You lost her.
And now she lights up that night-time sky for her new lover
cause he recognized her
as the moon.
And you envy him.
She could've been your moon,
but you were too busy chasing the dimly lit stars.
Camila's real reblog on tumblr.
Tell me the story about how the sun loved the moon so much
that he died every night
to let her breath.
Lauren's real reblog on tumblr.
/ πριν διαβάσετε το κεφάλαιο απλα να πω οτι το συγκεκριμένο φανφικ δεν ειναι ευκολοαναγνωστο. Αν δεν αντέχετε τις έντονες σκηνές θλίψης, πόνου,ερωτικών σκηνών ή λεξικού περιεχομένου καλύτερα να το αφήσετε.
Εκτιμώ πολυ όσους το διαβάζουν και σας ευχαριστω για αυτο απλα ενημερώνω για να νιωθω καλα μεσα μου και εγω .
Enjoy the chapter :D /
Camila's POV
Είχαν περάσει δύο μήνες από εκείνο το βράδυ.
Δύο ολόκληροι μήνες.
Πως ήμουν;
Δεν ξέρω..Πραγματικά η απάντησή μου σε αυτή τη ερώτηση είναι «Δεν ξέρω». Μία εβδομάδα μετά από εκείνο το βράδυ ξεκίνησε το world-tour μου κάτι που αποδείχτηκε σαν σωτήριο δώρο καθώς δεν μου έμενε χρόνος για να σκεφτώ τίποτα από όλα αυτά που είχαν γίνει. Κάθε μέρα βρισκόμουν σε διαφορετική χώρα ή πόλη κάνοντας ολοήμερες πρόβες και συναυλίες και είχα πάντοτε άτομα γύρω μου. Το βράδυ όταν επέστρεφα σε κάποιο από τα ξενοδοχεία που έμενα κοιμόμουν σχεδόν αμέσως καθώς την επόμενη μέρα από το πρωί είχα κάποια συνέντευξη, πρόβα ή ταξίδι. Στην αρχή μου ήταν πολύ δύσκολο να σταματήσω να την σκέφτομαι αλλά από τότε που ξεκίνησε το world-tour μου κατάφερα να γεμίσω το μυαλό μου με τις υποχρεώσεις μου. Αν και στο πίσω μέρος του μυαλού μου πάντα υπήρχε η Λόρεν. Πάντα κάποια ανάμνηση της ξετρύπωνε σε απρόοπτες στιγμές και πάντα προσπαθούσα να την διώξω όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Με τον Γουίλ η σχέση μας κάθε φορά που έφευγα σε κάποιο tour αραίωνε. Μιλούσαμε κυρίως στο τηλέφωνο καθώς και ο ίδιος με την δουλειά του δεν μπορούσε να ταξιδέψει πολύ αφού ήταν όλη μέρα στο γραφείο. Είχε πεταχτεί απλά δύο φορές να με δει και αυτό για λίγες ώρες. Απλά για να δει το πρόσωπο μου, που του είχε λείψει.'Ισως ήταν το καλύτερο για εμένα αυτή την χρονική περίοδο να μείνουμε λίγο χώρια καθώς δεν ήξερα αν έχω τα μούτρα να τον αντιμετωπίζω καθημερινά μετά από αυτό που είχα κάνει. Την εβδομάδα που πέρασα μαζί του μετά από εκείνο το βράδυ δεν μπορούσα ούτε στα μάτια να τον κοιτάξω. Ο ίδιος δεν κατάλαβε τίποτα καθώς το απέδιδε στο άγχος που έχω για την δουλειά μου. Ένιωθα ότι χειρότερο υπάρχει που απάτησα τον άνθρωπο που μόνο αγάπη μου είχε δώσει. Ήταν ότι πιο γνήσιο και ειλικρινές μου ειχε τύχει στην ζωή μου και εγώ δεν το εκτίμησα. Παρ' όλα αυτά δεν είχα κανένα απολύτως στόχο να διαλύσω την σχέση μου. Έδινα χρόνο και πίστευα ότι με τον καιρό θα ξεχαστεί το θέμα «Λόρεν» μέσα μου.
Εξάλλου δεν είχα ιδέα για το τι μπορεί να κάνει και που μπορεί να βρίσκεται. Από εκείνο το βράδυ φυσικά δεν ξαναβρεθήκαμε ή δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. Στα σόσιαλ της ήταν σχεδόν ανενεργή λες και δεν θέλει να δείξει τίποτα από αυτά που σκέφτεται ή τίποτα από αυτά που κάνει.Ήταν λες και είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης. Ακύρωσε ακόμη και την εμφάνιση της στα βραβεία που ήξερε ότι θα τραγουδούσα και εγώ. Ούτε να με δει δεν ήθελε.
Και δεν την κατηγορούσα.
Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι πλέον θα με σιχαινόταν μετά τον τρόπο που της συμπεριφέρθηκα..
Αυτό που της έκανα δεν ήταν λίγο και ίσως ήταν απάνθρωπο. Πήγα με το έτσι θέλω στο δωμάτιο της και ενώ μου είπε ότι το φιλί που ανταλλάξαμε ήταν λάθος εγώ την προκάλεσα. Την προκάλεσα για να μου κάνει έρωτα και αυτή όσο και να προσπάθησε να μου πει πόσο λάθος είναι γιατί είμαι αρραβωνιασμένη στο τέλος δεν κατάφερε να μου αντισταθεί. Μου έδωσε για ακόμη μία φορά την ψυχή της μέσα από τον έρωτα που μου έκανε και μπορούσα να νιώσω σε όλο το κορμί μου ότι ακόμη έλιωνε για εμένα.
Και εγώ.. εγώ που τα προκάλεσα όλα αυτά αφού τελειώσαμε σηκώθηκα και έφυγα.
Πηδήχτηκα μαζί της και την παράτησα σαν ένα κομμάτι κρέας που απλά την είχα για να με ικανοποιήσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που της το έκανα αυτό. Όχι..Το είχα ξανακάνει άλλη μία φορά στο παρελθόν. Ήμουν τόσο πληγωμένη τότε που απλά ήθελα να την εκδικηθώ. Και το έκανα. Μετά από εκείνη την ημέρα της εκδίκησης μου η Λόρεν φάνηκε να δίνει ένα «τέλος» μέσα της και σταμάτησε να προσπαθεί να με ξανακερδίσει. Η συμπεριφορά της απέναντι μου άλλαξε και πλέον είχε την προσοχή της πάνω σε οτιδήποτε άλλο εκτός από εμένα. Λογικό..της σακάτεψα της αξιοπρέπεια της. Ίσως ποτέ δεν έπρεπε να το ξανακάνω αυτό μαζί της. Δεν έπρεπε ποτέ να πάω στο δωμάτιο της και να την προκαλέσω..Δεν έπρεπε ποτέ να ξανανιώσω πως είναι να κάνεις έρωτα μαζί της..Για όλα φταίω εγώ. Αλλά δεν ήξερε ότι ο λόγος που έφυγα ήταν γιατί τρομοκρατήθηκα..τρομοκρατήθηκα που με έκανε να νιώσω όλα αυτά που νόμιζα ότι είχα ξεπεράσει. Τρομοκρατήθηκα που η καρδιά μου είχε δύο χρόνια να χτυπήσει τόσο δυνατά και η τελευταία φορά ήταν πάλι μαζί της.
Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται πλέον.. Νομίζω το έκανε ξεκάθαρο ότι δεν θέλει καμία απολύτως σχέση με οτιδήποτε έχει να κάνει με εμένα.Τα τελευταία λόγια της «Φύγε! Δεν θέλω να σε ξαναδώ» ακόμη τα θυμάμαι και ακόμη με πονούν.
Ίσως τα πράγματα είναι καλύτερα έτσι. Ίσως αν με μισούσε σταματούσε το μυαλό μου να την σκέφτεται χωρίς να το θέλω. Ίσως έτσι κατάφερνα με τον καιρό να ξαναβρώ τον παλιό μου εαυτό και να μην ντρέπομαι να κοιτάξω στα μάτια τον Γουίλ.
Ίσως κατάφερνα να γίνουν τα πράγματα ακριβώς όπως ήταν πριν την ξανασυναντήσω.
Ακόμη θυμάμαι ένα μήνα περίπου πριν που έτυχε να δω την Selena, ότι το σώμα μου ταράχτηκε όταν ανέφερε το όνομα της Λόρεν. Τότε συνειδητοποίησα ότι σε καμία περίπτωση δεν ήμουν έτοιμη να την δω ακόμη. Εδώ η αναφορά του ονόματός της και μόνο είχε σοκαριστικά μεγάλη επιρροή πάνω μου. Από ότι έμαθα από την Selena είχαν κρατήσει επαφή με την Lauren, εξάλλου ετοίμαζαν μαζί το πρώτο τους single. Θυμάμαι ότι ένιωσα τρομερά άβολα όταν κατάλαβα ότι η Selena ακόμη βλέπει ερωτικά την Lauren και ότι δεν ήταν ένα απλό «crush» για αυτήν. Μιλούσε για την Λόρεν και το πρόσωπο της έλαμπε αν και από ότι δήλωσε ήταν λίγο απογοητευμένη καθώς δεν ξέρει πως να διαχειριστεί την κοπέλα με τα «πράσινα μάτια». Είχε καταλάβει ότι η Λόρεν την βλέπει φιλικά και πρώτη φορά της συνέβαινε κάτι τέτοιο. Να γουστάρει κάποιον και να μην έχει ανταπόκριση και αυτό την έκανε να κολλάει ακόμη περισσότερο. Μου φαινόταν αστείο που ζητούσε συμβουλές από εμάς για το πως μπορεί να την ρίξει. Με ενοχλούσε να μου μιλάνε για αυτήν. Να μου θυμίζουν το πόσο τέλεια είναι, το πόσο ταλαντούχα, το πόσο σοκαριστικά όμορφη και το πόσο γλυκιά. Και ακόμη περισσότερο με ενοχλούσε που όλα αυτά τα λόγια έβγαιναν από το στόμα της κολλητής μου. Θεωρούσα τρομερά άδικο το παιχνίδι που μου έπαιζε η μοίρα. Δεν μου έφτανε που ένιωθα η χειρότερη σύντροφος έπρεπε να νιώθω και η χειρότερη φίλη;
Προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου από τις σκέψεις. Κάποιες φορές άθελα μου τρέχει σε καταστάσεις που μόνο κακό μου κάνουν.
