ok, nag'update ako.. bakit??
*nawawalan ako ng readers >.< ou, nawawala sila, hindi nga makaabot sa kota oh...
*may pasok na kasi ee, baka matagalan next update...
*trip lang.. hehehe, ganda ng dahilan ee no?
basta hah.. VOTE, LIKE, POST COMMENT and BE A FAN HO !
readers, wag naman kayong magalit dahil uumalis si DREI, anu ba kayo??sino ba bida dito?? -________-
PAKI'PLAY NA LANG PO YUNG VID. SA GILID ! WAHAHAHA, EXPERIMENT KO YAN, ESTE NAMIN PLA NG KAPATID KO ^_________^
ok... here's the UPDATE.. sorry kung LAME !
**********************************************************************************************************
FAYE’S POV...
Kanina ko pa tinitingnan ang itsura ngayon ni Euphy...
Tingnan ko plang siya, gusto ko ng umiyak at yakapin siya...
Nabalik na naman yung Euphy na huling nagpakita noong nawala si Ryu...
Si Euphy na tahimik, snob, party goer, at.... mean...
Ayan na naman siya... nag’iinom, nagpapakalunod sa alak para makalimutan ang lahat ng nangyari...
Hindi ko alam... pero, kung anu man ang dahilan ni Drei... nagagalit pdin ako sa kanya...
Kung kelan handa na si Euphy... saka siya nagpaka’tanga ! naiinis ako sa kanya, akala ko pa nman mahal niya bestfriend ko... bakit niya nagawa yun?? Bakit niya iniwan si Bhestie...??
“Don’t look at me that way..” tapos tumingin siya sakin... “ano bang ginagawa mo dito?? Wag mong sayangin ang oras mo kakasunod sakin, pwede ba?? Malaki na ko.. alam ko ginagawa ko..” tapos pinagpatuloy niya ang pag’iinom..
Andito kami sa isang disco bar... pinasundan siya sakin ng Mom niya dahil gustuhin man daw nitong samahan si Euphy, hindi nito magawa dahil may kailangan itong ayusin sa ibang bansa... minsan, nakaka’awa din si bhestie... laging wala sa bahay parents niya... kaya siguro, dinadaan niya sa ganitong paraan ang sakit na nararamdaman niya.. pero.. hindi niya ba naiisip na nandito kaming mga kaibigan niya na nagmamahal at handing damayan siya??
“sigurado ka nga bang alam mo ang ginagawa mo?? Dahil kung totoong alam mo, wala ka dito, wala ka sa lugar na to..” sabi ko sa kanya.. kabutihan niya lang din naman ang iniisip ko ee.. gusto kong mapabuti ang lagay niya...
“leave me alone...” sabi niya... sa totoo lang, ni katiting na galit hindi ko maramdaman, dahil naiintindihan ko ang pinagdaraanan niya.. naiintindihan ko ang side niya...
“i won’t..” tapos tiningnan niya ko ng masama..
“Fine... You want to stay here?? You stay here, I’ll leave...” tapos iniwan niya na yung pera niya at umalis...
*sigh* sabihin niyo nga, anu bang dapat kong gawin??
***
EUPHY’S POV...
Umalis na ko sa bar....
I want to be alone, kaya ko siya pinagtatabuyan... ayoko ng kausap, ayoko ng may magsasabi sakin ng dapat kong gawin.. ayokong may makialam sakin... i want to be alone... ALL ALONE !
Sumakay na ko sa kotse ko at pinaharurot ito...
Wala akong maisip na pwede kong puntahan... bukod sa dagat...
Tama, kay Ryu... sa kanya lang ako mapapanatag...
Nang makarating na ko sa may dagat.. umupo ako sa may bato... sa dating pwesto ko nang Makita ako ni Kurt....
“Hi Ryu... sabi ko pa naman kakalimutan na kita, na hindi na ko pupunta dito para makalimutan na kita.. pero... eto ako ngayon... nadito na naman ako... pasensya na hah, wala kasi akong mapuntahang iba... wala akong alam na pwede kong matakbuhan kapag gusto kong mapag-isa...” tapos, nagpatakan na naman ang mga pasaway kong luha.. bakit na naman ba sila naglalabasan?? Nakakainis na... araw-araw na lang akong naiyak.. araw-araw na lang ako naluha ng dahil sa kanya... bakit ba kasi ganun?? Handa na kong mahalin siya.. tapos... iiwan niya ko at mangingibang bansa?? Ayos din siya... para siyang tanga ! asar !
