Pov Jayden
Ik heb mijn armen om haar heen geslagen. Ze is zo mooi en lief. Haar lach doet me smelten van binnen. Haar aanrakingen laten tintelingen achter. Haar knuffels zo onverwachts maar zo lief. We laten elkaar los. Ik wil haar zo graag zoenen, maar ik weet dat ze er niet klaar voor is. Ik hoop wel dat ik degene ben die haar mag kussen. Ik heb nu pas door dat er maar een paar centimeters tussen onze hoofden zit. We komen steeds dichter bij elkaar. Moet ik haar nu zoenen of niet. Zometeen doe ik haar pijn of wilt ze dit niet. Voordat ik het weet zitten haar lippen op de mijne. Het voelt zo magisch, maar dit moet stoppen dit wilt ze niet. Ik trek terug. Ze kijkt me vragend aan.
'Sorry' zeg ik. Ik sta op en loop onze kamer uit. Had ik weg moeten lopen of moest ik meegaan in die zoen. Ik weet het niet meer. Ik ga eerst een even lopen. Ja dat zal goed doen.
Pov Miley
Hij komt steeds dichterbij. Ik zie een twijfeling in zijn ogen. Ik druk zonder erbij na te denken mijn lippen op de zijne. Dit voelt zo goed magisch er zijn geen woorden voor, maar voor dat ik het weet trekt hij terug. Hij kijkt me schuldig aan.
'Sorry' zegt hij. Hij staat op en loopt weg. Ik blijf verbaasd achter. Wat gebeurde er nou. Deed ik het fout of niet goed. Ik ga liggen op bed. Ik denk terug aan het moment en begin te snikken. Ik rol me op tot een bolletje en val al snel in slaap met kleren en al aan.
Pov Jayden
Ik loop over straat ik zie een paar jongens roken ze zien er best eng uit. Ik loop er langs.
'Hè jij' zegt iemand, maar ik negeer het en loop door. Ik word vast gepakt.
'Ga jij mij negeren. Weet je wat ik doe met mensen die mij negeren' zegt hij dreigend. Ik haal mijn schouders op. Ik wil verder lopen maar het lukt niet doordat hij mij vast heeft.
'En nog weg willen lopen ook' zegt hij boos. En voor dat ik het weet word er op mijn neus geslagen. Ik wankel wat naar achteren. Hij slaat me nog een keer op me lip en loopt weg. Ik voel aan mijn lip en neus en zie dat het best wel veel bloed.
'Shit' mompel ik en loop snel terug naar het internaat. Als ik in onze kamer ben zie ik Miley liggen opgerolt in een bolletje. Heb ik het echt fout gedaan. Ik voel me schuldig tegen over haar. Waarschijnlijk denkt ze dat het aan haar ligt maar het is niet zo. Ik kom uit mijn trans door dat er een pijnscheut door mijn hoofd gaat. Ik laat een kreun horen van de pijn.
'Auw' zeg ik net iets te hard. Miley kijkt gelijk om zich heen en blijft mij mij staan. Haar diepe mooie blauwe ogen kijken me aan. Ze loopt naar me toe en doet het licht aan. Als ze het aan heeft gedaan schrikt ze. Ze komt rustig naar me toe en raakt mijn lip met trillende vingers aan. Ik trek een pijnlijk gezicht.
'Jayden g gaat hett' vraagt ze stotterend. Ik knik, niet in staat op wat te zeggen.
'Kom we moeten het gaan verzorgen. Ga maar op het bed zitten dan zal ik de verband doos halen' zegt ze en weg is ze. Ik loop rustig naar het bed met ondersteuning van de meubels die er staan. Als ik zit komt Miley aan met de spullen. Ze komt naast me zitten en pakt mijn gezicht vast. Ze maakt mijn gezicht schoon met een nat doekje. Als ze bezig is, is haar tong een klein beetje uit haar mond wat haar schattig maakt.
