Maxinne's POV
"Aghr!"
Napahawak ako ako sa ulo ko nang maramdaman ko ang matinding pagkahilo.
Para akong masusuka.
Nasan ba ako?.
Inilibot ko ang mga paningin ko. sa kwarto.
Isang Madilim na kwarto at ang kaunting aninag ng mga ilaw galing sa labas.
Pumunta ako doon upang silipin ang labas.
Ngunit ako Ay nabigo, Malabo parin ang aking paningin. Dahil sa aking pagkahilo.
Bat ako nandito?. nasan na ang mga kaklase ko?.
L-ligtas na ba ako... kami?...
Nasa isa akong kamang banig, Walang elektrikpan Pero, Malamig.
Sinubukan Kong tumayo, Pero Agad akong napaupo ng maaninag ko ang lalaking naka itim na bonet, at facemask.
... At doon ko naalala ang lahat.
Yung killer. Kinuha ako ng killer.
Hindi ako makapaniwala na Siya iyon.
Nandoon Siya sa desk na may Mic at laptop sa harapan, Pagkatapos May Isang malaking screen na naka dikit sa dingding.
Nakita ko ang mga kaklase Kong nakahandusay lamang sa lapag. At tila na estatwa.
Kung Di ako nagkakamali, Si Tricia ang tumakbo papunta Kay aeon...
At sa katawan ni era.
T-teka!? Anong nangyayari?
Anong Ibig sabihin-
Umiyak Sila Tricia sa katawan ni era.
Habang si aeon pinagsusuntok ang pader.
Nakita ko namang ang Iba Ay hinila si mariejo palabas ng grupo.
"P-patay na si era.."
Mahinang bulong ko at napahawak sa aking bibig.
Umagos ang aking luha.
Ang bilis ng pangyayari.
Parang Dati Lang, kasabay ko pa itong kumain sa canteen.
Dumating sa kasabay na sumagot ng mga palaisipan.
Ngayon..
Wala na .
Tila napalakas ang hikbi ko.
Dahilan para mapansin ako ng lalaking naka bonet.
Nakita niya ako at lumapit Ito sa aking kinaroroonan.
Tumingin ako ng diretso dito.
"Anong n-nangyari Kay e-era"
Sabi ko.
Habang Umiiyak. Pinipigilan ko ang mga hikbing lumalabas sa aking bibig
Pinatay niya ang monitor gamit ang remote.
"T-teka!"
Sabi ko.
Wala na akong magawa dahil pinatay a niya ng tuluyan Ito.
Nananatili paring Walang salita ang nanggagaling sa kanya.
Kinuha niya ang kamay ko at ipinunta sa Isang upuan.
Itinali niya ng Panyo ang aking bibig kamay at paa, sa upuan.
ilang sandali Ay, Nag on ang monitor at Kita ko ang aking mga kaklase na nakatingin sa direksyon ko.
Nagsimula namang magsalita ang lalaking na sa aking tabi.
"Goodevening everyone"
Nagulat ako dahil, iba ang boses na lumabas galing sa mic.
Kaya pala, Hindi namin Agad natunugan ang boses niya.
Gumagamit Siya ng Voice changer.
Nagsalita si Tricia sa kabilang monitor
"Maxinne!"
Sigaw niya.
"Pero pano?..."
Mahina ngunit Malinaw na Sabi ni aeon sakin.
Matagal tagal din...
Ilang araw na ba ako nandito?.
2... 1.... 3?.
Di ko na matandaan...
Pero parang ang tagal na Neto.
Tanging si era at ang mga ibang biktima Lang ang Wala.
Lahat Kami kumpleto.
pinagmasdan ko Sila.
Ganon parin..
Walang nagbabago.
Kita mong Wala parin silang tulog.
Hirap na sa sitwasyon.
At ang mga nagaalalang mukha.
"Maxinne Guevarra... or we used to call Max.."
Sa wakas nagsalita na Siya...
Ang killer.
"A transferee, Transfered Now Grade 11. In the section of A - Blackbutterfly..."
"No any connection about the cause of this incident..."
"But has a Important role to us..."
Sandali akong Napatingin sa kanya. Nakayuko Lang Ito.
Alam Kong... Di mo to gusto.,,
"I didn't want this to happen."
Alam ko..
"But I have to..."
"All situation have a conclusion"
"So you just have to face it..."
"This would be the last."
Ngumisi Ito sa harap ng camera.
