Reality is absolutely awful. Been there for the past few months - I'm going back to fantasy
Camila's real reblog on tumblr.
I could be your fantasy.
Lauren's real caption on instagram.
Camila's POV
Οι επόμενοι δύο μήνες πέρασαν πολύ περίεργα. Ισως ακομη και ψυχοφθόρα για εμενα. Δεν βρισκόμουν και στην καλύτερη συναισθηματική κατάσταση αλλά προσπαθούσα να δείχνω χαρούμενη μπροστά στις κάμερες. Τις περισσότερες φορές αποτύγχανα. Ένιωθα λες και βρισκόμουν 3 χρόνια περίπου πίσω, σαν τότε που ήμουν στις Fifth Harmony και το έβρισκα αδιανόητο να γελάσω έστω και στα ψέματα. Ο λόγος τότε ήταν η Λόρεν. Το αστείο της υπόθεσης; Ο λόγος τώρα είναι πάλι η Λόρεν. Το ότι βρισκόμουν ακόμη σε world-tour με βοηθούσε στο να ξεφεύγει κάποιες φορές το μυαλό μου από αυτή, να μην είναι μόνιμα πλέον κολλημένη η εικόνα της στο κεφάλι μου και τα τελευταία λογια της που μονο την καρδιά μου εκαναν να πονάει. Πλέον δεν βρισκόταν απλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου αλλά είχε καταλάβει σχεδόν όλο το μέρος του εγκεφάλου μου.
Από τότε που μου ξεκαθάρισε ότι «Δεν με θέλει στην ζωή της» και ότι «Είναι τόσο καλά χωρίς εμένα», την είχα δει άλλες 4 φορές. Θα μπορούσαν να ήταν και παραπάνω αλλά το απέφυγα. Ήταν πολύ δύσκολο να την έχω απέναντι μου και η συμπεριφορά της να είναι τόσο αδιάφορη και κρύα. Γιατί ναι.. Η Λόρεν δεν με ήθελε άλλο στην ζωή της άλλα φρόντισε να μπει στο squad της Τέιλορ. Πλέον την συμπαθούσαν όλοι και ίσως έκανε ακόμη και περισσότερη παρέα από ότι εγώ με τις κολλητές μου. Δεν ξέρω. Εγώ 2 μήνες τώρα βρίσκομαι από την μία χώρα στην άλλη. Τις 4 φορές που κατάφερα να δω την Σελίνα και την Τέιλορ ,η Λόρεν πάντα ήταν μαζί τους ή πάντα εμφανιζόταν λίγη ώρα μετά. Την πρώτη φορά σηκώθηκα και έφυγα σχεδόν αμέσως αλλά τις υπόλοιπες αναγκάστηκα και κάθισα καθώς οι φίλες μου άρχισαν να υποπτεύονται ότι κάτι μου συμβαίνει, καθώς όλο το πρόσωπό μου «ούρλιαζε» το πόσο χάλια είμαι μέσα μου. Μου φαινόταν αστείος ο τρόπος που είχαν εξελιχθεί τα πράγματα. Ειλικρινά.
Η Λόρεν στις 4 αυτές φορές που βρεθήκαμε ποτέ δεν μου απηύθυνε τον λόγο προσωπικά. Ποτέ δεν σχολίαζε αυτά που έλεγα και σχεδόν ποτέ δεν με κοιτούσε. Συνήθως έλεγε ένα τυπικό «γεια σας» σε όλους μας όταν ερχόταν ή ένα απλό «καληνύχτα» όταν έφευγε. Ποτέ δεν με ρώτησε αν «είμαι καλά» όπως την άκουγα πολύ συχνά να ρωτάει την Σελίνα και την Τέιλορ. Και φυσικα ποτε της δεν μου χαμογέλασε. Μία φορά μόνο χρειάστηκε να μου μιλήσει και αυτό το έκανε με το ζόρι καθώς δεν μπορουσε να κάνει και αλλιώς. Βρισκόμασταν στο σπίτι της Σελίνα και η Λόρεν έπρεπε να φύγει πιο νωρίς από ότι συνήθως. Το αμάξι μου έκλεινε το Hummer τζιπάκι της και μου ζήτησε αν μπορώ να το μετακινήσω. Το να ακούω την φωνή της να απευθύνεται προσωπικά σε εμένα μετά από 2 ολόκληρους μήνες μου φάνηκε σαν μελωδία στα αυτιά μου. Τόσο τραγική. Αν μπορούσα να περιγράψω την συμπεριφορά της απέναντι μου με μία λέξη ίσως θα ήταν η λέξη «κρύα». «Ψυχρή». «Τυπική» όταν έπρεπε. Ήταν σαν να είχε βγάλει κάθε ίχνος συναισθήματος από μέσα της όσον αφορά εμένα.
