Το τραγούδι, ακούγεται στην τελευταία ταινία Bridges' Jones baby 3 και αναφέρεται σε μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες....Τυχαίο;
Αφιερωμένο στους evaggeliaks, fenia_9, dpkitou...
"Τί κάνεις Νεφέλη; Δεν απάντησες στις κλίσεις μου εχθές...Δεν ξέρεις ότι με τρελλαίνει να μην σε ακούω;" μια αργόσυρτη αντρική φωνή αντηχούσε στο αυτί της τώρα και κράτησε και την ανάσα της ακόμη από τη χροιά της φωνής του, απαλή, βελούδινη, παθιασμένη, που έστελνε κύματα ανατριχίλας σ'ολόκληρη την ραχοκοκαλιά της....
Τί όμορφα που είναι να σε θέλει κάποιος! Να λαχταρά ν'ακούει έστω τη φωνή σου και να είναι ευγνώμων γι'αυτό! αναστέναξε ξεφυσώντας αναστατωμένη που κάποιος σ'αυτόν τον πλανήτη έδειχνε επιτέλους πόσο την ήθελε χωρίς εγωισμούς και αναστολές....
"Πότε θα σε δω.....Πεθαίνω να σ'αγγίξω..." συνέχισε πιο διαχυτικός τώρα ο Χάρης, κάνοντάς την να στραβοκαταπιεί από έκπληξη. Ει, δηλαδή ποιος του είπε πως θα την άγγιζε; δυσανασχέτησε τώρα η Νεφέλη από το ξαφνικό του θάρρος και εκείνος, θαρρείς και το κατάλαβε το διόρθωσε την ίδια στιγμή.
"Εε, συγγνώμη, θέλω να πω, να σε δω...." συμπλήρωσε δειλά αυτή τη φορά...
"Κοίτα Χάρη, έχω περάσει πολλά και .....θέλω το χρόνο μου. Μου αρέσει τόσο που ενδιαφέρεσαι για μένα, αλήθεια, αλλά δεν μπορώ να σου εγγυηθώ...."
"Δεν θέλω να μου εγγυηθείς τίποτε Νεφέλη....Ελα να τα πούμε από κοντά σε παρακαλώ! Στις 12.00 το μεσημέρι που θα βγω από την εταιρεία, στο καφέ Γιουνιβέρσαλ στην Τραφάλγκαρ Σκουέαρ, το ξέρεις έτσι δεν είναι;" Και ποιος δεν το ήξερε έπρεπε να πει, αφού ήταν το κεντρικότερο και πιο must cafe αυτή την εποχή! σκέφτηκε η Νεφέλη και του απάντησε αμέσως θετικά.
Άλλωστε, ο Αλέξης έπρεπε και αυτός να πάει στη δουλειά του, οπότε αμέσως μετά εκείνη θα έβρισκε τρόπο να ξετρυπώσει στα κρυφά, μια και ήταν σίγουρη πως δεν θα ήταν τόσο εύκολο να γλυτώσει από εκείνον και την υποτιθέμενη προστασία του. Να το βράσω το ενδιαφέρον του όταν είναι αδελφικό! κάγχασε εκνευρισμένη και άρχισε να κατεβαίνει τις μαρμάρινες σκάλες προς το μεγάλο καθιστικό για να πάει στην κουζίνα.
Ακόμη ένιωθε αρκετά μπερδεμένη σ'ότι αφορούσε τα χθεσινά της όνειρα ωστόσο. Σήμερα το πρωί ξύπνησε με μια ταραχή, μια αναστάτωση, μια γλυκιά αίσθηση χαμηλά στο κορμί της θαρρείς και -όσο γελοίο και να φαινόταν- είχε κάνει ολόκληρα "όργια" στον ύπνο της και με τον Χάρη αλλά και με τον Αλέξη! Ε, βέβαια, αφού δεν τα έκανε όταν ήταν ξύπνια, τα έκανε στον ύπνο της, τί να πεις! ειρωνεύτηκε τον εαυτό της ενώ προσπαθούσε ακόμη να καταλάβει πού στην ευχή την οδηγούσε η ζωή....
Μα γιατί, γιατί να είναι όλα τόσο μπερδεμένα;; Ήθελε έναν άντρα που καθημερινά της έδειχνε πως μπορούσε να ζήσει άνετα χωρίς εκείνη, ενώ δίσταζε ν'ανοιχτεί μ'έναν άλλο που καθημερινά της έδειχνε πόσο ήθελε να είναι μ'εκείνη! Ουφ! Είναι άδικη η ζωή να πάρει! μονολογούσε καθώς έφτασε στην κουζίνα έτοιμη να φτιάξει πρωινό.
