9. A Birthday Present
Brenna
"That bitch is irritating!" Padabog akong humiga sa kama ko.
"Yes I am."
Nanlaki ang mga mata ko at halos mapatalon sa kama nang marinig ko ang boses na iyan galing sa pintuan ko.
Holy fuck!
"How the hell did you enter in my house?!" Galit na sabi ko at mabilis na pumunta doon para isara ang pintuan. Humalakhak sya at mabilis ding umupo sa kama ko. She even had the guts sit comfortably in there, what the actual hell!
"Your Mom invited me in." Aniya kaya hinilot ko kaagad ang sintido ko. Dammit. She compelled her, great!
"Anong kailangan mo? Halos ikaw na ang kausap ko buong araw." Yes because she won't let me go. Nakasunod lang sya maging sa klase ko ay nandon sya. She kept on hypnotizing everyone. To hell with this vampire biatch.
"I gave you three days. Hindi pa ba sapat iyon para makapag isip ka ng pwede nating gawin kay Joshua? I'm so bored. I might just kill him and then make him—"
"Here." Linapag ko sa harapan nya ang isang singsing. Kumunot ang noo nya at mabilis na kinuha iyon. "Kong gusto mo, ikaw na ang mag bigay tutal kulang ka sa pansin." Mabilis ang naging paglapat ng palad nya sa panga ko pagkatapos kong sabihin iyan. I groaned when she held my jaw too tight.
"What does this fucking ring do?" Tanong nya na akala nya masasagot ko kong hawak naman nya ang panga ko. Dammit! I think she just read my mind...mabilis nya akong pinakawalan.
She looked at the ring like nothing happened between the two of us. I almost lost my breath. Hinawakan ko ang leeg ko bago sya balingan muli. Masama ko syang tinignan.
Fuck you and your vampire fucking blood.
"Akala ko ba alam mo ang lahat?" Inis na sabi ko. Ngumuso sya at tumingin sa akin tsaka sa singsing ulit. I hate everything about her. Lalo na kapag ngumi-ngisi sya.
"Yes it makes him alive if ever there's a supernatural cause of his death, and then?" She mocked me. She really does know every thing. That sucks.
"'Yan lang ang magagawa natin ngayon. I lack at powers, for your information, everything you told me is still digesting..." nagbuga sya nang malalim na hininga pagkatapos kong sabihin iyon. Binulsa nya ang singsing.
"It'll be my privilege to give this to Joshua Joaquin." Aniya. Umirap ako sa kanya nang nakatalikod na at mukhang aalis na.
"Wait..." and did I just prolonged the dangerous conversation by saying the word 'wait'? I didn't ,right? Ngunit nang lumingon sya at ngumisi ay tsaka ko naisip na pinahaba ko ngang talaga ang usapan. Great again.
"Any more questions, my dear?" Nanunuyang tanong nya.
"Bakit ako ang nilalapitan mo? I'm sure there are a lot more powerful and old witches out there that you know...I'm new.." takang tanong ko.
Come to think of it, it's very impossible na ako lang ang kilala nyang makakatulong sa kanya. She's one thousand years alive and she must've met a lot of witches around the world!
"I think I told you about Felicia Hernando?" Kunot noong tanong nya.
I rolled my eyes. "Yes you did. And what? Kamukha ko din ba ang babaeng iyon kaya akala mo ay makapangyarihan din ako katulad nya?" Bagot na tanong ko. Because honestly speaking, I haven't seen my family tree yet. Dahil hindi din naman ako interesado. I know my great grand parents aside from them I don't care anymore.
It isn't necessary...and what she's talking about happened five hundred fucking years ago.
"How about you ask your grand mother about it? I think she needs to tell you a lot of things." Kumindat pa sya sa akin, pagkatapos ay nawala na ng tuluyan.
Seriously? Wala bang ibang magawa ang babaeng iyon bukod sa pang gugulo ng utak ko?
And I slept very very curious about everything that surrounds me. Masakit ang ulo ko nang magising kinabukasan. Palagi namang masakit. Kairita.
As planned, I ditched my class to go to my grandmother's place. Satingin ko basta mag uusap kami ng Ysabel na 'yon ay dapat may tanong ako o sasabihin sa kanya. Should I be thankful that she's not killing me and she's talking nicely to me?
Huminga ako ng malalim habang tinitignan ang lumang libro kong saan nakasulat ang family tree ng Hernando. My ancestors here in San Joaquin really started at 1516. Five hundred years ago, huh. At alam ko din syempre na isa sa founding family ng San Joaquin and mga Hernando, ganon din ang mga Joaquin and some other families including the Arevalo's.
"Masyado ka nang maraming absent." Puna ng aking Lola nang nakaupo lang ako sa kanyang sofa habang kumakain ng iba't ibang prutas. Nilingon ko sya at simple lang na nginitian. "At senior ka na. Makakapag college ka kaya kong ganito, hija?" Nag aaalalang tanong nya bago umupo sa harapan ko. Ngumuso ako at tumingin nalang sa libro.