Κάθε φορά που ήταν να πάω να βρω το squad της Τέιλορ μέσα μου έτρεμα. Έτρεμα ότι η Σελίνα θα μου ανακοινώσει ότι επιτέλους τα έφτιαξε με την Λόρεν. Ότι είναι ερωτευμένες μεταξύ τους και τρελές η μία για την άλλη. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αντέξω να βλέπω την κολλητή μου μέσα στην αγκαλιά της Λόρεν. Είχα μπει τόσες πολλές φορές μέσα σε αυτή την αγκαλιά και ήξερα πόσο εθισμένη μπορείς να γίνεις μέσα στα χέρια της. Σαν εξαρτημένη..να νιώθεις ότι το σώμα σου πονάει χωρίς τα χέρια της γύρω από τους ώμους σου. Η Λόρεν με την Σελίνα κάνανε πλεον 4 μήνες παρέα, από τότε που ξεκίνησα εγώ το world tour μου. Αναρωτιέμαι πως η Λόρεν ακόμη δεν την είχε πηδήξει. Τι την κρατούσε; Δεν νομίζω να την ενδιέφεραι και πολύ το γεγονός ότι είναι κολλητή μου. Δεν εδινε δεκάρα για οτιδήποτε είχε να κάνει με εμένα. Στο μυαλό μου ήταν θέμα χρόνου να γίνει κάτι μεταξύ τους. Η Σελίνα είχε καταφέρει να φέρει κοντά της την Λόρεν και να κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Η Λόρεν γελούσε πάντα με τις γκάφες της Σελίνα. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που γελούσε και με τις δικές μου πλάκες τότε που ήμασταν στις Fifth Harmony. Τότε που ήταν ερωτευμένη μαζί μου. Μπορεί η Ντάινα και οι άλλες να μην γελούσαν με τα αστεία μου αλλά η Λόρεν πάντα έκλαιγε από τα γέλια. Με κοιτούσε λες και ήμουν όλος της ο κόσμος. Θα έλεγε κανείς ότι ακόμη και το χρώμα των ματιών της έπαιρνε άλλη απόχρωση όταν το βλέμμα της έπεφτε πάνω μου. Και τώρα..τώρα απλά θα πρέπει να συμβιβαστώ ότι την έχασα. Μια για πάντα.
Μου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό να της μιλήσω. Αλλά μπορείς να μιλήσεις σε ένα άτομο που δεν σε κοιτάζει καν; Ήθελα σαν τρελή να της πω όλα αυτά που είχα μάθει για την Λούσι..αλλά φοβόμουν..φοβόμουν τι μπορεί να βγει αυτή τη φορά από το στόμα της. Γιατί εγώ ήμουν αυτή που την αδίκησα, εγώ ήμουν αυτή που δεν την άφησα ποτέ να μου εξηγήσει και την ισοπέδωνα για μήνες με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Η καρδιά μου σφιγγόταν στην σκέψη ότι μπορεί να γελάσει ειρωνικά απέναντι μου και να μου πει να το «ξεπεράσω» καθώς είχαν περάσει τόσα χρόνια από τότε. Αυτή φαινόταν να έχει προχωρήσει και να τα έχει βρει με τον εαυτό της ενώ εμένα όλο το «μέσα» μου ήταν τόσο ακατάστατο.
Ευτυχώς διένυα την τελευταία εβδομάδα του world-tour μου και ίσως μετά από αυτό έπαιρνα τον Γουίλ και πηγαίναμε κάποιο ταξίδι οι δυο μας μακριά από όλους και από όλα. Η σχέση με τον αρραβωνιαστικό μου δεν ήταν στα καλύτερα της αλλά ο Γουίλιαμ το απέδιδε ότι ήμαστε σχεδόν 4 μήνες χώρια εξαιτίας των συναυλιών που κάνω. Μου έλεγε ότι το έχουμε ξαναπεράσει αυτό στο παρελθόν και ότι ανυπομονεί να γυρίσω πίσω και να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας. Και εγώ αυτό ήθελα. Να ξαναβρώ την ήρεμη καθημερινότητα που είχα πριν ξαναμπει η Λόρεν στην ζωή μου. Ήταν Φλεβάρης και σε 5 μήνες από τώρα θα παντρευόμουν αυτόν τον άνθρωπο.
Η ζωή μου όλη θα άλλαζε και θα αντάλλαζα όρκους αιώνιας αγάπης με τον Γουίλ.
"Ένα τόσο όμορφο προσωπάκι δεν κάνει να σκέφτεται τόσο πολύ.." η σαγηνευτική φωνή της Ruby Rose δίπλα μου με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Ταυτόχρονα κάθισε δίπλα μου στον ευρύχωρο καναπέ και έβαλε το χέρι της πάνω από τον ώμο μου.