"Γουίλ θα έρθεις να με κουμπώσεις λίγο;" η φωνή μου γλυκιά καθώς ήξερα ότι είναι και αυτός στο μπάνιο και ετοιμάζεται.
Σήμερα ήταν το πρώτο ουσιαστικό ρεπό μου μετά από 2 συνεχόμενους μήνες δουλειάς και με τον Γουίλ αποφασίσαμε να έρθουμε στο Σικάγο για το Super Bowl (το μεγαλύτερο πρωτάθλημα Αμερικάνικου ποδοσφαίρου) που ξεκινούσε σήμερα. Ο Γουίλ ήταν λάτρης του ποδοσφαίρου και φυσικά δεν θα έχανε με τίποτα την έναρξη. Είχαμε κανονίσει να πάμε τετράδα, εγώ, η Νορμάνι, ο άντρας της ο Φρανκ και ο Γουίλ. Η Νορμάνι έμενε μόνιμα στο Σικάγο και ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να γνωριστούνε οι σύντροφοί μας και φυσικά να δω και εγώ την Νορμάνι που είχα να την δω από την τελευταία φορά που είχα έρθει στο Σικάγο 3 μήνες πριν. Τότε που δώσαμε την συναυλία με τις Fifth Hamrony. Τότε που αντάλλαξα εκείνο το απαγορευμένο φιλί με την Λόρεν και ξαναξεκίνησαν όλα. Έδιωξα γρήγορα αυτή την σκέψη από το μυαλό μου που πάλι ξετρύπωνε γιατί έτσι γούσταρε.
"Είσαι πανέμορφη" άκουσα την ζεστή φωνή του Γουίλ αφού μου ανεβασε το φερμουάρ από το λευκό κολλητό αμάνικο φόρεμά μου που έφτανε μέχρι λίγο πιο κάτω από τα γόνατα μου. Τα καστανά σπιρτόζικα μάτια του με κοιτούσαν με τόσο θαυμασμό και αγάπη από τον καθρέφτη ενώ τα χέρια του βρέθηκαν να με αγκαλιάζουν από πίσω αφήνοντάς μου ένα ευγενικό φιλί στον ώμο μου που ήταν εκτεθειμένος.
Του χαμογέλασα γλυκά από τον καθρέφτη και χωρίς να του απαντήσω έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό του και το χάιδεψα απαλά με τον αντίχειρά μου. Ίσως ήταν η πρώτη φορά σήμερα που ένιωθα λίγο καλύτερα από τις υπόλοιπες μέρες. Όχι ευδιάθετη αλλά ίσως λίγο πιο ήρεμη.
Αφού ετοιμαστήκαμε και οι δύο, μπήκαμε στην λιμουζίνα που μας περίμενε κάτω. Με την Νορμάνι και τον Φρανκ θα βρισκόμσταν στο VIP room που είχαν για τους διάσημους καλεσμένους τους , που συνήθως περίμεναν εκεί μέχρι να ξεκινήσει ο αγώνας.
"Μίλαααα" άκουσα την φωνή της Νορμάνι με το που με είδε να μπαίνω στην αίθουσα. Το μαύρο φόρεμα που φορούσε λαμπύριζε από μακριά και την έκανε να φαίνεται απίστευτα κομψή.
"Μάνιι..Φράνκ!!" έτρεξα σαν μικρό ατσούμπαλο παιδί μέσα στην αγκαλιά της και αμέσως μετά φίλησα σταυρωτά τον άντρα της. Ίσως ποτέ δεν βρω τον σοβαρό μου εαυτό δίπλα στις κοπέλες που μεγάλωσα μαζί.
"Καλησπέρα..εγώ είμαι ο Γουίλιαμ" ακούστηκε η ευγενική αντρική φωνή του αρραβωνιαστικού μου και είδα το στόμα της Νορμάνι να ανοίγει ελάχιστα με το που τον είδε. Δεν ήταν αντίδραση σοκ..θα έλεγα περισσότερο ότι ήταν αντίδραση θαυμασμού.
"Νορμάνι.." είπε κάπως κομπιασμένα η φίλη μου ρίχνοντας μου κλεφτές ματιές. "Χάρηκα πολύ" η φωνή της εκστασιασμένη.
"Παρομοίως. Έχω ακούσει τα καλύτερα για εσένα και είναι τιμή μου που σε γνωρίζω επιτέλους και από κοντά" σχολίασε ο Γουίλ δείχνοντας το πόσο τζέντλεμαν είναι. Είχε απίστευτους τρόπους και η αλήθεια είναι ότι όταν άνοιγε το στόμα του όλος ο κόσμος γύρω του κρεμόταν από τις λέξεις του. "Και εσύ πρέπει να είσαι ο Φρανκ. Χαίρω πολύ" συνέχισε κάνοντας ευγενική χειραψία με τον άντρα της Νορμάνι.
Η επόμενη μισή ώρα πέρασε ευχάριστα. Ο Γουίλιαμ με τον Φρανκ αντάλλαζαν πληροφορίες για τις δουλειές τους. Ήταν εξαιρετικά επιτυχιμένοι και οι δυο και είχαν πολλά κοινά στοιχεία και μπορώ να πω ότι τα βρήκαν σχεδόν αμέσως. Η Νορμάνι το πρώτο πράγμα που μου σχολίασε διακριτικά και χαμηλόφωνα ήταν για τον Γουίλ. Ήταν εκστασιασμένη και με ρώτησε που τον έκρυβα τόσο καιρό λέγοντας μου ότι πέτυχα το τζόκερ. Ήξερα ότι ο Γουίλ είναι τρομερά εμφανίσημος, παρ'όλα αυτά άλλα ήταν τα στοιχεία που με τράβηξαν σε αυτόν. Όπως η ευγένεια του και ο μοναδικός τρόπος που μου συμπεριφερόταν λες και είμαι ότι πιο πολύτιμο έχει. Μέσα σε αυτά τα 30 λεπτά ανταλλάξαμε τα νέα μας και η Νορμάνι μας πρότεινε μετά τον αγώνα να πάμε εγώ και ο Γουίλ σπίτι τους για φαγητό ή κρασί. Παρόλο που ήμουν απίστευτα κουρασμένη δεχτήκα αμέσως καθώς ήθελα να δω την φίλη μου όσο περισσότερο μπορούσα. Την προσοχή μου από την ομαδική κουβέντα μας την διέκοψε ένας γνώριμος ήχος γέλιου. Μπήκε μέσα στα αυτιά μου και έκανε το στομάχι μου να σφιχτεί στιγμιαία. Στη αρχή νόμιζα ότι μάλλον φαντάζομαι πράγματα αλλά μετά άκουσα μέσα στην βαβούρα που επικρατούσε και την βραχνιασμένη φωνή της. Θα μπορούσα να την αναγνωρίσω ανάμεσα σε χιλιάδες φωνές. Ναι τόσο τραγική είμαι. Η αναπνοή μου στάθηκε κατευθείαν ενοχλητικά στον λαιμό μου και ο παλμός της καρδιάς μου έγινε πιο γρήγορος. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Όσο και να μην ήθελα να κοιτάξω, η άκρη του ματιού μου έπεσε με το έτσι θέλω προς την κατεύθυνση που ερχόταν αυτή η γνώριμη φωνή. Και τότε την είδα.
Καμίλα ανέπνεε..
Τα άκρα μου μούδιασαν ενώ αναγκάστηκα να ξεροκαταπιώ καθώς ένιωσα ότι η αναπνοή μου πλέον στέκεται σαν θηλιά στον λαιμό μου. Είχε γυρισμένη την πλάτη της σε εμάς και φαινόταν να χαιρετάει κάποιους ανθρώπους που δεν ήξερα. Όταν την είδα να γυρίζει την πλάτη της προς το μέρος μας για να φύγει επέστρεψα αμέσως το τρομοκρατημένο βλέμμα μου στην παρέα μου που δεν άκουγα τόση ώρα τι έλεγαν και προσευχόμουν μέσα μου να μην την δουν ή να μην μας δει. Ο κρύος ιδρώτας άρχισε να δημιουργείται στο μέτωπο μου. Όχι..όχι κάνε Χριστέ μου να φύγει χωρίς να την δουν..
Και τότε η αναφορά του ονόματος της έκανε κάθε κύτταρο του κορμιού μου να σιγοτρέμει.
"Λόρεεεν" η φωνή της Νορμάνι δυνατή και ενθουσιασμένη. Το χέρι της φίλης μου ψηλά να την χαιρετάει από μακριά. Το σώμα μου κοκαλωμένο όπως και τα μάτια μου αρνούμενα να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση. "Δεν το πιστεύω!!" το πρόσωπο της Νορμάνι να λάμπει όπως και του Φρανκ καθώς είχε γνωρίσει την Λόρεν 3 μήνες πριν. Δεν μπορούσα να δω την αντίδραση του Γουίλ που στεκόταν ακριβώς δίπλα μου αλλά μέσα μου ήθελα να τον πάρω και να φύγουμε τρέχοντας από εκεί. Δεν είναι δυνατόν να μου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Γουίλ δεν είχε γνωρίσει ποτέ την Λόρεν από κοντά και ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα να συμβεί. Δεν ξέρω αν θα το άντεχα ο αρραβωνιαστικός μου να γνωριστεί με το άτομο που τον απάτησα δύο μήνες πριν.Ένιωσα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Η καταραμένη μοίρα έπαιρνε την εκδίκηση της για τις ασυγχωρητες αμαρτιες μου.
'Οταν η μυρωδιά της μπήκε μέσα στα πνευμόνια μου κατάλαβα ότι έχει έρθει κοντά μου. Το κεφάλι μου χαμήλωσε. Η καρδιά μου αυτόματα ξεκίνησε να πηγαίνει σαν τρελή και έκανα υπερπροσπάθεια για να μην σωριαστώ στο πάτωμα και να μην χάσω την υπόσταση μου.
"Νορμάνιιι. Τι ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή" η γλυκιά φωνή της μπήκε μέσα στα αυτιά μου προκαλώντας τσιμπήματα ανατριχίλας σε όλο το κορμί μου. Τα μάτια μου την είδαν να σκύβει και να αγκαλιάζει την Νορμάνι και έπειτα να γυρίζει την προσοχή της στον άντρα της κοινής μας φίλης. "Καλησπέρα Φρανκ " είπε ευγενικά και αντάλλαξαν χειραψία.
Και τότε άκουσα την αντρική φωνή του αρραβωνιαστικού μου. Το άγχος από τα άκρα μου μεταφέρθηκε σαν σφαίρα στην καρδιά μου και έσκασε μέσα σε όλο μου το σώμα.
