«Υπναρουυ! Ξύπνα πια πήγε 4:00 το μεσημέρι!» ακούστηκε η μαμά μου από μέσα.
«Τώρα τώρα μωρέ σηκώνομαι..» το τηλέφωνο μου χτύπησε.. Ήταν μήνυμα από τον Άλεξ.
*Καλημερα, φαντάζομαι θα έχεις σηκωθεί.. Είπαμε με τα παιδιά να πάμε μια βόλτα το απόγευμα θα έρθεις; Αν θες έλα στις 7:00 στην γωνία που βρισκόμαστε όλοι συνήθως.*
Κατευθείαν του απάντησα πως δεν θα ερχόμουν γιατί βαριόμουνα και δεν είχα δυνάμεις. Ήθελα να φάω, να γράψω, να διαβάσω, να ξεκουραστώ και να κοιμηθώ. Τίποτα άλλο για σήμερα.
«Αντε ρε Νεφέλη!!»
«Τώρα τώρα μαμά!»
[**]
Οι επόμενες εβδομάδες κύλησαν σχετικά καλά, δεν είχαμε τσακωμούς, η Φαίη με τον Νίκο όλα καλά, εγώ με τον Άλεξ όπως παλιά μπορώ να πω.. Ακόμα δεν του έχω πει τίποτα.. Και ούτε σκοπεύω.. Απλώς το κρύβω μέσα μου. Ο Αχιλλέας είναι ακόμα σε σχέση με αυτή την κοπέλα από το πάρτι.. Αυτά πάνω κάτω. Αα μη ξεχάσουμε. Η Αλίκη έφυγε. Μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη με τη θεία της. Πολύ στεναχωρήθηκα....
Το κουδούνι χτύπησε και όλοι μπήκαμε στις τάξεις μας. Ήταν η πρώτη ώρα και είχαμε Αθανασίου. Πω πρωί πρωί με την ηλίθια.
Μια τάξη πριν την δικιά μου ένα χέρι με τράβηξε μέσα στην αίθουσα και έκλεισε την πόρτα. Πήγα να φωνάξω αλλά είδα μπροστά μου τον Άλεξ. Μα καλά τι κάνει θα αργήσουμε στο μάθημα.
«Άλεξ θα αργήσουμε τι κάνεις πάμε!»
«Όχι, Νεφέλη θέλω να σου πω..θυμασαι στα γενέθλια σου που σου άφησα ένα κολιέ με ένα γράμμα.;»
Τον κοίταξα περίεργα και τότε θυμήθηκα
«Ναι θυμάμαι. Δεν το έχω ανοίξει ακόμα θα πάω σπίτι και θα το δω!» χαμογέλασα και πήγα να φύγω όμως με κράτησε.
«Φαίνεται από την συμπεριφορά σου πως δεν το έχεις δει. Ευτυχώς. Απλά κάνε μου μια χάρη, μη το δεις απλά πέτα το εντάξει; σου είχα πει να το δεις όταν κλείνουμε μισό χρόνο, πριν κάτι μέρες.. Δεν το είδες. Τώρα είναι αργά απλά πέτα το εντάξει; σε παρακαλώ για μένα» είπε με ικετευτικο ύφος.
«Γιατί να μην το δω τώρα;» είπα με απορία.
«απλά μη το δεις γενικά εντάξει; σε εμπιστεύομαι.»
Κούνησα το κεφάλι μου και έφυγα. Γιατί να μη το δω; Τι λέει τέλος πάντων αυτό το γράμμα που εγώ δεν επιτρέπεται να δω;
[**]
Πήγα σπίτι μου και έτρεξα να ψάξω για το γράμμα. Έφαγα όλο το δωμάτιο για να το βρω όμως πουθενά. Έψαξα στο δωμάτιο του Αχιλλέα, στην κουζίνα, στο σαλόνι, στη γωνιών μου αλλά τίποτα! Που στο καλό το έβαλα;
«Γλυκιά μου η Φαίη σου έδωσε τις σημειώσεις που ξέχασες εδώ;» γυρισα και είδα την μαμά μου. Εμ τι λέει ποιες σημειώσεις;
«Εε; ποιες σημειώσεις;»
«Καλά δεν ήρθε από εδώ για να πάρει τις σημειώσεις σου που τις ξέχασες;»
Αμέσως γουρλωσα τα μάτια μου και την κοίταξα κατάματα. Η Φαίη ήταν! Εκείνη το πήρε; Wtf θα την σκοτώσω.
«Μαμά πες μου ότι δεν κράταγε ένα ροζ χαρτάκι στο χέρι της.»
«Μα ναι κράταγε το χαρτί, της σημειώσεις παιδί μου επικοινωνείς;» αμέσως έτρεξα πάνω και την πήρα τηλέφωνο κατευθείαν.
Την έστειλε ο Άλεξ να το πάρει; γιατί να το πάρει; τι λέει αυτό το κωλοχαρτο;
*Ναι;* ακούστηκε
«Λεγε γιατί το πήρες; Θα σε σκοτώσω φέρτο!!»
*Οχι δεν γίνεται να στο φέρω ρε Νεφέλη!!*
«Ρε γαμωτο Φαίη κολλητή είσαι εσύ; Τι λέει το χαρτί πες μου τώρα.»
*Νεφελη τα νέα δεν είναι καλά.. Ας πούμε πως θα είναι καλύτερα να μη το μάθεις..*
«ΛΕΓΕ!»
*το γράμμα έλεγε..το γράμμα έλεγε πως ο Άλεξ είναι ερωτευμένος μαζί σου Νεφέλη..*