "Περίεργα πράγματα.."
Ο Τζέρεμι εξαγριωμένος ανέβηκε στα σκαλοπάτια μέχρι που έφτασε δίπλα στην ορχήστρα και την είδε. Χόρευε με τον σύζυγό της και φαινόταν τόσο ευτυχισμένη. Εκείνος την έπιανε σφιχτά απ' τη μέση και εκείνη τον είχε αγκαλιά πολύ κοντά της, δίχως να τον απωθεί. Τα φλογερά κόκκινα χείλη της ήταν συνέχεια χαμογελαστά και κοιτούσε τον άντρα της με τόση λατρεία, που αποκλείεται να 'ταν προσποιητή. Ο Ρότζερ την φίλησε στα χείλη και αυτή τον αγκάλιασε. Πρόσεξε πως τον είδε ,κοιτούσε προς το μέρος του.
Μέσα του ένιωσε ένα κομμάτι να ραγίζει κι ένα ρίγος να τον διαπερνά. Η ζήλια και το μίσος ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματά του τούτη τη στιγμή. Τα μαύρα μάτια του στένεψαν και μονομιάς το πάθος και ο έρωτας που ένιωθε γι' αυτήν εξαφανίστηκαν. Βαθιά μέσα του ήξερε πως έπρεπε να πάψει να ελπίζει και να την αφήσει. Ποτέ δεν θα παρατούσε τα πλούτη.. Πληγωμένος έφυγε κατευθείαν από το δωμάτιο με γρήγορα βήματα. Τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν ,ενώ στην ψυχή του επικρατούσε το απόλυτο χάος. Ένιωσε τόσο ανόητος, ένα στρατιωτάκι της μοίρας που έδωσε την καρδιά του σε μια όμορφη γυναίκα, η οποία τον εξαπατούσε..
Με ραγισμένη καρδιά κατευθύνθηκε ξανά προς την κουζίνα. Θα άλλαζε ρούχα και θα έφευγε. Η δουλειά του είχε τελειώσει. Στην τελική και να μην πληρωνόταν, δεν τον ενδιέφερε. Ο θυμός υπερνικεί πάντα την λογική ενός ερωτευμένου και πληγωμένου άντρα..
Μόλις η Έμιλυ κατάλαβε ποιος ήταν ο άντρας φοβήθηκε πολύ. Αμέσως τραβήχτηκε απ' την αγκαλιά του Ρότζερ και του ζήτησε να κάτσουν αναστατωμένη. Ο Τζέρεμι πάνω στα νεύρα του μπορεί να προκαλούσε χαμό. Ο Ρότζερ παραξενεύτηκε αλλά το δέχτηκε. Έκατσαν στο τραπέζι όμως αυτή συνέχισε να βρίσκεται σε σύγχιση. Το πόδι της ανεβοκατέβαινε νευρικά κάτω απ' το τραπέζι ενώ το βλέμμα της περιπλανιόταν στο μεγάλο χώρο για να τον βρει. Τον πλήγωσε με αυτόν τον τρόπο. Και ήξερε πως δεν θα την συγχωρούσε εύκολα..Πρέπει να τον βρω!
Διακριτικά σηκώθηκε έτσι ώστε να μην την δει ο Ρότζερ. Μια κύρια την ρώτησε που πάει και η Έμιλυ απάντησε ευγενικά: στο μπάνιο. Περπάτησε όλο τον χώρο με μικρά βήματα και ανάλαφρο περπάτημα. Το φόρεμα ήταν στενό και τα τακούνια ψηλά, οπότε δεν μπορούσε να πάει πιο γρήγορα. Με μυστικότητα κατέβηκε στην κουζίνα όπου τον είδε να μαζεύει τα πράγματά του. Το πρόσωπό του ήταν σκυνθρωπό και βλοσυρό. Οι μακριές, μαύρες βλεφαρίδες του σκέπαζαν τα παθιασμένα μάτια του. Όταν έβαλε την τσάντα στους φαρδύς ώμους του για να φύγει, η κοπέλα διέκρινε ένα πρωτόγνωρο κενό στο βλέμμα του. Πρώτη φορά διέκρινε πόνο σε αυτόν ,μαζί με έντονο θυμό. Τον οποίο τον είχε πάντα έτσι κι αλλιώς.
Αφού έλεγξε πως κανείς δεν ήταν εκεί,φάνηκε μπροστά του. Εκείνος δεν έδωσε καμία σημασία και την έσπρωξε για να περάσει με δύναμη. Αυτή έτρεξε από πίσω του και ξαναβρέθηκε μπροστά του. Ήταν αποφασισμένη να του μιλήσει. Τίποτα δεν σταματάει μια γυναίκα με πείσμα, όταν αποφασίζει να διεκδικήσει κάτι. Ήταν μια ωραία γυναίκα και ήξερε ακριβώς πως να χρησιμοποιήσει τη γοητεία της. Προσπάθησε να τον αγκαλιάσει, μα αυτός το απέφυγε. Δεν την κοιτούσε καν στα μάτια.