Μα εκεί, έμεινε στήλη άλατος καθώς διαπίστωνε, πως όχι μόνο ο Αλέξης δεν είχε πάει στη δουλειά του, αντίθετα είχε εισβάλλει στην κουζίνα φτιάχνοντας με εξαιρετική μαεστρία το γνωστό αγγλικό πρωινό, το οποίο αν το έτρωγε, ήταν σίγουρη πως την επόμενη ημέρα κιόλας δεν θα χωρούσε στο άνετο, αγαπημένο τζιν της!
«Ει! Έλεγα να φτιάξω εγώ πρωινό μα....»
«Καλημέρα! Κάθισε και τελειώνω σε λίγο» της είπε ξερά τώρα εκείνος ρίχνοντας μια απλή, φευγαλέα ματιά στο ντύσιμό της λίγο πριν συνεχίσει....Μάλιστα! Μεγάλη εντύπωση φαίνεται πως του έκανα πάλι! σκέφτηκε πικρόχολα η Νεφέλη και κάθισε απογοητευμένη στην καρέκλα της κουζίνας περιμένοντας....
Μα δεν πρόλαβε να συνεχίσει τις σκέψεις της καθώς άξαφνα, χωρίς προειδοποίηση, πέντε διαφορετικά πιάτα τοποθετήθηκαν μπροστά της από τα χέρια του αγαπημένου της Αλέξη!
«Ει, δεν είμαστε καλά! Το ξέρεις ότι έχω πάρει ήδη ένα κιλό; Δεν υπάρχει περίπτωση να φάω τόσο!» παραπονέθηκε έντονα τώρα.
«Χμ, έτσι ε; Και όλη αυτή η "περιποίησή" μου, δεν θα πιάσει τόπο;» αστειεύτηκε εκείνος.
«Όχι βέβαια! Και αν δεν είχα διάθεση να ντυθώ σήμερα σαν κανονική γυναίκα, με ρούχα και όχι τις βαρετές μου πιτζάμες, δεν θα είχα καταλάβει καν πως έχω παχύνει....» ξεστόμισε παραπονιάρικα κάνοντας μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας και θέλοντας να δώσει περισσότερη έμφαση στα λόγια της μα του κάκου...Εκείνος συνέχισε να χαμογελά σαν να μην είχε ακούσει ότι του έλεγε.
«Βλέπεις; Αυτό το τζιν το φορούσα με ζώνη πριν αρρωστήσω και τώρα δες! Κοντεύω να μην χωράω μέσα!» συνέχισε πικαρισμένη κάνοντας δυο-τρεις στροφές για ν' αποδείξει τα λεγόμενά της, μα εκείνος έμεινε τώρα σιωπηλός να την κοιτάει, χαμένος στις σκέψεις του, λες και ολωσδιόλου τον απασχολούσαν τα παράπονά της....
Έβαλε λοιπόν αποφασισμένη τους αγκώνες της πάνω στο τραπέζι, λυγίζοντας τη μέση και ακουμπώντας το πρόσωπό της πάνω στους καρπούς της, θέλοντας να τον κάνει να την προσέξει και δεν παρατήρησε πως το λευκό της μπλουζάκι έγερνε επίσης επικίνδυνα μπροστά, αποκαλύπτοντας μια θέα που κανονικά θα έπρεπε να είναι κρυμμένη.....
«Ει... εγώ σου μιλάω και εσύ ...ταξιδεύεις;» του είπε πειρακτικά μα το έντονο, γεμάτο έξαψη βλέμμα του την τρόμαξε και την ξάφνιασε την ίδια στιγμή. Τι στην ευχή! αναρωτήθηκε και δεν ήξερε τι απάντηση να δώσει, όταν τον είδε να σηκώνεται απότομα και να κατευθύνεται θυμωμένος προς τον νεροχύτη. Μα, τι είχε συμβεί επιτέλους; προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει μια λογική απάντηση.
«Νεφέλη....φάε εσύ, εγώ....έχω τη δουλειά μου και πρέπει να είμαι εκεί σε.....10 λεπτά!" θυμήθηκε ξαφνικά εκείνος, αφήνοντάς την έκπληκτη να τον κοιτάει να παίρνει το μπουφάν του και να εξαφανίζεται πίσω από την κεντρική πόρτα σαν τον σίφουνα....Έλα Χριστέ και Παναγία! Μύγα τον τσίμπησε;;; σκέφτηκε εντελώς απογοητευμένη και έπεσε βαριά πάνω στον μεγάλο καναπέ της κουζίνας....