"Επιτέλους έχω την χαρά να σε γνωρίσω από κοντά.." ήταν οι πρώτες λέξεις που είπε ο Γουίλ και τότε είδα την Λόρεν να γυρνάει το βλέμμα της κατά πάνω του και έπειτα να πέφτει φευγαλαία πάνω σε εμένα και να το παίρνει κατευθείαν. Εκείνη την στιγμή ένιωσα τα πόδια μου να γίνονται ζελέ, να μην με βαστάνε άλλο. "Χάρηκα πολύ Λόρεν..είμαι ο Γουίλιαμ.." χαμογέλασε ευγενικά. "..Ο αρραβωνιαστικός της Καμίλα"
Θολούρα..
Τα πάντα τα έβλεπα αργά και θολά.
Το χαμόγελο που είχε σχηματισμένο η Λόρεν στο πρόσωπο από πριν, έμεινε αλλά πάγωσε στιγμιαία. Ίσως ήμουν η μοναδική που παρατήρησε ότι ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα της 2 απανωτές φορές σαν να προσπαθεί διαχειριστεί την πληροφορία ότι ο άνθρωπος που της μιλάει αυτή την στιγμή είναι ο αρραβωνιαστικός μου. Τα μάτια μου έπεσαν στον λαιμό της. Είχε ιδρώσει. Λεπτομέρειες που κανένας άλλος δεν θα παρατηρούσε στα δικά μου μάτια ήταν ξεκάθαρες γιατί την ήξερα καλύτερα από τον καθένα. Καθάρισε τον λαιμό της πριν μιλήσει. Μάλλον είχε χάσει τα λόγια της. Εγώ το μυαλό μου.
"Χχ..άρηκα" η αμηχανία της φάνηκε κατευθείαν στην κομπιασμένη φωνή της και έκανε μία τυπική σχεδόν μηχανική χειραψία με τον Γουίλιαμ και έπειτα πήρε το βλέμμα της κατευθείαν από πάνω του κάνοντας με να τρέμω μέσα μου καθώς ήξερα ότι ήρθε η σειρά για να χαιρετήσει εμένα.
Η επόμενη κίνηση της με σόκαρε.
Χωρίς να ρίξει τα μάτια της πάνω μου, ούτε για μια στιγμή, μου γύρισε τον ώμο της σαν να μην υπάρχω και η πρόσοχη της έπεσε πάνω στην Νορμάνι. Δεν μου απέυθυνε καν τον λόγο. Έστω τυπικά για τα μάτια του κόσμου. Ήταν σαν να χώνεις εκείνη την στιγμή το χέρι σου στην καρδιά μου και να την ζουπάς με όλη σου την δύναμη. Το στήθος μου πονούσε. Δεν περίμενα να με χαιρετήσει με ανοιχτές αγκάλες αλλά εδώ δεν μου έλεγε ούτε ένα τυπικό «γεια».
"Χάρηκα πάρα πολύ που σας είδα. Συγγνώμη που είμαι βιαστική αλλά πρέπει να φύγω..σε 5 λεπτά βγαίνω και ακόμη δεν έχω αλλάξει." την άκουσα να λέει κοιτάζοντας αποκλειστικά και μόνο την Νορμάνι και τότε καταράστηκα την ώρα και την στιγμή που δεν μπήκα να τσεκάρω ποιοι τραγουδούν στον Opening του Super Bowl. Πόσο ηλίθια είμαι; Για ποιο στο διάολο λόγο δεν το τσέκαρα από πριν αφού ήξερα ότι παντού την καλούν; Αν γνώριζα ότι τραγουδάει δεν θα ερχόμουν ποτέ εδώ και τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχαν γίνει.
"Τραγουδάς σήμερα εδώ;" η Νορμάνι μέσα στην χαρά να χοροπηδάει σαν μικρό παιδί.
"Ναι Μάνι" απάντησε χαμογελαστά η Λόρεν και της χάιδεψε απαλά τον ώμο. Το τσίμπημα μεταφέρθηκε στον δικό μου ώμο. Γιατί ήξερα ότι ποτέ δεν θα έχω πλέον την ευκαιρία να μου μιλήσει ξανά η Λόρεν γλυκά πόσο μάλλον να μου χαιδέψει τον ώμο. Φρόντισα να την κάνω να μην θέλει καν να μου μιλήσει.
"Ανυπομονώ να σε απολαύσουμε" την αγκάλιασε μία ακόμη φορά η Νορμάνι που φαινόταν να μονοπωλεί στην συζήτηση και η Λόρεν αφού είπε ένα τυπικό «γεια σας» εξαφανίστηκε από μπροστά μας.
"Ουόου..δες εδώ σύμπτωση. Δεν περίμενα να δω και τις δυο σας ταυτόχρονα μετά από τόσο καιρό!" σχολίασε η Νορμάνι ενώ τα μάτια της έλαμπαν πάνω στα δικά μου που ακόμη ήταν σοκαρισμένα.
Πριν προλάβω να απαντήσω η σοβαρή φωνή του Γουίλ διέκοψε τις σκέψεις μου.
"Καμίλα γιατί δεν σε χαιρέτησε η Λόρεν;" Το βλέμμα μου έπεσε πάνω του αλλά ο λαιμός μου τόσο στεγνός που δεν έβγαινε μιλιά.
Oh God..Βρες κάτι να πεις Καμίλα. Βρες κάτι πριν καταλάβει το οτιδήποτε.
"Εδώ με το ζόρι χαιρετησε εμάς" με έβγαλε από την μιζέρια μου η φωνή της Νορμάνι που με έβλεπε να μην μπορώ να μιλήσω. "Σε 5 λεπτά έβγαινε η κοπέλα..την καταλαβαίνω" την δικαιολόγησε αμέσως και γέλασε ελαφρώς.
Στο μέτωπο μου αναβόσβηνε η αμαρτία που είχα κάνει με την Λόρεν και πίστευα ότι όλοι μπορούσαν να την δουν..
"Δεν μπορούσε να πει ένα «γεια»;" απάντησε ο Γουίλ και στο στόμα του σχηματίστηκε ένα στραβό χαμόγελο απορίας. Ήταν ευφυέστατος και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήθελε πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος ότι η Λόρεν έκανε λες και δεν υπάρχω στον χώρο.
"Μα όχι..εγώ την είδα που ακούμπησε τον ώμο της Καμίλα αφού συστήθηκε με εσένα. Την χαιρέτησε απλά με τον γνωστό της τρόπο..όταν βιάζεται. Ετσι κάνει πάντα η Λόρεν" είπε ψέματα η Νορμάνι και είδα το βλέμμα της πάνω μου να ζητάει την επιβεβαίωση μου.
Χριστέ μου τι συμβαίνει; Γιατί η Νορμάνι λέει ψέματα λες και προσπαθεί να με σώσει μπροστά στα μάτια του Γουίλ;
" Ναι.." βγήκε με το ζόρι μέσα από το στόμα μου ενώ ένιωθα ότι χρειάζομαι επειγόντως καθαρό αέρα και να φύγω κάπου μακριά από αυτό το μέρος.
Ο Γουίλ δεν έδωσε συνέχεια στο θέμα και φάνηκε ότι πείστηκε από τα λόγια της Νορμάνι. Το μυαλό μου πονούσε και η διάθεση μου είχε μαυρίσει μετά την συμπεριφορά που είχε απέναντι μου η Λόρεν. Μεταφερθήκαμε στις VIP θέσεις μας και όσο και να το προσπάθησα δεν βρήκα ευκαιρία να ρωτήσω την Νορμάνι για ποιο λόγο με «έσωσε» με τα λόγια της μπροστά στον Γουίλ. Ίσως είχα την ευκαιρία μου να την ρωτήσω μετά στο σπίτι της αλλά ήταν το τελευταίο που ήθελα να κάνω καθώς το στομάχι μου ξεκίνησε να πονάει από τότε που είδαμε την Λόρεν. Το να έχω την πλήρη αδιαφορία της τελικά πονούσε πολύ παραπάνω από όσο φανταζόμουν.
Τα φώτα έκλεισαν και άνοιξαν οι μπλε προβολείς της σκηνής. Το Super Bowl ήταν το μεγαλύτερο πρωτάθλημα αυτή την στιγμή στην Αμερική με αποτέλεσμα να πλημμυρίζει το στάδιο από χιλιάδες κόσμο. Είχα τραγουδήσει πέρυσι σε αυτή την εκδήλωση και φέτος δεν μπορούσα να παρευρεθώ καθώς είχα το προσωπικό world-tour μου. Καλύτερα. Δεν ξέρω αν θα άντεχα να έχω την Λόρεν λίγα καμαρίνια δίπλα μου μετά από αυτό που έγινε μεταξύ μας άσε που κατά πάσα πιθανότητα θα ακύρωνε την εμφάνιση της μόνο και μόνο για να μην με δει.
Η έναρξη της μουσικής μπήκε μέσα στα αυτιά μου και ο κόσμος από κάτω άρχισε να ουρλιάζει καταλαβαίνοντας κατευθείαν ποια καλλιτέχνης επρόκειτο να βγει. Τα κομμάτια της Λόρεν ήταν πασίγνωστα και προφανώς και τα είχα ακούσει. Μπορεί κάθε φορά που ανέβαινε στην σκηνή στο παρελθόν να απέφευγα να την κοιτάζω καθώς ένιωθα ένα ανεξήγητο άγχος κάθε φορά αλλά αυτή την στιγμή το βρίσκω σχεδόν αδύνατον να ξεκολλήσω τα μάτια μου από το stage. Το όνομα της ηχούσε σε όλο το στάδιο. Ο κόσμος την λάτρευε..Πως να μην το κάνει; Είναι εξαιρετική στην δουλειά της πάνω και η φωνή της ίσως είναι ότι πιο ωραίο έχουν ακούσει ποτέ τα αυτιά μου. Τα δάχτυλα μου ίδρωσαν κάνοντας αυτή την σκέψη. Τα λευκά φώτα έπεσαν όλα πάνω στο stage. Ο εναρκτήριος ήχος του μπάσου σε συνδυασμό με τα ντραμς σταμάτησε και αμέσως μετά εμφανίστηκε το πρόσωπο της στις τεράστιες γιγαντοοθόνες που βρισκόντουσαν δεξιά και αριστερά της σκηνής.
Oh God..
Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου στο θέαμα.
Η εικόνα αυτή χαράχτηκε στο μυαλό μου.
Το χείλη μου χωρίστηκαν ελάχιστα, ίσως γιατί η αναπνοή μου έβγαινε πιο έντονη από μέσα μου.