Άντε πάλι..
"Ruby δεν έχω όρεξη.." της απάντησα λίγο απότομα καθώς είχε πάρει πολύ αέρα.
Βρισκόμουν σε ένα από τα γνωστά πριβέ πάρτι της Τέιλορ στην Νέα Υόρκη. Μόλις είχα τελειώσει από την συναυλία μου και η αλήθεια ήταν ότι ήμουν τόσο κουρασμένη που απλά ήθελα να πάω στο ξενοδοχείο μου και να κοιμηθώ. Παρ΄όλα αυτά τα κορίτσια με πίεσαν να έρθω στην συνάντηση τους μιας και όλες βρίσκονταν στην Νέα Υόρκη. Είχαν έρθει και στην συναυλία μου. Όλες εκτός απο αυτήν φυσικά. Την Λορεν. Δεν ξέρω τι φτηνή δικαιολογία θα βρήκε. Ήξερα ότι κατά πάσα πιθανότητα θα την δω σήμερα. Εξάλλου στην Νέα Υόρκη μένει και η ίδια. Κανονικά δεν θα ερχόμουν σε αυτό το πάρτι αλλά τα κορίτσια μου έκαναν παράπονα ότι τις τελευταίες δύο φορές τις γείωσα οπότε δεν μπορούσα να κάνω το ίδιο και σήμερα. Εξάλλου μου είχαν λείψει οι φίλες μου. Που η Λόρεν φρόντισε να τις κάνει πλέον και δικές της φίλες μέσω της Σελίνα. Το μοναδικό που έκανε η Λόρεν τους τελευταίους μήνες ήταν να δίνει συναυλίες, να τρέχει από εκμπομπή σε εκπομπή και έπειτα να παρτάρει με το γνωστό squad μέχρι πρωίας. Τα media είχαν βουλιάξει με την είσοδο της Λόρεν στο σκουάντ της Τέιλορ και οι harmonizers είχαν δαιμονιστεί με το γεγονός ότι η Λόρεν και εγώ βρισκόμασταν πλέον στην ίδια παρέα. Κάτω από τις φωτογραφίες μου στα σόσιαλ υπήρχαν ξανά μόνο σχόλια τύπου «camren is still real», « lauren loves you» και άλλα τέτοια. Ένιωθα λες και βρισκόμουν 2 χρόνια πίσω, τότε που το θέμα Κάμρεν είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και τώρα.
Με την διαφορά ότι το «Camren» πλέον έχει πεθάνει.
"Το ξέρω ότι δεν έχεις κέφια Καμιλάκι..και αν θες μπορώ να σου τα φτιάξω" έβαλε το χέρι της η Ruby πάνω στο πόδι μου και με τα δάχτυλα της προσπάθησε να με χαιδέψει στον εσωτερικό μηρό μου αλλά το χέρι μου την σταμάτησε κατευθείαν.
"Τι ακριβώς κάνεις;" έδιωξα το χέρι της από το γυμνό μου μπούτι καθως το ψηλόμεσο σορτσάκι που φορούσα ήταν κοντό και φανέρωνε μεγάλη επιφάνεια των ποδιών μου.
"Τίποτα!" μου απάντησε σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα.
"Yeah right" βγήκε κάτι σαν αποδοκιμαστικό γέλιο από το στόμα μου.
Ευτυχώς εκείνη την στιγμή ήρθαν η Ντάινα με την Σελίνα στην παρέα μας. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα άντεχα να είμαι μόνη μου με την Ρούμπι.
"Όπως είπαμε έτσι; Σήμερα θα γίνει! " γέλασε η Ντάινα μιλώντας με την Σελίνα και κάθισε δίπλα μου.
"Τι θα γίνει σήμερα;" ρώτησα καθώς δεν καταλάβαινα που αναφέρονται.
Τα μάτια της Σελίνα έλαμψαν και ένα λαμπερό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.
"Ε..ξέρεις..ξέρεις" είπε ντροπαλά.
"Έλα Σελίνα που ξαφνικά ντρέπεσαι κιόλας!" σχολίασε η Ντάινα και γέλασε. "Σήμερα η γλυκιά μας φίλη θα κάνει την κίνηση της" συνέχισε και ένα πονηρο γελάκι βγήκε από το στόμα της.
"Τι κίνηση;" ξαφνικά άρχισα να νιώθω άβολα καθώς ξεκίνησα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει.
"Σήμερα η Lauren Jauregui θα κοιμηθεί στο κρεβατάκι..μαζί μου" είπε η Σελίνα και τα μάτια της γυάλισαν στην σκέψη και μόνο.
