Dahil nga po malapit na itong matapos, gusto kong magpasalamat sa iyo oo ikaw, ikaw na nagbabasa nito dahil nakaabot ka rito at pinagtiyagaan ang story ko thanks!
Gumawa po ako ng bagong story entitled PAPER ROSES AT MY NOTEBOOK, nacurious ba kayo kung bakit ganyan yung title? Pwes, huwag ka ng magpaligoy-ligoy pa at basahin mo na ito! Tingnan niyo na lang po sa Profile ko o kaya search niyo salamat!
Alyssa's POV
Hello there! Alyssa Reyes po, nakatira ako sa Probinsya malapit sa dagat dahil nagbabakasyon po ako sa lolo't lola ko. Pero dito na ako nag-aaral ngayon kasi masyado ng matanda sila lolo at lola kaya kailangan nila ng mag-aalaga.
Don't think na masama ang role ko dito haha :D. Mabait po ako sa story na ito at ako ang nakakita kay KEAN MENDREZ sa may pampang. Kung bakit ko siya kilala? At anu-ano na ba ang nangyari? Let me tell you....
Pakiplay po yung song sa gilid entitled CLOSER, napakinggan ko yung kantang ito sa TO THE BEAUTIFUL YOU....
Enjoy reading while listening to the Music, Read with Emotion!
------------------------------->
★flashback★
High school pa lang ako ay may gusto na ako kay KEAN MENDREZ. Oo gwapo siya at medyo sikat sa paaralan nila pero hindi siya masamang tao. Napakabuti ng kanyang kalooban. Kung bakit ko nasabi iyon kahit na hindi kami magkakilala?
Kasi one day ay nastranded ako sa waiting shed dahil sa lakas ng ulan at wala akong dalang payong kaya umiiyak ako noon iyakin kasi ako siguro 2nd year high school kami noon.
Tapos lumabas siya sa isang convinient store na malapit sa kinaroroonan ko at nakita niya akong umiiyak. At lumapit siya sa akin.
"Hey miss, I know that you are not ok right now kaya hindi ko na tatanungin kung ok ka lang ba. Ang tanong ko lang, bakit ka umiiyak? Anong reason?" Tanong niya.
Nagulat ako noon ng mapatingin ako sa kanya kasi unexpected na isang estudyanteng nag-aaral sa private school ay lalapit ang kagaya kong nag-aaral lamang sa public. "Ay sorry kung naistorbo kita, huwag mo na akong alalahanin wala lang ito." Sabi ko na kinakabahan dahil nakausap ko yung crush ko personally.
"Ahhmmm, siguro nakipagbreak yung boyfriend mo kaya ka nagkakaganyan noh? Now, I see... huwag kang mag-alala meron pa diyang iba na hindi ka sasaktan." Sabi niya.
"Naku heart broken agad? NBSB ako noh! Tsaka natatakot kasi akong hindi makauwi dahil wala akong payong malakas pa naman yung ulan." Sabi ko.
"Ah ganun ba? Hindi mo kasi sinabi kaagad eh. Eto oh sayo na lang payong ko at panyo." Inabot niya sa akin yung panyo at ibinigay sa akin yung payong.
"Sure ka? Eh paano ka makakauwi niyan?" Sabi ko.
"Ah iyon ba? Huwag mong alalahanin iyon. I have a service kaya kahit anong mangyari ay makakauwi ako. Ikaw umuwi ka na oh 5pm na nandito ka pa baka mapahamak ka pa niyan." Sabi niya.
"Sabi salamat ng marami! Hinding-hindi ko makakalimutan itong araw na ito. Malay mo someday ay maibalik ko sayo itong payong at panyo mo! Sige babye!" Sabi ko at nagtatakbo na pauwi.
Dahil sa ginawa niyang iyon ay mas lalo pang nadevelop yung feelings ko para sa kanya. Kung dati ay Crush lang, ngayon ay Gusto ko na siya. Isang level na lang at Mahal ko na siya!
Binalak kong pumunta at pumasok sa school niya kaso sobrang strict nung guars hindi daw ako pwedeng pumasok sa loob hangga't wala akong consent.
1 week ko rin ginawang mag-antay sa kanya sa labas ng school nila dahil nagbabakasakali akong makita ko siya at maibalik sa kanya yung payong at panyo niya kaso bigo ako. Maski anino niya hindi ko nakita.
Paano ko nalamang Mahal ko na siya? Ganito kasi iyon, may Program sa school nila at maaaring makapasok ang mga taga labas kaya hindi na ako nagdalawang-isip pa na pumunta roon para makita siya at hindi nga ako nabigo dahil nakita ko siya.
Nakita ko siya sa Stage na kumakanta ng love song yung para bang ikae yung kinakantahan niya tapos ang ganda ng boses niya at ang galing niyang maggitara at naturingan siyang Acoustic Prince.
Nainlove ako sa kanya, yung tipong para niya akong ginayuma bawat oras ay naiisip ko siya, hindi siya mawaglit sa isipan ko.
Tapos kinabukasan ay napag-alaman kong hindi na roon nag-aaral si Kean at lumipat na sila ng tiragan sa malayong lugar. Para akong binagsakan ng langit at lupa sa narinig kong iyon.
Naniniwala ako na someday na magkikita ulit kami kaya hindi ko siya kinalimutan. Siya lang ang laman ng puso at isip ko.
Everyday, every night ay siya lang ang iniisip ko at tinitanong ko sa sarili ko na bakit kaya siya umalis ng school? Bakit sila lumipat ng tirahan? Paano na ako nito?
Nag-aral ako ng mabuti para someday maging successful din ako at mareach ko na siya. Kaso, hindi dapat ako nag-aaral para sa ibang tao. Dapat sa sarili ko at sa pamilya ko ang pagbasehan ko.
They say na dapat tanggapin ko na na kahit kailan ay hindi maaring magkatuluyan ang mayaman at mihirap. Pero ako naniniwala akong, "Nothing is Impossible"
★end of flashback★
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala yung pagmamahal ko sa kanya. Kaya nung makita ko siya sa pampang ay hindi ako nagdalawang-isip na tulungan siya. Para siyang angel na nalaglag mula sa langit.
Tinulungan ko siya kagaya ng pagtulong niya sa akin noon. Ginamot ko yung mga sugat niya at inalagaan ko siya hanggang sa siya ay magising.
Hindi ko alam kung paano siya napunta sa lugar na ito, destiny ba ang may gawa nito? Hindi ko na ba dapat siyang pakawalan? Eh paano yung mga mahal niya sa buhay na nag-aalala para sa kanya?
★★★★★★
Elmo's Note:
Paano ba iyan guys, may bago na namang character. Anong desisyon ang kanyang gagawin? Abangan....
Comment and Vote!
Word of Wisdom
A man was asked, "What did you gain by regularly praying to God?"
The man replied:
"Nothing. But let me tell you what I lost:
anger, ego, greed, depression, insecurity and fear of death."
Sometimes, the answer to our prayers is not gaining but losing,
which ultimately is the gain.
*risingservant*