'Οταν μιλάει κάποιος για Super-Star ίσως αυτό εννοεί.
Το πρόσωπο της μπορούσε να σου κόψει την ανάσα. Ο κόσμος από κάτω τσίριζε αλλά εγώ δεν άκουγα. Ήταν σαν να υπάρχω μόνο εγώ και αυτή η εικόνα που βλέπω μπροστά μου.
Τα μαύρα μαλλιά της Λόρεν ήταν ίσια με ένα απίστευτα αυταρχικό χτένισμα. Ήταν όλα χτενισμένα προς τα πίσω χωρίς να έχει κάποια χωρίστρα πάνω και πίσω από τα αυτιά της. Αυτό επέτρεπε σε όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου της να διαγράφονται πεντακάθαρα. Ξεροκατάπια. Τα σαρκώδη χείλη της είχαν ένα σκούρο μπορντό χρώμα που θύμιζε κάποιο απαγορευμένο φρούτο. Ίσως το μήλο του Αδάμ. Ότι και να ήταν σίγουρα μπορούσε να προκαλέσει ανατριχίλες σε όλο σου το σώμα. Στο δικό μου πάντως μπορούσα να τις νιώσω μέχρι και στα άκρα των ποδιών μου. Το στόμα μου μούδιασε σκεφτόμενη το πόσες φορές με έχουν φιλήσει αυτά τα χείλη. Πήρα κατευθείαν το βλέμμα μου από το στόμα της για να ηρεμίσω και το έριξα στα μάτια της. Ω Θεέ. Η κατάσταση μου ίσως έγινε χειρότερη. Το μαύρο smokey eyes μακιγιάζ της έκανε τα μάτια της όχι απλά να φαίνονται σχιστά αλλά λες και έχουν κατέβει από κάποιον άλλο αναθεματισμένο πλανήτη. Μπορούσες να ξεχωρίσεις μέσα σε αυτά όλο το έντονο καταπράσινο χρώμα και γύρω γύρω τις κίτρινες και γκρι αποχρώσεις που υπάρχουν. Ποιος άνθρωπος μπορεί να την κοιτάξει στα μάτια και να μην κομπλάρει; Και το βλέμμα της..το βλέμμα της ήταν αυτό που μπορούσε εκείνη την στιγμή να τραντάξει κάθε σπιθαμή του κορμιού σου. Κοιτούσε σε μία ευθεία γραμμή την κάμερα μπροστά της και έκανε το κοινό να νιώθει λες και κοιτάει αποκλειστικά τον καθένα ξεχωριστά. Δεν ξέρω πόση ώρα την χάζευα άλλα ένιωσα τα βλέφαρα μου να με ενοχλούν καθώς δεν τα είχα κλείσει από την στιγμή που έριξα τα μάτια μου πάνω της. Το χέρι μου βρέθηκε να ανοίγει το μπουκαλάκι με το νερό που βρισκόταν δίπλα μου. Χριστέ μου..γιατί νιώθω ότι έχω ιδρώσει ολόκληρη;
Η βαθιά φωνή της ήχησε σε όλο το στάδιο και ο κόσμος από κάτω έχασε κατευθείαν τον έλεγχο. Είχε το δεξί της χέρι πάνω στο μικρόφωνο που στηριζόταν στην βάση και βρισκόταν μόνη της στην σκηνή. Το κομμάτι που επέλεξε να τραγουδήσει ήταν ένα από τα slow -χορευτικά της και αυτό δυσκόλευε την κατάσταση καθώς άρχισε να λικνίζεται στον ρυθμό της μουσικής κάνοντας το νευρικό χτύπημα των δαχτύλων μου να παγώσει. Το μαύρο αμάνικο κορμάκι που φορούσε άφηνε εκτεθειμένα τα λεπτά της γυμνασμένα πόδια και κολλούσε με τέτοιο τρόπο πάνω της που ανυπομονούσες να γυρίσει την πλάτη της για να δεις τα οπίσθια της. Τι σκέφτομαι; Καμίλα τι σκέφτεσαι; Την είχα δει άπειρες φορές με κορμάκι για να μην αναφέρω το πόσες φορές την είχα δει γυμνή, αλλά πλέον το σώμα της ναι μεν ήταν το ίδιο τέλειο αλλά πιο γυναικείο. Λες και οι διαολεμένες καμπύλες της έγιναν πιο έντονες και πιο θελτικές. Πόσο σέξυ επιτρέπεται να είναι ένας άνθρωπος; Ο ρυθμός του κομματιού της σε συνδυασμό με την φωνή και τις κινήσεις της σε έκαναν θέλοντας και μη να φαντάζεσαι απαγορευμένα πράγματα. Η μόνο εγώ ήμουν η απελπισμένη; Δεν ήταν ένα απλό beat. Η μουσική της Λόρεν προφανώς και δεν θα ήταν απλή. Ήταν από αυτά τα χορευτικά κομμάτια αλλά σε πιο αργό ρυθμό με βαρύ, έντονο, πρόστυχο μπάσο. Σίγουρα θα μπορούσες να κάνεις σεξ με αυτό το τραγούδι ή ακόμη και στριπτιζ. Οι χορευτές της Λόρεν βγήκαν και απλώθηκαν πάνω στο stage. Στην αρχή χάρηκα καθώς πίστεψα ότι το βλέμμα μου επιτέλους θα ξεκολλήσει από πάνω της, μετά από λίγα δευτερόλεπτα όμως έπιασα τον εαυτό μου πάλι να κοιτάζω αποκλειστικά και μόνο αυτή. Λες και έχει καποιον καταραμένο μαγνήτη πάνω της. Σαν καμιά θαυμάστρια που βλέπει το crush της πάνω στην σκηνή και ανυπομονεί για ένα της βλέμμα και μόνο. Το κορμί της Λόρεν κουνιόταν τόσο αισθησιακά και θα ορκιζόμουν ότι ο εγκέφαλος μου ζαλίστηκε όταν είδα να σκύβει την μέση της με τέτοιο τρόπο και να την ξανασηκώνει περνώντας το χέρι της αργά και βασανιστικά πάνω από τις καμπύλες της. Εικόνες από την τελευταία φορά που την είδα να σκύβει ανάμεσα στα πόδια μου πέρασαν από το βρώμικο μυαλό μου κάνοντας την περιοχή ανάμεσα στα πόδια μου να αναστατωθεί. Πέρασα απελπισμένα το χέρι μου πάνω από τα μαλλιά μου προσπαθώντας να βρω τον εαυτό μου. Πήρα τα μάτια μου κατευθείαν από πάνω της. Δεν μπορούσα άλλο να βλέπω αυτό το θέαμα μπροστά μου. Το βλέμμα μου έπεσε στον Γουίλ που τόση ώρα ήταν αμίλητος δίπλα μου. Δεν ξέρω αν μου είχε απευθύνει τον λόγο πιο πριν. Σίγουρα πάντως δεν θα τον είχα ακούσει. Φαινόταν σοβαρός αλλά κοίταζε με ενδιαφέρων το show της Λόρεν. Έπειτα έριξα την προσοχή μου στον Φρανκ που κοιτούσε και αυτός με τον ίδιο τρόπο και μετά στην Νορμάνι..και εκεί σκάλωσα. Η Νορμάνι κοιτούσε εμένα. Fuck..Της χαμογέλασα αμήχανα και πήρα το βλέμμα μου κατευθείαν από πάνω της και έκανα ότι βλέπω κάτι στο κινητό μου. Χριστέ μου καρφώθηκα..Η Νορμάνι με είδε να κοιτάζω την Λόρεν με πολύ ακατάλληλο τρόπο. Αν μια φορά πριν υποπτευόταν ότι κάτι τρέχει, τώρα πρέπει να επιβεβαιώθηκε. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξανακοιτάξω στην σκηνή. Δεν άντεχα άλλο αυτό που έβλεπα. Τα πάντα πάνω της με αναστάτωναν και μου θύμιζαν πράγματα που δεν έπρεπε. Πράγματα που ποτέ μου ξανά δεν θα βιώσω και πράγματα που δεν πρέπει να θέλω να ξαναβιώσω.
Το show της Λόρεν τελείωσε και αφού ο κόσμος την αποθέωσε βγήκαν και οι υπόλοιποι καλλιτέχνες. Η Νορμάνι σχολίαζε διακριτικά αυτά που βλέπαμε αλλά ένιωθα ότι δεν μπορώ να συμμετέχω στην συζήτηση. Ήθελα να φύγω. Να πάω κάπου μόνη μου και να κλειστώ μέχρι να ηρεμίσω. Μετά από 40 λεπτά ο αγώνας του αμερικάνικου ποδοσφαίρου είχε αρχίσει και ο κόσμος φώναζε φανατισμένος συνθήματα. Ο Γουίλ ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στο παιχνίδι και ενώ κανονικά βλέπαμε στο παρελθόν μαζί αυτούς τους αγώνες και τους σχολιάζαμε τώρα δεν ένιωθα συγκεντρωμένη για να παρακολουθήσω.