What? Σχεδόν έφτυσα το ποτό που έπινα.
"Είσαι καλά;" η φωνή της Σελίνα λίγο αγχωμένη καθώς με έβλεπε να βήχω και το χέρι της βρέθηκε να μου χτυπάει την πλάτη.
"Ναι απλά ξεροκατάπια.." το βλέμμα μου έπεσε στην Ντάινα μου με κοιτούσε προσπαθωντας να ερμηνεύσει την αντίδραση μου. "Δεν ήξερα ότι..με την Λόρ..εν το προχωρήσατε τόσο.." η φωνή μου διστακτική καθώς σουβλιές ζήλιας διαπερνούσαν όλο το κορμί μου. Ήξερα ότι κάποτε αυτό θα γίνει. Είχε αργήσει κιόλας.
"Όχι όχι δεν προχώρησαν καθόλου!" σχολίασε η Ντάινα. "Απλά είπα στην Σελίνα ποιο είναι το μαγικό κλειδάκι για να ρίξει την Λόρεν!" τα μάτια της Ντάινα διαπερνούσαν τα δικά μου σαν να ήθελε κάτι να μου πει. "Όλοι ξέρουμε ότι όταν η Λόρεν πίνει χάνει τον έλεγχο..οπότε η Σελίνα θα την ποτίσει!" τα βλέφαρα μου έγιναν ξαφνικά βαριά και από το στόμα μου ούτε η ανάσα μου δεν έβγαινε.
Το ήξερα . Το ήξερα πολύ καλά αυτό. Ότι όταν η Λόρεν πίνει χάνει τον έλεγχο. Το ήξερα γιατί το είχα βιώσει. Όλα ξεκίνησαν την ημέρα που η Λόρεν ήπιε πρώτη φορά τόσο πολύ. Εκείνη την ημέρα που μέθυσε και με φίλησε για πρώτη φορά. Ακόμη θυμάμαι την γεύση του αλκοόλ που είχαν τα χείλη της. Ακόμη θυμάμαι ότι τότε που δώσαμε το πρώτο μας φιλί, πέρα από το αλκοόλ είχα γευτεί και κάτι άλλο..μια γεύση άλλη..κάτι σαν φρούτο..αναμειγμένο με το ποτό. Ήταν τόσο έντονη αυτή η γεύση που στο τέλος στο στόμα μου μέσα έμπαινε μόνο αυτή η διαολεμένα γλυκια αίσθηση που θύμιζε κάποιο χυμό από φράουλα. Μετά έμαθα ότι αυτή είναι η γεύση του στόματος της Λόρεν. Το έμαθα γιατί την γευόμουν για μήνες κάθε βράδυ. Και ήξερα..ήξερα τόσο καλά ότι τα φιλιά της Λόρεν μπορούν να κάνουν το μυαλό σου να μουδιάσει. Και η τυχερή που θα την γευόταν σήμερα είναι..η Σελίνα.
"Να το το μωρό μου!" το πρόσωπο της Σελίνα κατευθείαν άλλαξε με το που είδε την Λόρεν να μπαίνει στον πριβέ χώρο του πάρτι και έφυγε από δίπλα μας για να την υποδεχτεί. Το «μωρό μου». Η λέξη αυτή μου ανακάτευε το στομάχι. Πήρα κατευθείαν τα μάτια μου πάνω από την Λόρεν. Πλέον απέφευγα να την κοιτάζω και η ίδια. Η διάθεση μου αν μία φορά ήταν περίεργη πριν πλέον ένιωθα αναγούλες.
"Καμίλα..σκέψου την πρόταση που σου είχα κάνει τότε στην πισίνα" πετάχτηκε από το πουθενά η Ruby και μου έκλεισε το μάτι λίγο πριν ξεκολλήσει το κορμί της από δίπλα μου. Να σκεφτώ τι; Να πάω μαζί της; Που την βρήκε τόση αυτοπεποίθηση;
Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά αριστερά χωρίς να της απαντήσω. Κατέβασα μία ακόμη γουλιά από το ποτό μου ενώ τα μάτια μου έπεσαν χωρίς να το θέλω στην Σελίνα που σέρβιρε ποτό στην Λόρεν. Δεν έχανε χρόνο. Ξεκίνησε την «κίνηση» της. Να την μεθύσει..
Η μία ώρα πέρασε με εμένα να κάθομαι στον καναπέ και να κάνω ότι ακούω την Ντάινα που μου μιλούσε. Ανά διαστήματα ερχόταν και η Lorde στην παρέα μας ή η Τέιλορ. Όλοι διασκέδαζαν εκτός από εμένα. Εγώ ήμουν κολλημένη στον καναπέ αρνούμενη να κοινωνικοποιηθώ ή να τολμήσω να κοιτάξω το τι μπορεί να κάνουν η Σελίνα με την Λόρεν.
