WHATT THE F*ck?! Did I heard it right? A Mage, Fire element, Ability? Are you kidding me?! Pilit niyang iwinawaksi sa kanyang isipan ang nalaman para labanan ang hiyang nararamdaman.
Ang tanong nagsasabi nga ba ito ng totoo? She remembered all those fantasy stories which her grandmother told her before bedtime. She wondered if all of that could be true..
" Pttt...ahahahahahahah!" Hindi ko napigilan na napatawa." Lakas naman ng apog mo Dairon, KAKA-FANTASY MO YAN! HAHAH--" bigla akong nakaramdam ng init sa kinatatayuan ko. What the heck is going on?! Ba't hindi ako makagalaw?
"You're pissing me off, mortal. "
Napatingin ako sa kanya, siya ba ang may gawa nito? "E-ehem, so to-totoo ba? Are you for real or it's a prank?" nagsisimula na akong mamawis at kabahan.
" I'm not kidding. And it's not a prank. "He smirked at me. Tas kinumpas niya ang wand niya. Muli akong nakagalaw.
"Yeah, We're real, We exist. You heard it loud and clear. " Tumayo siya at unti-unting naglakad palapit sa akin. Bawat lapit niya, siya ring atras ko.
" Ku-kung isa ka ngang mangkukulam, then prove it to me."
" Mage! " he hissed
" Fine, If you're claiming to be a mage then prove it to me. Prove it to me that everything you're saying is true! " ulit kong sambit.
Hearing those words, Dairon just smirked at her." My pleasure! "
With one snapped of his wand napalibutan na ako ng apoy. Hindi na ako makaatras, wala na akong aatrasan. Sobrang init, parang pinapaso ako at napuno ng pawis ang buong katawan ko. Maluha-luha na ako sa takot, mamamatay na naman ba ako?! I'm so stupid, hinamon ko siya, para ko naring hinukay ang libingan ko...
Napatingin ako sa lalaking may gawa nito. Nagawa niyang daanan ang pagitan na apoy ng hindi man lang siya nasasaktan o nasusunog. Nakalapit na siya sa akin. Mas lumapit siya sa akin kaya napalunok ako. Halos ilang metro nalang ang layo namin.
" Nasaan na ang tapang mo, mortal? "nanghahamon niyang saad.
" Dispel !" Pagkabigkas niya nang salitang 'yan nawala agad ang nakapalibot na apoy.Saka lang ako nakahinga ng maluwag at pinunasan ko ang pawis sa mukha ko.
Hindi pa man siya nakababawi ng magsalita ulit ang lalaki na ikinalaki ng mata niya.
" Dairon Gallagher Arsenal. Geez...that name. Why does his name have to be so hot, just like him.." Sabi ng lalaki at nanunuksong tumingin sa kanya.
Parang mas lalong tinakasan ng lakas si Iseiah. At ang lahat ng dugo niya ay napunta sa kanyang mukha nang narinig niya ang sinabi ni Dairon. Uminit ang kanyang mukha na wari'y naging kamatis sa kapulahan.
He just keeps staring at her, making her nervous and embarrased even more. Hindi siya makatingin kay Dairon dahil sa hiyang nararamdaman, nabasa nga nito ang isip niya simula pa nung una.
Parang gusto niyang lumubog sa kanyang kinatatayuan.
My god! This is beyond awkward! This is embarrasing ! Sh*t ! Sh*t!
Tumikhim siya. " Ahm, Fine ! Stop it ! I believe you, you win!" Nakataas ang dalawa niyang kamay na parang sumusuko saka naiinis na tinalikuran niya si Dairon at pilit na ikinukubli ang kahihiyang nararamdaman.
A playful smile rounded the corners of his mouth. " I know, what you're up to. But don't you mess up with me, mortal." he warned. "Alam ko ang balak mo, "
Tumikhim siya, "Kung ga-ganoon, P-puwede bang dito muna ako?" hiling niya.
" Puwede," pagpayag nito."But I'm out of here. I don't wanna have anything to do with you,"
Para siyang nasupalpal. Kumukuha palang siya ng tyempo para muling humingi ng tulong dito.But he had already made it clear that he won't lay a finger on her.
"P- Puwede bang sumabay sa'yo?" hiling parin niya. Walang masama kung susubukan parin niya. Ewan niya. Pero malakas ang kutob niyang this man could help her again.
"I'm going to the academy," he snapped.
" No, I mean, sasabay lang ako sa 'yo palabas ng bahay mo."
" Bakit ka pa sasabay sa akin?" he jeered. "Wala na ang mga guard na humahabol sa'yo. You can sneak out of my house anytime and call magic-carpet."
"Siguradong nandyan lang sila sa tabi- tabi. Delikado kung mag-isa lang akong maglalakad sa labas. They're after a run away mortal nerd. Kaya tiyak na agaw-pansin ang sinumang babae na makikita nila na nag-iisa,"
Tila nag-isip si Dairon."Magtawag ka kaya ng tutulong sa'yo," suhestyon nito.
Her mind raced. Who can she turn to? Wala siyang kakilala sa mundong ito. Kung meron man ayaw niyang malagay din ito sa panganib. Only this man could help her now, she concluded.
Likas na matulungin ang mga lalaki. Kaya umaasa siyang tutulungan siya muli nito.
'Asa ka pa!' Tudyo ng kaniyang isipan. Men may be chivalrous. Pero depende siguro iyon sa kanyang sitwasyon. At sa kaso niya, ilalagay pa nila sa panganib ang buhay nila.
" Sige, di bale nalang. I can manage. Thanks anyway."
"Okay," he acceded. " Tutulungan kitang makapunta sa Enchanteur fountain. Dahil nasa loob lang din 'yon ng academy. Pero hanggang dun lang 'yun, aalis din ako agad. You're on your own."