Κοιτούσα τον κόσμο χωρίς να τους παρατηρώ ουσιαστικά. Η κατάσταση έγινε χειρότερη όταν το βλέμμα μου έπεσε 2 σειρές πάνω από την δική μας. Πήρα κατευθείαν τα μάτια μου από αυτό που είδα αλλά λίγα δευτερόλεπτα μετά χωρίς να το θέλω ξανακοίταξα και αυτή τη φορά για λίγο παραπάνω. Καθόταν η Λόρεν και αυτή τη φορά όχι μόνη της αλλά με κάποια ξανθιά παρουσία δίπλα της. Τα φρύδια μου συνοφρυώθηκαν όταν παρατήρησα ποια είναι. Ήταν αυτό το «αγγελάκι» της Vicotria Secret η Keane. Ήταν πασίγνωστο μοντέλο. Η Λόρεν φορούσε ένα jockey καπέλο,μάλλον για να περνάει απαρατήρητη και το ντύσιμο της ήταν αρκετά απλό. Καμία σχέση με το κολλητό κορμάκι που φορούσε πριν. Φορούσε ένα τζιν και ένα απλό t-shirt από πάνω. Λογικό αν σκεφτείς ότι έχει λίγο που τελείωσε το show της και ήθελε να φορέσει πιο άνετα ρούχα. Το πρόσωπο της χαμογελούσε κάνοντας την καρδιά μου να σφίγγεται ενώ σχολίαζε τον αγώνα με αυτήν την Keane δίπλα της. Το ξανθό «αγγελάκι» φορούσε ένα τόσο δα μικρό φορεματάκι φανερώνοντας όλο το μήκος των μακριών ποδιών της. Από την στάση του σώματος της καταλάβαινα ότι θέλει να ακουμπάει την Λόρεν αφού τρεις και λίγο της ψιθύριζε κάτι στο αυτί. Δεν ξέρω αν ήταν η γκόμενά της. Δεν ξέρω καν τι έκανε και ποιον είχε βάλει στην προσωπική της ζωή τα τελευταία 2 χρόνια. Δεν ξέρω καν αν μετά από την βραδιά που περάσαμε μαζί 2 μήνες πριν, πήγε με κάποια άλλη ή ακόμη και αν έκανε κάποια σχέση. Πάντα φρόντιζε τα προσωπικά της να τα κρατάει επτασφράγιστα και μακριά από τα media. Γιατί ναι, σαν ηλίθια είχα ψάξει για να δω αν βγαίνει με κανέναν. Όχι μόνο τώρα αλλά και πριν την ξαναδώ είχα μπει 2 φορές σε αυτήν την διαδικασία από περιέργεια και μόνο. Και θύμωνα με τον εαυτό μου που κάθομαι και ασχολούμε με το ποιον μπορεί να βάζει η Λόρεν στο κρεβάτι της. Δεν είχα καν το δικαίωμα να με νοιάζει καθώς εγώ ήμουν αρραβωνιασμένη με τον Γουίλ. Πήρα τα μάτια μου από πάνω της γιατί την κοιτούσα για πολύ περισσότερη ώρα από όσο έπρεπε. Ευτυχώς δεν παρατήρησε τίποτα. Το βλέμμα της ήταν αποκλειστικά και μόνο στον αγώνα και στην Keane. Σιγά μην με έβλεπε..αφού πλέον δεν υπάρχω για αυτήν. Τσιμπιές ενόχλησης άρχισαν να διαπερνούν πάλι όλο το κορμί μου.
"Συγγνώμη πάω λίγο στο μπάνιο" είπα στον Γουίλ και αυτός απλά μου φίλησε απαλά το μάγουλο χωρίς να μου απαντήσει καθώς όλη την προσοχή του την είχε η αγαπημένη του ομάδα.
Έπρεπε να βρέξω λίγο το πρόσωπο μου, να πάρω καθαρό αέρα και να συνέλθω. Σηκώθηκα από την θέση μου και το βλέμμα μου έπεσε πάλι πάνω της χωρίς να το θέλω και τότε την είδα για πρώτη φορά να με κοιτάζει με την άκρη του ματιού της και να παίρνει κατευθείαν το βλέμμα της από πάνω μου με το που με είδε να την κοιτάζω.
Fuck you Lauren.
Μπήκα κατευθείαν μέσα στο VIP room και αμέσως μετά στο μπάνιο. Από το μυαλό μου πέρασε να σηκωθώ και να φύγω από το στάδιο αλλά μετά δεν θα μπορούσα να διακαιολογηθώ στον Γουίλ. Δεν του άξιζε αυτή η συμπεριφορά μου. Είχα ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Συνήθως για αυτά τα θέματα είχα την Ντάινα αλλά τώρα ήταν ένα από τα πιο ακατάλληλα άτομα. Τι να πάρω να της πω; «Χέι Ντάινα είμαι στα Super Bowl με τον Γουίλ και δεν ξέρω τι να κάνω γιατί το μυαλό μου το έχει πάρει η Λόρεν που τώρα κάθεται απέναντι μου; Α και by the way πηδηχτήκαμε λίγο καιρό πριν τώρα δεν μου μιλάει; Any advice honey?». Θα με σκότωνε με τα ίδια της τα χέρια. Ίσως είχε δίκιο όταν μου έλεγε ότι θα είμαι άξια της μοίρας μου αν ξανακάνω κάτι μαζί της.
Δεν ξέρω πόση ώρα κάθησα μπροστά στον νιπτήρα αφήνοντας το παγωμένο νερό να τρέξει πάνω στα χέρια μου.Το έκλεισα μόνο όταν άκουσα την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει.
Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην κοπέλα που μόλις μπήκε στον ίδιο χώρο με εμένα κάνοντας με να χρειάζομαι κρύο ντουζ και όχι απλά λίγο νερό πάνω στα χέρια μου.
Έσκυψα το κεφάλι μου μπας και περάσω απαρατήρητη αλλά δεν τα κατάφερα.
"Καμίλα;" η φωνή της παραπάνω δυνατή από όσο έπρεπε και η χροιά της λες και με γνώριζε ή λες και είχαμε μιλήσει ποτέ στο παρελθόν. "Εσύ δεν είσαι η Καμίλα Καμπέλο;" συνέχισε και σήκωσα τα αμήχανα μάτια μου πάνω της. Τα πόδια της πλησίαζαν προς το μέρος μου και εγώ ήθελα να φύγω όσο πιο γρήγορα γίνεται από εκεί μέσα.
"Ε..ναι..εγώ είμαι" απάντησα κάπως αγχωμένα καθώς δεν ήξερα για ποιο λόγο μου μιλούσε. Ναι μεν ήμασταν και οι δυο στο χώρο της showbiz αλλά ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα.
"Χάρηκα πολύ..εγώ είμαι η Keane" ξέρω το όνομα σου "Είμαι η φίλη της Λόρεν" μόνο φίλη; προσπάθησε να μου εξηγήσει ποια είναι και τα μάτια της γυάλιζαν περισσότερο από όσο έπρεπε. Λες και είχε πιει. "Από μικρή σας έβλεπα μαζί στις Fifth Harmony και ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να σε συναντήσω" συνέχισε αμέριμνη ενώ το δικό μου στόμα ακόμη δεν έβγαζε μιλιά. "Είμαι τρομερή φαν σου να ξέρεις" το γλυκό της γέλιο κάπως τσιριχτό μπήκε στα αυτιά μου και το σώμα μου κοκάλωσε καθώς με έβαλε μέσα στην αγκαλιά της.
Και τότε επιβεβαιώθηκα. Η μυρωδιά του αλκοόλ μπήκε μέσα στα πνευμόνια μου. Όλοι οι διάσημοι καλεσμένοι έπιναν αλκοόλ ή κάποιο συνοδευτικό βλέποντας τον αγώνα αλλά η Keane φαινόταν να είχε πιει παραπάνω από όσο έπρεπε. Τουλάχιστον μύριζε έντονα πάνω της.
Τα χέρια μου ακούμπησαν την αψεγάδιαστη ανοιχτή της πλάτη διστακτικά. "Σε ευχαριστώ πολύ" της απάντησα ευγενικά με το που βγήκα από την άβολη αγκαλιά της
"Κάνετε καιρό παρέα με την Λόρεν;" έπιασα τον εαυτό μου να ρωτάει και την ίδια στιγμή ήθελα να με χαστουκίσω. Τι σκατά κάθομαι και ρωτάω; Και γιατί μέσα μου νιώθω να καίγομαι να μάθω ποια είναι η σχέση της με την Λόρεν; Θέλω να εκμεταλλευτώ ότι έχει πιει και θα μου μιλήσει πιο άνετα; Χριστέ μου πότε έγινα έτσι;
"Από μωρά" απάντησε κατευθείαν η Keane χωρίς κανένα δισταγμό και γέλασε χωρίς κάποιο ουσιαστικό λόγο. "Με την Λόρεν πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο" συνέχισε να μου δίνει παραπάνω πληροφορίες. "Και ήμασταν αχώριστες εγώ αυτή και η Λούσι"
Η Λούσι.
Η αναφορά και μόνο του ονόματος της Λούσι έκανε το στομάχι μου να γίνει πέτρα. Ίσως δεν έπρεπε να ρωτήσω τίποτα από όλα αυτά. Τι κάθομαι και τα ψάχνω, η Λόρεν δεν θέλει καμία σχέση με εμένα πλέον.
"Αφού μπήκε η Λόρεν στο X factor χαθήκαμε λίγο καθώς έλειπε για μήνες από το Μαιάμι" το αλκοόλ μάλλον έκανε την Keane να μιλάει περισσότερο από όσο πρέπει "Αλλά τα τελευταία 2 χρόνια κάνουμε πολύ συχνή παρέα αφού μένουμε και οι δυο πλέον στην Νέα Υόρκη."
Η Λόρεν μένει μόνιμα πλέον στην Νεά Υόρκη; Ούτε που έμενε πλέον ήξερα. Ούτε καν πως μπορεί να είναι το σπίτι της απ'έξω.
Και τότε το καταραμένο στόμα μου δεν έμεινε κλειστό. Λες και το ηλίθιο μυαλό μου ήθελε να μάθει και άλλα. Πράγματα που ήξερα ότι ίσως δεν θα αντέξω να ακούσω αλλά εκεί να με καίει η φωτιά μέσα μου να μάθω.
"Με την Λού..σι; " η φωνή μου διστακτική. "Δεν κάνετε άλλο ποια ..παρέα;"
Το πέταξα και είδα το πρόσωπο της Keane κατευθείαν να αλλάζει. Τα μάτια της να έχουν αυτή την μόνιμη γυαλάδα από το αλκοόλ. "Όχι.." μου απάντησε πιο χαμηλόφωνα. "Σημασία έχει ότι είναι καλά πλέον.." η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει ενοχλητικά δυνατά. "..και δεν κάνει άλλο κακό στον εαυτό της" σχολίασε ακόμη πιο χαμηλόφωνα κάνοντας το στόμα μου να ανοίξει ελάχιστα. Έκανε κακό στον εαυτό της η Λούσι; Γιατί;
"Λυπάμαι πάρα πολύ.." ελευθερώθηκε σοκαρισμένα και ειλικρινά μέσα από τα χείλη μου. Μπορεί η Λούσι να είχε γίνει για χρόνια ο εφιάλτης μου αλλά ποτέ δεν θα ήθελα να κάνει κακό στον εαυτό της. Δεν ήξερα καν ότι είχε τέτοιες τάσεις.