"Καμίλα τι σου συμβαίνει τώρα τελευταία;" η σοβαρή φωνή της Ντάινα με έκανε να την κοιτάξω και για πρώτη φορά να ακούσω τι ουσιαστικά μου λέει. "Είναι εξαιτίας της Λόρεν;" η καρδιά μου εχασε τον ρυθμό της ακούγοντας τα λόγια της κολλητής μου.
"Που κολλάει η Λόρεν Ντάινα;" έπρεπε να κρυφτώ. Γιατί η Ντάινα με είχε προειδοποιήσει..μου είχε πει ότι αν θα ξαναμπλέξω με την Λόρεν θα είμαι άξια της μοίρας μου. Και εγώ πήγα και το έκανα..και το μόνο που κατάφερα είναι να τα διαλύσω όλα.
"Δεν ξέρω Καμίλα" το βλέμμα της έπεσε φευγαλαία πάνω στο μελλοντικό ζευγαράκι. "Αυτό που κάνουμε δεν είναι σωστό" το πρόσωπο της άλλαξε. "Ίσως πρέπει να μιλήσουμε στην Σελίνα για..ξέρεις" τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα. Τι είναι αυτά που έλεγε;
"Ντάινα τι λες;" η φωνή μου σοκαρισμένη. "Η Σελίνα δεν πρέπει να μάθει τίποτα...ποτε!" προσπάθησα να της βάλω λίγη λογική στο μυαλό της.
"Καμίλα ξέρω ότι είναι ένα πολύ προσωπικό θέμα δικό σου. Και του παρελθόντος σου..αλλά η Σελίνα καίγεται για την Λόρεν..νομίζω ότι δικαιούται να μάθει ότι..εσύ με την Λόρεν..κάποτε..ξες είχατε..αυτό που είχατε" το βλέμμα της πάνω μου ανήσυχο. Ήταν ένα πολύ λεπτό θέμα που ποτέ δεν είχαμε συζητήσει με την Ντάινα μέχρι στιγμής.
"Δεν έχει καν νόημα Ντάινα να το μάθει η Σελίνα!" κατέβασα μία ακόμη γουλιά. "Έχει λήξει εδώ και χρόνια αυτη η ιστορία και έχει τελειώσει!" προσπάθησα να πείσω και τον εαυτό μου αλλα τα λογια μου προ προκαλούσαν τσιμπήματα στην καρδιά μου. "Το μοναδικό που θα καταφέρω είναι να στεναχωρήσω την Σελινα"
"Μα είναι κάτι που έγινε χρόνια πριν. Θα κατανοήσει η Σελίνα. Έγινε 2-3 χρόνια πριν. Τελείωσε. Και πλέον έχετε προχωρήσει και οι δυο σας" έχουμε; Αυτη ναι. Εγω; "Εσύ είσαι αρραβωνιασμένη και η Λόρεν.." είπε και τα μάτια της έπεσαν πάνω στην κοπέλα με τα πράσινα μάτια. "..ετοιμάζεται να κουτουπώσει την Σελίνα." ολοκλήρωσε και με αυτά της τα λόγια τα μάτια μου έπεσαν ακριβώς εκεί που κοιτούσε η Ντάινα.
Τα χείλη μου χωρίστηκαν.
Η αναπνοή θα έβγαινε από μέσα μου αλλά μπλεκόνταν με τον κόμπο στον λαιμό μου και ένιωθα ότι πνίγομαι.
Αυτό που έβλεπα μπροστά μου, μου προκαλούσε γρατζουνιές στην καρδιά.
Η Σελίνα όχι απλά έκανε την κίνηση της με το ποτό αλλά και με το σώμα της. Καθόντουσαν σε έναν καναπέ οι δυο τους. Η Σελίνα είχε κάτσει πάνω στα πόδια της Λόρεν ενώ η Λόρεν είχε βολέψει το ένα της χέρι πάνω στα μπούτι της Σελίνα. Δεν ξέρω πόσο μπορεί να είχαν πιει μεσα σε αυτη την μια ωρα αλλά τα πράσινα μάτια της Λόρεν γυάλιζαν. Τα χείλη της γελούσαν με κάτι που της έλεγε η Σελίνα και ίσως η καρδιά μου έσπασε λίγο όταν η Σελίνα πλησίασε πιο κοντά στην Λόρεν και την αγκάλιασε. Η Λόρεν αν και μεθυσμένη έβαλε τα χέρια της σχετικά ευγενικά στην πλάτη της κολλητής μου. Ηταν πολυ κοντά..Παρα πολυ κοντά..Τα χείλη τους σχεδον σε αποσταση αναπνοής. Θα την φιλούσε; Θα την φιλούσε; Πήρα τα μάτια μου γρήγορα από πάνω τους γιατί δεν ήξερα να θα άντεχα να δω κάτι τέτοιο. Ένιωθα την καρδιά μου να εχει ανεβει στον λαιμό μου και να πνίγομαι.