I can ask Ysabel to compell the teacher for my college...total ay sya naman ang dahilan kong bakit ako na cu-curious sa ganitong mga bagay ngayon. Would she do that for me?
I hope she will. Tss.
"Sino sya?" I asked instead when the picture of Felicia Hernando caught my eye. She's actually in the top. Kumunot ang noo ni Mama ,since I call her Mama while I call my birth mom Mommy.
"Felicia Hernando." Aniya. "Most powerful witch in the world even if she's already dead." Dugtong nya. Kumunot ang noo ko.
"Talaga? Gaano sya kapangyarihan?" I think she really need to tell a lot.
"Magic, black magic, compulsion...kaya nyang gawin lahat." Aniya at hinaplos ang litrato tsaka nya ako tinignan at sa litrato muli.
"How...am I related to her?" Kahit na kabado ay nagawa kong itanong. Everything is just really shocking.
Ang katotohanang may nakakausap ako na bampirang isang libong daang taon na at hindi kailan man namamatay ay mahirap pading paniwalaan.
I'm very much aware that this town has been owned first by supernatural creatures but it just really shock me. At may mga bampirang nakapaligid and now a doppelgänger from 1516, 500 years ago, exist! At hindi lang iisa kundi tatlo...and they're actually my friends that I need to protect.
In addition, I'm a fucking witch. What the hell.
"Wala, Brenna. At hindi pwedeng madamay ka sa kong anong nangyayari ngayon. Masyadong delikado." Tumayo si Mama kaya agad din akong tumayo. Hinawakan ko ang kanyang braso.
"Ma, you need to tell me everything otherwise it'll be very hard for me!" I insisted. Her lips parted a bit because of what I said. Hinawakan nya ang kamay ko na nakapatong sa braso nya.
"Hindi, hija. Masyadong mapanganib. Kong malalaman mo ang lahat ay manganganib lang ang buhay mo. What you know right now is more than enough. Huwag mo nang dagdagan, maniwala ka, mahihirapan ka." Mariin na aniya.
Minasahe ko ang aking sintido. Pinanood ko syang dumiretso sa kusina para tignan ang niluluto nya.
This is crazy!
Natunganga ako saglit bago nag desisyon na sundan sya sa kusina.
"I'm talking to Ysabel Arevalo from the originals." Now I caught her attention fully.
"Ano?" Gulat na tanong nya.
"Kinakausap ko sya dahil linapitan nya ako—"
"Huwag na huwag!" Mariin nyang hinawakan ang braso ko bago sya pumikit tsaka nya ako pinakawalan muli. "Bakit ka nakikipag-usap sa napaka-panganib na nilalang ,Brenna? Hindi mo ba alam ang kayang gawin ng babaeng iyon?" Bumalik sya sa sala. Tila ba nahihilo dahil napapahawak din sya sa kanyang sintido. Lumunok ako.
"Hindi! Hindi ko alam kaya kailangan ay sabihin mo sa'kin ,Ma!" Giit ko parin. Ngumiwi sya.
"Wala kang malalaman sa akin..." aniya.
Nag iwas ako ng tingin at bahagyang natigilan. "Kong ganon, susundin ko nalang lahat ng gusto nya. Wala akong laban kaya wala akong magagawa kundi sundin lahat ng gusto nya...she'll kill me for sure.." mahinang sabi ko. Naramdaman kong mabilis nya akong nilingon dahil doon. Nagkatinginan kami. Muli nyang hinilot ang kanyang sintido tsaka nya tinapik ang sofa. I immediately went beside her.
"Ano ang sinasabi nya sayo?" Tanong nya. Lumunok ako.
"It's about the doppelgängers from 1516."
Ysabel
"Hey." Inabot ko kay Joshua ang isang bote ng mineral water pagkatapos ng practice game nila ng basketball. He smiled. Tyron, on the other hand, caught my eyes. Nakatingin sya sa akin kahit na ilang metro ang pagitan namin.
"Tapos na?" I, however, didn't mind him.
I have no business to do with you, stay out of my way or you'll be dead like Vixx Sarmiento.
"Yup." Uminom si Joshua sa bote. Pinanood ko sya at nakadirekta din naman ang tingin nya sa akin. I smiled slightly. "You have something to tell me?" Tanong nya nang papalabas na kami ng Gym. I nodded.
I must admit, we've been hanging out a lot. Kahit na tutol na tutol ang kaibigan nyang mangkukulam ay wala naman iyong magagawa. It just really makes me wonder about the old times whenever I'm with him.
Hindi si Julius ang naaalala ko kundi yong mga alaala na nangyari noon. The happy moments that can't be remove inside my head. The most wonderful lies that I believed in.