Ο Χάρης....Αχ, ο Χάρης....Ηταν εκεί. Ψηλός, καλοντυμένος, γοητευτικός, μ'ένα χαμόγελο αινιγματικό στο πρόσωπό του και έναν αέρα αυτοπεποίθησης που έκανε τα μάτια της να μην ξεκολλούν απ' το πρόσωπό του. Μόλις την είδε, κάρφωσε το βλέμμα του πάνω της γεμάτο ένταση ενώ σηκώθηκε και έσυρε την καρέκλα δίπλα της ιπποτικά περιμένοντάς την να καθίσει.
Και δεν πρόλαβε να κάνει ένα ακόμη βήμα, όταν με δυο δρασκελιές την έφτασε, τύλιξε τα χέρια του γύρω της και κόλλησε τα χείλη του διψασμένα στα δικά της.
"Μου έλειψες! Πολύ!" σταμάτησε μερικά δευτερόλεπτα παρατηρώντας σιωπηλά το πρόσωπό της, ενώ περνούσε αργά τα ακροδάχτυλά του πάνω από τα υγρά της χείλη αιφνιδιάζοντάς την....
Ήταν στην μέση της καφετέριας, με δεκάδες ανθρώπους τριγύρω να τους κοιτάζουν χαμογελώντας και όμως εκείνος δεν έδειχνε να ενοχλείται, το αντίθετο μάλιστα, ήταν λες και ήθελε να δείξει σε όλους πόσο πολύ ενδιαφερόταν για εκείνη...
"Λοιπόν; Πες μου....Είσαι καλά;" συνέχισε τώρα καθίζοντάς την απαλά στην καρέκλα, θαρρείς και ήταν μια εύθραυστη κούκλα που φοβόταν μην σπάσει, κάνοντας την καρδιά της να βουλιάξει στο στήθος από ευχαρίστηση.
"Δεν χρειάζεται ν'ανησυχείς για μένα....Υπερκόπωση είχα τίποτε άλλο ξέρεις" χαμογέλασε αμήχανα και έστρωσε μια μπούκλα που ξέφευγε από τον κότσο της αφηρημένα, νιώθοντας κάθε ίνα του κορμιού της να παραλύει κάτω από το βαθύ του βλέμμα.
"Μα, ανησυχώ γιατί σε νοιάζομαι... Γιατί, θέλω να είμαι δίπλα σου, να σε νιώθω κοντά μου, να βλέπω το χαμόγελό σου, να σε αγγίζω να......" σταμάτησε ξαφνικά καρφώνοντας το βλέμμα του για ελάχιστα δευτερόλεπτα κάπου πέρα μακριά αφηρημένα, μα συνέχισε αμέσως σχεδόν απτόητος...
".....θέλω να είμαι δίπλα σου Νεφέλη! Κάθε ώρα και κάθε στιγμή.... Με κάνεις να νιώθω έτσι, όπως δεν έχω νιώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό.... Αλήθεια! Μα δεν θα σε πιέσω..Πρέπει εσύ να έρθεις σε μένα, να το θελήσεις, να το ζητήσεις και τότε....θα γίνει ότι θέλεις εσύ...." είπε τα μαγικά εκείνα λόγια απελευθερώνοντάς την από κάθε αμφιβολία.
"Χάρη...."
"Σςςςς. Μην λές τίποτα, ξέρω.....Χρειάζεσαι χρόνο και θα τον έχεις....Μα αυτό δεν σημαίνει πως εγώ θα σταματήσω να σε θέλω...." μουρμούρισε σιγανά τόσο κοντά της που ένιωσε την ανάσα του να χαϊδεύει σχεδόν το πρόσωπό της. Και εκείνη έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε στην αίσθηση της ανάγκης του, αυτής που την έκανε να νιώθει ανήμπορη να του αντισταθεί, που ξυπνούσε τις πιο μύχιες σκέψεις της και έκανε το κορμί της να λιώνει, έτοιμο να του παραδοθεί άνευ όρων...
Αλήθεια, γιατί να μην ήταν δίπλα σ'έναν άντρα που κάθε στιγμή έδειχνε πόσο την ήθελε, όμορφο, γοητευτικό, έξυπνο, που ήξερε πώς να κάνει το κορμί της ν'ανοίγει σαν μπουμπούκι στον ήλιο, δειλά, αργά μα έτοιμο μετά από λίγο να αφεθεί στο φλογερό του χάδι; αναρωτιόταν μουδιασμένη από την επιρροή του πάνω της και αναστέναξε σιγανά καθώς ήξερε ήδη την απάντηση. Και γιατί όχι; φώναζε μια σκανταλιάρικη φωνούλα μέσα της και ήξερε πια πως δεν θ'αργούσε η ώρα που θα ξεκινούσε ένα ερωτικό παιχνίδι μαζί του....
