Yoonji koşarak geldiği evin kapısını bir iki defa tıklattı. Kalbi ağzında atıyordu. Çok heyecanlıydı. Yoongi'ye söylememiş olsada o artık Yoongi'ye aitti. Yani Kim Yoonji Min Yoongi'ye aşık olmuştu. Evet o bile şaşırıyordu bu duruma. Sadece fotoğrafını gördüğü ve mesajlaştığı bir adama aşık olmuştu.
Bir kaç dakika sonra kapı yavaşça açıldı. Yoonji onun bu kadar harika olabileceğini hiç düşünmemişti. Yoongi yavaşça kenara çekilerek Yoonji'ye içeriye girmesi için yer açtı. Yoonji içeriye girince Yoongi kapıyı kapattı. Kızın gözlerine bakamıyordu Yoongi. Yoonji o kadar mükemmeldi ki. Aslında bir kere bakabilse Yoongi bir daha gözlerini ondan ayırmayacaktı.
Karşısında ona bakamayan bir adam duruyordu. Yoonji onun bu haline gülümsedi. Yavaş adımlarla ona yaklaştı. Parmaklarını Yoongi'nin çenesine koyup yavaşça kaldırdı.
"Gözlerime bak Yoongi."
Yoongi gözlerini ona bakan kahverengilere sabitledi. Yoonji ona yaklaşıyordu. Yoonji'nin her attığı adımda kalbi yerinden çıkıyordu. O yakından daha da güzeldi. Gözleri, dudakları, yanakları, uzun kirpikleri, ince yumuşak parmakları... Her yeri özenerek yaratılmıştı.
Yoonji Yoongi'nin dibine girdi. Aralarında sadece çok küçük bir mesafe vardı. Yoonji kalbini susturamıyordu. Ne ara bu kadar aşık olmuştu. Daha fazla dayanamıyordu. Titrek sesiyle kısık bir şekilde konuştu.
"Artık uzaktan izlemek zorunda değilsin."
Söylediği bir kaç kelime sonrasında hızla birleştirdi kendi dudaklarıyla aşık olduğu adamın dudaklarını. Aşkla öpüyordu, özlemle öpüyordu. Yoongi ona çok narin davranıyordu. Sanki ufak bir harekette kırılacakmış gibi.
Yoongi nefes alamıyordu. Aylardır izlediği kızın dudakları kendi dudaklarının üstündeydi. Yine nazikçe ayırdı dudaklarını Yoongi. İkisi de nefes nefese idi. Aralarında mesafe yok denecek kadar azdı. Birbirlerinin nefeslerini çekiyorlardı ciğerlerine. Artık ikisi de birbirine aitti.
"Seni Seviyorum Kim Yoonji."
"Seni Seviyorum Min Yoongi."