"Gusto mo bang matutong mangabayo?" Sumilay ang napakagandang ngiti nya habang pinapakita sa akin ang puting kabayo.
I couldn't help it but to fell inlove with the way his eyes twinkle and the way his lips curve. It's just really bizarre.
"Mahuhulog ako." Sabi ko nang hindi tinatanggal ang mga mata sa kanya. Hinaplos nya ang kabayo.
"Hindi naman tayo mangangarera, Ysabel. Sasakay ka lang at mamamasyal tayo." Aniya at nilingon muli ako. Huminga ako ng malalim.
I know how to ride horse but I really want to ride one with him so why not, right?
Ngumiti ako. "Sige..." inabot ko ang kamay ko sa kanya. "Pero! Kapag nahulog ako at madudumihan ang damit ko ay ikaw ang maglalaba." Halos tumili ako nang i-angat nya ako para makasakay sa kabayo ng biglaan. I laughed.
"Kaya kong labhan ang damit mo." Aniya at sumakay na din. Dahil nasa likuran ko sya ay naramdaman ko kaagad ang hininga nya sa batok ko. It sent shiver down to my spine.
"Mahirap." Gayunpaman ay nagawa kong tumawa. Tinanaw ko ang malaking flower plantation na nasa harapan namin.
"Kaya hindi ko hahayaang mahulog ka." Halakhak nya at nagsimula nang maglakad ang maamong kabayo. Ngumiti ako. Sinalubong kami ng iba't ibang bulaklak sa plantation. The vervains was the one that caught my attention.
This is their plantation...full of vervains in order to get rid of the vampires. Nawala kaagad ang ngisi sa aking mukha.
"Ayos ka lang? Nakakapanibago ang pagtahimik mo.." tawa ni Julius sa likuran ko. I managed to smile when I looked at him.
"Ang gaganda ng mga bulaklak." Puna ko. Tumango sya at muling sumilay ang talaga namang nakakawalang ulirat na ngiti nya.
"Wala nang mas maganda pa sa'yo, Ysabel." Sinserong aniya. Parang kinukurot ang puso ko dahil sa sinabi nya.
I fell inlove with him in an instant. It wasn't hard. He was fun to be with, his words can caught a girls' heart in an instant...walang araw na hindi ako masaya kapag kasama sya.
And whenever he's around my family, he can also cope up with them. It was very very perfect in the late 1516's.
It didn't last, though.
"Tahimik ka." Ngumiti ako kay Joshua nang nasa garden na kami ng paaralan at pinuna nya iyan.
"May naalala lang." I smiled again.
"What is it that you want us to talk about?" He then asked. Pinagmasdan ko sya. Somehow, I wanted to think that this man that's standing in front of me is Julius Joaquin. Everything about him really symbolizes Julius, kahit pag kunot ng kanyang noo ay si Julius ang naaalala ko.
Godammit.
I am so easy to get swayed. I care too much.
"May ibibigay ako sa'yo." Ngiti ko sa kanya tsaka ko hinugot sa bulsa ko ang singsing na binigay ni Brenna sa'kin noong isang araw.
Tumawa sya nang ipakita ko iyon sa kanya. I smiled wryly.
"What's this?" Kahit ganon ay tinanggap naman nya.
"Nakita ko lang sa bahay...hmm. I want you to have it, you really remind me of someone." I said and immediately put it in his ring finger. There's a small compartment in that ring, a very very small one...kong saan pinatakan ko ng tubig galing sa vervain.
And that'll also serve as his protection not just from Justin but from me and my compulsion.
Also, in addition, I am the only one who have an access to that dangerous flower. Justin doesn't know, ganon din si Thalia o kahit sino man. That's one of my advantage. Lucky me.
"What if this belongs to your ancestors or something." Tawa nya padin habang tinitignan ang singsing na nasa kanyang daliri.
Tumawa ako at bahagyang umirap sa ere. "It's nothing special, I must add."
"Really?" Nagtaas sya ng kilay. Ganon din ang ginawa ko. "Because as far as I know, if a girl gives a ring to a boy...it's something." Now his playful tone is back at the track. Tumawa muli ako.
"Then think of it as a birthday present." I shrugged.
"Tapos na ang birthday ko." Halakhak nya. Pinanliitan ko sya ng mata.
"Then belated happy birthday present!" Medyo sinuntok ko sya sa kanyang balikat kaya tumawa sya. "Stop thinking things." Tawa ko at tinalikuran na sya.
I won't fall for another trap again. Nawala ang ngiti sa aking labi nang matanaw ko sa malayo ang isang pamilyar na pigura.
Kumunot ang noo ko at mas tinignan kong totoo ba ang nakikita ko. Nakompirma ko lang noong tinuro ng kausap nya kong saan ako nakatayo. He turned his back and then our eyes met. Laglag ang panga ko nang ngumiti sya at kumaway sa akin.
"Rafael."