*Νεφελη; Νεφέλη ακούς; Σε παρακαλώ μίλα μου. Είσαι καλά;* μου μίλαγε η Φαίη αλλά εγώ δεν μπορούσα να απαντήσω..
«Πρέπει να σε κλείσω..»
Αυτομάτως έκλεισα το τηλέφωνο και ξάπλωσα στο κρεβάτι..Δεν πρέπει να επικοινωνώ.. Βασικά πρέπει να είμαι στην τέταρτη διάσταση που λένε; Ναι ναι αυτό είναι σίγουρα! Ζω ένα ψέμα. Οκ τότε δεν θα πάρω τίποτα στα σοβαρά..
Το τηλέφωνο μου άρχισε να χτυπάει ξανά συνέχεια. Ήταν η Φαίη αλλά δεν ήθελα να το σηκώσω. Όλα καλά!!
Ξαφνικά χτύπησε και το κουδούνι. ΑΑΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ;
Κατέβηκα να ανοίξω και ήταν ο Άλεξ. Έμεινα και του χαμογέλασα. Εκείνος με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει δυνατά. Είμαι τόσο χαρούμενη. Ανέβηκα πάνω του και τον άφησα να με οδηγήσει στο δωμάτιο..αγκαλια πέσαμε μαζί στο κρεβάτι και του έβγαλα την μπλούζα.
*Τοκ τοκ* ακούστηκε η πόρτα και πριν προλάβω να απαντήσω η μαμά μου ήταν ήδη μέσα.
«ΝΕΦΕΛΗΗΗ;!;!»
«Μαμααα...»
---
«Ρε Νεφέλη έλεος ξυπνα δηλαδή!! Από τις 4:00 σε ξυπνάω και είναι 7:00! Το φωνάζεις μαμά και μαμά;»
Είχα μείνει να την κοιτάω. Τι τι λέει; τι εννοεί;
«Μαμά τι μέρα είναι; Τι ώρα; Δεν έχω πάει σχολείο; Η Φαίη ήρθε από εδώ; Τα γενέθλια μου πέρασαν;» έλεγα τρομοκρατημένη..
«Αα μάλιστα. Να σου πω αγάπη μου.. Τα γενέθλια σου ήταν πριν κάτι ώρες ναι; Όνειρο ήταν πάει περασε.»
«Όνειρο ήταν..;»
[**]
«Σοβαρά μιλάς; Μαλακα Νεφέλη.. Τι στο διαολο; Τι όνειρα είναι αυτά; Καταρχάς δεν θα σου το έκρυβα. Θα τσίριζα και θα το φώναζα παντού.»
«Δεν ξέρω ρε Φαιη..Απο εχθές το απόγευμα που ξύπνησα μέχρι σήμερα το απόγευμα δεν το έχω χωνέψει.. Δεν μπορώ να πιστέψω πως είδα τέτοιο όνειρο ήταν τόσο ρεαλιστικό.»
«Καλά και από εχθές μετά το μήνυμα του Άλεξ δεν έχετε μιλήσει;»
«ναι, δεν μπορώ. Αυτό το κωλογραμμα θα το πετάξω μόλις πάω σπίτι.» είπα νευριασμένη. Η Φαίη έμεινε να με κοιτάει.
«Καλά ακόμα δεν το άνοιξες; Νεφέλη πες μου ότι έχεις διαβάσει τι λέει το γράμμα. ΠΕΣ ΤΟ ΜΟΥ.
«Βασικά.. Δεν το έχω διαβάσει καθόλου.. Είχε πει να το διαβάσω όταν θα κλείσουμε 6 μήνες και αυτό γίνεται σε 2 μέρες..»
«Υπομονή. Λοιπόν πρέπει να φύγω γιατί θα πάω στην γιαγιά μου. Θα τα πούμε αύριο σχολείο.»
[**]
*Ντριιινν* ακούστηκε το ξυπνητήρι για ακόμα μια φορά.. Σηκώθηκα να ετοιμαστώ γρήγορα για να πάω σχολείο. Τρίτη και σήμερα. Πόσο βαρεμάρα; Αθανασίου μια ώρα ευτυχώς. Πωπω πρέπει να την συμπαθείτε πολύ αυτήν εε; χαχαχα.
Κατέβηκα κάτω πήρα ένα κρουασάν στο χέρι και έφυγα για το σχολείο. Σήμερα θα μιλούσαμε με τον Άλεξ. Εχθές δεν έτυχε να τον δω στο μάθημα.. Βασικά δεν είμαστε στην ίδια τάξη αφού δεν είχαμε Αθανασίου. Ούτε στα διαλείμματα εμφανίστηκε.