"This is your chance. All of the doors of these resorts are Locked. There may be us in Only one door.
You just have to answer questions that give to you to open it."
"But... every doors have a different traps."
"You just have to be careful."
"What if we'll find maxinne.?"
Tanong ni Gwen
"Then you'll free..."
"I will finally set you free."
"That's all..."
Pinatay na niya ang monitor.
Pinilit Kong tanggalin ang Panyo sa aking bibig, Para makapag salita.
"Hey.."
Pagkasabi ko non, Ewan ko tumulo ang luha ko.
Baka nasasaktan parin ako. Dahil.., Sa tagal nang mga pinagsamahan... Hindi mo Alam Kung alin doon ang totoong tawa at ngiti.
Tumingin Ito sakin.
May mga bakas pa ng luha sa kanyang mga mata.
At dahil doon mas lalong naging aktibo ang aking mga luha.
"Pasensya na.."
Umiyak na Ito habang naka tugon sa desk. Halos katabi ko Lang Ito.
"Makinig ka sakin..."
"Sinabi sakin ni Tricia lahat... Aksidente Lang ang lahat... Ang totoo magpapatawad na Sila Kay Francine ng mga panahon na yon., p-Pero nagpakamatay Siya."
Diretso ang mga titig ko sakanya, habang sinasabi ko iyon.
"Enough..."
Sabi nito, gamit ang kanyang totoong boses.
"H-Hindi pwede, Kailangan maliwanagan ka!. Wake up!, Nilalamon ka Lang ng galit mo!, Jan sa puso mo!"
Rinig ko ang hikbi nito.
"Mahirap... Alam ko, Pero hindi Ka Pwedeng sumuko, At isisi sa Iba, lahat ng mga nangyari."
Nakayukom ang kanyang kamao, habang nakayuko sa sahig.
Kailangan Kong Alisin lahat ng galit sakanya.
"Matuto kang tumanggap ng pagkatalo. matututo tayong tanggapin Kung Ano ang mga nangyari."
"Tama na!..."
Sabi nito at tinakpan ang kanyang magkabilang tenga.
Para na itong natutuliro.
"Sa tingin mo magiging masaya si Francine nito!?. Sa tingin mo matutuwa Siya, kapag nalaman niyang."
"Lahat ng mga malalapit sakanya, Ay patay na... at Ikaw ang may kagagawan-"
"F*ck I said enough!"
Napasigaw ako habang nakapikit nang suntukin niya ang pader sa aking tabi.
Nakita Kong may dugo sa kanyang kamao.
Malakas ang kanyang pagtama dito.
Nananatili Kami sa ganoong posisyon.
Ang Bigat ng aking paghinga dahil sa takot na nababalot sakin.
Tsaka ko Nakita ang nanlilisik na mga mata nito.
Kumpara, sa dating laging kumikimang at nakangiting mata niya.
Ngayon Ay puno ng galit.
"Di mo na mababago lahat nang nangyari."
"Maaari mong mabago ang aking isipan, Pero pano? pano na lahat?. madami na akong napatay. Ako ang may kasalanan."
Kumalas na Ito at bumalik sa kanyang pwesto, nakatingin Siya sa monitor at may ginagawa.
"I-itutuloy mo parin?"
Nanginginig ang aking mga labi.
Kinilabutan ako nang tumingin Siya sakin ng diretso.
Ibang Iba na ang mata nito.
Wala na ngang pagasa.
Tuluyan ng nawala ang dating Siya.
"What've done is done."
"Pero..."
Napahawak ako sa aking ulo. nahihilo ako..,
Naninikip ang aking dibdib, ang Hirap huminga.
Naaninag Kong Tumingin siya sa Gawi ko.
"Max..."
Nabingi ako at Tanging pangalan ko Lang ang aking naririnig
Napanatag ako.
Alam Kong may paki parin Siya sa Amin.
Kita ko pano Siya magalala, matakot, masaktan at matuwa pag kasakasama niya Kami.
Nalamon Lang Siya ng galit.
Wala siyang ibang kalaban kundi ang sarili niya.
Pumikit ako upang ipahinga ang mata ko. habang hinahabol ang aking hininga.
Rinig ko ang yapak papunta sakin.
Alam Kong Siya Ito.
kinapa ko ang kamay nito. at hinawakan ng mahigpit.
"N-nawala man s-Siya sayo.
N-nandito parin naman Kami."