Δυο μέρες μετά, η Νεφέλη χουζούρευε νωχελικά πάνω στ'απαλά σκεπάσματά της, καθώς μόλις είχε σηκωθεί από ένα βαθύ και ευχάριστο ύπνο, καθυστερημένα ομολογουμένως για άλλη μια φορά, όπως συνήθιζε να κάνει τις τελευταίες ημέρες της ανάρρωσής της. Τεντώθηκε νωχελικά απολαμβάνοντας την ηρεμία του να μην έχει να τρέχει για δουλειά, μα δεν πρόλαβε να το χαρεί, καθώς ένας ημίγυμνος Αλέξης μπήκε μες το δωμάτιο με το κινητό της στο χέρι.
«Νεφέλη, είναι για σένα....» της χαμογέλασε συγκρατημένα χωρίς να τις δώσει περισσότερες πληροφορίες.
«Για μένα; Ποιος είναι τέτοια ώρα; Κοίταξε το ρολόι της και ήταν μόλις εννιά και μισή το πρωί... Τι στην ευχή, αναρωτήθηκε και το πήρε απορημένη προσπαθώντας εναγωνίως να μην κοιτάξει το καλοσχηματισμένο κορμί του άντρα απέναντί της.
«Παρακαλώ;» ψιθύρισε με τρεμάμενη φωνή καθώς εκείνος συνέχιζε να στέκεται στην πόρτα αφήνοντας το κορμί του σε κοινή θέα....
«Νεφέλη! Εγώ είμαι, η Μαργαρίτα! Πήρα να δω τι κάνεις και....έπεσα πάνω στον Αλέξη! Όλα καλά;» την ρώτησε με νόημα τονίζοντας μια μια λέξη και κάνοντάς την να βουλιάξει στην απογοήτευση. Γιατί μακάρι να μπορούσε να της πει πως ναι, όλα ήταν καλά όπως το εννοούσε εκείνη, μα δυστυχώς, τίποτε απολύτως δεν είχε συμβεί απ'όσα εκείνη υπέθετε!
"Καλά είμαι, μην ανησυχείς....Εσύ; Τι κάνεις; Ο Νίκος, η υπόλοιπη παρέα όλοι καλά;» ξεκίνησε να την ρωτάει μα η φίλη της την διέκοψε τώρα ανυπόμονα.
«Πετάω στα σύννεφα Νεφέλη μου!»
«Τι εννοείς Μαργαρίτα; Θα με σκάσεις λοιπόν!»
«Α, όχι! Μην ανησυχείς καθόλου γιατί αυτή τη στιγμή κρατάω μπροστά μου την απόδειξη της ευτυχίας μου Νεφέλη! Της μιλούσε τώρα διφορούμενα μην καταλαβαίνοντας τι εννοούσε...
«.....Τί ήταν αυτό που ήθελα πιο πολύ απ' όλα στον κόσμο; Τι ήταν αυτό που με ανησυχούσε και ανέβαλλα τόσο καιρό τον γάμο; Είσαι η μόνη που το ξέρεις γι' αυτό περιμένω πως θα καταλάβεις αμέσως....» της έλεγε και πάλι ολοφάνερα ενθουσιασμένη μα εκείνη ακόμη δεν μπορούσε να καταλάβει!....
«Νεφέλη! Έκανα τεστ και δείχνει πως είμαι έγκυος!» της αποκάλυψε επιτέλους και εκείνη λίγο έλειψε να πέσει από το κρεβάτι από την έκπληξή της! Σηκώθηκε πάνω πασίχαρη χοροπηδώντας και η ίδια από χαρά, όπως έκανε και η φίλη της στην άλλη άκρη της γραμμής, χωρίς ν' αντιλαμβάνεται πως το κοντό, αραχνοΰφαντο νυχτικό που φορούσε, ελάχιστα έκρυβε το κορμί της...
«Δεν το πιστεύω! Μου λες αλήθεια; Αχ, Μαργαρίτα, τίποτε δεν θα μπορούσε να με κάνει πιο ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή! Επιτέλους θα γίνω νονά!» φώναζε, χοροπηδούσε, γελούσε από χαρά και ευτυχία καθώς και η ίδια είχε ενδόμυχα αρχίσει να φοβάται, πως ίσως η φίλη της να μην ήταν από τις τυχερές....