“nakakalungkot Ryu... sabi ko db handa na kong mahalin siya... ok na sana ee, may nararamdaman din naman ako para sa kanya, kaso... umalis siya.. iniwan niya ko... akala ko pa naman man mahal niya talaga ako... akala ko totoo yung mga sinasabi niya sakin noon... un pla... kasama lang yun sa mga kasinungalingan niya.. un pla, kasama lang yun sa mga pangttrip niya sakin... ansakit lang... alam mo yung handa ka na, tapos..... SUMUKO na siya..” patuloy ako sa pagpunas ng mga luhang pasaway na pumapatak...
“napapagod na ko Ryu... araw-araw na lang akong umiiyak, araw-araw na lang... gusto ko namang sumaya... gusto ko namang lumigaya... nagsasawa na kong umiyak, napapagod na kong umiyak... gusto ko ng sumuko...”
“napapagod na ko sa sakit na nararamdaman ko, pwede bang maging manhid na lang ako?? Para hindi ko nararamdaman tong mga bagay na to... para hindi ko na maramdaman ang sakit.... sa ikalawang pagkakataon, naiwan na naman ako... sa ikalawang pagkakataon, nasasaktan na naman ako... ayoko ng magmahal... nakakapagod lang... ayoko na ding masaktan... dahil baka hindi ko na talaga kayanin.... sumuko na ko sa buhay..”
Nanahimik ako... nakatulala lang sa tubig..
“namimiss ko na siya... namimiss ko na ang pang-aasar niya... ang mga panakaw niyang halik... ang mga kayabangan niya... namimiss ko na siya... namimiss ko na si Drei...” tapos, nagpatakan na naman ang mga luha ko...
Ang hirap magpakatatag, ang hirap umarte na ok ka lang.. ang hirap naman... bakit masyadong mahirap...
Sa bawat pagkakataon, naaalala ko siya, hindi ko man aminin, alam ko sa sarili ko, nagugustuhan ko na siya... siguro, nadevelop ako sa mga asaran at bangayan namin... sa mga pagpapahalagang nararamdaman ko pag kasama ko siya... sa mga nakaw halik na nagpapawala sakin sa sarili ko... at sa mga mata niya na kung tumingin sakin.... parang ako lang ang nakikita niya... na ako lang ang mahal niya...
“nasaan ka na kaya Andrei??”
***
MARCOS’ POV...
Nasa harap ko ngayon si Jenina.. pinipilit niya kong umamin kung nasaan si Drei...
“mag’bestfriend kayo db?? Imposibleng hindi mo alam.. imposibleng wala kanga lam..” sabi niya pa..
Pumunta talaga siya sa Pad ko para sabihin sakin yan, para itanung sakin yan...
“wala nga akong alam, ang alam ko lang... aalis siya... bukod doon, wala na...” nagsasabi naman ako ng totoo.. wala akong alam kung saan siya pupuntang bansa.... hindi niya sinabi sakin, hindi naman sa hindi siya nagtitiwala sakin.. ayaw niya daw kasing may makaalam... tatawagan na lang daw ako pag’ok na ang lahat..
Pero...
2 weeks na ang nakakalipas...
Walang Drei na nagpaparamdam... ewan ko ba, kinakabahan naman ako.. sana wala namang nangyari sa kanyang masama...
Sana ok lang siya kung nasaan man siyang lupalop ng mundo namamalagi...
“ano ba kasing nasa isip ni kuya Drei at naisip niyang umalis ng walang paalam??” naiiyak na sabi ni Jenina sakin..
“ano ba ang depinisyon mo ng pagmamahal??” natanong ko sa kanya..
“WHAT??” naguguluhang tanung niya..
“WHAT IS LOVE?? For you...” nasabi ko ulit...