"Hindi ka namin Iiwan."
Pilit Kong tinaas ang kamay ko at tinapik Siya sakanyang balikat.
May pumatak sa aking kamay.
Magpapahinga Lang muna ako.
His POV
*FLASHBACK*
"La laaa la la la la laaa~"
Nandito ako sa park. ako Lang ang magisa.
Naglalaro ako sa duyan. madilim narin
9:26 na nang gabi Pero Hindi parin ako sinusundo ng katulong namin sa Bahay.
"Hay... ang boring naman dito." Sabi ko habang naka tulis ang nguso.
Bakit pa Kasi Wala akong kapatid.
edi Sana may kalaro ako dito.
Magisang Anak Lang ako. Anim na taon na akong magisa.
Pag uwi Kong Bahay.
Puro katulong at driver Lang namin ang nakikita ko. Kasi Sila mommy nasa business trip o di Kaya May meeting.
Tiningnan ko ang see-saw na bakante.
Gusto ko sanang subukan iyon, Pero Wala naman akong isa pang kalaro, para sumakay sa dulo.
Bumuntong hininga nalang ako.
May narinig akong mga batang kasing edad ko Lang na nagsisitawanan papunta dito sa park.
"Uy! Tingnan mo may bata!"
Sabi ng isang maputi at maymapulang pinsnge na lalaki.
"Oo nga! Tanong mo Kung Anong pangalan"
Sabi ng lalaking mataba ang pisnge at hanggang tenga ang buhok.
"Anong pangalan mo?"
Sabi naman ng Isang batang lalaking Tama ang payat. at naka taas ang buhok. naka black itong leather jacket denim na pantalon.
Wala akong sinagot. Ewan ko. ngayon Lang Kasi ako makikipag usap sa ibang bata sa village.
Nag salita Uli yung lalaking naka blazer na itim
"Ako si Aeon."
"Siya"
Tinuro niya ang lalaking may matabang pisnge
"Siya si Denver."
Inakbayan niya yung batang maputi
"Ito Naman si rued"
"Yung dalawang nag aaway dun. " Sabay Turo niya sa dalawang bata na nag Di-dilaan. Kumaway Ito nang Nakita nilang tinuro Sila ni ... Aeon ... ba yun?. Basta!
"Yan si Era at jeric"
"Ikaw? Sino ka?"
Tanong ni rued...
"A-ah.. N-Nathaniel."
Sabi ko Sabay ngiti sa sakanila.
"Ah... naths nalang tawag ko sayo. ang haba ng pangalan mo eh."
Tumango naman ako sa sinabi ni Denver.
"Naths. laro tayo sa see-saw Nila jeric"
Sigaw ni Aeon sakin.
Sumakay kami Nila Aeon at rued sa isa. At Sila Denver era at jeric naman sa Kabila.
Tuwang tuwa Kami ng oras na iyon.
Pagkaraan ng mga ilang minuto sinundo na ako ng Yaya ko.
Hindi ko namalayan ang oras. Parang ang bilis Lang kapag nagsasaya ka.
Ngayon Lang ako nakaranas ng makipag laro sa Iba.
Sila ang kaunaunahang nagpasaya sakin.
-
"Smile."
Sigaw ng photographer na inarkila ng school namin para sa graduation namin ng elementary.
Kaklase ko Sila simula noon. Kaya solid ang samahan namin.
"Dito parin tayo magha-highschool ah!"
Sabi ko nang May malawak na ngiti.
"Naman! Sabay Sabay tayong ga-graduate."
Tinaas ni aeon ang kanyang kamao sa itaas.
"Para sa solid na tropa!"
sigaw niya.
"Para sa tropa!"
sigaw namin at ginaya si aeon.
At pinagbunggo Ito.
Walang makaka kalas sa samahan namin, pangako ko yan.
Walang bibitiw....
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Yap, ...
So this past new days... I noticed that our story had a lot of flood votes, And I'm really thankful for that. No wonder why I'm really inspired by you all. Even tho. I had a lot of stuffs to do, I am trying my best to manage it to have a ... Justifying update 😂. LOL. So I am really sorry if it takes a lot of LOOOOOONG time to have a UD.
But... also please keep supporting my story ❤️ I need youre Comments. Mas makahabagdamdamin, Kasi pag May mensaheng galing sa iyong mga mambabasa.
So... here's the new update HOPE YA'll LIKE IT 😘😘