"Είναι καλά τώρα ευτυχώς" είπε και γέλασε ξανά δυνατά εξαιτία του ποτού. "Ίσως η Λόρεν είναι αυτή που ποτέ δεν θα ξεπεράσει ότι η Λούσι έκοψε τις φλέβες της όταν της ζήτησε να χωρίσουν...και εννοείται πως η Λόρεν της στάθηκε. Δεν την άφησε μόνη της παρόλο που ήθελε κάποια άλλη εκείνη την περίοδο" το στόμα μου άνοιξε πάλι χωρίς καν να μπορώ να το κρατήσω κλειστό. Τα μάτια μου σοκαρισμένα. Ο παλμός της καρδιάς μου να έχει σταματήσει. Το μυαλό μου προσπαθούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που μόλις άκουσα. Τι λέει; "Δεν ξέρω ποια..ποτέ δεν μου είπε ποια γούσταρε τότε..ίσως πρέπει να την πιέσω παραπάνω για να μου πει." συνέχισε αλλά πλέον άκουγα την φωνή της από πιο βαθιά λες και κουφάθηκα. Η Keane βλέποντας την αντίδραση μου, σκάλωσε για λίγο και αμέσως μετά έβαλε τα χέρια της τρομοκρατημένα στο στόμα της. Τα μάτια της γούρλωσαν σαν να έχει πει κάτι που πραγματικά δεν έπρεπε "Ω Θεε..fuck fuck fuck.. fuck..κάνε ότι δεν το άκουσες..σε παρακαλώ.." με κοιτούσε τρομοκρατημένη ενώ μου έπιανε τα ξερά μου χέρια σαν να με παρακαλάει. Το δικό μου μυαλό είχε θολώσει από αυτά που μόλις μου είχε πει και ήμουν απλά ακίνητη. "Πόσο ηλίθια είμαι..έχω πιει και δεν μπορώ να μαζέψω το στόμα μου. Ηλίθια Keane. Ηλίθια! " άρχισε να μιλάει θυμωμένα στον εαυτό της και έπιασε απεγνωσμένα το κεφάλι της. "Κανείς δεν ξέρει ότι η Λόρεν ξες..τα είχε με κοπέλα..και εγώ πριν λίγο καιρό το έμαθα..σε παρακαλώ μην πεις σε κανένα τίποτα. Σε παρακαλώ κάνε ότι δεν το άκουσες.." άρχισε να παραμιλάει και να χάνει τα λόγια της κοιτάζοντας με απελπισμένα.
Το σώμα μου ήταν κοκαλωμένο μπροστά της και δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου. Στο μυαλό μου αναβόσβηναν τα τελευταία λόγια που ξέφυγαν από το στόμα της Keane.
«Η Λούσι έκοψε τις φλέβες της όταν της ζήτησε να χωρίσουν...και εννοείται πως η Λόρεν της στάθηκε. Δεν την άφησε μόνη της παρόλο που ήθελε κάποια άλλη εκείνη την περίοδο»
Η ανάσα μου πλέον να βγαίνει με φόρα και κοφτή από το μισάνοιχτο στόμα μου.
Γιατί δεν το ήξερα αυτό;
Γιατί ποτέ δεν της έδωσες την ευκαιρία να σου εξηγήσει Καμίλα.
Η φωνή του μυαλού μου να γροθοκοπάει ενοχλητικά τα μηνίγγια του κεφαλιού μου.
Δεν άφησα ποτέ την Λόρεν να μου εξηγήσει. Ποτέ. Αρνούμουν πεισματικά για μήνες ολόκληρους να ακούσω οποιαδήποτε δικαιολογία της. Τις θεωρούσα όλες φτηνές και δεν ήθελα να ακούσω τίποτα. Ήμουν τόσο αρνητική στο να της δώσω την ευκαιρία να μου εξηγήσει που ακόμη και το γράμμα που μου είχε γράψει σαν μια τελευταία απελπισμένη προσπάθεια αφού δεν την άκουγα, το έσκισα μπροστά της χωρίς να το διαβάζω ποτέ.
Η αναπνοή μου άρχισε να με ενοχλεί και ένιωθα ότι με πνίγει. Το μυαλό μου πονούσε καθώς τα εγκεφαλικά μου κύτταρα ήταν έτοιμα να εκραγούν από τις πληροφορίες που είχαν μόλις δεχτεί.
Χριστέ μου..
Τόσα χρόνια κατηγορούσα την Λόρεν που έμπλεξε μαζί μου ενώ είχε σχέση με «άλλη» , χωρίς να μου περάσει καν από το μυαλό ότι ο λόγος που δεν χώρισε ποτέ με την «άλλη» ήταν γιατί αυτή η «άλλη» προσπάθησε να αυτοκτονήσει.
Τόσα χρόνια υποβάθμιζα τα συναισθήματα της για εμένα και πίστευα ότι απλά είχε παίξει το πιο βρώμικο παιχνίδι μαζί μου.
Δεν έπαψα ούτε για μια στιγμή να την κατηγορώ από τότε που αποκαλύφτηκε η αλήθεια και να την κάνω να νιώθει κάτι λιγότερο από σκουπίδι. Αλλά το σκουπίδι έχει κάποια υπόσταση. Εγώ δεν υπολόγιζα ούτε καν την ύπαρξη της.
Την έβλεπα να αργοπεθαίνει δίπλα μου και εγώ την πατούσα ακόμη παραπάνω γιατί θεωρούσα ότι είναι το πιο διπρόσωπο άτομο που υπάρχει, που έπαιξε μαζί μου και με κορόιδεψε με τον πιο βρώμικο τρόπο.
Πίστευα ότι όλα όσα είχαμε ζήσει ήταν ένα ψέμα. Όπως τα ψέματα που είχαν βγει από το στόμα της..
«Το μόνο που θυμάσαι είναι το ψέμα που σου είπα; Αυτό μόνο θυμάσαι από εμένα;» τα λόγια που μου είπε 3 μήνες πριν, τότε που μαλώναμε κάτω από την βροχή, πριν ανταλλάξουμε εκείνο το απαγορευμένο φιλί άρχισαν να γρατζουνούν το μυαλό και την καρδιά μου ανελέητα.
«Αυτο που ένιωσα για εσένα φρόντισες να το ξεχάσεις; Σαν να μην υπήρξε ποτέ; Ήταν τόσο λάθος που σε ερωτεύτηκα; Ήταν τόσο λάθος που δεν κατάφερα να συγκρατηθώ; Μόνο εσύ υπήρχες για εμένα. Πότε στο διάολο θα το καταλάβεις αυτό;»
Ω Θεέ μου..
Ο θυμός μου και η πληγωμένη μου καρδιά δεν με άφησαν ποτέ να δω τι πραγματικά ένιωθε για εμένα..ότι τα χάδια, τα φιλιά, τα λόγια που μου ψιθύριζε στο αυτί, ο έρωτας που μου έκανε κάθε βράδυ, η αγάπη που μου έδωσε και την ένιωσα μέσα στο πετσί μου..ήταν όλα αληθινά.
Και τώρα, δύο χρόνια μετά, την είδα ακόμη να λιώνει για εμένα, όπως τότε, και για ακόμη μία φορά της συμπεριφέρθηκα απάνθρωπα.
Και τότε ένιωσα αυτό που δεν περίμενα ποτέ μου..ποτέ..να νιώσω στην ζωή μου.
Μέσα μου όσο και να μην το ήθελα..όσο και να το αρνιόμουν πεισματικά ...για πρώτη φορά στην ζωή μου..
..ένιωσα κάπου εκεί κοντά στην καρδιά μου..
ότι την αδίκησα..
και κάπου πιο βαθιά μέσα μου, στο πίσω μέρος της καρδιάς μου.
ότι ίσως αν της έδινε την ευκαιρία να μιλήσει..ίσως..ίσως..την συγχωρούσα..
Ίσως ποτέ δεν θα τελείωνε η ιστορία μας τόσο άδοξα..ίσως ακόμη ήμασταν μαζί και ίσως τώρα δεν θα με απέφευγε..ίσως τώρα δεν θα είχα την πλήρη αδιαφορία της.
Η Λόρεν δεν ήθελε καμία σχέση μαζί μου πλέον.
Για μήνες ολόκληρους προσπαθούσε να μου εξηγήσει, με παρακαλούσε κλαίγοντας και εγώ η ηλίθια ,ποτισμένη με την πικρία μου την έδιωχνα.
Πόσο τυφλή ήμουν;
...
Τα πρησμένα μάτια μου άνοιξαν ελάχιστα. Τα ένιωθα βαριά σαν πέτρες. Έβλεπα θολά και το μυαλό μου ακόμη δεν λειτουργούσε σωστά.
Που είμαι;
Η μυρωδιά που έμπαινε μέσα στα πνευμόνια μου ήταν γνώριμη και ένιωθα το κορμί μου ξαπλωμένο πάνω σε κάποιο κρεβάτι.
Είχα ένα κόμπο στην καρδιά μου χωρίς να ξέρω το γιατί. Όλο μου το στήθος πονούσε.
"Καμζ;" η φωνή της μέσα στα αυτιά μου με τάραξε και το άγγιγμα των χεριών της πάνω στα δικά μου με έκανε να τιναχτώ απότομα από το κρεβάτι.
Και τότε θυμήθηκα..τα θυμήθηκα όλα. Θυμήθηκα και την τελευταία απειροελάχιστη λεπτομέρεια. Ήρθαν σαν τον χειρότερο εφιάλτη και ανατινάχτηκαν μέσα στο μυαλό μου.
Με την διαφορά ότι αυτός ο εφιάλτης δεν ήταν το πιο κακόγουστο όνειρο.
Ήταν η πραγματικότητα μου.
"Καμζ..εγώ είμαι" τα μάτια της να με κοιτάζουν τόσο βαθιά και με κάτι που στο παρελθόν νόμιζα ότι ήταν αγάπη. "Η Λόρεν.." η αναπνοή μου έγινε οξύθυμη και μάζεψα τα πόδια μου ενώ κόλλησα την πλάτη μου κατευθείαν στο κεφαλάρι του κρεβατιού μου. Σαν να θέλω να πάω όσο πιο μακριά της γίνεται. Εικόνες από την Λούσι διαπερνούσαν σαν σφαίρες το μυαλό μου.
"Τι θες εδώ;" μουρμούρισα μέσα από την καυτή, οξοργισμένη ανάσα μου.
Η Λόρεν ανοιγόκλεισε τα μάτια της χωρίς να καταλαβαίνει για ποιο λόγο αντιδρώ έτσι. "Λυποθήμησες χτες το βράδυ στην συναυλία και σε έφερα κατευθείαν σπίτι σου..Ήρθε γιατρός και είπε ότι είσαι καλά. Λογικά έπαθες υπερκόπωση. Ζήτησα από την μαμά σου αν μπορώ να μείνω και μου είπε ναι. Γγγια αυτό είμαι εδδώ.." τα λόγια της βλέποντας το οξύθυμο βλέμμα μου πάνω της γινόντουσαν πιο διστακτικά. "Έχουν φύγει στην δουλειά οι γονείς σου και η Σόφι είναι στο σχολείο." αγχώθηκε. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τα μάτια μου καίνε. Έβαλα το χέρι μου στο στομάχι μου και το έτριψα. Ήταν τόσο σφιγμένο που ένιωθα ότι θα κάνω εμετό.