"Απλά λέω..ότι θα ήταν καλύτερο να το μάθει από εσένα η Σελίνα , παρά από την Λόρεν."με το ζόρι άκουγα την φωνή της Ντάινα. Τα αυτιά μου βούιζαν.
"Γιατί μιλάς λες και τα έχουν φτιάξει ήδη;" βγήκε η πικρία από μέσα μου.
"Οκ..σταματάω..δεν ξέρω γιατί τσατίζεσαι τόσο!" ο μορφασμός στο πρόσωπο της με έκανε να έχω ταχυπαλμίες.
"Δεν τσατίζομαι Ντάινα. Απλά μιλάμε για ένα θέμα που έχει λήξει εδώ και χρόνια" την επιβεβαίωσα καθώς έτρεμα μέσα μου μην καταλάβει ότι για εμένα δεν έχει λήξει ακόμη τίποτα. Σηκώθηκα από δίπλα της για να πάω στο μπαρ να πάρω ένα ακόμη ποτό. Θα έπινα αυτό και θα έφευγα. Τα μάτια μου κολλημένα οπουδήποτε αλλου εκτος πανω την μεριά που βρίσκοταν η Σελινα με την Λορεν. Το μυαλό μου πονούσε αλλα προσπαθούσα να βρω την υπόσταση μου.
Πήρα την σαμπάνια μου απο το μπαρ και με το που γύρισα την πλάτη μου για να φυγω ενα σωμα μπροστα μου μου έκοβε τον δρόμο. Ο παλμός της καρδιάς μου σταμάτησε. What the fuck; Τι σκατά κάνει εδω; Ποτε ηρθε; Δεν ηταν με την Σελινα; Και γιατι με τσεκάρει; Το βλέμμα της Λορεν με το που είδε την πλάτη μου να γυρίζει ανέβηκε από τα οπίσθια μου στο προσωπο μου. Τα πράσινα μάτια της είχαν αυτή την γυαλάδα από το αλκοόλ αλλά με κοιτούσε σχεδόν ανέκφραστα. Τα μάτια μου επεσαν στα χείλη της χωρις να μπορώ να τα συγκρατήσω για να δω αν εχει φύγει το κραγιόν της. Δεν μπορουσα να καταλάβω. Το παρατήρησε αλλα έμεινε η ιδια παγωμένη έκφραση στο πρόσωπο της. Χωρίς να κουνηθεί χιλιοστό το βλέμμα της σηκώθηκε προς το μπαρμαν και αμέσως μετά παρήγγειλε το ποτό που ήθελε έχοντας ακόμη εμένα μπροστά της να στέκομαι σαν παγωτό.
"Μπορείς να κάνεις λίγο στην άκρη για να περάσω;" η φωνή μου σταθερή χωρίς να δείχνω ότι μέσα μου εκείνη την στιγμή τρέμω.
"Όχι" μου απάντησε ξερά και με αυτη και μονο την λέξη της κοκάλωσα. Το βλέμμα της πάνω μου χωρίς να φανερώνει ίχνος συναισθήματος. Σήκωσε το χέρι της για να πάρει το ποτό που της έδινε ο μπαρμαν και για κάποια δευτερόλεπτα ο κορμός της σχεδόν με ακούμπησε καθώς πλησίασε πιο κοντά μου για να φτάσει στο χέρι του μπάρμαν. Το άρωμα της μπήκε μέσα στα πνευμόνια μου κάνοντας τον λαιμό μου να στεγνώσει.
Χωρίς να της μιλήσω το χέρι μου βρέθηκε στο μπράτσο της να την κάνω πέρα για να περάσω και τότε ένιωσα τα δάχτυλα της στον καρπό του χεριού μου. Τα σημεία που με ακουμπούσε και την ακουμπούσα ειχαν μυρμιγιασει. Δεν ξερω ποτε ηταν η τελευταία φορά που ακούμπησα εστω το μπράτσο της.
Η επόμενη κινηση της με εκανε να πανικοβληθω.
Πλησίασε πιο κοντά μου και ενω ακομη κρατούσε τον καρπό του χεριού μου έσκυψε το πρόσωπο της κοντά στον λαιμό μου. Τα χείλη της βρέθηκαν στο αυτι μου και ένιωσα το σώμα μου ολόκληρο να ανατριχιάζει νιώθωντας την ζεστή ανάσα και την χαμηλή βραχνιασμένη φωνή της μέσα στο αυτί μου.