-"Σε παρακαλώ πάμε να μιλήσουμε σ' ένα δωμάτιο, οι δυο μας." Με χαμηλή, ερωτική φωνή τόνισε τις τελευταίες λέξεις. Σήκωσε τα μάτια της και τον κοίταξε πονηρά. Αλλά εκείνος -για πρώτη φορά- δεν υπέκυψε στα "γλυκά μάτια" της κοπέλας. Είχε πληγωθεί υπερβολικά ο αντρικός εγωισμός του.
-"Όχι! Φύγε απ' τη μέση και πάνε στον αντρούλη σου που σ' αγαπάει." Με ειρωνικό, μα και πικρό τόνο στη βραχνή φωνή του την έσπρωξε. "Και το ταξίδι μας ακυρώνεται." Χωρίς οίκτο την προσπέρασε ακόμα μια φορά.
Η Έμιλυ πείσμωσε ακόμα περισσότερο. Και ξαναβρέθηκε μπροστά του ,αυτή τη φορά εκνευρισμένη. Τα μάγουλά της είχαν κοκκινήσει απ΄τον θυμό της απόρριψης, μα προσπάθησε να συγκρατηθεί. Πήρε ξανά χαλαρή έκφραση και αυτή τη φορά τα χέρια της ακούμπησαν στο στήθος του.
Ο Τζέρεμι την κοίταξε αυστηρά αλλά δεν προσπάθησε να ξεφύγει. Αυτή τη φορά το παιχνιδιάρικο βλέμμα του επέστρεψε σε μικρό βαθμό. Μόνο απ' τα κόκκινα χείλη και το άγγιγμά της ένιωθε να τα ξεχνάει όλα. Η έλξη των σωμάτων ήταν πιο δυνατή απ' τη λογική και το μίσος της στιγμής. "Εντάξει.."
Εκείνη χαμογέλασε ικανοποιημένη και τον έπιασε απ΄το χέρι. "Ξέρω το σπίτι. Πάνω έχει ένα γραφείο. Πάνε από την πίσω σκάλα για να μην σε δει κανένας.."
~~
Σε 10 λεπτά περίπου ο Τζέρεμι μπήκε στο δωμάτιο και κλείδωσε την πόρτα πίσω του. Την είδε να τον περιμένει στηριγμένη μπροστά στο τζάμι με ικανοποιητικό βλέμμα. Θύμωνε με τον εαυτό του που της επέτρεπε να τον εκμμεταλεύται έτσι, μα δεν είχε την δύναμη ν' αντισταθεί προς το παρόν. Το στενό κόκκινο φόρεμα 'έγλυφε' το σώμα της πολυ κολακευτικά. Άφησε την φαντασία του να οργιάζει για το τι βρισκόταν κάτω απ' αυτό. Λεπτή μέση με στρογγυλούς γοφούς και στητό στήθος. Και αυτός ο θεσπέσιος λεπτός λαιμός, που ξετρελαίνονταν να τον φιλάει. Την είχε δει γυμνή και ήξερε το σώμα της, μα τούτη τη στιγμή μπορούσε να το ξαναφανταστεί με εντονότερη επιθυμία.
Η Έμιλυ τον πλησίασε ικετευτικά και απολογήθηκε. "Συγνώμη. Δεν ήξερα πως θα 'σαι εδώ. Πραγματικά συγνώμη." Του μίλησε με καθαρή καρδιά. Ένιωθε ενοχές και για τους δύο..
-"Δεν σε είδα πολύ και στεναχωρημένη μαζί του!" Πέταξε την βαλίτσα κάτω με δύναμη. "Αντιθέτως, γελούσες και τον φιλούσες. Πουτάνα.." Έφτυσε καθώς έλεγε αυτή τη λέξη με τεράστιο μίσος.
-"Συγνώμη. Είναι ο άντρας μου και δεν πρέπει να καταλάβει κάτι. Με έχει σαν αγία στο μυαλό του.. Δεν θέλω να τον πληγώσω." Τον έπιασε απ' τα χέρια με υγρά μάτια.
Το αγόρι ένιωθε το θυμό να 'βράζει' μέσα του για ακόμα μια φορά. Δεν άντεχε την απόρριψη. "Προτιμάς να πληγώνεις εμένα δηλαδή; Τόση αξία έχω!" Την έπιασε σφιχτά απ' τους ώμους και την έφερε κοντά του. "Διάλεξε. Αν είναι να φύγω ας φύγω μια ώρα νωρίτερα." Πληγωμένος την άφησε και απομακρύνθηκε."Και μην κλαις, αυτά τα παιδιαρίστικα πράγματα δεν πιάνουν σε μένα."