"Καμζ μπορώ να κάνω κάτι για να σε βοηθήσω;" η φωνή της χαμηλή ενώ το βλέμμα της στο χέρι μου που έτριβα με δύναμη την κοιλιά μου. "Θέλεις να φωνάξω κάποιο γιατρό;" σηκώθηκε από την καρέκλα που βρισκόταν δίπλα από το κρεβάτι μου και πήγε να με πλησιάσει προσεκτικά.
"ΜΗ Μ'ΑΚΟΥΜΠΑΣ" της ούρλιαξα και το σώμα μου κόλλησε με δύναμη πάνω στο κεφαλάρι κάνοντας μια προσπάθεια να την αποφύγω. Το κορμί της, όπως και τα χέρια της όπως και το βλέμμα της κοκάλωσε. Το πρόσωπο της με κοιτούσε τρομοκρατημένα. Το στόμα της μισάνοιχτο έχοντας χάσει την μιλιά της και τα μάτια της ξεκίνησαν να γίνονται αυτόματα υγρά.
"Κ..κ.κάμζ τι έκ.κανα;" ούτε να μιλήσει δεν μπορούσε και με αυτά της τα λόγια και μόνο ένιωσα σαν να μου ρίχνει ολόκληρο βαρέλι λαδιού πάνω στην εξαγριωμένη φωτιά μου. Μέσα μου πλέον υπήρχε πυρκαγιά έτοιμη να την κάψει.
"Έχεις το θράσος.." η φωνή μου σιγανή να στάζει από θυμό "..παλιοξεδιάντροπη " το σώμα μου ολόκληρο να στάζει από τον θυμό. "Να με ρωτάς τι έκανες;" έσπασε η φωνή μου στα δυο και το χέρι μου που έτρεμε βρέθηκε ανήμερο να σκάει με όλη μου την δύναμη πάνω στο μάγουλο της. Τα δάχτυλα της Λόρεν σηκώθηκαν αυτόματα στο μάγουλο της. Το στόμα της έβγαζε ένα βαθύ ήχο πόνου. Τα πράσινα μάτια της που κάποτε μου προκαλούσαν ανατριχίλες πλέον μου έφερναν κόμπο στο στομάχι. Το βλέμμα της σηκώθηκε πάνω μου. Με κοιτούσε με μία μίξη τρόμου και πόνου μαζί. Τα μάγουλα της είχαν μουσκέψει και το στόμα της μισάνοιχτο και σοκαρισμένο. Το σώμα μου σηκώθηκε κατυθείαν από το κρεβάτι γιατί κοντά της αηδίαζα.
"Δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου παλιο υποκρίτρια" τα λόγια έβγαιναν από το στόμα μου χωρίς να μπορώ να τα ελέγξω. Το κορμί της Λόρεν τραντάχτηκε ολόκληρο. Η φωνή μου βγήκε τόσο δυνατή μέσα από τα σωθικά μου. Σαν έκρηξη.
"Καμίλα τι εχ.." δεν την κοιτούσα αλλά καταλάβαινα ότι έκλαιγε. Την άκουγα
"Σκάσε" την διέκοψα κατευθείαν. Τα αναθεματισμένα μάγουλα μου κατευθείαν μούσκεψαν και το κεφάλι μου χαμήλωσε κρατώντας απελπισμένα το κεφάλι μου. Πως υπήρξα τόσο ηλίθια; Πως είναι δυνατόν να δόθηκα σε ένα τέτοιο καθίκι; Ο πόνος μου έγινε αηδία. Αηδίαζα. Με αυτήν. Με τον εαυτό μου. Με τα χείλη μου που φίλησε. Με το σώμα μου που με ακούμπησε. "Βγες έξω από το δωμάτιο μου τώρα" ξεκίνησα να προχωράω εξοργισμένη πάνω της σαν μαινόμενος ταύρος. "Δρόμο. Δεν θέλω να σε ξαναδώ. Σε σιχαίνομαι" όλος ο πόνος μου πήρε μορφή, αυτή των λέξεων που με γρατζουνούσαν. "Πάνε στην γκόμενα σου" της ούρλιαξε η ψυχή μου και τα χέρια μου βρέθηκαν να την σκουντάνε με τόσο θυμό με αποτέλεσμα να πέσει κάτω με δύναμη.
'Επιασε το κεφάλι της και ξεκίνησε να κλαίει σαν μικρό παιδί με λυγμούς. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα να κλαίει έτσι. Με ήχο. Με πόνο. Όλο της το σώμα έτρεμε.
Δεν την λυπόμουν.
Ψεύτρα. Μόνο ψέματα. Όλα ψέματα. Έβαλα το χέρι στο στόμα μου γιατί ένιωθα τον εμετό να έρχεται στον λαιμό μου.
"Δεν είναι έτσι τα πράγματα Καμίλα..Σε παρακαλώ..άφησε με να σου εξηγ.." εκληπαρούσε μέσα από το κλάμα της κάνοντας με να τρίζω τα δόντια μου ακόμη πιο δυνατά αλλά δεν την άφησα να μιλήσει. Τι να μου πει; Τι στο διάολο θα μπορούσε να μου πει αυτό το βρωμόστομα.
"Πως είναι δυνατόν να μου έκανες κάτι τέτοιο.." τα χέρια μου μια γερή γροθιά που συγκρατούσα για να μην της την δώσω.
"Καμ.." τα λόγια μου μαχαίρι την πετσόκοψαν πάλι.
"Βούλωσε το.." το υγρό της βλέμμα πάνω μου μέσα στην απελπισία. "Το στόμα σου μόνο ψέματα ξέρει να βγάζει. Είσαι ένα παράσιτο. Είσαι ότι χειρότερο μου έχει συμβεί και μετανιώνω κάθε στιγμή που άφησα να με αγγίξουν τα βρωμόχερα σου. Με αηδιάζεις" το κορμί μου έτρεμε από την σύγχυση και η ανάσα μου τόσο έντονη που μπλεκόταν ανάμεσα στις λέξεις μου.
Το πρόσωπο της Λόρεν ακούγοντας τα λόγια μου πήρε μια όψη που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στην ζωή μου. Ήταν σαν να πήρες μαχαίρι και να ξερίζωσες την καρδιά της και όλα τα ζωτικά της όργανα. Σαν να τα πήρες ένα ένα και αφού τα ξερίζωσες να περνούσες ανελέητες σουβλιές από πάνω τους. Κομματιάστηκε. Έπιασε την καρδιά της και φαινόταν να υποφέρει. Σηκώθηκε με το ζόρι όρθια και πήγε να ξαναπέσει μόνη της.
"Δώσε μου..την ευκαιρία να σου εξ.." φαινόταν λες και την είχε πυροβολήσει κάποιος. Στην καρδιά. Τα λόγια της να βγαίνουν με το ζόρι μέσα από τον στεγνό λαιμό της.
"Τι δεν καταλαβαίνει το ηλίθιο μυαλό σου" της ούρλιαξα "Τελείωσε Λόρεν. Τελείωσε" τα μάγουλα μου ξαναμούσκεψαν και εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι η καρδιά μου ακόμη λειτουργεί, αλλά πλέον χαλασμένα..Αυτή μου την χάλασε την καημένη την καρδιά μου. Την σακάτεψε. Άκουγα τον άρυθμο χτύπο μου να τσούζει πάνω στο στήθος μου. "Πως είχες το θράσος να με φιλάς ενώ έχεις άλλη" η φωνή μου πλέον πονούσε. "Πως είχες το θράσος παλιο σίχαμα να με πηδάς;" της πέταξα μέσα στα μούτρα και έβαλα το χέρι μου στο στόμα για να μην βγει δυνατά η κραυγή πόνου μέσα από το κλάμα μου.
"Ποτέ δεν .."
"Δεν θέλω να ακούω την φωνή σου με αηδιάζει" η πλάτη μου ανεβοκατέβαινε από το έντονο ξέσπασμα μου ενώ προσπαθούσα να πνίξω το κλάμα μου.
Τα πόδια της ξεκίνησαν να με πλησιάζουν και τα δικά μου να κάνουν βήματα προς τα πίσω.
"Φύγε!" η καυτή φωνή μου να βγαίνει με μίσος από το στόμα μου.
"Σε αγαπώ" ακούστηκε απελπισμένη η φωνή της ενώ με πλησίασε τόσο κοντά που ήταν έτοιμη να με ακουμπήσει.
Η σφαίρα πέρασε την ήδη χτυπημένη καρδιά μου κάνοντας με να αιμοραγώ.
"Είμαι ερωτευμένη μαζί σου" η φωνή της έσπασε μέσα από το κλάμα της και προσπάθησε να με βάλει μέσα στην αγκαλιά της.
"Μη μ'ακουμπάς" τα λόγια μου κοφτά διώχνοντας τα χέρια της από πάνω μου.
"Σε αγαπώ τόσο πολύ" η φωνή της να πονάει και ενώ τα χέρια μου βαρούσαν τα δικά της αυτή δεχόταν τα χτυπήματα και προσπαθούσε να με βάλει μέσα στα χέρια της.
"Φύγε" της ούρλιαξα.
"Σταμάτα" άρχισε να φωνάζει απελπισμένη και μου έπιασε τα χέρια. "Σε αγαπάω" ξέσπασε η φωνή της και κόλλησε τα χείλη της πάνω μου και ένιωσα κατευθείαν τα δάκρυα της να κολλάνε στα μάγουλα μου.
Τα δυο μου χέρια γατζώθηκαν στην μπλούζα της και την έπιασα με όλη μου την δύναμη και την ξεκόλλησα από πάνω μου. Το πρόσωπο της απεγνωσμένο. Τα δάκρυα της έτρεχαν νερό. "Αυτό" η φωνή μου έκαιγε από θυμό. "Δεν έχεις το δικαίωμα να το ξανακάνεις ποτέ στην ζωή σου" τα λόγια μου καρφιά να χτυπάνε πάνω τους. "Δεν έχεις το δικαίωμα να με ξαναφιλήσεις ΠΟΤΕ" τα δόντια μου έτριζαν. "Να με ξανα ακουμπήσεις ΠΟΤΕ" το βλέμμα μου ανήμερο θηρίο. "Δεν έχεις το δικαίωμα να μου ξαναμιλήσεις και να με ξανακοιτάξεις" έσφιξα την γροθιά μου με την μπλούζα της πιο πολύ. "Για εσένα είμαι νεκρή" είπα και το ένα μου χέρι ξεγατζώθηκε από την μπλούζα της και έπιασα το κρεμαστό με τον ήλιο και το φεγγάρι που φορούσε στον λαιμό της και έσκισα την αλυσίδα από τον λαιμό της. Το άλλο μου χέρι αμέσως μετά την σκούντηξε μακρυά μου.