'Jayden hoe is dit gebeurt' vraagt ze met tranen in haar ogen.
'Kom hier' zeg ik en open mijn armen vrijwel meteen komt Miley in mijn armen.
'Ik liep op straat en kwam jongens tegen ze zeiden wat maar ik negeerde het. Toen ik dat deed kwam er een jongen en begon me te slaan' zeg ik terwijl ik met mijn hand door haar haren ga. Ze knikt en ze gaapt.
'Ben je moe' vraag ik. Ze knikt weer.
'Kom dan gaan we slapen' zeg ik. Ze staat op en loopt de badkamer in om zich om te kleden. Als ze terug komt hoop ik dat ze bij mij in bed zal kruipen, maar dat doet ze niet ze gaat in haar eigen bed liggen . Een teleurstellend gevoel bekruipt me. Ik laat het maar zitten het is ten slotte mijn schuld. Ik draai me om en sluit me ogen. Ik kom maar niet in slaap. Het begint ook nog eens te onweren lekker dit.
Pov Miley
Ik lig in bed. Ik wilde naar Jayden toelopen en bij hem in bed kruipen. Dicht bij hem, zijn warmte om me heen. Zijn armen om me heen die mij beschermen. Maarja hij wilt het waarschijnlijk niet. Ik kan maar niet in slaap komen net of ik niet moe ben. Ik draai me voor de zoveelste keer om en probeer te slapen. Als ik dan bijna slaap hoor ik een harde klap. Ik zit gelijk recht in mijn bed. Ik begin moeilijker te ademen. Wat was dat?.
'Hè gaat het' vraagt iemand ik zie niks doordat het donker is. Ik schrik en begin heel bang te worden.
'Hè rustig ik ben het Jayden' zegt diegene. Hij doet het nachtlampje aan en ik zie nu pas dat het Jayden is. Hij komt naar me toe.
'Wat is er' vraagt hij bezorgd. Ik knik niet in staat om te antwoorden. Ik hoor nog een klap en krimp wat in elkaar.
'Bang voor onweer' vraagt hij. Ik knik.
'Zal ik bij je komen liggen' vraagt hij voorzichtig. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. En knik.
'Graag' zeg ik.
'Schuif maar op dan' zegt hij glimlachend terug. Ik schuif op en hij komt naast me liggen. Ik kruip meteen dicht tegen hem aan. Hij slaat zijn armen stevig om me heen. Ik laat een zucht en sluit me ogen.
'Weltrusten' zeg ik tegen hem.
'Weltrusten' zegt hij en geeft een kus om mijn kruin. En daarmee val ik in slaap.
~~~~~~~~
Als ik wakker word en mijn ogen open kijk ik recht in het slapende gezicht van Jayden. Hij is zo schattig als hij slaapt. Zijn haar zit warrig de neiging om er met mijn hand door heen te gaan is heel groot.
'Kan je het zien' vraagt hij met een hese stem. Ik begin te blozen en kijk weg. Hij begint te lachen.
'Maakt niet uit hoor' zegt hij en geeft me een knuffel. Ik zucht van opluchting.
'Meer meiden smelten van mijn goddelijke lichaam' zegt hij grijnzend. Ik hou het niet meer en barst in lachen uit.
'Jij en een goddelijk lichaam' zeg ik hikkend van het lachen. Hij kijkt me nep beledigd aan.
'Waarom doe je gemeen' zegt hij nep snikkend.
'Aahh moet Jayden huilen. Kom maar hier' zeg ik lachend. Ik hou mijn armen open en Jayden slaat zijn armen om me heen en drukt me dicht tegen zich aan.
'Kom we gaan opstaan we moeten zo naar school' zeg ik tegen hem. Hij knikt, maar laat me niet los. Hij gaat liggen en trekt me mee. Nu lig ik op zijn borst met mijn armen om hem heen. Als je dit zou zien zou je denken dat we een koppel zijn maar dat zijn we niet. Ik zucht.