Τα μεγάλα μάτια της κοπέλας είχαν βουρκώσει απ΄την ενοχή και τη λύπη. Πονούσε όταν της συμπεριφέρονταν με αυτόν τον τρόπο. "Σιγά μην κλάψω για σένα!" Ο Τζέρεμι ξεκλείδωσε την πόρτα για να φύγει ,μα αυτή τον τράβηξε απ το χέρι. "Μην φεύγεις."
Απογοητευμένος γύρισε να την κοιτάξει με οίκτο. "Γιατί ; Για να μου το παίζεις και θύμα;" Παρόλο το θυμό το χέρι της του έκαιγε τα σωθικά. Ήθελε πολύ να την φιλήσει και να τα ξεχάσει όλα τελείως.
Το κορμί της κοπέλας ανατρίχιασε και αφυπνίστηκε απ΄την βίαιη συμπεριφορά του. Ο πόθος άρχισε να αναβλύζει μέσα στην ψυχή της. Το βλέμμα της μαλάκωσε και τα χείλη της μισάνοιξαν αισθησιακά. "Μου έλειψες εδώ και μία βδομάδα. Σε σκεφτόμουν συνέχεια.." Ήρθε πιο κοντά του με το στήθος της ν' ακουμπάει το δικό του. Αυτή η αίσθηση τον ερέθισε, μα δεν θα υπέκυπτε στα παιχνίδια της.
-"Είσαι πολύ γυναικούλα τελικά.. Και μετά κατηγορούσες τη μάνα σου." Ήθελε να πληγώσει την ψυχή της για εκδίκηση. Να την πονέσει, όσο τον πόνεσε κι αυτή. Όπως τον απέρριπτε και τον αγνοούσε πάντα μπροστά σε άλλους. "Τσούλα! Χειρότερη απ' την Τζάνις είσαι!" Ένα ικανοποιητικό χαμόγελο απλώθηκε στο όμορφο πρόσωπό του. Μετά απ΄την απαράδεκτη συμπεριφορά της χάρηκε στη σκέψη πως την πληγώνει.
Η Έμιλυ ενοχλήθηκε ,αλλά αντιστάθηκε. Το μόνο που την ένοιαζε εκείνη τη στιγμή ήταν οι αμαρτωλές ανάγκες του κορμιού της. "Γίνεσαι πολύ κακός όταν θες, μα τώρα δεν με νοιάζει." Προκλητικά έβγαλε το κόκκινο φόρεμα και το άφησε να γλιστρήσει απ΄το σώμα της με επιθυμία. Δεν φορούσε σουτιέν γι ' αυτό ο άντρας γύρισε το κεφάλι του απ΄την άλλη. "Σε θέλω.. πολύ..πολύ.." Τον αγκάλιασε σφιχτά. Προσπάθησε να τον φιλήσει ενώ εκείνος την απέφευγε. Την ήθελε απεγνωσμένα.
"Πάρα πολύ.." Σε μια τελευταία προσπάθεια πήρε τα χέρια του και τα έφερε χαμηλά στη μέση της. Στο τέλος δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Ερεθισμένος κοίταξε μες τα λάγνα μάτια της και διέκρινε το ασίγαστο πάθος που έκαιγε και τον ίδιο συνέχεια. Έσφιξε τους μηρούς και την φίλησε δυνατά. Όλα ξεχάστηκαν σε μια στιγμή. Πάντα τα έβρισκαν στο τέλος καθ' αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορούσε να ελέγξει την ορμή και τον έρωτά του. Την ήθελε πάρα πολύ ,όπως και αυτή..
Με ανεξέλεκτο πάθος την έσπρωξε πάνω στο γραφείο μπρούμητα. Δεν σταματούσε να την φιλάει σε όλο το κορμί. Στην πλάτη ,στο λαιμό ,στο στόμα.. Αφαίρεσε το εσωρουχά τους γρήγορα και μπήκε μέσα τους με τεράστια ικανοποίηση. Η κοπέλα βόγκηξε με χαρά τόσο για την πράξη, όσο και για την επανένωσή τους με αυτό τον υπέροχο τρόπο. Η σχέση τους ήταν περίπλοκη και απαγορευμένη. Έτσι κάθε συνεύρεσή τους ήταν πάντα συγκλονιστική γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Απολάμβαναν τόσο πολύ εκείνη τη στιγμή ,που δεν άκουσαν την πόρτα που άνοιξε αργά..