Δεν της άξιζε. Δεν της άξιζε το δώρο που της έκανα. Δεν της άξιζε τίποτα από όλα αυτά. Ήταν η ντροπή της αγάπης.
Τα χείλη της Λόρεν έτρεμαν χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Τα πράσινα μάτια της με κοιτούσαν σαν ράκος.
"Να έχεις εξαφανιστεί μέχρι να γυρίσω" ήταν τα τελευταία λόγια που είπα και έφυγα τρέχοντας από το δωμάτιο μου.
Το βράδυ εκείνο δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Ούτε τα υπόλοιπα βράδια. Για μία ολόκληρη εβδομάδα ήμουν σπίτι μου άρρωστη κάνοντας κάθε μέρα εμετούς. Ακόμη και στην συναυλία που είχαμε να δώσουμε με τις Fifth Harmony στο Ντάλας δεν κατάφερα να πάω. Έγινε μεγάλος ντόρος καθώς πρώτη φορά συνέβαινε αυτό και την ίδια μέρα η κάμερα ενός θαυμαστή έπιασε την Λόρεν να κατεβαίνει από το αεροπλάνο χωρίς να μπορεί να σταματήσει να κλαίει. Παρακάλεσε τον άγνωστο θαυμαστή να κλείσει την κάμερα αλλά αυτό το βίντεο έκανε τον γύρο του κόσμου.
Πονούσε; Τώρα πονάει; Όταν είχε δυο γκόμενες ταυτόχρονα δεν πονούσε;
Οι επόμενοι 4 μήνες ίσως ήταν το χειρότερο μαρτύριο της ζωής μου. Ένιωθα κενή. Κάθε μου συναίσθημα ήταν νεκρό. Δεν μπορούσα ούτε να γελάσω, ούτε να στεναχωρηθώ. Λες και είμαι κάποιο αναθεματισμένο ρομπότ. Τα πάντα γινόντουσαν μηχανικά στην δουλειά. Δεν είχα δύναμη και διάθεση να κάνω τίποτα. Δεν ήθελα να βρίσκομαι εκεί. Δεν ήθελα να είμαι δίπλα της. Δεν ήθελα άλλο να τραγουδάω. Ήθελα να μείνω μόνη μου, αλλά υπήρχε αυτό το καταραμένο το συμβόλαιο που με ανάγκαζε μέχρι το τέλος του 2016 να είμαι στις Fifth Harmony και να ανέχομαι να την βλέπω σχεδόν κάθε μέρα.
Ηχογραφήσαμε το καινούριο μας άλμπουμ 7/27 και πλέον όλος ο κόσμος είχα καταλάβει ότι κάτι έχω. Δεν μπορούσα να υποκριθώ. Δεν μπορούσα να γελάσω ούτε καν μπροστά στις κάμερες. Ίσως μόνο όταν τραγουδούσα πάνω στην σκηνή έβρισκα τον εαυτό μου και πάλι αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα του κόμπου στην καρδιά μου δεν έφυγε ποτέ.
Η Λόρεν δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί να μου μιλήσει. Να μου δικαιολογηθεί. Τι να μου πει; Ποια δικαιολογία θα συγχωρούσε αυτό που μου έκανε; Τις περισσότερες φορές φαινόταν σαν άρρωστη. Τα μάτια της ήταν σχεδόν πάντοτε βουρκωμένα και η επιδερμίδα του προσώπου της χλωμή. Την απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι και σχεδόν ποτέ δεν της έδινα την ευκαιρία να με βρει μόνη μου. Δυο φορές που κατάφερε να με βρει την ισοπέδωσα με τα λόγια μου. Δεν ξέρω αν έχω ξαναμιλήσει τόσο άσχημα σε άνθρωπο. Αλλά τι λέω; Η Λόρεν δεν ανήκει για εμένα στην κατηγορία των ανθρώπων. Ποιος άνθρωπος θα το έκανε αυτό στην κολλητή του; Ποιος άνθρωπος θα κορόιδευε με τέτοιο τρόπο εμένα που μόνο αγάπη της είχα δώσει; Κατηγορούσα τον εαυτό μου τόσο πολύ για το πόσο τυφλή και ανόητη υπήρξα. Και κατηγορούσα πάνω από όλα αυτήν που μου κατέστρεψε όλο τον εσωτερικό μου κόσμο.
Οι προσπάθειες της κατάλαβα ότι άρχισαν να γίνονται απελπισμένες όταν ήρθε να με βρει σπίτι μου. Όχι μόνο μία φορά, αλλά πολλές. Μέχρι που είπα στην μαμά μου να λέει πάντοτε ότι δεν ήμουν εκεί. Με ρώτησε αν έχουμε μαλώσει και της είπα απλά να μην ρωτάει πολλά. Δεν ήμουν το ίδιο καλή στα ψέματα όπως αυτή η υποκρίτρια.
Περίμενα να σταματήσει αλλά μεχρι και σήμερα δεν το είχε βάλει κάτω. 4 μήνες και με έκαναν να απορώ πότε θα κουραστεί. Για ποιο λόγο ασχολείται ακόμη μαζί μου; Ας πάει στην γκόμενα της.Όταν μας είχε και τις δυο ταυτόχρονα δεν φαινόταν να έχει κανένα απολύτως πρόβλημα.
Έκανα το λάθος να πάω σήμερα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μόνη μου για να ξεκουραστώ χωρίς την Ντάινα. Τις άφησα όλες στο ρεστοράντ και γύρισα μόνη μου πίσω. Ήμουν υπερβολικά κουρασμένη, όπως κάθε μέρα άλλωστε. Κουρασμένη ψυχικά. Κάποια βράδια το κορμί μου πονούσε αλλά η ψυχή μου δεν σταμάτησε ποτέ να με ταλαιπωρεί. Η Λόρεν βρήκε την ευκαιρία και με ακολούθησε. Δεν ξέρω πόση ώρα χτυπούσε την πόρτα μου αλλά της άνοιξα μόνο όταν κατάλαβα ότι είχε αναστατώσει σχεδόν όλο το ξενοδοχείο με τις φωνές της. Ήταν σε άθλια κατάσταση. Δεν μου μίλησε . Είχε πάψει να προσπαθεί πλέον να μου εξηγεί με τα λόγια καθώς ποτέ δεν την άφηνα να μιλήσει. Μου άφησε ένα γράμμα στα χέρια. Θυμάμαι ότι μου πέρασε για μια στιγμή από το μυαλό να το ανοίξω και να το διαβάσω αλλά την ξερίζωσα κατευθείαν αυτήν την σκέψη. Ήταν σαν να της έδινα την ευκαιρία να μου διακαιολογήσει κάτι τόσο απάνθρωπο. Πριν προλάβει να φύγει το έσκισα και της το πέταξα στην μούρη.
Το βλέμμα της πήρε ακριβώς την ίδια όψη εκείνης της ημέρας που της είπα ότι τελείωσαν όλα. Σαν να της ξερίζωνα το παιδί από την μήτρα. Ίσως για πρώτη φορά μετά από 4 μήνες ένιωσα την καρδιά μου να ξαναλειτουργεί. Ξεκίνησε να χτυπάει αργά και σιγά σιγά πιο δυνατά μέχρι που ένιωθα ότι με πνίγει.
Έκλεισα την πόρτα κατευθείαν μπροστά στο πρόσωπο της. Προσπάθησα να κάνω την καρδιά μου να ηρεμίσει αλλά δεν μπορούσα. Τα μάτια μου έγιναν υγρά και χωρίς να το καταλάβω λύγισα τα πόδια μου και ξεκίνησα να κλαίω.
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που κλαίω για αυτήν.
Ποτέ ξανά δεν θα το επιτρέψω.
Για εμένα η Λόρεν έχει πεθάνει.
...
"Συγγ..νώμη " η φωνή μου κομπιασμένη. Το μυαλό μου υπέφερε θυμώμενη τον τρόπο που είχα συμπεριφερθεί στην Λόρεν. "Πρέπει να φύγω" είπα μέσα από το στόμα μου και η Keane με κοιτούσε σαν απελπισμένη μετά από αυτό που μου πέταξε. "Δεν θα πω σε κανέναν τίποτα" ήταν τα τελευταία που είπα λίγο πριν κλείσω την πόρτα του μπάνιου πίσω μου.
Έπιασα το κεφάλι μου και έβγαλα το κινητό στα χέρια μου. Τα δάχτυλα μου έτρεμαν ενώ μπορούσα να νιώσω τον παλμό της καρδιάς μου να χτυπάει στον λαιμό μου.
Πως στο διάολο έκανα έτσι τα πράγματα;
Γιατί δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου;
Γιατί νιώθω λες και έχει μπει ολόκληρη μέσα μου σαν επιθετικός ιός και έχει εξαπλωθεί σε όλο μου το σώμα;
Άνοιξα το tumblr. Οι σκέψεις μου με βασάνιζαν.
Ήταν αργά. Ήταν πλέον αργά..Ναι το ξέρω..Είχαν περάσει 2 χρόνια. Αλλά δεν με ένοιαζε. Το μόνο που με ένοιαζε εκείνη την στιγμή ήταν αυτή.
Μόνο αυτή.
Ο λαιμός μου ξεκίνησε να γίνεται πιο στεγνός. Είχα να μπω δύο χρόνια σε αυτόν τον συγκεκριμένο φάκελο. Τα δάχτυλα μου έτρεμαν αλλά πιο πολύ η ψυχή μου. Οι λέξεις πληκτρολογήθηκαν μόνες τους και έμεινα να τις κοιτάζω. Δεν ξέρω..Το μυαλό μου πλέον είχε θολώσει..δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά και ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω.
Και τότε το πάτησα.
Το δάχτυλο μου βρέθηκε να πατάει το κουμπί της «Αποστολής».
«waakeme-up: Σε σκέφτομαι..
send to sweet-dispositionn»
Το μήνυμα αναγνώστηκε..