'Kom op ik moet zo sporten' zeg ik met tegenzin.
'Hé ik weet dat je wilt voetballen, maar het kan niet sorry. Maar 1 pluspunt je ziet mij voetballen en al die kinderen voorbij spelen' zegt hij grijnzend. Ik glimlach naar hem.
'Bedankt' zeg ik. Ik sta op en kleed me aan en pak mijn tas in. Samen met Jayden loop ik naar de kantine toe. Als we daar aankomen gaan we eten halen bij een vrouw en gaan aan onze tafel zitten. Als we zitten komen de huppeltrutjes aanlopen. Ookwel genoemd Melanie, Sophie en de volgelingen. Melanie kijkt onze kant op en kijkt me vuil aan. Ik word er een beetje bang van. Ze komt naar ons toelopen en gaat op de schoot van Jayden zitten.
'Heey Jaydie' zegt ze slijmerig. Hij zucht.
'Hoi Melanie' zijn hij geïriteerd.
'Jadie je weet dat je me Mel mag noemen' zegt ze.
'Weet ik maar dat doe ik niet meer' zegt hij.
'Vroeger wel hè. Toen we een stel waren. We hadden het leuk samen tot dat, dat kwam aanlopen' zegt ze vuil en kijkt me aan.
'Het komt niet door haar' zegt hij.
'Ohnee toen ze hier kwam was het die dag daarna uit' zegt ze boos tegen mij.
'Dat kwam door jou' zegt hij
tegen haar.
'Wat jij wilt maar zij' ze wijst naar mij.
'En jij krijgen hier spijt van. Je komt om me smeken om met me te nemen of te stoppen' zegt ze en loopt weg. Ik laat een slik horen.
'Hè het komt goed. Ze zegt maar wat' zegt hij en slaat een arm om mij heen.
'Kom we gaan naar de les' zegt hij. Hij staat op en steekt zijn hand uit. Ik pak hem glimlachend aan, hij trekt me omhoog, en lopen samen naar buiten want we hebben onze lessen. Jayden voetbal en ik Hockey. Hij heeft nog steeds mijn hand vast. Het geeft me een warm gevoel van binnen en ik moet spontaan glimlachen.
'Waarom glimlach je' vraagt Jayden verbaasd.
'Je hebt nog steeds me hand vast' zeg ik en kijk hem blij aan.
'Oh sorry' zegt hij en laat me hand los. Het gevoel gaat gelijk weg.
'Het geeft niet' zeg ik en pak zijn hand weer vast. Hij kijkt ernaar en glimlacht.
'Hier moet jij in. Ik zie je wel weer op het veld aan de andere kant' zegt hij een beetje sip.
'Hè niet erg na deze les hebben we weer samen les' zeg ik en prik hem in zijn zij. Hij moet lachen.
'Is goed zie je zo' zegt hij en geeft me een aai op mijn hoofd dat mijn haar door de war zit en loop weg.
'Bedankt' roep ik hem nog na. Hij draait zich om en grijnst.
'Ik krijg je nog wel terug' zeg ik en loop naar binnnen. Als ik binnen ben zie ik allemaal meiden mij aankijken. Ik kijk de kamer rond en zie Melanie zitten. Ze grijnst en staat op.
'Wel wie hebben we daar' zegt ze vuil.
'Laat het' zeg ik en loop haar voorbij. Ik ga zitten naast een meisje.
'Hey' zegt ze glimlachend.
'Hey' zeg ik glimlachend terug.
'Ik ben Jill' en ze steekt haar hand uit. Ik neem hem glimlachend aan.
'Ik ben Miley' zeg ik. Ze knikt.
'Dat weet ik' zegt ze glimlachend. Ik kijk haar verbaasd aan.
'Je bent bevriend met Jayden de badboy van de school' zegt ze of het de normaalste zaak is. Ik kijk haar met open mond aan.
'Maar hij lijkt helemaal geen badboy' zeg ik verbaasd.