«Νέφος;» ακούστηκε η φωνή του.. Καλώς τον..
«Καινούριο ψευδώνυμο;» είπα και τον αγκάλιασα.
«Προτιμάς αυτό ή το άλλο;»
«Κανένα;» γέλασε και προχωρήσαμε μπροστά.
Έπρεπε να το παίξω άνετη για να μη καταλάβει τίποτα. Άλλωστε δεν μου έκανε κάτι, το όνειρο μου έφταιγε όχι εκείνος.
Μπήκα στην τάξη και κάθισα. Μέσα μπήκε ο διευθυντής μας και άρχισε να μας μιλάει.
«Παιδιά όπως ξέρετε το σχολείο μας δέχεται μεταγραφές και στα μέσα της χρονιάς. Με την ευκαιρία αυτή θέλω να σας γνωρίσω τον νέο σας συμμαθητή τον Γιάννη. Γιάννη πες μας λίγα πράγματα για σένα.»
Είχα μείνει να κοιτάω αυτόν τον Γιάννη. Μα τι κούκλος; Καλωνός!!
«Γεια σας, είμαι ο Γιάννης και είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος.. Λόγω μετακόμισης έχασα και χρόνια και τώρα την επαναλαμβάνω. Παίζω στην ομάδα ποδοσφαίρου του σχολείου σας ήδη.. Αυτά τα σημαντικά νομίζω..» έστριψε να καθίσει σε μια θέση και παραπατησε.. Δεν έπεσε όμως.
Εγώ έβγαλα μια μικρή φωνή γέλιου ασυναίσθητα.. Κοίταξε δίπλα του και με είδε να κρατάω το στόμα μου. Μου γέλασε και έκατσε στην δίπλα θέση. Είχα γίνει κόκκινη, το νέο μου χρώμα μου πάει πολύ!!
«Γιάννης, χάρηκα.» χαμογέλασε. Είχα μείνει μαλακας.
«Νεφέλη και εγώ.. Συγνώμη που γέλασα είμαι αγενής..»
«Χαχα όχι μην ανησυχείς και εγώ θα έβαζα τα γέλια στην θέση σου Νεφέλη..»
Πωπωω τι καλός που είναι. Και πόσο γλυκός; και πόσο ωραία φωνή; Εντάξει όνειρο!!
Το σχολείο τέλειωσε και ήμουν έτοιμη να πάρω την τσάντα μου. Πίσω μου ακούστηκε μια γλυκιά φωνή να φωνάζει το όνομα μου. Γύρισα και ήταν ο Γιάννης που ερχόταν προς το μέρος μου.
«Αα γεια και πάλι.» είπα χαμογελαστά.
«Εμμ.. Έχεις να κάνεις κάτι μετά το σχολείο; εννοώ τώρα..;»
«Όχι δεν έχω να κάνω κάτι!»
«Θα ήθελες να πάμε για κανένα παγωτό; έχει ζέστη σκέφτηκα θα είναι καλή ιδέα λίγο δροσιά. Κερνάω εγώ!»
«Μμ αφού κερνάς εντάξει!»
Άρπαξα την τσάντα μου και γύρισα μπροστά για να φύγω. Έπεσα πάνω στον Άλεξ. ή μάλλον τον θυμωμένο Άλεξ. Τι έπαθε αυτός και είναι έτσι;
«Άλεξ τι έγινε;»
«Τίποτα πάμε σπίτι μου να κάτσουμε;»
«Εμ είπαμε με τον Γιάννη να πάμε για ένα παγωτο.. Δεν μου το είπες πιο νωρίς..»δεν ολοκλήρωσα και ο Γιάννης πετάχτηκε..
«Αν θες μπορείς να έρθεις και εσύ μαζί μας φίλε!» είπε με ένα φιλικό ύφος. Ααωω τι καλός.
«Όχι ευχαριστώ δεν θέλω το παγωτό σου.» τι έπαθε που πήγαν οι τρόποι του; «Και δεν είμαιι φίλος σου. Σοβαρά Νεφέλη αντί να έρθεις με εμένα θα πας με εκείνον» νευρίασα και του απάντησα κατάλληλα.
«Ξέρεις κάτι; Όταν θα έχεις τους τρόπους σου πίσω τότε ναι, ίσως και να έρθω. Καλο μεσημέρι Άλεξ.» άρπαξα τον Γιάννη και φύγαμε.