"Θέλεις να φύγουμε από εδώ;" ακούγοντας αυτές τις λέξεις να βγαίνουν ψιθυριστά από το στόμα της τα πόδια μου έγιναν κατευθείαν αδύναμα. Το στόμα μου άνοιξε ελάχιστα. Το πρόσωπο μου γύρισε σοκαρισμένο και τα μάτια μου έπεσαν πάνω στα δικά της. Δεν ένιωθα Καν το ιδιο μου το σαλιο. Τα πράσινα μάτια της Λόρεν γυάλιζαν και αυτή η μόνιμη ψυχρότητα είχε φύγει από μέσα τους. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα μετά από τόσο καιρό να με κοιτάζει έτσι..θα έλεγε κανείς ότι με κοιτούσε με ..επιθυμία. Τα μάτια της ειχαν κλειδώσει με τα δικα μου. Εκείνη την στιγμη ένιωσα τα δάχτυλα της να μπαίνουν μέσα στην τσέπη μου και να μου αφήνουν κάτι. Αμέσως μετά έφυγε από δίπλα μου σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα.
Σοκ..
Τα πόδια μου έμειναν καρφωμένα ακριβώς στο ίδιο σημείο που με αφησε. Ήμουν ακίνητη και σοκαρισμένη. Ούτε το στόμα μου δεν μπροούσα να κρατήσω κλειστό. Ήξερα ότι η Λόρεν είχε πιει αλλά δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να μου απευθύνει τον λόγο..πόσο μάλλον να..μου ζητήσει...να φύγουμε μαζί από το πάρτι..Είχε δυο μηνες να ασχοληθεί με την ύπαρξη μου και σήμερα φαινόταν να έχει την απόλυτην προσοχή της η Σελίνα πριν γίνει..όλο αυτό.
Με το που έφερα στο μυαλό μου την Σελίνα τα μάτια μου έπεσαν στον προσωπικό καναπέ που καθόταν λίγο πριν με την Λόρεν. Στον καναπέ αυτόν πλέον καθόντουσαν άλλα άτομα και η Σελίνα δεν βρισκόταν εκεί. Το βλέμμα μου μεταφέρθηκε στον δικό μου καναπέ και τότε είδα την Ντάινα ,να μιλάει μαζί με την Σελινα και την Τέιλορ σοβαρά. Η αναπνοή μου που τα τελευταία λεπτά ήταν κομμένη έβγαινε πλέον έντονα από τα ρουθούνια μου. Η Τέιλορ χάιδευε την πλάτη της Σελίνα λες και κάτι είχε γίνει. Τα πόδια μου ξεκίνησαν να προχωρούν προς το μέρος τους διστακτικά ενώ το μυαλό μου ακόμη δεν λειτουργούσε σωστά μετά τα λόγια της Λόρεν στο αυτί μου. Ένιωθα ότι όλο το χνούδι απο την επιφάνεια του αυτιού μου ειχε σηκωθεί από την ζεστή αναπνοή της Λόρεν πάνω στην επιδερμίδα μου. Πόσο καιρό είχα να την αισθανθώ; Γιατί όλο το σώμα μου νιώθω ότι σιγοτρέμει;
"Σελίνα δεν σημαίνει κάτι αυτό..μπορεί απλά να ηταν πολύ ζαλισμένη" η φωνή της Τέιλορ μπήκε στα βουβά αυτιά μου με το που έφτασα στον καναπέ μας. Η Τειλορ ακουγόταν λες και κάνει συμπαράσταση στην Σελίνα.
"Τι..έ..γι..νε;" η φωνή μου βγήκε και εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι ούτε να μιλήσω μπορουσα.
"Η Λόρεν αποδείχτηκε πιο δύσκολη από όσο περιμέναμε" είπε κάπως στεναχωρημένα η Ντάινα.
Η αναφορά του ονόματος της μου έκανε την καρδιά μου που είχε σταματήσει πριν από το σοκ να ξεκινήσει να χτυπάει νευρικά πάνω στο στήθος μου.
"Τι εννοείς;" τα μάτια μου έπεσαν πάνω στην Σελίνα που το λαμπερό της χαμόγελο είχε ξεριζωθεί από τα χείλη της.