'Dat komt omdat hij aardig doet tegen jou maar niet echt tegen de rest' zegt ze. Ik knik begrijpend.
'Was hij altijd al zo' vraag ik ze schud haar hoofd.
'Hij was een hele aardige jongen deed niks. Toen hij met Melanie kreeg is hij veranderd. Er zit nog wel meer achter, maar Melanie heeft hem gebroken en hij heeft nu een muur gebouwd om zich heen alleen jij kan erdoor heen' zegt ze in 1 keer. Ik knik. Ze staat op en kijkt me aan.
'Kom je de les begint zo' zegt ze ik knik en loop naar buiten samen met Jill. Als we op het veld staan zien we al best veel mensen op het hockey veld. Er komen jongens aan gelopen. Alle meiden kijken hun kwijlend aan alleen Jill en ik niet. Ik tik haar aan en ze kijkt al die meiden aan. Opeens beginnen we keihard te lachen. Iedereen kijkt ons aan. Als ik zie dat die jongens ons aankijken stop ik gelijk. Jill ook en kijkt naar iets ik volg haar blik en zie dat ze naar een jongen kijkt.
'Verlieft' zeg ik grinnikend. Ze begint te blozen.
'Zullen we er even heen lopen' zeg ik en begin te lopen.
'Nee nee nee, stop niet doen. Hij vind mij toch niet leuk' zegt ze sip.
'Hè hoe weet je dat nou' zeg ik.
'Kijk naar me' zegt ze. Ik schud mijn hoofd.
'Kom we gaan naar ze toe' zeg ik en trek haar mee. Als we aankomen zijn het jongens die ik nooit heb gezien.
'Hey' zeg ik. Ze kijken me allemaal verbaasd aan.
'Waarom zo verbaasd' vraag ik verbaasd.
'Omdat je met ons praat' zegt hij op een duh-toon. Ik rol mijn ogen.
'Halleluja, er praat een meisje met jullie. Even klappen allemaal' zeg ik sarcastisch. Ze kijken me allemaal verbaasd aan.
'Wat nu weer' vraag ik en kijk ze allemaal aan.
'Je hebt best wel lef jij' zegt er een glimlachend.
'Komt er 1 achter' zeg ik mompelend.
'Maar we zijn hier nu niet om een kopje thee te drinken' zeg ik. Ondertussen kijk ik naar die ene jongen en die kijkt de hele tijd al naar Jill en Jill kijkt terug. Ik begin te lachen. Ze kijken me allemaal verbaasd aan.
'Wat valt hier te lachen' vraagt iemand achter me. Als ik me omdraai zie ik Blake staan. Ik glimlach en spring hem om de hals.
'Blake' zeg ik blij.
'Zo jij bent blij mij te zien' zegt hij lachend.
'Tuurlijk wat denk jij dan' zeg ik en geef hem een tik op zijn schouder.
'Wat doe jij hier? Ga jij voetballen' vraagt hij met grote ogen en ongeloof. Ik schud mijn hoofd.
'Mag niet' zeg ik sip.
'Ahjoh je kan het in je vrije tijd doen' zegt hij en trekt me in een knuffel.
'Kan zij voetballen dan' vraagt iemand lachend. De rest van de groep begint ook te lachen. Ik word een beetje bang van die jongens. Ze lachen me gewoon uit voor mijn gezicht. Ik krijg tranen in mijn ogen en ren weg. Ik ren zo hard dat ik tegen iemand val. Ik kan mijn evenwicht niet bewaren en verwacht de harde grond, maar iemand slaat zijn armen stevig om mij heen. Ik verstijf en begin tegen te stribbelen.
'Laat me los' zeg ik ondertussen al huilend. Doordat ik niet weet wie me vast heeft begin ik zwarder te ademen.
'Hè rustig ik ben het Nathan' zegt hij. Bij zijn naam word ik iets rustiger maar het helpt niet veel.