«Δεν υπάρχει καλύτερο νέο! Ο Νίκος το ξέρει; Πότε το έμαθες; Θα του το πεις σήμερα;.....» άρχισε να την βομβαρδίζει με ερωτήσεις ανυπόμονα και δεν αντιλήφθηκε καθόλου την πόρτα που έκλεινε σιγανά πίσω της αφήνοντάς την στην ησυχία του δωματίου της διακριτικά....
************************
Ο Αλέξης μπήκε στο μπάνιο εξοργισμένος. Ήταν δύσκολο, πιο δύσκολο απ' ότι είχε φανταστεί! Μα είχε εγκλωβιστεί πια και δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Είχε δώσει μια υπόσχεση στην Μελίνα που δεν μπορούσε να παραβεί και ας ήταν κάθε ώρα όλο και δυσκολότερη από την προηγούμενη! Όπως τώρα, που είχε δει μπροστά του, άθελά του, την Νεφέλη σε μια καθημερινή μα αποκαλυπτική στιγμή της...Κάτι τέτοιες ώρες, τον έφερναν σε δύσκολη θέση και έβαζαν το μυαλό και το σώμα του σ' ένα παιχνίδι που δεν ήθελε να ξαναπαίξει! Ακούμπησε το κεφάλι του πάνω στην πόρτα φορτισμένος, προσπαθώντας να καταλαγιάσει ότι ένιωθε, με την ψυχραιμία που πάντοτε τον διακατείχε. Διάολε! Πάνω απ'όλα είμαι άντρας! Πώς να το αγνοήσω αυτό; βλαστήμησε μέσα απ' τα δόντια του και κατευθύνθηκε οργισμένος προς το μπάνιο. Το κρύο νερό πάνω του, ήταν ότι πιο ευεργετικό μπορούσε τώρα να ζητήσει! σκέφτηκε και χώθηκε βιαστικά κάτω απ' την ντουζιέρα, παλεύοντας να διώξει μακριά κάθε ατίθαση σκέψη....
Μα άξαφνα μια εικόνα διαπέρασε σαν αστραπή το μυαλό του παγώνοντας κάθε του επιθυμία...Ο Χάρης! Αυτό το κάθαρμα που τυρανννούσε την ζωή του τα τελευταία χρόνια, ήθελε τώρα να καταστρέψει και τη ζωή της Νεφέλης μα δεν θα τον άφηνε ό,τι και αν σήμαινε αυτό...
Πριν μερικές ώρες, όταν άκουγε τον Νόρμαν να του δίνει αναφορά για την συνάντηση της Νεφέλης και του Χάρη και τον θρασύτατο τρόπο του να την φιλάει ενώ ήξερε πως τον παρακολουθούσαν, ένιωθε τα μηνίγγια του να χτυπούν από οργή και τις κλειδώσεις των χεριών του έτοιμες να σπάσουν, από το ασυναίσθητο σφίξιμο των χεριών του.
Εκείνος ο αλήτης, είχε καταφέρει την Νεφέλη και σε λίγο θα τον ερωτευόταν σαν κοριτσόπουλο! Της έκανε όλα τα χατίρια, την έκανε να πιστεύει πως ήταν μοναδική και δεν θ'αργούσε η ώρα που θα έπεφτε σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά του. Ω ναι ήταν μάστορας σ'αυτά, στο να τυλίγει γυναίκες στον ιστό του και να της εκμεταλλεύεται αργά, βασανιστικά, όπως ήθελε αυτός. και όταν της βαριόταν, απλά πετούσε το κουφάρι τους σάπιο στην άκρη του δρόμου! έτριψε τα δόντια του από οργή καθώς ήξερε ήδη ο ίδιος από πρώτο χέρι τί ήταν ικανός να κάνει......
Ένιωθε να βράζει τώρα από επιθυμία για εκδίκηση και ήθελε λίγο ακόμα για να ξεσπάσει την οργή του τριγύρω σ'οτιδήποτε τολμούσε να βρίσκεται στο διάβα του! Δεν γινόταν! Επρεπε να μπει ένα τέλος σ'αυτή την φαρσοκωμωδία, έπρεπε να τον συναντήσει και να λογαριαστούν οι δυο τους σαν άντρες! Και τότε θα έβλεπε για δεύτερη φορά μέσα σε δυο χρόνια, πως με τον Παπαδημητρίου δεν παίζουν! κάγχασε και έσπασε ασυναίσθητα το ποτήρι με το νερό που κρατούσε στο ένα του χέρι....
"************"
Χμ, μονομαχία " γιγάντων"; Ποιος θα είναι άραγε ο νικητής;; Τί επιδιώκει ο καθένας; Και η Νεφέλη τι θα αντιμετωπισει;;;;
Σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξη σας! Please αστεράκια και σχόλια;;;