"Δεν ξέρω τι σκατά πρέπει να κάνω άλλο" έπιασε η Σελίνα το κεφάλι της σαν να προσπαθεί να ηρεμίσει και η Τέιλορ κατευθείαν της ακουμπησε το χέρι για να της δείξει ότι είναι δίπλα της. "Όλα πήγαιναν τέλεια..κάναμε το γνωστό μας χιούμορ, την φλέρταρα ξεκάθαρα και το δεχόταν, μέχρι που έκατσα και πάνω στα πόδια της" το ξέρω..το είδα..το τσίμπημα στην καρδιά μου με έκανε να σφιχτώ. "Και ξες..την αγκάλιασα για να έρθω πιο κοντά της και ήρθαμε πολύ κοντά...πάρα πολύ κοντά..Τα χείλη μου σχεδόν είχαν ακουμπήσει τα δικά της και...πήγα να..την φιλήσω και τραβήχτηκε!" τα μάτια της βούρκωσαν. "Είναι δυνατόν να τραβήχτηκε;" ένιωσα την ανάσα βάρους να βγαίνει από το στόμα μου και ο κόμπος που ένιωθα τόση ώρα στο στήθος να εξαφανίζεται..ήμουν η χειρότερη φίλη..η χειρότερη..Ντρεπόμουν που ένιωθα ανακούφιση που η Λόρεν δεν φίλησε την Σελίνα. "Δεν ξέρω τι κάνω λάθος" συνέχισε η Σελίνα απελπισμένη. "Αμέσως μετά με κατέβασε από τα πόδια της και έφυγε από δίπλα μου χωρίς να πει τίποτα. Δεν ξέρω καν που πήγε..Δεν ξέρω καν που είναι τώρα..Λογικά την τρομοκράτησα!" με το ζόρι κρατιώταν για να μην κλάψει.
"Ηρέμισε αγάπη μου" την έβαλε στην αγκαλιά της η Τέιλορ. "Το ότι δεν σε φίλησε δεν σημαίνει ότι δεν της αρέσεις. Έχετε ερθει πολυ κοντά αυτους τους 4 μήνες..κάτι θα σημαίνει αυτό.." την παρηγορούσε με τα λόγια της.
Άρχισα να νιώθω το δέρμα κάτω από την τσέπη μου να καίει..είχε βάλει κάτι η Λόρεν μέσα που δεν ήξερα καν τι είναι, αλλά το μυαλό μου αυτή την στιγμή ήταν μόνο σε αυτό. Έπρεπε να κάτσω να συμπαρασταθώ στην Σελίνα αλλά ένιωθα η χειρότερη υποκρίτρια. Ότι και να της έλεγα θα ήταν ψέμα..Η Λόρεν την απέρριψε και αμέσως μετά ήρθε σε εμένα προτείνοντας μου να ..φύγουμε μαζί..Πως της ηρθε να κανει κατι τετοιο; Ακόμη δεν το χωρούσε το μυαλό μου..Μήπως ήταν τόσο μεθυσμένη και δεν ήξερε τι έλεγε; Δεν ήξερε τι έκανε; Δυο μήνες τώρα παίρνω μόνο την αδιαφορία της και ξαφνικά αυτό;
Και γιατί νιώθω λες και είμαι στο έλεος της;
"Επιστρέφω.." βγήκε σχεδόν με το ζόρι από το στόμα μου και έφυγα σαν κυνηγημένη έξω..Χρειαζόμουν κρύο αέρα. Χρειαζόμουν να αναπνεύσω ξανά καθώς ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω.
Με το που βγήκα έξω από τον χώρο του πάρτι το χέρι μου σαν εξαρτημένο μπήκε μέσα στην τσέπη μου και έβγαλε αυτο που μου είχε αφήσει η Λόρεν μεσα. Ηταν ενα τσαλακωμένο χαρτάκι. Τα δάχτυλα μου έτρεμαν, το ίδιο και η άρυθμη αναπνοή μου. Τα μάτια μου είχαν σκοτεινιάσει και ένιωθα το μυαλό μου μουδιασμένο.
Άνοιξα το χαρτάκι και το κορμί μου ολόκληρο ταρακουνήθηκε.
Η όραση μου αρχισε να θολώνει
Μου είχε αφήσει την διεύθυνση της..
Την διεύθυνση του σπιτιού της..
Το στόμα μου στεγνό..το μυαλό μου να δουλεύει χίλιες στροφές. Η καρδιά μου να γροθοκοπάει σε όλο μου το σώμα και η λογική μου να με σφαλιαρώνει με το απογοητευμένο πρόσωπο της Σελίνα και τα μάτια του αρραβωνιαστικού μου που ξεχείλιζαν από αγάπη.
Και κάπου εκεί ενδιάμεσα σε αυτές τις σκέψεις ξετρύπωνε η γεύση του στόματος της Λόρεν..
Προσπαθησα να καταπιώ τον κόμπο μου αλλα δεν μπορουσα.
Τι να κάνω..
Έπιασα το κεφάλι μου απελπισμένα..
Τι να κάνω;