“ang tanga ng tanung mo, nagddrama ako dito at seryoso, tapos iyan ang isasagot mo sakin..” pagalit na sabi niya.. *rolled eyes* “kung mahal ko talaga ang isang tao, ipaglalaban ko siya.. hindi ako susuko”
“pwes... iba ang depinisyon ni Drei sa pagmamahal... para sa kanya, it’s either choosing your own happiness for someone’s pain or choosing pain for someone’s happiness... and he did chose the second one... kaya nag’back out siya, dahil gusto niyang sumaya si Euphy, nag’back out siya dahil alam niyang may ibang mahal si Euphy... nag’back out siya para magparaya sa taong mahal ni Euphy... umalis siya ng bansa, para makalimot at hanapin ang sarili niya... kaya kung nasaan man siya, hayaan na lang natin siya, para naman maka’recover siya... dalawang beses lang nagmahal ang pinsan mo... at pareho niyang pinili ang masaktan para sa mga mahal niya, para sumaya ang mga mahal niya, kaya kailangan muna niyang lumayo, para mapaghilom ang sugat na naiwan sa puso niya..”
Umiyak lang si Jenina... niyakap ko siya bilang pang-aalo, alam ko, naaawa din siya kay Drei, sa pinsan niya... miski naman ako ee.. kaya sana, mahanap na talaga ni Drei ang para sa kanya.. mahanap niya na ang babaeng magmamahal sa kanya ng totoo, makahanap siya ng babaeng hindi na niya kailangang piliin ang masaktan para lumigaya ito, kundi, kailangan niyang manatili sa tabi nito para sumaya ito...
***
RYU’S POV...
“nasaan ka na kaya Andrei??”
Nakatayo lang ako dito malapit sa pwesto ni Eunice... hindi ko inaasahan na pupunta ulit siya dito... nagulat na lang ako nang marinig ko ang boses niya...
At sa totoo lang...
Nasasaktan ako...
Dahil, si DREI, si DREI ang dahilan ng pag’iyak niya.. si Drei ang dahilan ng kalungkutan niya.. si DREI ang dahilan kaya siya pumunta dito... hindi ako.. hindi si RYU...
Hindi sa sinasabi kong gusto kong ako ang maging dahilan ng pag’iyak niya.. ang sakin lang...
SI DREI na ngayon ang sa tingin ko’y mahal niya...
Huli na nga ba ako?HINDI na ba ako ang MAHAL niya?? Nakalimutan niya na ba ako?? Sumuko na ba talaga siya?? Wala na ba kaming pag-asa??
Muli ko siyang tinanaw...
Gagawin ko ang lahat.. para mabawi kita...
Gagawin ko ang lahat para makalimutan mo siya...
Naniniwala ako, na ako pdin ang pipiliin mo...
DAHIL NANINIWALA AKO NA...
MULA NOON...
HANGGANG NGAYON...
AKO LANG ANG MAMAHALIN MO NANG GANITONG KATINDI...
“oo na po.. basta palagi mong tatandaan hah ! ikaw lang talaga, wala nang iba..”
“at lagi mo ring tatandaan.. kundi lang rin ikaw... wag na lang..”
************************************************************************************************
AUTHOR’S NOTE...
HINDI AKO NAKATIIS ! NAWAWALAN NA BA NAMAN AKO NG READERS >.<
GANOON SILA KAGALIT SA PAG’ALIS NI DREI ! -__________-
25 VOTES PDIN, PATI YUNG KABILA.. KAPAG WALA... WELL, EWAN KO.. HEHE...
BASTA, NALULUNGKOT AKO T^T
SANA MAAPPRECIATE NIYO SIYA, YUNG DULO, MEDYO MAGULO ?? NGAYON KO LANG KASI DINAGDAG YAN EE.. PASENSYA NAMAN PO ^_____________^
UPDATE NA LANG AKO KAPAG MY TIME NA HAH ! O KAYA PAG 25 VOTES NA SIYA.. MALALAMAN KO NAMAN KUNG NAKA’25 NA.. HEHE
SIGE ! LOVE YOU ALL !
SANA WAG KAYONG MAWAWALA READERS !
VOTE, LIKE, POST COMMENT...
--sassyabhie05