" Talaga?! " kamuntik na niyang mayakap ito sa sobrang tuwa. "Naku, maraming salamat, hulog ka ng langit !"
"Saka ka magpasalamat 'pag nakalabas na tayo," anito
'Before anything else, I need to get rid of my clothes dahil natandaan na nila ako.' Isip niya.
" Walang damit na pambabae dito." kaagad na sambit nito.
Nanlaki ang kanyang mga mata na napatingin kay Dairon, kanina pa pala nito binabasa ang isip niya.
'That arrogant beast!! Wag mong basahin ang isip ko!'
"Did you just call me an Arrogant Beast?" Madilim na mga mata ang sumalubong sa kanya.
" Yes, I did! You're really weirding me out!" I shot back at him.
He narrowed his eyes but didn't say anything. Later on, he glance at her mockingly.
She had hoped that his girlfriend, or his fiancee, or one of his flings might have left a clothes that would be fit with her. 'Walang babaing kasama ito?'
" I don't have one,"
Napapantastikuhang napatitig siya dito. 'Hindi kaya bakla ito?.'
Pinaningkitan ako ng mata ni Dairon. Umigting ang kanyang panga at tinitigan ako. Halatang pikon na siya sakin.
'What the hell are you thinking Iseiah?! Ayaw mo naman sigurong matusta 't ma-engkanto diba.
Hindi, noh! Kontra ng kanyang isipan. He look every inch a gentleman.' Pambabawi niya.Conspicously, she glance at his hand playing his wand.
" Kung pagma-magic-ken mo 'ko ng damit pambabae, think again," patuloy nito. "Kahit kailan, hindi ko ginawa 'yan."She groaned inside.
" l'm getting ready. Baka malate ako sa klase ko. Sumabay ka sa akin kung gusto mo," tumayo na ito at umakyat sa taas.
Napahinga nalang siya ng malalim. Pagtingin niya sa mesa, tumambad sa kanya ang hugasan na ginamit nila kanina. Agad niya itong hinugasan agad. Bilang pasasalamat niya sa pagtuloy niya sa bahay ng binata.
Pagkatapos pumasok uli siya sa banyo na pinagtaguan niya kanina, dahil may nahagilap ang kanyang mata sa banyo. May nakasabit na bathrobe doon. Kinuha niya 'yon. At agad na pumanhik siya sa kuwarto na inukupa niya at naligo dahil nangangati na siya sa suot niya.
Kaagad siyang lumabas ng banyo nang maisuot niya ang bathrobe. At kinuha ang handbag na dala-dala. Baka nga naman iwanan siya ng lalaki.
Nakita niyang nakabihis na ito. He was simply garbed in school uniform.
'Oh, he's so----' Itinigil niya ang pagsambit nang maalala niya na isa nga palang mind-reader ang lalaki..
" Iyan ang isusuot mo? " he mocked when he saw what she's wearing. "Eh mas agaw-pansin pa yan kaysa dun sa kanina, huh!"
" Do I have a choice? " she hissed. She had no choice but to wear the bathrobe. Kaysa naman matandaan siya ng mga humahabol sa kanya.
Pinasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa ngunit agad din itong nag-iwas ng tingin.
" Tsk! Here, take this." sambit nito, na may inabot sa kanya pero hindi parin ito makatingin nang diretso sa kinatatayuan niya.
Pagkakuha niya, tinalikuran siya ni Dairon. Napailing-iling nalang siya dahil magpapahiram naman pala ang damuhong yun pinatagal pa. Muli siyang pumasok sa banyo at nagpalit.
" What do you think?" she asked when she came out of the bathroom. She was wearing a black sweat pants and white shirt with red cloak. Nalaman niyang pagmamay-ari ito ni Dairon dahil amoy panlalaki ang mga damit na binigay sa kanya.Balut na balot siya.
"Not bad, " he commended " bagay na bagay sa manang na katulad mo." bulong nito.
"Anong sabi mo?"
" Let's go?" he asked.
She took a deep breath, " I'm ready."
Sumilip ang binata sa peephole. Wala na marahil tao sa labas . Kaya tuluyan na nitong binuksan ang pinto.
This is it, pagpapalakas niya sa kalooban niya.
MAY daga sa kanyang dibdib habang naglalakad sa labas. Malapit lang pala ang bahay nito sa lugar na pinangyarihan ng milagro niya. Walking distance, ilang kanto lang ang layo.
Pero bakit pa sila sumakay sa magic carpet noon kung pwede naman pala nila lakarin, pagtataka ng isip niya. But for her now, it was the longest walk she had ever done.
'Baka naman, puwedeng sumakay na lang tayo sa magic carpet oh..' He looked at her sharply.
'Academy?! Ito ba 'yong school nila?' May mangilan-ngilang tao sa dinaraanan nila. Pero nakatunggo siya habang naglalakad at pilit na ikinukubli ang mukha.
"Keep your head up," he whispered.
She reluctantly did. Pero nasagip niyang may punto ito. It would be suspicious if she kept her head down. When they reached their destination, she frantically run towards the fountain nang masigurong walang bantay ito, and after that she looked at her back, wala na si Dairon.
That arrogant beast..!
Sa huling pagkakataon, muli niyang pinagmasdan ang mundong lingid sa kaalaman ng mga mortal na katulad niya.. Parang isang panaginip lang ang lahat ng nangyari sa kanya dahil ang lahat ay humantong na sa katapusan at kailangan na niyang magising sa panaginip niyang ito..
She sighed deeply. 'Finally...'
It's time to turn back, to the place where she really belongs.
A/N:
Mages! Pigilan natin siyaa baka magbago pa isip niya. Whahaha charrrrrr. Thoughts? 👇