'Kom dan gaan we even naar de kleedkamers. Ik schud heftig mijn hoofd. Ik ken hem nog niet zo goed. Voordat je weet wilt hij mij iets aandoen.
'Nee, ik ga niet mee. Laat me los' zeg ik huilend. Hij stopt niet en trekt me mee. Ik begin weer zwarder te ademen en begin zwarte vlekkjes te zien.
'Hè laat haar los' zegt iemand. Ik voel hoe Nathan mij los laat. Er komt iemand anders aan en pakt me vast bij mijn schouders.
'Hè gaat het een beetje' vraagt hij. Ik antwoord niet en adem nog steeds zwaar.
'Ik ben het Jayden' zegt hij bezorgd. Bij zijn naam word ik rustig en sla mijn armen om hem heen. Ik begin te snikken.
'Sshh, het komt goed. Ik ben bij je' zegt hij en wiegt me heen en weer.
'Nathan zeg maar tegen onze trainers dat we wat later komen' zegt hij. Ik hoor voetstappen die weg lopen.
'Kom dan gaan we even naar de kleedkamers' zegt hij en lijd me naar de kleedkamers. Als we er zijn ga ik zitten en Jayden loopt weg en komt terug met een glaasje water. Ik glimlach dankbaar naar hem en neem het glas aan.
'Wil je vertellen wat er is gebeurt?' Vraagt hij en kijkt me aan. Ik knik en zet het water aan de kant.
'Ik ging met Jill een meisje die ik heb ontmoet naar een groep jongens voor haar. Toen we daar waren gingen we een gesprek aan. Toen we aan het praten waren begon ik te lachen iemand achter me zei wat. Toen ik achter me keek zag ik Blake staan ik rende op hem af en knuffelde hem. Hij vroeg of ik ging voetballen. Ik zei dat het niet mocht. Even later zeiden 1 van die jongens of ik kon voetballen en begonnen me uit te lachen. Ik kon er niet tegen vroeger deden ze het ook en nu weer. Ik rende weg en botste tegen Nathan aan. Hij nam me in zijn armen en ik wilde dat niet. Hij wilde naar de kleedkamers toe, maar ik was bang dat hij me wat aan zou doen. Ik begon dus zwaarder te ademen en toen kwam jij' eindig ik mijn verhaal. Jayden neemt me in zijn armen.
'Ze weten gewoon niet dat je goed kan voetballen' zegt hij.
'Dankje' zeg ik en sla mijn armen ook om hem heen.
'En Nathan is een aardige jongen hij zou je niks doen. Ik zou eerder bang zijn voor Olivier' zegt hij grinnikend. Ik begin ook te lachen. Samen beginnen we te lachen.
'Kom we moeten gaan anders heeft het geen zin meer. Zometeen kunnen al die meiden mijn skils niet zien' zegt hij. Ik begin te lachen.
'Ja, kom maar dan kan jij je "skils" laten zien' zeg ik. Ik sta lachend op en loop naar buiten. Jayden komt er al snel naast lopen.
'Waarom lach je' zegt hij nep gekwetst.
'Omdat ik het grappig vond' zeg ik.
'Miley kom je nog' zegt iemand als ik omkijk zie ik Jill aankomen rennen.
'Ook hallo Jayden' zegt ze een beetje geïriteerd.
'Hoi' zegt hij droog en kortaf. Ik geef hem een stomp. Hij kijkt me met een dodelijke blik aan.
'Oh heey Jill. Tijd niet gezien hoe gaat het' zegt hij serieus wat er dus heel erg grappig uitziet. Ik barst in lachen uit en Jill kijkt Jayden met open mond aan.
'Ik ga maar eens' zeg ik en loop weg met Jill op mijn hielen.
'Hoe kan jij dat?' vraagt ze verbaasd.
'Wat?' Vraag ik.
'Hem wat laten doen wat hij liever niet doet' zegt ze op een duh-toon.
'Omdat hij dat doet voor mij' zeg ik en ren naar het veld.
Dit is Jill